Οι μόνες εικόνες που έχουμε δει οι περισσότεροι είναι από ενα ρεπορταζ που δείχνει το πλιάτσικο που είχαν κάνει την δεκαετία του 80 και για το γεγονός ότι ο Κοκός το διεκδικούσε με πάθος πολλά χρόνια λέγοντας οτι είναι το σπίτι του...με 30 στρέμματα κήπο!!Τώρα που η Πεντέλη έχει καεί και έχει χτιστεί σχεδόν εξ ολοκλήρου, είναι δύσκολο να φανταστείς ότι κάποτε ήταν ένα πυκνό δάσος,με ψηλα δέντρα και γρασίδι. Τα θερινά ανάκτορα του Τατοϊου όμως, είναι τα τελευταία 30 στρέμματα που το έχουν διατηρήσει και μπορεί κάποιοι να το χρησιμοποιούν σαν βοσκοτόπι(κι όμως υπάρχουν βοσκοί και πρόβατα ακόμα στην Αττική), αλλά είναι το ωραιότερο πάρκο που έχουμε...
Τι θα δείτε: Τους τάφους των βασιλέων. Είναι στην κορυφή ενός λόφου εκεί που ήταν κάποτε τα τείχη της αρχαίας Δεκέλειας. Θα το αναγνωρίσετε από το εκκλησάκι(το οποίο φυσικά είναι κλειστό). Οι τάφοι είναι διάσπαρτοι γύρω από το εκκλησάκι και είναι ένα μάθημα ιστορίας στο fast forward. Ο διάδοχος που πέθανε απο δάγκωμα μαιμούς,ο βασιλόπαις που ήταν επίτροπος της Κρήτης και είχε παντρευεί μια Βοναπάρτη, ένα μωρό που πέθανε μηνών και μέλη της οικογένειας που παντρεύτηκαν Γιουγκοσλάβους κ Άγγλους ευγενείς,είναι τα trivia που μπορεί να ανακαλύψει κανείς. Το άλλο αξιοθέατο το οποίο έχουν φροντίσει να επισημάνουν κιόλας τώρα τελευταία με πινακίδες είναι οι βοηθητικοί χώροι του κτήματος. Ελαιοτριβείο,βουτυροποιείο,κελάρι και σταύλοι είναι εξαιρετικό δείγμα κατ αρχήν αυτάρκειας και κατα δεύτερον αρχιτεκτονικής γιατί είναι πετρόχτιστα,με ιδιαίτερες σκεπές που συναντώνται στις βόρειες χώρες. Κάπου εκει βρίσκονται ρημαγμένα και τα αυτοκίνητα του κτήματος, απο φορτηγά μέχρι λιμουζίνες. Τα ανάκτορα είναι κλειστά και περιφραγμένα με ένα γλυκύτατο σκυλάκι μέσα από τον φράχτη. Αν κατεβείτε τα σκαλάκια προς τους κήπους θα δείτε την μαρμάρινη κρήνη με τον λέοντα και ακριβώς από κάτω τους κήπους. Έχουν ήδη αρχίσει οι διαδικασίες αποκατάστασης των κτηρίων και ελπίζω να γίνουν σύντομα επισκέψιμα.
Που θα φάτε: Υπάρχουν διάφορες ταβέρνες τριγύρω,η πιο γνωστή είναι ο Λεωνίδας, με εξαιρετική θέα η Θέα και ο Αγ.Μερκούριος, αλλά εμείς σαν εναλλακτικοί (ανάποδοι) άνθρωποι πήγαμε στο μαγαζί με το μεγαλύτερο τζάκι της περιοχής. Στην χασαποταβέρνα ο Λάμπρος. Το signature dish του είναι τα παϊδάκια. Το τζατζίκι του είναι έξτρα ενισχυμένο ενώ έχει και εξαιρετική χορτόπιτα. Αν δεν θέλετε παϊδάκια έχει μαλακή και ζουμερή μοσχαρίσια γάλακτος. Για γλυκο φέρνει χαλβά σιμιγδαλένιο(αν έφερνε μωσαϊκό θα τον παντρευόμουνα),οπότε αν δν σας αρέσει αρχίστε να σκέφτεστε που θα πάτε για γλυκό μετά. Extra tip: επειδή η τουαλέτα είναι έξω από το μαγαζί πλύντε τα χέρια σας πριν μπείτε μέσα γιατί αν ζεσταθείτε από το τζάκι μετα δύσκολα θα ξεκουνιέστε.
Που θα πάτε βόλτα για την χώνεψη: Στη λίμνη Μπελέτσι. Ένας βούρκος είναι,μην φανταστείτε, αλλά έχει πάπιες και χήνες και κουνελάκια και περιφραγμένα ελαφάκια...και ενα σκυλάκι να τα φυλάει όλα αυτά!!
Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013
Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013
Ο μαγικός κόσμος των μπαχαρικών
Όλοι θυμόμαστε την "Πολίτικη Κουζίνα". Ο παππούς, το μπαχαράδικο, η σημασία και η σημειολογία του κάθε μπαχαρικού και η νοσταλγία που φέρνει κάθε χαρακτηριστικό άρωμα στην ζωή μας. Οι περισσότεροι θεωρούν οτι η πολίτικη κουζίνα είναι βαριά. Η ΚΑΛΗ πολίτικη κουζίνα δεν είναι βαριά, είναι αρωματική και πολύπλοκη. Η διαφορά έγκειται στις ποσότητες και στις ισορροπίες, οι οποίες είναι τόσο λεπτές που απαιτούν χρόνια εξάσκηση όλων των αισθήσεων για να τις καταλάβεις. Η μαγειρική με πολλά μπαχαρικά είναι μαγειρική για μυημένους. Φυσικά και δεν μπορώ να σας μυήσω αλλά μπορώ να σας "προδώσω" τις βασικές αρχές τους.
Αλάτι: Το σημαντικότερο μπαχαρικό. Μπαίνει παντού και δεν του δίνει σημασία κανείς. Κι όμως, το καλό αλάτι, που δεν είναι χημικά επεξεργασμένο είναι πολύ ισχυρότερο σε γεύση από το ευρείας κατανάλωσης, συνεπώς χρειάζεστε πολύ λιγότερο κατά το μαγείρεμα. Η φθηνότερη αξιοπρεπής επιλογή για καθημερινή χρήση είναι το αλάτι Μεσολογγίου, η αμέσως επόμενη το γκρι θαλασσινό αλάτι, η καλύτερη είναι το αλάτι Μάνης. Για ιδιαίτερες περιπτώσεις(κυρίως στην ζαχαροπλαστική),υπάρχει το άνθος αλατιού. Από ορυκτά αλάτια υπάρχει το ροζ και το μπλε αλάτι,αν δεν απατώμαι και τα δύο προέρχονται από τα Ιμαλλάια, τα οποία είναι ορυκτά,με χαρακτηριστική γεύση. Αλλά το καλύτερο είναι το μαύρο αλάτι Νέας Ορλεάνης. Καπνιστό, ιδανικό για barbeque, χρησιμοποιείτε φυσικά ελάχιστο γιατί εκτός από πολύ δυνατό είναι και πανάκριβο.
Πιπέρι: Το πιπέρι σε κόκκους έχει τέσσερα χρώματα. Λευκό, μαύρο, πράσινο και ροζέ. Το δυνατότερο απο όλα είναι το λευκό, το πράσινο είναι αρωματικό και το ροζέ δεν καίει καθόλου. Χρησιμοποιείται κυρίως στην ζαχαροπλαστική και οι κόκκοι του είναι τζούφιοι,για να το τρίψετε καλύτερα να χρησιμοποιήσετε γουδί και όχι μύλο. Για όλα τα υπόλοιπα χρησιμοποιείστε μύλους πιπεριού και αποφύγετε όπως ο διάολος το λιβάνι τα ήδη τριμμένα πιπέρια. Ειδικές κατηγορίες αποτελούν το πιπέρι Σε Τσουάν που καίει απίστευτα πολύ και το μακρύκοκο πιπέρι. Το δεύτερο,λόγω του μεγέθους του και της ελαφρά ξυλώδους επίγευσης του είναι κατάλληλο για να αντικαταστήσει το συμβατικό πιπέρι σε συνταγές που απαιτούν να βράζεται ολόκληρο μαζί με το φαγητό. Τα κόκκινα πιπέρια είναι σκόνες γιατί γίνονται από καρπό πιπεριάς. Ειδική μνεία στην καπνιστή πάπρικα η οποία δίνει άρωμα παντού και στο ελληνικότατο μπούκοβο,το οποίο όταν συνοδεύει γιαούρτι αναδεικνύεται πλήρως.
Κανέλα,γαρύφαλλο,μοσχοκάρυδο,μπαχάρι,ανθός κανέλας,κακουλέ, κόλιανδρο: Είναι τα μοναδικά που χρησιμοποιούνται τόσο στην μαγειρική όσο και στην ζαχαροπλαστική. Αγοράστε τα ολόκληρα και τριψτε τα την ώρα που τα χρειάζεστε, αν χρειάζονται τρίψιμο. Δίνουν άλλη διάσταση στο φαγητό. Στις μπεσαμέλ αντικαταστήστε το συμβατικό μοσχοκάρυδο με το μασίς(η φλούδα του μοσχοκάρυδου) και θα με θυμηθείτε.
Γλυκάνισος και αστεροειδής γλυκάνισος: ο συμβατικός γλυκάνισος είναι τα σποράκια που κρύβει μέσα του ο αστεροειδής. Για παξιμαδάκια και λοιπές παρασκευές χρησιμοποιείστε τον συμβατικό. Για οτιδήποτε χρειάζεται βράσιμο τον αστεροειδή. Ιδανικό για να υποκαταστήσετε την γεύση ούζου (σε ένα σαγανάκι γαρίδας π.χ.) αν δεν έχετε ούζο πρόχειρο.
Μαύρο και κίτρινο σινάπι: οι σπόροι από τους οποίους παρασκευάζεται η μουστάρδα. Αν έχετε όρεξη να φτιάξετε μόνοι σας μουστάρδα,υπάρχουν συνταγές και διαδικτυακά. Αλλιως χρησιμοποιούνται συμπληρωματικά με την μουστάρδα. Εγώ επειδή εχω μια μανία με αυτά τα σποράκια,τα βάζω και σε μπατόν σαλέ.
Παπαρουνόσπορος: Σου ανοίγει την όρεξη μόνο που τον μυρίζεις. Χρησιμοποιείται σε ψωμιά, κέικ, bretzels και μπατόν σαλέ, αλλά και σε ντιπ γιαουρτιού.
Λευκό και μαύρο σουσάμι: αν αντικαταστήσετε το 1/3 απο την δοσολογία του λευκού σουσαμιού με μαύρο σουσάμι(σε αλμυρές παρασκευές αυστηρά),το φαγητό θα πάρει παντελώς άλλη γεύση.
Σουμάκ: παράξενο μπαχαρικό με έντονη λεμονάτη γεύση. Πάει σε σαλάτες, κεφτέδες λαχανικών και λεμονάτες σάλτσες.
Σαφράν και κουρκουμάς: χρησιμοποιούνται κυρίως για το χρώμα και σχεδόν καθόλου για την γεύση τους.
Καρι,γκαραμ μασάλα,ρας ελ χανούτ, ταντούρι κλπ μείγματα μπαχαρικών. Υπάρχουν συνταγές για να τα φτιάξετε και μόνοι σας. Πάρτε τα έτοιμα καλύτερα.
Λεβάντα,κεδροκούκουτσα κλπ κουλά που αναρωτιέστε γιατί κάποιος να δοκιμάσει να τα φάει: αποτελούν μέρος της μόδας του φαγητού που αναζητά "παρθένες" γευσεις. τα χρησιμοποιείτε σε συνταγές ακριβως όπως αναγράφονται,στην ποσότητα που αναγράφονται.
Αλάτι: Το σημαντικότερο μπαχαρικό. Μπαίνει παντού και δεν του δίνει σημασία κανείς. Κι όμως, το καλό αλάτι, που δεν είναι χημικά επεξεργασμένο είναι πολύ ισχυρότερο σε γεύση από το ευρείας κατανάλωσης, συνεπώς χρειάζεστε πολύ λιγότερο κατά το μαγείρεμα. Η φθηνότερη αξιοπρεπής επιλογή για καθημερινή χρήση είναι το αλάτι Μεσολογγίου, η αμέσως επόμενη το γκρι θαλασσινό αλάτι, η καλύτερη είναι το αλάτι Μάνης. Για ιδιαίτερες περιπτώσεις(κυρίως στην ζαχαροπλαστική),υπάρχει το άνθος αλατιού. Από ορυκτά αλάτια υπάρχει το ροζ και το μπλε αλάτι,αν δεν απατώμαι και τα δύο προέρχονται από τα Ιμαλλάια, τα οποία είναι ορυκτά,με χαρακτηριστική γεύση. Αλλά το καλύτερο είναι το μαύρο αλάτι Νέας Ορλεάνης. Καπνιστό, ιδανικό για barbeque, χρησιμοποιείτε φυσικά ελάχιστο γιατί εκτός από πολύ δυνατό είναι και πανάκριβο.
Πιπέρι: Το πιπέρι σε κόκκους έχει τέσσερα χρώματα. Λευκό, μαύρο, πράσινο και ροζέ. Το δυνατότερο απο όλα είναι το λευκό, το πράσινο είναι αρωματικό και το ροζέ δεν καίει καθόλου. Χρησιμοποιείται κυρίως στην ζαχαροπλαστική και οι κόκκοι του είναι τζούφιοι,για να το τρίψετε καλύτερα να χρησιμοποιήσετε γουδί και όχι μύλο. Για όλα τα υπόλοιπα χρησιμοποιείστε μύλους πιπεριού και αποφύγετε όπως ο διάολος το λιβάνι τα ήδη τριμμένα πιπέρια. Ειδικές κατηγορίες αποτελούν το πιπέρι Σε Τσουάν που καίει απίστευτα πολύ και το μακρύκοκο πιπέρι. Το δεύτερο,λόγω του μεγέθους του και της ελαφρά ξυλώδους επίγευσης του είναι κατάλληλο για να αντικαταστήσει το συμβατικό πιπέρι σε συνταγές που απαιτούν να βράζεται ολόκληρο μαζί με το φαγητό. Τα κόκκινα πιπέρια είναι σκόνες γιατί γίνονται από καρπό πιπεριάς. Ειδική μνεία στην καπνιστή πάπρικα η οποία δίνει άρωμα παντού και στο ελληνικότατο μπούκοβο,το οποίο όταν συνοδεύει γιαούρτι αναδεικνύεται πλήρως.
Κανέλα,γαρύφαλλο,μοσχοκάρυδο,μπαχάρι,ανθός κανέλας,κακουλέ, κόλιανδρο: Είναι τα μοναδικά που χρησιμοποιούνται τόσο στην μαγειρική όσο και στην ζαχαροπλαστική. Αγοράστε τα ολόκληρα και τριψτε τα την ώρα που τα χρειάζεστε, αν χρειάζονται τρίψιμο. Δίνουν άλλη διάσταση στο φαγητό. Στις μπεσαμέλ αντικαταστήστε το συμβατικό μοσχοκάρυδο με το μασίς(η φλούδα του μοσχοκάρυδου) και θα με θυμηθείτε.
Γλυκάνισος και αστεροειδής γλυκάνισος: ο συμβατικός γλυκάνισος είναι τα σποράκια που κρύβει μέσα του ο αστεροειδής. Για παξιμαδάκια και λοιπές παρασκευές χρησιμοποιείστε τον συμβατικό. Για οτιδήποτε χρειάζεται βράσιμο τον αστεροειδή. Ιδανικό για να υποκαταστήσετε την γεύση ούζου (σε ένα σαγανάκι γαρίδας π.χ.) αν δεν έχετε ούζο πρόχειρο.
Μαύρο και κίτρινο σινάπι: οι σπόροι από τους οποίους παρασκευάζεται η μουστάρδα. Αν έχετε όρεξη να φτιάξετε μόνοι σας μουστάρδα,υπάρχουν συνταγές και διαδικτυακά. Αλλιως χρησιμοποιούνται συμπληρωματικά με την μουστάρδα. Εγώ επειδή εχω μια μανία με αυτά τα σποράκια,τα βάζω και σε μπατόν σαλέ.
Παπαρουνόσπορος: Σου ανοίγει την όρεξη μόνο που τον μυρίζεις. Χρησιμοποιείται σε ψωμιά, κέικ, bretzels και μπατόν σαλέ, αλλά και σε ντιπ γιαουρτιού.
Λευκό και μαύρο σουσάμι: αν αντικαταστήσετε το 1/3 απο την δοσολογία του λευκού σουσαμιού με μαύρο σουσάμι(σε αλμυρές παρασκευές αυστηρά),το φαγητό θα πάρει παντελώς άλλη γεύση.
Σουμάκ: παράξενο μπαχαρικό με έντονη λεμονάτη γεύση. Πάει σε σαλάτες, κεφτέδες λαχανικών και λεμονάτες σάλτσες.
Σαφράν και κουρκουμάς: χρησιμοποιούνται κυρίως για το χρώμα και σχεδόν καθόλου για την γεύση τους.
Καρι,γκαραμ μασάλα,ρας ελ χανούτ, ταντούρι κλπ μείγματα μπαχαρικών. Υπάρχουν συνταγές για να τα φτιάξετε και μόνοι σας. Πάρτε τα έτοιμα καλύτερα.
Λεβάντα,κεδροκούκουτσα κλπ κουλά που αναρωτιέστε γιατί κάποιος να δοκιμάσει να τα φάει: αποτελούν μέρος της μόδας του φαγητού που αναζητά "παρθένες" γευσεις. τα χρησιμοποιείτε σε συνταγές ακριβως όπως αναγράφονται,στην ποσότητα που αναγράφονται.
Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013
Τότε και τώρα
Στα πλαίσια της ολικής αναδόμησης που τρώει η ζωή μου, η σκέψη μου και το σπίτι μου, πήρα την γενναία απόφαση να ξεφορτωθώ το τιτάνιο cluster από αδιάβαστα περιοδικά τα αποία περιμένουν στωικά πάνω 1-5 χρόνια να φιλοτιμηθώ να τα διαβάσω. Αλλά πρίν τα ξεφορτωθώ είπα να τα διαβάσω. Τόσα χρόνια το περίμεναν, they deserve that much. Όπως τα ξεφύλλιζα έβλεπα παρουσιάσεις για εστιατόρια, αμπελώνες, καφέ και ηλιθιωδώς ακριβά μπιχλιμπίδια για το σπίτι, το αμάξι και το σώμα μας. Και απλά αναρωτήθηκα "Πόσα από αυτά να υπάρχουν ακόμα??". Και κάπου εκεί η χιονοστοιβάδα του google search ξεκινά. Αυτό το post λοιπόν αφορά τις παλιές μας συνήθειες, ενημερώνει για το τι υπάρχει ακόμα και αν όχι, με τι μπορούμε να το αντικαταστήσουμε.
Σημειωματάρια Moleskine: Μην μου πείτε ότι υπάρχουν και στα public γιατί θα εκνευριστώ και δεν κάνει στην ηλικία μου. Αυτά τα εμβληματικά σημειωματάρια αξίζουν πιο προσεκτική μελέτη και μεταχείρηση από το να πας να στριμωχτείς σαββατιάτικα σε ένα πολυκατάστημα και να διαλέξεις ότι έχουν (και κατα πάσα πιθανότητα να καταλήξεις με ένα forever friends το οποίο δεν θα τολμάς να βγάλεις και δημόσια από την τσάντα σου). ΕΥΤΥΧΩΣ στην Πλατεία Κολωνακίου υπάρχει ακόμα το κατάστημα που εμπορεύεται αποκλειστικά και μόνο moleskine. Θα βρείτε αυτό που σας ταιριάζει, θα τα ξεψαχνίσετε με την ησυχία σας και θα αγοράσετε σίγουρα το μπρελοκ με το μίνι σημειοματάρια έιτε για εσάς είτες για κάποιον φίλο.
Belafonte: Αυτό το μπαρ έσκασα που έκλεισε. Ειδικά όταν πέρασα από μπροστά και είδα ότι κάτι Κινέζοι το έχουν κάνει αποθήκη πιάστηκε η καρδιά μου. Ο ιδιοκτήτης βέβαια δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια, πήρε την μεταλλική μασίφ μπάρα και την μετέφερε στο καινούργιο του μαγαζί το osterman, το οποίο είναι στην πολύ πιο safe περιοχή της πλατέιας Αγίας Ειρήνης. Εγώ το προτιμούσα εκεί όμως, μόνο του σχεδόν (δίπλα είναι το επίσης αγαπημένο nixon το οποίο στέκει ακόμα), άνετο και ήσυχο.
Hell's Kitchen: Γιατί έκλεισε αυτό το μαγαζί??Γιατί??Γιατί??Ειδικά μόλις λίγο καιρό πρίν εμφανιστεί το CAMP και ανακάμψει κάπως και η Πλατέια Κοτζιά. Τραβάω τα μαλλιά μου, δεν έχω βρει άξιο μαγαζί να το αντικαταστήσει και αυτό και τα brunch του, είδικα στην σχέση ποιότητας τιμής.
Cou cou food: Ακόμα λυσσάω για το κοτόπουλο με πράσινο κάρυ και γάλα καρύδας, ευχαριστώ το Θεό που μου έδωσε η ιδιοκτήτρια την συνταγή του banofee και τολμώ να πω ότι οι φράουλες με μασκαρπόνε του κοντεψαν να γίνουν η αιτία για το τέλος μιας μακροχρόνιας φιλίας. Καλή εναλλακτική θα ήταν το soul Kitchen εαν δεν έκλεινε και αυτό!!!
Bayern: Δυστυχώς έμαθα γι αυτήν κατόπιν εορτής. Δηλαδή αφού έκλεισε. Και μου λένε ότι είχε τα καλύτερα pretzels σε μπυραρία και μου γυρνάει το μάτι λίγο απότομα. Η κοντινή Alpen Stube έχει ρίξει κι αυτή τα standards της προκειμένου και επιβιώσει και δεν μας ικανοποίησε, ενώ αξιοπρεπή pretzels, μεγάλη ποικιλία σε μπύρες και normal τιμές έχει η Divers στην Καλλιθέα. Το μόνο που με χαλάει είναι ότι είναι μέσα σε mall. Να κάτσετε μέσα να μην το σκέφτεστε.
Alexis R: Πάρα πολλά χρόνια στην Ν.Σμύρνη, με λίγο τσιμπημένες αλλά χορταστικές μερίδες σε πάστα και σε σαλάτες. Προφανώς και έκλεισε αλλά ευτυχώς τα ζυμαρικά έχουν περάσει στο DNA μας και πάντα θα υπάρχει ένα καλό μακαρονάδικο εκεί έξω. Εξαιρετικό είναι το Facce Strane, ευτυχώς σε πιο προσιτές τιμές αλλά στα ίδια επίπεδα ποιότητας Ειδική μνεία στην πάντα χαμογελαστή σεβιτόρα τους.
Sunny Side up: Το αγαπούσα αυτό το μαγαζάκι με gadgets στην Σολωνος. Έκλεισε για να αντικατασταθεί από τα I gift τα οποία επίσης έχουν κλείσει σχεδόν όλα. Κραταιό έιναι μόνο αυτό των Αμπελοκήπων στην οδό Λαρίσης (και το μοναδικό νομίζω). Άλλη εναλλακτική δυστυχώς και μόνο τα ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ octopus και το ouaou.gr.
Habitat: Πάντα τα αγαπούσα περισσότερο από τα ΙΚΕΑ, το κτήριο τους στην Κολοκοτρώνη ήταν ότι ιδανικότερο για ατελείωτο χάζεμα on a rainy day και βόλευε απεριοόριστα γιατί δεν χρειαζόταν να τρέχεις στου διαόλου την προγιαγιά κάθε φορά που χρειάζεσαι 2 κρεμάστρες και ένα κουτί για το μπάνιο. Στο διάστημα που ήταν κλειστό βολευόσουν με τα Zara Home, τώρα έχουν ξανανοίξει στα notos galleries, αλλά η μισή απόλαυση (το χάζεμα) έχει εξαφανιστεί για πάντα. Τουλάχιστον μπορείς να βρεις αξιοπρεπή φωτιστικά χωρίς να σου πάει ο κούκος αηδόνι.
Ιδιότροπο: Πάνω στην Αλεξάνδρας, δεν θα μπορούσε να με βολεύει πιο πολύ. Για πολύ υψηλό budget αλλά με έντυσε σε κάθε στιγμή της ζωής μου που θα έσκαγα λεφτά έτσι κι αλλιώς (γάμοι, βαφτίσια, interview clothes). Τώρα απλά πάει. Υπάρχει πάντα το Ιδιότροπο του Χαλανδρίου, αλλά τόλμα να πας εκεί Σάββατο πρωι με αμάξι. Αν πας πάντως πέρνα και από τα simple caratere και από ότι υπάρχει σε όλο τον πεζόδρομο της Χαιμαντά.
Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013
Τα ήσυχα μπαρ
Οι μέρες που τρώγαμε στην μάπα τους φίλους μας ολημερίς και αφού είχαμε αναλύσει από φιλοσοφία μέχρι τα τραγούδια του Πανταζή και το βαθύτερο νόημα τους (που φυσικά δεν υπήρχε) και μετα γυρίζαμε σπίτι,ντυνόμασταν και ξαναβγαίναμε για να χορέψουμε/φλερτάρουμε/δειξουμε το καινούργιο μας φόρεμα,εχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Πια δν έχουμε χρόνο/χρήμα/διάθεση να βλέπουμε τους φίλους μας όλη την ώρα,δν έχουμε κουράγια να χορέψουμε και έχει πολύ καιρό να δει η ντουλάπα μας καινούργιο φόρεμα. Θέλουμε λοιπόν αυτές τις 3 ρημαδοώρες που θα δούμε τους φίλους μας για ένα ποτό να μην πάθουμε ημικρανία απο τις τσιρίδες και να μην πούμε το ίδιο πράγμα 8 φορές γτ μας ακούει μόνο ο διπλανός μας,ο οποίος κάθε τέταρτο εναλλάσεται για να προλάβει κι αυτός να μιλήσει σε όλους. Τα ήσυχα μπαρ λοιπόν τα ψάχνουμε σαν όαση στην έρημο και δυστυχώς έχουμε βρει πολύ λίγα.
42: Ευτυχώς ακόμα και όταν είναι κατάμεστο τα επίπεδα των ντεσιμπέλ δεν ξεπερνούν τα όρια αντοχής του αυτιού και του νευρικού μας συστήματος. Κ παρόλο που ειναι καθαρά cocktail bar,το ποτήρι κρασί του πίνεται!!Κρίμα που δεν ανοίγει πια πρωί...
Λόλα: Υπέροχη. Κάθεσαι στο σκαμπο/καρεκλάκι σου και μιλάς. Και σε ακούνε ΟΛΟΙ οι φίλοι σου χωρίς να γκαρίζεις. Έχει και το κατιτίς να τσιμπήσεις αμα έχεις έρθει κατ ευθείαν από την δουλειά και δν θες να πιείς το ποτό σου ξεροσφύρι. Σάββατα έχω την εντύπωση ότι γίνεται της αναλήψεως πάντως οπότε τα παραπάνω δεν ισχύουν.
Αλχημεία: Πρόσφατη ανακάλυψη που βαράω την κεφάλα μου στον τοίχο γιατί δεν το είχα ανακαλύψει νωρίτερα. Συζητήσεις τουλάχιστον 3 ατόμων λαμβαναν χώρα,τα οποία άτομα δε,είχαν και personal space γυρω γυρω. Μαγεία. Έχει κ ωραίο παμφθηνο burger 4,5-5,5 ευρω ΜΑΖΙ με τις πατάτες. Fell in love.
Οντεόν: Άλλη μια πολυ πρόσφατη ανακάλυψη. Τι κι αν το πιάνο του δελεάζει τους πλανόδιους μουσικούς να κάνουν ένα αυτοσχέδιο live,ακόμα και αν κάθεσαι ακριβως δίπλα (φυσικά κι εκεί καθόμουνα,για τι με περάσατε??για καμια κ...φαρδη??) μπορείς να μιλήσεις άνετα με την παρέα σου. Ειδική μνεία στην υπέροχη,πανάλαφρη και ολόφρεσκη κερασόπιτα τους.
Με λύπη μου διαπιστώνω ότι μόνο αυτά ξέρω. Μακάρι να μας λυπηθούν περισσότεροι μαγαζάτορες και να χαμηλώσουν τα ντεσιμπέλ τους αλλα δν νομίζω να το κάνουν. Γιατί??Βρε κουτό, όσο περισσότερο μιλάς τόσο λιγότερο πίνεις. Αν δν πίνεις βαριέσαι πολύ πιο γρήγορα και τους αδειάζεις την γωνιά για να έρθει κάποιος που θα πιεί. Γι αυτο κι εγώ θα πηγαίνω μόνο στα ήσυχα μπαρ, σαν ενίσχυση και ευχαριστήριο που δεν θέλουν να μας κουφάνουν αλλά και σαν απόσβεση για όλες αυτές τις βραδιές που βάραγα το κεφάλι μου στον ρυθμό των decibel. Αν αυτό δεν αρκεί για την επιβίωση τους θα φάω και όλη την κερασόπιτα...
42: Ευτυχώς ακόμα και όταν είναι κατάμεστο τα επίπεδα των ντεσιμπέλ δεν ξεπερνούν τα όρια αντοχής του αυτιού και του νευρικού μας συστήματος. Κ παρόλο που ειναι καθαρά cocktail bar,το ποτήρι κρασί του πίνεται!!Κρίμα που δεν ανοίγει πια πρωί...
Λόλα: Υπέροχη. Κάθεσαι στο σκαμπο/καρεκλάκι σου και μιλάς. Και σε ακούνε ΟΛΟΙ οι φίλοι σου χωρίς να γκαρίζεις. Έχει και το κατιτίς να τσιμπήσεις αμα έχεις έρθει κατ ευθείαν από την δουλειά και δν θες να πιείς το ποτό σου ξεροσφύρι. Σάββατα έχω την εντύπωση ότι γίνεται της αναλήψεως πάντως οπότε τα παραπάνω δεν ισχύουν.
Αλχημεία: Πρόσφατη ανακάλυψη που βαράω την κεφάλα μου στον τοίχο γιατί δεν το είχα ανακαλύψει νωρίτερα. Συζητήσεις τουλάχιστον 3 ατόμων λαμβαναν χώρα,τα οποία άτομα δε,είχαν και personal space γυρω γυρω. Μαγεία. Έχει κ ωραίο παμφθηνο burger 4,5-5,5 ευρω ΜΑΖΙ με τις πατάτες. Fell in love.
Οντεόν: Άλλη μια πολυ πρόσφατη ανακάλυψη. Τι κι αν το πιάνο του δελεάζει τους πλανόδιους μουσικούς να κάνουν ένα αυτοσχέδιο live,ακόμα και αν κάθεσαι ακριβως δίπλα (φυσικά κι εκεί καθόμουνα,για τι με περάσατε??για καμια κ...φαρδη??) μπορείς να μιλήσεις άνετα με την παρέα σου. Ειδική μνεία στην υπέροχη,πανάλαφρη και ολόφρεσκη κερασόπιτα τους.
Με λύπη μου διαπιστώνω ότι μόνο αυτά ξέρω. Μακάρι να μας λυπηθούν περισσότεροι μαγαζάτορες και να χαμηλώσουν τα ντεσιμπέλ τους αλλα δν νομίζω να το κάνουν. Γιατί??Βρε κουτό, όσο περισσότερο μιλάς τόσο λιγότερο πίνεις. Αν δν πίνεις βαριέσαι πολύ πιο γρήγορα και τους αδειάζεις την γωνιά για να έρθει κάποιος που θα πιεί. Γι αυτο κι εγώ θα πηγαίνω μόνο στα ήσυχα μπαρ, σαν ενίσχυση και ευχαριστήριο που δεν θέλουν να μας κουφάνουν αλλά και σαν απόσβεση για όλες αυτές τις βραδιές που βάραγα το κεφάλι μου στον ρυθμό των decibel. Αν αυτό δεν αρκεί για την επιβίωση τους θα φάω και όλη την κερασόπιτα...
Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013
Tea Party
Στα πλαίσια της γιαγιαδοποίησης που αργά αλλά σταθερά καταλαμβάνει τον ελεύθερο χρόνο μας, το tea party με τα κουλουράκια του,την ησυχία του και την θαλπωρή του αντικαθιστά τα φασαριόζικα ποτά των ξέφρενων(λέμε τώρα)νιάτων μας. Το πρώτο βήμα,τα μέρη που μπορείτε να προμηθευτείτε το τσάι σας στην Αθήνα υπάρχει σε προηγούμενη ανάρτηση,με ένα μικρό update,ο δρόμος του τσαγιού άλλαξε...δρόμο κ βρίσκεται πλέον στην οδό Καψάλη. Για τα υπόλοιπα ακολουθεί πλήρης οδηγός.
Που θα βρείτε ωραία σερβίτσια:
Στην 7η αίσθηση στην Χαριλάου Τρικούπη. Υπέροχες τσαγιέρες και φλιτζανια σε πάρα πολύ λογικές τιμές και σε χώρο που νομίζεις ότι θα έρθει ο μικρός πρίγκηπας να σου προσφέρει το τριαντάφυλλο του.
Στα notos galleries home: Είχα να πατήσω κάτι χρόνια για να είμαι ειλικρινής,αλλά μόλις γύρισα απο εκεί κι εχω εκστασιαστεί. Πολύ ωραία πράγματα, πάρα πολυ λογικές τιμές και είναι όλα μαζεμένα.
Στον Ζούλοβιτς:Αν τον αντέχει η τσέπη σας έχει τα καλύτερα και τα ομορφότερα,αλλά μιλάμε για 3ψήφιο νούμερο. Βέβαια, ότι και αν πάρετε θα το έχετε μια ζωή.
Στην Βουλής δίπλα απο το τυροπιτάδικο. Δεν έχει όνομα νομίζω,έχει χρόνια τώρα κομμάτια ακριβα σε τιμές εκποίησης. Παζαρέψτε αν το χετε στο αίμα σας.
Στο cuisine et bain στο Χαλάνδρι: Υπέροχα καλόγουστο μαγαζί. Πρέπει να πάτε έχοντας πολύ χρόνο μπροστά σας και πολύ χρήμα στην τσέπη σας. Έχει πράγματα για όλα τα βαλάντια, αλλά μετα βεβαιότητος σας λέω ότι θα θέλετε να αγοράσετε όλο το μαγαζί.
Που θα βρείτε φτηνά παρελκόμενα των σερβίτσιων:
Στο Tiger στην Ερμού έχει σουρωτήρια για το χύμα τσάι σας που ξεκινούν από 1 ευρώ, καθώς και χαρτοπετσέτες, καλαμάκια κι όμορφα χάρτινα πιατάκια αν δν θέλετε να πλένετε.
Στα Βutlers στο Χαλάνδρι:μικροσκοπικά πιατάκια για ατομική ζάχαρη ή για να βάλετε το σουρωτήρι/φακελάκι,ωραία κανονικά ανάγλυφα πιάτα για να βάλετε τα κεράσματα σας κι ο φτηνότερος θρυμματιστής πάγου της αγοράς αν αλλάξετε διάθεση στην πορεία και το ρίξετε στα cocktails.
Τι θα προσφέρετε:
αλμυρά και γλυκά μπισκότα, σαντουιτς, cupcakes και muffins. Α, και τρουφάκια!!Αν θέλετε να τα φτιάξετε μόνοι σας θα τρέξετε στο bazzar βιβλιου του Ιανού και θα πάρετε το βιβλιο"η φόρμα του κεικ"που περιλαμβάνει εκτός από το βιβλίο μια φόρμα του κεικ και μια σπάτουλα. Κοστίζει 6 ευρώ απο σχεδόν 30 που είχε αρχικα και έχει 25 γλυκες και 25 αλμυρες συνταγές να σας περιμένουν καρτερικά. Για τα μπισκότα θα πάρετε το βιβλίο της Εβίτας Παπαχαραλάμπους(το οποίο δυστυχώς δν βρήκα σε κανένα bazaar).Για σαντουιτς θα αυτοσχεδιάσετε με ότι έχετε στο ψυγείο σας και για τρουφάκια θα μπείτε στις συνταγές με πτι μπερ στο site της Παπαδοπούλου. Αν θέλετε να τα αγοράσετε θα πάτε στο Sweet Spot για cupcakes κ στο Μπισκότο από Σπίτι(για το προφανές),αμφότερα στο Χαλάνδρι. Για μπατόν σαλέ και πιροσκί στο Άρτιστον στην Σπυρίδωνος Τρικούπη και για μινι σαντουτσάκια στο "Άρτος και υγεία" στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Τα τρουφάκια μόνοι σας!!
Που θα βρείτε ωραία σερβίτσια:
Στην 7η αίσθηση στην Χαριλάου Τρικούπη. Υπέροχες τσαγιέρες και φλιτζανια σε πάρα πολύ λογικές τιμές και σε χώρο που νομίζεις ότι θα έρθει ο μικρός πρίγκηπας να σου προσφέρει το τριαντάφυλλο του.
Στα notos galleries home: Είχα να πατήσω κάτι χρόνια για να είμαι ειλικρινής,αλλά μόλις γύρισα απο εκεί κι εχω εκστασιαστεί. Πολύ ωραία πράγματα, πάρα πολυ λογικές τιμές και είναι όλα μαζεμένα.
Στον Ζούλοβιτς:Αν τον αντέχει η τσέπη σας έχει τα καλύτερα και τα ομορφότερα,αλλά μιλάμε για 3ψήφιο νούμερο. Βέβαια, ότι και αν πάρετε θα το έχετε μια ζωή.
Στην Βουλής δίπλα απο το τυροπιτάδικο. Δεν έχει όνομα νομίζω,έχει χρόνια τώρα κομμάτια ακριβα σε τιμές εκποίησης. Παζαρέψτε αν το χετε στο αίμα σας.
Στο cuisine et bain στο Χαλάνδρι: Υπέροχα καλόγουστο μαγαζί. Πρέπει να πάτε έχοντας πολύ χρόνο μπροστά σας και πολύ χρήμα στην τσέπη σας. Έχει πράγματα για όλα τα βαλάντια, αλλά μετα βεβαιότητος σας λέω ότι θα θέλετε να αγοράσετε όλο το μαγαζί.
Που θα βρείτε φτηνά παρελκόμενα των σερβίτσιων:
Στο Tiger στην Ερμού έχει σουρωτήρια για το χύμα τσάι σας που ξεκινούν από 1 ευρώ, καθώς και χαρτοπετσέτες, καλαμάκια κι όμορφα χάρτινα πιατάκια αν δν θέλετε να πλένετε.
Στα Βutlers στο Χαλάνδρι:μικροσκοπικά πιατάκια για ατομική ζάχαρη ή για να βάλετε το σουρωτήρι/φακελάκι,ωραία κανονικά ανάγλυφα πιάτα για να βάλετε τα κεράσματα σας κι ο φτηνότερος θρυμματιστής πάγου της αγοράς αν αλλάξετε διάθεση στην πορεία και το ρίξετε στα cocktails.
Τι θα προσφέρετε:
αλμυρά και γλυκά μπισκότα, σαντουιτς, cupcakes και muffins. Α, και τρουφάκια!!Αν θέλετε να τα φτιάξετε μόνοι σας θα τρέξετε στο bazzar βιβλιου του Ιανού και θα πάρετε το βιβλιο"η φόρμα του κεικ"που περιλαμβάνει εκτός από το βιβλίο μια φόρμα του κεικ και μια σπάτουλα. Κοστίζει 6 ευρώ απο σχεδόν 30 που είχε αρχικα και έχει 25 γλυκες και 25 αλμυρες συνταγές να σας περιμένουν καρτερικά. Για τα μπισκότα θα πάρετε το βιβλίο της Εβίτας Παπαχαραλάμπους(το οποίο δυστυχώς δν βρήκα σε κανένα bazaar).Για σαντουιτς θα αυτοσχεδιάσετε με ότι έχετε στο ψυγείο σας και για τρουφάκια θα μπείτε στις συνταγές με πτι μπερ στο site της Παπαδοπούλου. Αν θέλετε να τα αγοράσετε θα πάτε στο Sweet Spot για cupcakes κ στο Μπισκότο από Σπίτι(για το προφανές),αμφότερα στο Χαλάνδρι. Για μπατόν σαλέ και πιροσκί στο Άρτιστον στην Σπυρίδωνος Τρικούπη και για μινι σαντουτσάκια στο "Άρτος και υγεία" στην Πλατεία Κλαυθμώνος. Τα τρουφάκια μόνοι σας!!
Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013
Οι καλύτερες κρέπες της Αθήνας
Αντικειμενικά, οι καλύτερες κρέπες της Αθήνας είναι αυτές που φτιάχνω εγώ σπίτι μου με ντομάτα και μοτσαρέλα (η συνταγή στο τέλος της ανάρτησης). Για όσους από εσάς δεν έχετε την τύχη να με έχετε φίλη και βαριέστε να μαγειρέψετε, η λύση είναι απλή. Θα πάτε σε ένα από τα παρακάτω μαγαζιά.
Au grand zinc: Στην Μπενάκη ψηλά. Έχει μαρμάρινα τραπεζάκια σε μπορντώ φόντο που σε κάνουν να νιώθεις λίγο σαν intellectual νιάτο των 90's, με απαλή αλλά ωραία μουσική. Οι κρέπες του, και οι αλμυρές και οι γλυκιές, είναι πολύ νόστιμες, σε λογικές τιμές, με πρωτότυπους συνδυασμούς γεύσεων και πολύ ελαφριές.
Ρωξάνη: Πίσω από την Πλατεία Καρύτση. Ίσως η πιο γκουρμέ κρέπα στο χέρι. Υπάρχουν διάφορα διαλεχτά υλικά για να βάλεις στην κρέπα σου, όπως προσούτο, ρόκα, μοτσαρέλλα και cheddar, καθώς και φρεσκοτριμμένο πιπέρι, κατευθείαν από το μύλο πιπεριού. Η κρέπα είναι ικανού μεγέθους και το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις είναι το που θα βρεις να κάτσεις για να την απολάυσεις με την ησυχία σου.
Παραμύθι. Στην Γλυφάδα μεν, μακριά από το κέντρο που γίνεται το σύστριγγλο δε. Διώροφο με ωραία αυλή για το καλοκαίρι και εσωτερικό διάκοσμο φουλ στις τοιχογραφίες. Πίτερ Παν, Τινκερμπελ, νομίζω και Πινόκιο είναι λίγες από τις φιγούρες που απεικονίζονται. Ο κατάλογος στο ίδιο πνεύμα, κάθε κρέπα έχει και διαφορετικό όνομα ήρωα παραμυθιού. Έχετε και την επιλογή η κρέπα σας να γίνει ολικής αλέσεως ή αν είναι γλυκιά, με ζύμη σοκολάτας.
Αμάλθεια: Στην Τριπόδων στην Πλάκα. Λίγο τουριστική και λίγο ακριβή, αλλά το γαλακτοπωλείο slash κρεπερί κάνει καλό γαλακτομπούρεκο και ακόμα καλύτερες κρέπες. Δεν θυμάμαι ποια ήταν αυτή που είχα πάρει πάντως ήταν λεπτή, ελαφριά και με spring roll sauce από πάνω.
Amouage: Στην στοά Κοραή. Δεν μένει μέχρι αργά το βράδυ ανοιχτός πια, δυστυχώς. Η κρέπα του με μερέντα και μαλακό cookie σοκολάτας είναι ικανή να με κατεβάσει στο κέντρο ακόμα και αυτή τη στιγμή που γράφω. extra plus το έξυπνο θηκάκι που σας επιτρέπει να την φάτε στο χέρι χωρίς να λουστείτε με την γέμιση.
Και τώρα η συνταγή μου:
Κρέπες με ντομάτα και μοτσαρέλα
Υλικά:
10 φύλλα κρέπας
1 μπαλίτσα μοτσαρέλα των 200 γραμμαρίων
3 ντομάτες
ελαιόλαδο
1 σφηνάκι μπαλσάμικο
αλάτι
πιπέρι
θυμάρι
ζάχαρη
τριμμένο κασέρι
κρέμα γάλακτος
Εκτέλεση:
Κόβουμε τις ντομάτες και την μοτσαρέλα σε μικρα κυβάκια και τα βάζουμε σε μεγάλο μπολ. προσθέτουμε το μπαλσάμικο, 2 κουταλιές ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι, θυμάρι και έλαχιστη ζάχαρη. Στο κέντρο κάθε φύλλου κρέπας βάζουμε μια κουταλιά της σούπας γέμιση και διπλώνουμε στα 4. Βάζουμε τις κρέπες σε πυρέξ. Πασπαλίζουμε με τριμμένο κασέρι και περιχύνουμε με την κρέμα γάλακτος ώστε να καλυφθούν καλά οι άκρες. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 μέχρι να ροδίσουν. Σερβίρουμε ζεστές, αλλά τρώγονται ευχάριστα και κρύες.
Au grand zinc: Στην Μπενάκη ψηλά. Έχει μαρμάρινα τραπεζάκια σε μπορντώ φόντο που σε κάνουν να νιώθεις λίγο σαν intellectual νιάτο των 90's, με απαλή αλλά ωραία μουσική. Οι κρέπες του, και οι αλμυρές και οι γλυκιές, είναι πολύ νόστιμες, σε λογικές τιμές, με πρωτότυπους συνδυασμούς γεύσεων και πολύ ελαφριές.
Ρωξάνη: Πίσω από την Πλατεία Καρύτση. Ίσως η πιο γκουρμέ κρέπα στο χέρι. Υπάρχουν διάφορα διαλεχτά υλικά για να βάλεις στην κρέπα σου, όπως προσούτο, ρόκα, μοτσαρέλλα και cheddar, καθώς και φρεσκοτριμμένο πιπέρι, κατευθείαν από το μύλο πιπεριού. Η κρέπα είναι ικανού μεγέθους και το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζεις είναι το που θα βρεις να κάτσεις για να την απολάυσεις με την ησυχία σου.
Παραμύθι. Στην Γλυφάδα μεν, μακριά από το κέντρο που γίνεται το σύστριγγλο δε. Διώροφο με ωραία αυλή για το καλοκαίρι και εσωτερικό διάκοσμο φουλ στις τοιχογραφίες. Πίτερ Παν, Τινκερμπελ, νομίζω και Πινόκιο είναι λίγες από τις φιγούρες που απεικονίζονται. Ο κατάλογος στο ίδιο πνεύμα, κάθε κρέπα έχει και διαφορετικό όνομα ήρωα παραμυθιού. Έχετε και την επιλογή η κρέπα σας να γίνει ολικής αλέσεως ή αν είναι γλυκιά, με ζύμη σοκολάτας.
Αμάλθεια: Στην Τριπόδων στην Πλάκα. Λίγο τουριστική και λίγο ακριβή, αλλά το γαλακτοπωλείο slash κρεπερί κάνει καλό γαλακτομπούρεκο και ακόμα καλύτερες κρέπες. Δεν θυμάμαι ποια ήταν αυτή που είχα πάρει πάντως ήταν λεπτή, ελαφριά και με spring roll sauce από πάνω.
Amouage: Στην στοά Κοραή. Δεν μένει μέχρι αργά το βράδυ ανοιχτός πια, δυστυχώς. Η κρέπα του με μερέντα και μαλακό cookie σοκολάτας είναι ικανή να με κατεβάσει στο κέντρο ακόμα και αυτή τη στιγμή που γράφω. extra plus το έξυπνο θηκάκι που σας επιτρέπει να την φάτε στο χέρι χωρίς να λουστείτε με την γέμιση.
Και τώρα η συνταγή μου:
Κρέπες με ντομάτα και μοτσαρέλα
Υλικά:
10 φύλλα κρέπας
1 μπαλίτσα μοτσαρέλα των 200 γραμμαρίων
3 ντομάτες
ελαιόλαδο
1 σφηνάκι μπαλσάμικο
αλάτι
πιπέρι
θυμάρι
ζάχαρη
τριμμένο κασέρι
κρέμα γάλακτος
Εκτέλεση:
Κόβουμε τις ντομάτες και την μοτσαρέλα σε μικρα κυβάκια και τα βάζουμε σε μεγάλο μπολ. προσθέτουμε το μπαλσάμικο, 2 κουταλιές ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι, θυμάρι και έλαχιστη ζάχαρη. Στο κέντρο κάθε φύλλου κρέπας βάζουμε μια κουταλιά της σούπας γέμιση και διπλώνουμε στα 4. Βάζουμε τις κρέπες σε πυρέξ. Πασπαλίζουμε με τριμμένο κασέρι και περιχύνουμε με την κρέμα γάλακτος ώστε να καλυφθούν καλά οι άκρες. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 μέχρι να ροδίσουν. Σερβίρουμε ζεστές, αλλά τρώγονται ευχάριστα και κρύες.
Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013
Οι καλύτεροι λουκουμάδες της Αθήνας
Όσο περίεργη είμαι στο φαγητό,τόσο καλόβολη είμαι στα γλυκά. Έκτός από μόκα που έχει καφέ και δεν μου αρέσει,τρώω ακόμα και σκέτη ζάχαρη. Πρακτικα αυτό σημαίνει ότι όπου δω γλυκό μπουκάρω. Προσθέστε στην εξίσωση και το γεγονός ότι θεωρώ τους λουκουμάδες το καλύτερο πρωινό(παιδικό κατάλοιπο απο το καφενείο της θείας μου στην Άνδρο) και θα καταλάβετε γιατί η έρευνα για τους καλύτερους λουκουμάδες της Αθήνας έχει πάρει διαστάσεις διατριβής.
Κτιστακης: Το μόνο κακό αυτού του μαγαζιού είναι ότι βρίσκεται στην εξωτικη Σωκράτους. Χανιώτικοι λουκουμάδες, τραγανοί απέξω και γεμισμένοι με σιρόπι μέσα, σερβίρονται με κανέλα και σουσάμι από το 1912 μέχρι σήμερα. Είναι λίγο λιγωτικοί για όσους δν συμπαθούν πολύ την ζάχαρη,αλλά εγώ ποτε δεν άνηκα σε αυτήν την κατηγορία. Μια μεγάλη αγάπη γεννήθηκε.
Sugar Inn: Οι καλύτεροι λουκουμάδες με μερέντα που έχω φάει. Μικροί, σφαιρικοί, τραγανοί και σχεδόν αλάδωτοι, εξαφανίζονται σε δευτερόλεπτα και μένεις να προσπαθείς να εξαφανίσεις την λιμνούλα μερέντας με το πιρούνι.
Lukumami: Ολοκαίνουργιο μαγαζί με όλοκαίνουργιο concept. Ο δικός μας λουκουμάς συγχρωτίζεται με τα γαλλικά μπενιέ και τα ισπανικά τσούρος, καλυπτεται με γκουρμέ σως και σερβίρεται ανανεωμένος και κοσμοπολίτης. Η μεγαλύτερη επιτυχία του μαγαζιού είναι τα τσούρος, τα οποία όταν πήγα τα βούταγε ένας κουστουμάτος κύριος μπροστά μου σε μια παχύρρευστη σως σοκολάτας και ήμουν στο τσακ να παω να του βουτήξω ένα απο το χέρι. Επίσης το προσωπικό είναι συμπαθέστατο και ευγενέστατο.
Μελουκ: Το αγαπημένο μου concept μαγαζιού. Και κανονικοί αλλά και αλμυροί λουκουμάδες. Λύνεται αυτομάτως το πρόβλημα"που να παμε αφου εγω θέλω να φάω κι εσυ θέλεις γλυκό", ησυχάζεις και τσιμπιλογάς και από τον άλλον αν αλλάξεις γνώμη και τελικά πεινάς. Τους αλμυρούς τους λιγουρεύομαι ακόμα και τώρα που γράφω. Δν νομίζω οτι υπάρχει τρόπος να τους φτιάξεις και να μην είναι νόστιμοι.
Μπαλατσούρα: Οι πιο παραδοσιακοί λουκουμάδες από όλους. Στην Ιερά Οδό στο Αιγαλεω, σε ένα χώρο που θυμίζει παραδοσιακό καφενείο. Σερβίρονται στο μεταλλικό πιατάκι και έχουν τις ατέλειες που έχουν και οι λουκουμάδες της μαμας/γιαγιάς αλλά και την νοστιμιά τους. Η θαλπωρή του comfort food σε πλημμυρίζει και θες να παραγγείλεις και μια βανίλια υποβρύχιο. Αλλά ντρέπεσαι. Και δεν ξέρω κι αν έχουν.
Κτιστακης: Το μόνο κακό αυτού του μαγαζιού είναι ότι βρίσκεται στην εξωτικη Σωκράτους. Χανιώτικοι λουκουμάδες, τραγανοί απέξω και γεμισμένοι με σιρόπι μέσα, σερβίρονται με κανέλα και σουσάμι από το 1912 μέχρι σήμερα. Είναι λίγο λιγωτικοί για όσους δν συμπαθούν πολύ την ζάχαρη,αλλά εγώ ποτε δεν άνηκα σε αυτήν την κατηγορία. Μια μεγάλη αγάπη γεννήθηκε.
Sugar Inn: Οι καλύτεροι λουκουμάδες με μερέντα που έχω φάει. Μικροί, σφαιρικοί, τραγανοί και σχεδόν αλάδωτοι, εξαφανίζονται σε δευτερόλεπτα και μένεις να προσπαθείς να εξαφανίσεις την λιμνούλα μερέντας με το πιρούνι.
Lukumami: Ολοκαίνουργιο μαγαζί με όλοκαίνουργιο concept. Ο δικός μας λουκουμάς συγχρωτίζεται με τα γαλλικά μπενιέ και τα ισπανικά τσούρος, καλυπτεται με γκουρμέ σως και σερβίρεται ανανεωμένος και κοσμοπολίτης. Η μεγαλύτερη επιτυχία του μαγαζιού είναι τα τσούρος, τα οποία όταν πήγα τα βούταγε ένας κουστουμάτος κύριος μπροστά μου σε μια παχύρρευστη σως σοκολάτας και ήμουν στο τσακ να παω να του βουτήξω ένα απο το χέρι. Επίσης το προσωπικό είναι συμπαθέστατο και ευγενέστατο.
Μελουκ: Το αγαπημένο μου concept μαγαζιού. Και κανονικοί αλλά και αλμυροί λουκουμάδες. Λύνεται αυτομάτως το πρόβλημα"που να παμε αφου εγω θέλω να φάω κι εσυ θέλεις γλυκό", ησυχάζεις και τσιμπιλογάς και από τον άλλον αν αλλάξεις γνώμη και τελικά πεινάς. Τους αλμυρούς τους λιγουρεύομαι ακόμα και τώρα που γράφω. Δν νομίζω οτι υπάρχει τρόπος να τους φτιάξεις και να μην είναι νόστιμοι.
Μπαλατσούρα: Οι πιο παραδοσιακοί λουκουμάδες από όλους. Στην Ιερά Οδό στο Αιγαλεω, σε ένα χώρο που θυμίζει παραδοσιακό καφενείο. Σερβίρονται στο μεταλλικό πιατάκι και έχουν τις ατέλειες που έχουν και οι λουκουμάδες της μαμας/γιαγιάς αλλά και την νοστιμιά τους. Η θαλπωρή του comfort food σε πλημμυρίζει και θες να παραγγείλεις και μια βανίλια υποβρύχιο. Αλλά ντρέπεσαι. Και δεν ξέρω κι αν έχουν.
Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013
Τι μας φταιει
Έχω δυο πολύ κακά στοιχεία. Το ένα είναι ότι δν μπορω να μην απαντήσω και το δεύτερο ότι επηρρεάζομαι από το περιβάλλον γύρω μου. Όχι από τους ανθρώπους, αλλά απο το κλίμα. Καλώς ή κακώς νιώθω οτι δν μπορω να γράφω για εστιατόρια,μπαράκια και cafe την ώρα που κάποιος δολοφονήθηκε,τουλαχιστον όχι χωρίς να εξηγήσω γιατί το κάνω. Βλέπω και το trolling και το cyber bullying να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις κ αποθαρρύνομαι. Από την μια, δν μπορώ να εξηγώ στον κάθε καημένο γιατί γράφω αυτό που γράφω,από την άλλη όταν ο άλλος θίγει την ακεραιότητα μου δν γίνεται να μην απαντήσω γιατί νιώθω ότι με εκθέτει. Έχω μάθει να μιλάω μόνο για αυτά που ξέρω και ότι γράφω, το ξέρω καλά. Να διαφωνήσει κάποιος μαζί μου είναι θεμιτό, να έχει αλλάξει ο μάγειρας ή οι τιμές σε μαγαζι που με ενθουσίασε και να μην το έχω πάρει χαμπάρι,να ζητήσω και συγγνώμη που το πρότεινα. Αλλά δεν πρόκειται να ανεχτω σχόλια ανθρώπων που διαφωνουν για να διαφωνήσουν. Βλέπω κάθε μέρα κόσμο στο δρόμο έτοιμο για καυγά, βρίζονται, φωνάζουν και ενίοτε πιάνονται στα χέρια. Τρομάζω με το πόσο ευκολα αρπάζονται όλοι. Στην αρχή μόνο διαδικτυακά, μετά και στην πραγματική ζωή. Άμα αρχίσεις να ξεφεύγεις, είναι πολύ εύκολο να πάρει αέρα η γλώσσα σου και μετά ακόμα πιο εύκολο να πάρει αέρα το χέρι σου. Οι γονείς μου ατύχησαν και οι δύο όχι μόνο να ζήσουν τον εμφύλιο,αλλα να τον ζήσουν και σε ηλικία που έχουν μνήμες από αυτόν. Συνειδητά, ούτε μίλησαν, ούτε μιλάνε, ούτε και πρόκειται να μιλήσουν ποτέ για αυτό. Δεν τον έζησαν ωραιοποιημένο και ηρωοποιημένο. Είδαν θηριωδίες και από τις δύο πλευρές και έκαναν βίωμα ότι ο διαχωρισμός και η πόλωση οδηγούν μόνο στον σπαραγμό. Είναι ωραίο να έχεις άποψη, ιδανικά, γνώμη κι είναι εποικοδομητικό να συζητάς, να διαφωνείς και να παθιάζεσαι. Αλλά όταν δεν ξέρεις πότε το παρατραβάς, είναι πρόβλημα. Όταν δεν καταλαβαίνεις γιατί είναι πρόβλημα, τότε μάλλον δεν έχει νόημα η οποιαδήποτε συζήτηση. Έχω άποψη και για τα κοινωνικά και για τα πολιτικά δρώμενα. Δεν θα την εκφράσω ποτέ δημόσια. Σε αντίθεση με πολλούς, δυστυχώς με τους περισσότερους, εμένα μου αρέσει να ασχολούμαι με όσα μας ενώνουν και όχι με όσα μας χωρίζουν. Γύρω από ένα τραπέζι είμαστε όλοι ίσοι, διαφορετικοί, αλλα ίσοι. Και κυρίως, είμαστε μαζί. Συγχωρείστε με λοιπόν για την ουδετερότητα του blog μου και της θεματολογίας του. Σε καμία περίπτωση δεν είναι απάθεια ή αδιαφορία. Από Δευτέρα θα είμαι και πάλι συνεπής.
Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013
on tour: Λέρος
Ένας συνοπτικός οδηγός για το τι θα κάνετε στην Μάλτα του Αιγαίου.
1) Θα ηρεμήσετε. Θέλετε δεν θέλετε. Έτσι κι αλλιώς σχεδόν από όπου σταθείς βλέπεις θάλασσα.
2) Θα ανεβείτε στο Κάστρο και μετά θα πάτε στον προφήτη Ηλία να δείτε πως ένα βλήμα (με την κυριολεκτική εννοια του όρου) γίνεται καμπάνα.
3)Θα πάτε στην Αγιά Κιουρά και θα δείτε την εκκλησία που έφτιαξαν και εικονογράφησαν οι πολιτικοί κρατούμενοι με προτροπή του Μανώλη Γλέζου. Μετά θα πάτε να βουτήξετε στην παραλία ακριβώς από κάτω.
4)Θα πάτε σε 2 ακόμα εκκλησάκια. την Παναγία την Καβουράδαινα και τον Άγιο Ισίδωρο (το εκκλησάκι που συνδέεται με το νησί με μια μακριά στενή τσιμεντένια λωρίδα και πάντα νομίζατε ότι είναι κάπου στις Κυκλάδες)
5)Θα επισκεφτείτε την στοά που έγινε μουσείο για την μάχη της Λέρου. Όσο πρέπει creepy, όσο πρέπει φοβιστικό, καθίστε να δείτε και το βιντεάκι στο τέλος (προσοχή τα πνιχτά γέλια ακούγονται και όχι δεν είναι αυτός που μιλάει ο Κώστας Πρέκας).
6)Θα πάτε στο Ράδιο για να δείτε ζωφραφισμένα στους τοίχους χιτλερικά σύμβολα (αυτό με τον αετό και την σβάστιγκα ακόμα το βλέπω στον ύπνο μου).
7)Θα λιώσετε στο Zephyros beach bar στα 2 λισκάρια (αν καβατζώσετε και αιώρα δίπλα από το κύμα δεν σας χωνεύω ήδη).
8)Θα θαυμάσετε την αρχιτεκτονική στο Λακκί με τα στρογγυλεμένα κτήρια και τους προκλητικά για νησί ρυμοτομημένους και φαρδείς δρόμους.
9)θα φάτε λέρικη τυρόπιτα και πουγκάκια από το Παραδοσιακόν.
10)Θα χαζέψετε τα αρχοντικά και θα χαθείτε στα στενάκια της πόλης που έτσι κι αλλιώς δεν έχει διακριτούς οικισμούς.
Μετα τον Must δεκάλογο ας πάμε σε κάτι πιο πρακτικό.
Που θα φάτε: Στο cult σουβλατζίδικο "Υπάρχω" κοντά στο δημαρχείο, το οποίο φυσικά και παίζει εκτός από Στελλάρα και Στράτο Διονυσίου και Μανώλη Αγγελόπουλο και όλους τους μεγάλους λαϊκούς βάρδους εκείνης της γενιάς. Τα τραπεζάκια απέναντι φυσικά και έχουν πλαστική λευκή καρέκλα. Σουβλάκι τίμιο, service παραδοσιακό ελληνικό (με το πάσο μας). Γαριδομακαρονάδα στο Πέτρινο στο Λακκί. Η μία χοταίνει άνετα δύο άτομα, με λευκή σάλτσα και μανιτάρια και τεράστιες φρέσκιες γαρίδες. Συγκαταλέγεται στις 3 κορυφαίες γαριδομακαρονάδες που έχω φάει και ακόμα και τώρα που γράφω μου προκαλεί σιελόρροια. Τονοσαλάτα όπωσδήποτε στον Τζούμα (με μπόλικο ψωμί) και ότι άλλο θέλετε. Το κύμα σκάει δίπλα στα πόδια σας και χαζεύετε τα βαρκάκια που πηγαινοέρχονται. Βρίσκεται στο Παντέλι όπου επίσης βρίσκεται και το καφενείο με πολύ καλό φαί και πολύ νορμάλ τιμές (αλλά το καφενείο είναι πανω στον δρόμο, δν βλέπει θάλασσα). Εξαιρετικοί ψαρομεζέδες, μικρό και συμμαζεμένο μαγαζί, αλλά καλοκαίρι πρέπει να κάνετε κράτηση (και να το πετύχετε και ανοιχτό). Για μεσημεριανό κλαμπ, μακαρονοσαλάτα ή σαλάτα με κοτόπουλο στο Zephyros. Από την Λέρο μπορείτε να περάσετε και στην βραχονησίδα Αρχάγγελος, όπου έχει ανοίξει η ταβέρνα Στίγμα. Η μεταφορά είναι δωρεάν, αλλά πρέπει να συνεννοηθείτε με την ταβέρνα για να κάνετε και κράτηση. Εκεί θα φάτε εξαιρετικό τηγανητό χταπόδι, πιπεριές Φλωρίνης γεμιστές με φέτα και αν είστε τυχεροί δικό τους χειροποίητο κοντοσούβλι.
Που θα πλατσουρίσετε: Δέν ξέρω αν το παμε, στα Δυο Λισκάρια...Έκτος από αυτό η Αγια Κιουρά, τα Κόκκινα, Ο Μπλεφούτης, η Γούρνα, Ο Βρομόλιθος και τα Άλιντα είναι καλές παραλίες. Από τα Λισκάρια μπορείτε να περάσετε με βαρκάκι στον Κρυφό (είναι δωρεάν και την έχει βάλει το τελευταίο εστιατόριο στην σειρά, θα συνεννοηθείτε εκεί), ωραία παραλία με γαλαζοπράσινα νερά, από τις ελάχιστες που δεν είχαν τσιμεντώσει οι Ιταλοί στον Β παγκόσμιο Πόλεμο και διαθέτει ομπρέλες, ξαπλώστρες και beach bar που προσφέρει και μεσημεριανό.
Που θα πιείτε: Στην Αγία Μαρίνα στον Μύλο cocktails με θέα την θάλασσα, τον μύλο που είναι κυριολεκτικά βουτηγμένος μέσα στην θάλασσα και περιμετρικά όλο το νησί φωτισμένο. Χαλαρή μουσική και ωραία διακόσμηση. Κάτω λειτουργεί και hip εστιατόριο. Στα Άλιντα στο Νέμεσις του "ιθαγενή" Δημήτρη ο οποίος φτιάχνει cocktail με το ψαγμένο pisang ambon το καλοκαίρι και καλό ρακόμελο το χειμώνα. Φημισμένος για τα παρελκόμενα που φέρνει μαζί με το ποτό. Στο Σαβάνα στο Παντέλι. Χτιστες πεζούλες με φλοκάτες και μαξιλάρες, καθαρά δυνατά ποτά, χαλαρή μουσική, έχει όλες τις προδιαγραφές για να πας να ζητήσεις από τον ιδιοκτήτη να σε υιοθετήσει ή εστω να σε αφήσει να μείνεις εκεί για πάντα. Αν θέλετε κάτι ήσυχο με θέα θάλασσα θα πάτε στο Lime. Συμπαθητικά cocktail, αναπαυτικές μαξιλάρες και καναπέδες και χαλαρή μουσική. Από το 2014 είναι ανοιχτό και το View, ένας από τους Μύλους που βλέπετε στην σειρά σε παλιές τουριστικές καρτ ποστάλ. Ωραία θέα, προσεγμένη αυλή, νορμάλ τιμές και έχει και κάτι να τσιμπήσετε αμα θέλετε. Ιδανικό και για καφέ το πρωί. After είναι το Μελτέμι στην Αγία Μαρίνα, εκεί ο κόσμος χορευει (!?) μεχρι αργά.
Από που θα αγοράσετε τζουρτζουλίδια: Από το Λέρικο, από την Αγία Μαρίνα (το μαγαζί), στην Φεγγαρόπετρα και απο ένα άλλο που δεν θυμάμαι το όνομα του και δεν είναι και σε κεντρικό δρόμο (καλά τα κατάφερα), βολτάροντας θα το βρείτε πάντως, φέρνει πολύ ιδιαίτερα πράγματα έτσι κι αλλιώς.
Πως θα πάτε: Για το Θεό, πάρτε το αεροπλάνο που δεν είναι ούτε μια ώρα γιατί το πλοίο είναι 10 στην καλύτερη και δν έχει νόημα να φάτε τα νιάτα σας (και τις διακοπές σας) με τέτοια ταλαιπώρια.
1) Θα ηρεμήσετε. Θέλετε δεν θέλετε. Έτσι κι αλλιώς σχεδόν από όπου σταθείς βλέπεις θάλασσα.
2) Θα ανεβείτε στο Κάστρο και μετά θα πάτε στον προφήτη Ηλία να δείτε πως ένα βλήμα (με την κυριολεκτική εννοια του όρου) γίνεται καμπάνα.
3)Θα πάτε στην Αγιά Κιουρά και θα δείτε την εκκλησία που έφτιαξαν και εικονογράφησαν οι πολιτικοί κρατούμενοι με προτροπή του Μανώλη Γλέζου. Μετά θα πάτε να βουτήξετε στην παραλία ακριβώς από κάτω.
4)Θα πάτε σε 2 ακόμα εκκλησάκια. την Παναγία την Καβουράδαινα και τον Άγιο Ισίδωρο (το εκκλησάκι που συνδέεται με το νησί με μια μακριά στενή τσιμεντένια λωρίδα και πάντα νομίζατε ότι είναι κάπου στις Κυκλάδες)
5)Θα επισκεφτείτε την στοά που έγινε μουσείο για την μάχη της Λέρου. Όσο πρέπει creepy, όσο πρέπει φοβιστικό, καθίστε να δείτε και το βιντεάκι στο τέλος (προσοχή τα πνιχτά γέλια ακούγονται και όχι δεν είναι αυτός που μιλάει ο Κώστας Πρέκας).
6)Θα πάτε στο Ράδιο για να δείτε ζωφραφισμένα στους τοίχους χιτλερικά σύμβολα (αυτό με τον αετό και την σβάστιγκα ακόμα το βλέπω στον ύπνο μου).
7)Θα λιώσετε στο Zephyros beach bar στα 2 λισκάρια (αν καβατζώσετε και αιώρα δίπλα από το κύμα δεν σας χωνεύω ήδη).
8)Θα θαυμάσετε την αρχιτεκτονική στο Λακκί με τα στρογγυλεμένα κτήρια και τους προκλητικά για νησί ρυμοτομημένους και φαρδείς δρόμους.
9)θα φάτε λέρικη τυρόπιτα και πουγκάκια από το Παραδοσιακόν.
10)Θα χαζέψετε τα αρχοντικά και θα χαθείτε στα στενάκια της πόλης που έτσι κι αλλιώς δεν έχει διακριτούς οικισμούς.
Μετα τον Must δεκάλογο ας πάμε σε κάτι πιο πρακτικό.
Που θα φάτε: Στο cult σουβλατζίδικο "Υπάρχω" κοντά στο δημαρχείο, το οποίο φυσικά και παίζει εκτός από Στελλάρα και Στράτο Διονυσίου και Μανώλη Αγγελόπουλο και όλους τους μεγάλους λαϊκούς βάρδους εκείνης της γενιάς. Τα τραπεζάκια απέναντι φυσικά και έχουν πλαστική λευκή καρέκλα. Σουβλάκι τίμιο, service παραδοσιακό ελληνικό (με το πάσο μας). Γαριδομακαρονάδα στο Πέτρινο στο Λακκί. Η μία χοταίνει άνετα δύο άτομα, με λευκή σάλτσα και μανιτάρια και τεράστιες φρέσκιες γαρίδες. Συγκαταλέγεται στις 3 κορυφαίες γαριδομακαρονάδες που έχω φάει και ακόμα και τώρα που γράφω μου προκαλεί σιελόρροια. Τονοσαλάτα όπωσδήποτε στον Τζούμα (με μπόλικο ψωμί) και ότι άλλο θέλετε. Το κύμα σκάει δίπλα στα πόδια σας και χαζεύετε τα βαρκάκια που πηγαινοέρχονται. Βρίσκεται στο Παντέλι όπου επίσης βρίσκεται και το καφενείο με πολύ καλό φαί και πολύ νορμάλ τιμές (αλλά το καφενείο είναι πανω στον δρόμο, δν βλέπει θάλασσα). Εξαιρετικοί ψαρομεζέδες, μικρό και συμμαζεμένο μαγαζί, αλλά καλοκαίρι πρέπει να κάνετε κράτηση (και να το πετύχετε και ανοιχτό). Για μεσημεριανό κλαμπ, μακαρονοσαλάτα ή σαλάτα με κοτόπουλο στο Zephyros. Από την Λέρο μπορείτε να περάσετε και στην βραχονησίδα Αρχάγγελος, όπου έχει ανοίξει η ταβέρνα Στίγμα. Η μεταφορά είναι δωρεάν, αλλά πρέπει να συνεννοηθείτε με την ταβέρνα για να κάνετε και κράτηση. Εκεί θα φάτε εξαιρετικό τηγανητό χταπόδι, πιπεριές Φλωρίνης γεμιστές με φέτα και αν είστε τυχεροί δικό τους χειροποίητο κοντοσούβλι.
Που θα πλατσουρίσετε: Δέν ξέρω αν το παμε, στα Δυο Λισκάρια...Έκτος από αυτό η Αγια Κιουρά, τα Κόκκινα, Ο Μπλεφούτης, η Γούρνα, Ο Βρομόλιθος και τα Άλιντα είναι καλές παραλίες. Από τα Λισκάρια μπορείτε να περάσετε με βαρκάκι στον Κρυφό (είναι δωρεάν και την έχει βάλει το τελευταίο εστιατόριο στην σειρά, θα συνεννοηθείτε εκεί), ωραία παραλία με γαλαζοπράσινα νερά, από τις ελάχιστες που δεν είχαν τσιμεντώσει οι Ιταλοί στον Β παγκόσμιο Πόλεμο και διαθέτει ομπρέλες, ξαπλώστρες και beach bar που προσφέρει και μεσημεριανό.
Που θα πιείτε: Στην Αγία Μαρίνα στον Μύλο cocktails με θέα την θάλασσα, τον μύλο που είναι κυριολεκτικά βουτηγμένος μέσα στην θάλασσα και περιμετρικά όλο το νησί φωτισμένο. Χαλαρή μουσική και ωραία διακόσμηση. Κάτω λειτουργεί και hip εστιατόριο. Στα Άλιντα στο Νέμεσις του "ιθαγενή" Δημήτρη ο οποίος φτιάχνει cocktail με το ψαγμένο pisang ambon το καλοκαίρι και καλό ρακόμελο το χειμώνα. Φημισμένος για τα παρελκόμενα που φέρνει μαζί με το ποτό. Στο Σαβάνα στο Παντέλι. Χτιστες πεζούλες με φλοκάτες και μαξιλάρες, καθαρά δυνατά ποτά, χαλαρή μουσική, έχει όλες τις προδιαγραφές για να πας να ζητήσεις από τον ιδιοκτήτη να σε υιοθετήσει ή εστω να σε αφήσει να μείνεις εκεί για πάντα. Αν θέλετε κάτι ήσυχο με θέα θάλασσα θα πάτε στο Lime. Συμπαθητικά cocktail, αναπαυτικές μαξιλάρες και καναπέδες και χαλαρή μουσική. Από το 2014 είναι ανοιχτό και το View, ένας από τους Μύλους που βλέπετε στην σειρά σε παλιές τουριστικές καρτ ποστάλ. Ωραία θέα, προσεγμένη αυλή, νορμάλ τιμές και έχει και κάτι να τσιμπήσετε αμα θέλετε. Ιδανικό και για καφέ το πρωί. After είναι το Μελτέμι στην Αγία Μαρίνα, εκεί ο κόσμος χορευει (!?) μεχρι αργά.
Από που θα αγοράσετε τζουρτζουλίδια: Από το Λέρικο, από την Αγία Μαρίνα (το μαγαζί), στην Φεγγαρόπετρα και απο ένα άλλο που δεν θυμάμαι το όνομα του και δεν είναι και σε κεντρικό δρόμο (καλά τα κατάφερα), βολτάροντας θα το βρείτε πάντως, φέρνει πολύ ιδιαίτερα πράγματα έτσι κι αλλιώς.
Πως θα πάτε: Για το Θεό, πάρτε το αεροπλάνο που δεν είναι ούτε μια ώρα γιατί το πλοίο είναι 10 στην καλύτερη και δν έχει νόημα να φάτε τα νιάτα σας (και τις διακοπές σας) με τέτοια ταλαιπώρια.
Τρίτη 16 Ιουλίου 2013
Αυλές στην Αθήνα: New entries
Για τις αγαπημένες μου αυλές και ταράτσες στην Αθήνα έχω γράψει μια παλαιότερη ανάρτηση η οποία ακόμα ισχύει και μπορείτε να την δείτε εδώ http://eirinihathinaia.blogspot.gr/2011/05/blog-post.html ΑΛΛΑ από τότε έχουν περάσει 2 χρόνια σχεδόν (γερνάμε ε?) και η λίστα έχει εμπλουτιστεί. Τα δύο αξιοσημείωτα new entries είναι το Lab και το Βοτανοπωλείο τα οποία στην αρχή είχα πει ότι θα τα κρατήσω κρυφά, αλλά η αθρόα προσέλευση κόσμου έτσι κι αλλιώς με έκανε να αναθεωρήσω.
LAB: Αυτό το μαγαζί είναι πολύ κοντα στην Πανόρμου αλλά είναι ήσυχο, δεν πολυφαίνεται απ έξω και έχει γύρω γύρω φυτά και δεντράκια. Είναι στην οδό Τριφυλλίας, μακριά από τα πολύβουα μπαράκια και έχει ένα industrial ύφος, πολλά ποτά και πολύ καλές τιμές. Στα πολύ μεγάλα συν του η ψημμένη ρακί. Αν πεινάσετε έχει τοστάκι, κλαμπ σάντουιτς (το οποίο κοστίζει 5 ευρώ και παίζει να είναι το ακριβότερο item του καταλόγου) και κεικ ημέρας, αλλά αν πάτε μετά τις 10 μάλλον θα συμβιβαστείτε με τα πατατάκια που συνοδεύουν το ποτό σας, κάτι το οποίο εγώ ο φύσει κοιλιόδουλος άνθρωπος δεν επικροτώ, θέλω να τρώω όλες τις ώρες. Ιδανικό και για χειμώνα καθώς πάιζει ενδιαφέρουσες μουσικές χωρίς να σου πάιρνει τα αυτιά, με DIY αλλά καλόγουστους καναπέδες και σκαμπώ και με cocktails που ξεκινούν από 7 ευρώ. Είναι ανοιχτό από το πρωί και θα το αγαπήσετε.
Βοτανοπωλείο: Το καινούργιο μαγαζί κοντά στην Πλατεία Πετραλώνων, έχει μεταμορφώσει έναν μέχρι πρότεινως ακάλυπτο χώρο αν δν με απατά η μνήμη μου σε αυλή που θυμίζει νησάκι. Και εδώ διαθέτουν ψημμένη ρακί (στην οποία όπως θα καταλάβατε τρέφω μια μικρή αδυναμία) και έχει και πολλά και ενδιαφέροντα μεζεδάκια. Μεγάλο Hit οι ομελέτες τους. Έκτος αυτών έχει και πολλά αφεψήματα, γλυκάκια, μπύρες και νορμάλ τιμές. Οι σερβιτόρες ήταν ευγενέστατες και εξυπηρετικότατες, τα αστέρια λαμπερά και η διάθεση καλοκαιρινή. Επίσης έχει τα φόντα να γίνει και χειμερινό σας στέκι, αφου το εσωτερικό του είναι ένας ζεστός χώρος τον οποίο διακοσμούν μεγάλα βάζα με βότανα. Ήδη το ονειρεύομαι το brunch με εφημερίδα, ομελέτα με πικάντικο κοτόπουλο και καταπραυτνικό αφέψημα. Οι τιμές του δν είναι απλά προσιτές.Είναι σχεδόν αστείες, όπως και του Lab. Απολάυστε τα!!!
LAB: Αυτό το μαγαζί είναι πολύ κοντα στην Πανόρμου αλλά είναι ήσυχο, δεν πολυφαίνεται απ έξω και έχει γύρω γύρω φυτά και δεντράκια. Είναι στην οδό Τριφυλλίας, μακριά από τα πολύβουα μπαράκια και έχει ένα industrial ύφος, πολλά ποτά και πολύ καλές τιμές. Στα πολύ μεγάλα συν του η ψημμένη ρακί. Αν πεινάσετε έχει τοστάκι, κλαμπ σάντουιτς (το οποίο κοστίζει 5 ευρώ και παίζει να είναι το ακριβότερο item του καταλόγου) και κεικ ημέρας, αλλά αν πάτε μετά τις 10 μάλλον θα συμβιβαστείτε με τα πατατάκια που συνοδεύουν το ποτό σας, κάτι το οποίο εγώ ο φύσει κοιλιόδουλος άνθρωπος δεν επικροτώ, θέλω να τρώω όλες τις ώρες. Ιδανικό και για χειμώνα καθώς πάιζει ενδιαφέρουσες μουσικές χωρίς να σου πάιρνει τα αυτιά, με DIY αλλά καλόγουστους καναπέδες και σκαμπώ και με cocktails που ξεκινούν από 7 ευρώ. Είναι ανοιχτό από το πρωί και θα το αγαπήσετε.
Βοτανοπωλείο: Το καινούργιο μαγαζί κοντά στην Πλατεία Πετραλώνων, έχει μεταμορφώσει έναν μέχρι πρότεινως ακάλυπτο χώρο αν δν με απατά η μνήμη μου σε αυλή που θυμίζει νησάκι. Και εδώ διαθέτουν ψημμένη ρακί (στην οποία όπως θα καταλάβατε τρέφω μια μικρή αδυναμία) και έχει και πολλά και ενδιαφέροντα μεζεδάκια. Μεγάλο Hit οι ομελέτες τους. Έκτος αυτών έχει και πολλά αφεψήματα, γλυκάκια, μπύρες και νορμάλ τιμές. Οι σερβιτόρες ήταν ευγενέστατες και εξυπηρετικότατες, τα αστέρια λαμπερά και η διάθεση καλοκαιρινή. Επίσης έχει τα φόντα να γίνει και χειμερινό σας στέκι, αφου το εσωτερικό του είναι ένας ζεστός χώρος τον οποίο διακοσμούν μεγάλα βάζα με βότανα. Ήδη το ονειρεύομαι το brunch με εφημερίδα, ομελέτα με πικάντικο κοτόπουλο και καταπραυτνικό αφέψημα. Οι τιμές του δν είναι απλά προσιτές.Είναι σχεδόν αστείες, όπως και του Lab. Απολάυστε τα!!!
Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013
On tour: Πόρος
Οι περισσότερες έχετε πάει εκεί γτ κάποιος φίλος/αμόρε/αδερφός ορκιζόταν εκεί. Οι περισσότεροι έχετε πάει με την χορηγία του ελληνικού στρατού. Εγώ πήγα γιατί αποφάσισα να φύγω τελευταία στιγμή και ήταν κοντά. Παρόλο όμως που ήταν λύση τελευταίας στιγμής, κατάφερε να ξεπεράσει κάθε προσδοκία μου. Ακολουθεί λοιπόν το πρώτο (από τα πολλά) tourist guide του φετινού καλοκαιριού.
Πως θα πάτε: Έχετε 2 επιλογές, η μία είναι με καραβάκι από τον πειραιά και η δευτερη οδικώς, από την παλιά Εθνική, που περνάει όοοοοοολη την Αργολίδα(ένα τριωράκι δλδ αν δν πάτε του σκοτωμου). Μετα περνάτε απέναντι από το Γαλατά και σε 10 λεπτά φτάσατε. Αξίζει να το κάνετε με αμάξι, η διαδρομή είναι πολύ όμορφη. Προσέξτε μόνο τι μέρα και τι ώρα θα γυρίσετε γτ η Αθήνα έχει πάντα έναν μοναδικό τρόπο να σας εκδικηθει που περάσατε καλά αλλού. Σημειωτών στην Κακιά Σκάλα λέγεται, πολύ αποτελεσματικό.
Που θα μείνετε: Εγώ είμαι πάντα από αυτούς τους ξενέρωτους που προτιμούν το αστικό περιβάλλον(έστω του νησιού, βολεύομαι) από κάτι ξενοδοχεία που έχουν χτιστεί πάνω σε παραλίες και γύρω τριγύρω δεν υπάρχει τίποτα, παρα μόνο το απέραντο γαλάζιο.Κυρίως γτ το βράδυ (που παραδοσιακά βγαίνεις στην πόλη) φοβάμαι να οδηγήσω στον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο Σε οποιο νησί και να βρίσκομαι. Λιμάνι προτέινω λοιπόν. Ποσέξτε το ξενοδοχείο που θα κλείσετε να μην είναι πάνω στον παραλιακό γιατί δεν θα κοιμηθείτε ποτέ από την φασαρία και να είναι προσβάσιμο με αμάξι (και να έχει και πάρκινγκ). Είδα μερικά ταλαίπωρα ασιατικής κασταγωγής να κουβαλάνε κάτι βαλιτσάρες στα ανηφορικά σκαλάκια και δεν ήταν ωραίο θέαμα.
Τι θα δείτε: Θα ανεβείτε μέχρι το ρολόι. Και για να χαζέψετε το ρολόι και για να χαζέψετε την θέα. Θα ανακαλύψετε την πλατεία του δημαρχείου γτ φυσικά δεν είναι η κεντρική. Η κεντρική αντί για το δημαρχείο μέσα στην μέση έχει την Alpha Bank!!Από την πλατεία του δημαρχείου λοιπόν, θα το πάρετε ντουγρου ευθεία πάνω και θα βγείτε στην Μητρόπολη. Φάτσα απέναντι είναι το παλαιότερο μαγαζί του νησιού. Με τα ξύλινα ράφια του, τους πάγκους του και τις χαρακτηριστικές βιτρίνες του. Υπάρχει και μόνιμη έκθεση κοχυλιών, στην δημοτική βιβλιοθήκη νομίζω. 'Εχει πάρα πάρα πολλά εκκλησάκια (θα το διαπιστώσετε με το πολύ χαρακτηριστικό κυριακάτικο ξύπνημα από τις κωδωνοκρουσίες), ένα σπίτι που έζησε για λίγο ο Καποδίστριας και πολλά αρχοντικά για να χαζέψετε περιδιαβαίνοντας τα σοκάκια. Εκτός πόλης είναι ο Ναος του Ποσειδώνα (στο σημείο με την καλύτερη θέα, φυσικά), και το Μοναστήρι. Επίσης ωραία θέα και έχει και παραλία από κάτω.
Που θα πλατσουρίσετε: Αν θέλετε να νιώσετε ότι δεν φύγατε ποτέ από την Αθήνα, θα πάτε στο Ασκέλι. Μεγάλη παραλία, τίγκα στην ξαπλώστρα και στους τουρίστες. Αν είστε στο Μοναστήρι, ρίξτε μια βουτιά στην παραλία που βρίσκεται από κάτω. Επιβάλλεται και ένα μπάνιο στο cheesy Λιμανάκι της Αγάπης. Γαλαζοπράσινο νερό, καντίνα καλυμμένη με πράσινα κλαδιά, 3 σειρές ξαπλώστρες (6,50 ευρω το σετ παρακαλώ) και γενικά αισθητική Γαλάζιας Λίμνης, της πρώτης. Εxtra θέαμα: τα water sports που κάνουν όσοι επιβαίνουν στα ιστιοπλοικά που αράζουν εκεί. Ρώσικος Ναυσταθμος: Ωραία παραλία, χωρίς ίχνος σκιάς βέβαια, πιο μεγάλη από το Λιμανάκι της Αγάπης, με ξαπλώστρες αλλά πιο αραιές και καντίνα που σερβίρει σουβλάκια, κλαμπ σαντουιτς και ομελέτες για τις δύσκολες ώρες. Πίσω ότι έχει απομέινει από τον Ρώσικο Ναυσταθμο, που κάποτε πρέπει να έιχε επιβλητικά κτήρια. Τώρα κεντρίζει την ποσοχή το "το κτήμα ειναι ιδιόκτητο" που είναι γραμμένο πάνω στον τοίχο του ενός κτηρίου. Βαγιωνιά: Στο βόρειο τμήμα του νησιού, εκεί που είναι η Βυθισμένη πολιτεία. Μην κάνετε χαρούλες ότι θα την δείτε όμως, δεν είναι και δίπλα στην παραλία. Μεγάλη παραλία, beach bar που σερβίρει από πίτσες μέχρι και σπιτική μελιτζανοσαλάτα, λογικές τιμές ξαπλώστρας και ο Τάσος. Ο Τάσος είναι ο γάτος Bob Marley. Αλήτης, μαύρος, τεντώνεται όλη την ώρα και αν τον χαιδέψεις λίγο καθέται πάνω σου μέχρι να τον βαρεθείς και να τον διώξεις, αλλά καθαρίζει τον τόπο από φίδια και λοιπά ανεπιθύμητα.
Που θα φάτε/πιείτε/γλυκαθείτε: Γενικά όπου δείτε πολλούς ντόπιους. Έχει πολλά ταβερνάκια στην σειρά στο λιμάνι, αλλά και κάτι χασαποταβέρνες (κυριολεκτώ, το ιδιόκτητο κρεοπωλείο είναι ή απέναντι ή δίπλα) οι οποίες είναι κρυμμένες μέσα στα στενάκια. Μετα βεβαιότητος είδα τον "Δημήτρη" και τον "Πλάτανο" που εμπίπτουν στην κατηγορία. Από το λιμάνι πήγα στο Μεζέ Μεζέ, είναι το τελευταίο στον παραλιακό δρόμο όπου η αναλογιά ντοπιων-τουριστών ήταν 50-50. Το φαγητό ήταν αρκετά καλό, το σέρβις άμεσο και φιλικό, οι τιμές Αθήνας, αλλά το σαγανάκι γαρίδα τεράστιο και οι πατάτες locas εξαιρετικές. Ξεχώρισαν επίσης και τα Καΐκια και το Μαιστράλι. Σε ένα στενάκι στο δρόμο για την Μητρόπολη υπάρχει το Μαντείο. Σερβίρει κεφτέδες αυστηρά και μόνο από μοσχαρίσιο κιμά, γαριδοπιτάκια και μυδοπιτάκια, χταποδοσαλάτα και πολλά άλλα. Υποδέχεται τους πελάτες με σπιτική λεμονάδα, το ποτήρι λευκό κρασί είναι καλό και όχι χύμα που μοιάζει με ξύδι, το σέρβις φιλικότατο και η στρογγυλοποίηση γίνεται πάντα προς τα κάτω. Όταν δε, έριξα το κρασί μου, μου έφεραν άλλο κερασμένο και μια μπίρα, την οποία δεν εξολόθρευσα ποτέ. Πληρώσαμε 15 ευρώ το άτομο, έχοντας φάει του σκασμού. Ήθελα να τους υιοθετήσω!!! Επίσης δεν θα φύγετε χωρίς να φάτε παγωτό από το Βασσαρά, σε πρωτότυπες γευσεις όπως βερίκοκο-μέλι και καρύδα με κομματάκια σοκολάτα και το πιο αυθεντικό παγωτό ροδάκινο που έχω φάει. Έχει 1,70 η μπάλα, αλλά είναι ενισχυμένη. Εγώ ζήτησα 3 μπάλες και η κυριούλα γέμισε ενα μπολ ανάλογο με αυτό που βάζουν στην Αθήνα τις σαλάτες τα φαστφουντάδικα. Ακόμα κ αν δν είχα άλλο άτομο μαζί μου, θα έβαζα δευτερο κουταλάκι για να μην ξεφτιλιστουμε μεσα στο δρόμο. ΤΟΣΟ μεγάλη μερίδα. Πήρε το μάτι μου και κάτι ωραία γλυκα, τύπου μους πεπόνι, τιμήστε το!!! Παραδοσιακά γλυκά Πόρου θα πάρετε από τον Δαγκλη, δίπλα από το Δημαρχείο, με χιτ τα καρυδάτα σοκολάτα. Επίσης φρέσκα γλυκά ταψιού κάνει το Γλύκισμα, για ένα ελαφρύ πρωινό βρε αδερφέ. Επισκεφθείτε επίσης το-μάλλον κατακαίνουργιο- Η τέχνη στο Παλιό Λιτρίβι, είτε για να δείτε κάποια εκδήλωση, είτε για να αγοράσετε κάτι, είτε γιατί σερβίρει κι αυτό λεμονάδα! Για ποτό προτείνω το μαγαζί στο κτήριο που είναι το Σινέ Διάνα, με τραπεζάκια στο μπαλκόνι, για να απολάυσετε το ποτό σας χωρίς πολλή βαβούρα.
Πως θα πάτε: Έχετε 2 επιλογές, η μία είναι με καραβάκι από τον πειραιά και η δευτερη οδικώς, από την παλιά Εθνική, που περνάει όοοοοοολη την Αργολίδα(ένα τριωράκι δλδ αν δν πάτε του σκοτωμου). Μετα περνάτε απέναντι από το Γαλατά και σε 10 λεπτά φτάσατε. Αξίζει να το κάνετε με αμάξι, η διαδρομή είναι πολύ όμορφη. Προσέξτε μόνο τι μέρα και τι ώρα θα γυρίσετε γτ η Αθήνα έχει πάντα έναν μοναδικό τρόπο να σας εκδικηθει που περάσατε καλά αλλού. Σημειωτών στην Κακιά Σκάλα λέγεται, πολύ αποτελεσματικό.
Που θα μείνετε: Εγώ είμαι πάντα από αυτούς τους ξενέρωτους που προτιμούν το αστικό περιβάλλον(έστω του νησιού, βολεύομαι) από κάτι ξενοδοχεία που έχουν χτιστεί πάνω σε παραλίες και γύρω τριγύρω δεν υπάρχει τίποτα, παρα μόνο το απέραντο γαλάζιο.Κυρίως γτ το βράδυ (που παραδοσιακά βγαίνεις στην πόλη) φοβάμαι να οδηγήσω στον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο Σε οποιο νησί και να βρίσκομαι. Λιμάνι προτέινω λοιπόν. Ποσέξτε το ξενοδοχείο που θα κλείσετε να μην είναι πάνω στον παραλιακό γιατί δεν θα κοιμηθείτε ποτέ από την φασαρία και να είναι προσβάσιμο με αμάξι (και να έχει και πάρκινγκ). Είδα μερικά ταλαίπωρα ασιατικής κασταγωγής να κουβαλάνε κάτι βαλιτσάρες στα ανηφορικά σκαλάκια και δεν ήταν ωραίο θέαμα.
Τι θα δείτε: Θα ανεβείτε μέχρι το ρολόι. Και για να χαζέψετε το ρολόι και για να χαζέψετε την θέα. Θα ανακαλύψετε την πλατεία του δημαρχείου γτ φυσικά δεν είναι η κεντρική. Η κεντρική αντί για το δημαρχείο μέσα στην μέση έχει την Alpha Bank!!Από την πλατεία του δημαρχείου λοιπόν, θα το πάρετε ντουγρου ευθεία πάνω και θα βγείτε στην Μητρόπολη. Φάτσα απέναντι είναι το παλαιότερο μαγαζί του νησιού. Με τα ξύλινα ράφια του, τους πάγκους του και τις χαρακτηριστικές βιτρίνες του. Υπάρχει και μόνιμη έκθεση κοχυλιών, στην δημοτική βιβλιοθήκη νομίζω. 'Εχει πάρα πάρα πολλά εκκλησάκια (θα το διαπιστώσετε με το πολύ χαρακτηριστικό κυριακάτικο ξύπνημα από τις κωδωνοκρουσίες), ένα σπίτι που έζησε για λίγο ο Καποδίστριας και πολλά αρχοντικά για να χαζέψετε περιδιαβαίνοντας τα σοκάκια. Εκτός πόλης είναι ο Ναος του Ποσειδώνα (στο σημείο με την καλύτερη θέα, φυσικά), και το Μοναστήρι. Επίσης ωραία θέα και έχει και παραλία από κάτω.
Που θα πλατσουρίσετε: Αν θέλετε να νιώσετε ότι δεν φύγατε ποτέ από την Αθήνα, θα πάτε στο Ασκέλι. Μεγάλη παραλία, τίγκα στην ξαπλώστρα και στους τουρίστες. Αν είστε στο Μοναστήρι, ρίξτε μια βουτιά στην παραλία που βρίσκεται από κάτω. Επιβάλλεται και ένα μπάνιο στο cheesy Λιμανάκι της Αγάπης. Γαλαζοπράσινο νερό, καντίνα καλυμμένη με πράσινα κλαδιά, 3 σειρές ξαπλώστρες (6,50 ευρω το σετ παρακαλώ) και γενικά αισθητική Γαλάζιας Λίμνης, της πρώτης. Εxtra θέαμα: τα water sports που κάνουν όσοι επιβαίνουν στα ιστιοπλοικά που αράζουν εκεί. Ρώσικος Ναυσταθμος: Ωραία παραλία, χωρίς ίχνος σκιάς βέβαια, πιο μεγάλη από το Λιμανάκι της Αγάπης, με ξαπλώστρες αλλά πιο αραιές και καντίνα που σερβίρει σουβλάκια, κλαμπ σαντουιτς και ομελέτες για τις δύσκολες ώρες. Πίσω ότι έχει απομέινει από τον Ρώσικο Ναυσταθμο, που κάποτε πρέπει να έιχε επιβλητικά κτήρια. Τώρα κεντρίζει την ποσοχή το "το κτήμα ειναι ιδιόκτητο" που είναι γραμμένο πάνω στον τοίχο του ενός κτηρίου. Βαγιωνιά: Στο βόρειο τμήμα του νησιού, εκεί που είναι η Βυθισμένη πολιτεία. Μην κάνετε χαρούλες ότι θα την δείτε όμως, δεν είναι και δίπλα στην παραλία. Μεγάλη παραλία, beach bar που σερβίρει από πίτσες μέχρι και σπιτική μελιτζανοσαλάτα, λογικές τιμές ξαπλώστρας και ο Τάσος. Ο Τάσος είναι ο γάτος Bob Marley. Αλήτης, μαύρος, τεντώνεται όλη την ώρα και αν τον χαιδέψεις λίγο καθέται πάνω σου μέχρι να τον βαρεθείς και να τον διώξεις, αλλά καθαρίζει τον τόπο από φίδια και λοιπά ανεπιθύμητα.
Που θα φάτε/πιείτε/γλυκαθείτε: Γενικά όπου δείτε πολλούς ντόπιους. Έχει πολλά ταβερνάκια στην σειρά στο λιμάνι, αλλά και κάτι χασαποταβέρνες (κυριολεκτώ, το ιδιόκτητο κρεοπωλείο είναι ή απέναντι ή δίπλα) οι οποίες είναι κρυμμένες μέσα στα στενάκια. Μετα βεβαιότητος είδα τον "Δημήτρη" και τον "Πλάτανο" που εμπίπτουν στην κατηγορία. Από το λιμάνι πήγα στο Μεζέ Μεζέ, είναι το τελευταίο στον παραλιακό δρόμο όπου η αναλογιά ντοπιων-τουριστών ήταν 50-50. Το φαγητό ήταν αρκετά καλό, το σέρβις άμεσο και φιλικό, οι τιμές Αθήνας, αλλά το σαγανάκι γαρίδα τεράστιο και οι πατάτες locas εξαιρετικές. Ξεχώρισαν επίσης και τα Καΐκια και το Μαιστράλι. Σε ένα στενάκι στο δρόμο για την Μητρόπολη υπάρχει το Μαντείο. Σερβίρει κεφτέδες αυστηρά και μόνο από μοσχαρίσιο κιμά, γαριδοπιτάκια και μυδοπιτάκια, χταποδοσαλάτα και πολλά άλλα. Υποδέχεται τους πελάτες με σπιτική λεμονάδα, το ποτήρι λευκό κρασί είναι καλό και όχι χύμα που μοιάζει με ξύδι, το σέρβις φιλικότατο και η στρογγυλοποίηση γίνεται πάντα προς τα κάτω. Όταν δε, έριξα το κρασί μου, μου έφεραν άλλο κερασμένο και μια μπίρα, την οποία δεν εξολόθρευσα ποτέ. Πληρώσαμε 15 ευρώ το άτομο, έχοντας φάει του σκασμού. Ήθελα να τους υιοθετήσω!!! Επίσης δεν θα φύγετε χωρίς να φάτε παγωτό από το Βασσαρά, σε πρωτότυπες γευσεις όπως βερίκοκο-μέλι και καρύδα με κομματάκια σοκολάτα και το πιο αυθεντικό παγωτό ροδάκινο που έχω φάει. Έχει 1,70 η μπάλα, αλλά είναι ενισχυμένη. Εγώ ζήτησα 3 μπάλες και η κυριούλα γέμισε ενα μπολ ανάλογο με αυτό που βάζουν στην Αθήνα τις σαλάτες τα φαστφουντάδικα. Ακόμα κ αν δν είχα άλλο άτομο μαζί μου, θα έβαζα δευτερο κουταλάκι για να μην ξεφτιλιστουμε μεσα στο δρόμο. ΤΟΣΟ μεγάλη μερίδα. Πήρε το μάτι μου και κάτι ωραία γλυκα, τύπου μους πεπόνι, τιμήστε το!!! Παραδοσιακά γλυκά Πόρου θα πάρετε από τον Δαγκλη, δίπλα από το Δημαρχείο, με χιτ τα καρυδάτα σοκολάτα. Επίσης φρέσκα γλυκά ταψιού κάνει το Γλύκισμα, για ένα ελαφρύ πρωινό βρε αδερφέ. Επισκεφθείτε επίσης το-μάλλον κατακαίνουργιο- Η τέχνη στο Παλιό Λιτρίβι, είτε για να δείτε κάποια εκδήλωση, είτε για να αγοράσετε κάτι, είτε γιατί σερβίρει κι αυτό λεμονάδα! Για ποτό προτείνω το μαγαζί στο κτήριο που είναι το Σινέ Διάνα, με τραπεζάκια στο μπαλκόνι, για να απολάυσετε το ποτό σας χωρίς πολλή βαβούρα.
Τρίτη 2 Ιουλίου 2013
Το φαϊ του ξενύχτη
Το σκηνικό γνωστό και επαναλαμβανόμενο. Τρως σπίτι, βγαίνεις για ποτό, το ποτό τραβάει λίγο παραπάνω/πίνεις λίγο παραπάνω και θες να γεμίσεις το κενό που δημιουργήθηκε παντελώς ξαφνικά και τυχαία στο στομάχι σου. Και που μυαλό να ψάχνεις τέτοια ώρα για τι στον κόρακα είναι ανοιχτό. Γι αυτό είμαι εγώ εδώ βρε!!Σημειώστε σε χαρτάκι/εκτυπώστε την σελίδα λοιπόν και βάλτε στην τσέπη σας προτου φύγετε από το σπίτι. Αν πεινάσετε μετά απλά βρείτε το πλησιέστερο ξενυχτάδικο απο το μπαράκι ή αυτο που είναι στο δρόμο για το σπίτι σας.
1)Βρώμικο Μιχαλακοπούλου: Το καλύτερο σαντουιτς με κοτομπουκιές μακράν. Η ταχύτητα με την οποία το ετοιμάζουν θα σας κάνει να πιστεύετε οτι έχετε πιει περισσότερο απο όσο νομίζατε γιατί απλά είναι ασύλληπτη. Έχει πάρκινγκ ακριβως από πίσω οπότε μην φέρεστε σαν μπαστουνόβλαχοι και αφήνετε το όχημα με αλαρμ πάνω στο δρόμο. Ιδανικό μέρος για να πετύχεις γνωστούς σου που έχεις να δεις καιρό με τις σάλτσες να τους περιλούζουν το φόρεμα ή την μάπα, οπότε αν έχεις τις κλειστές σου απλά πάρε το σαντουιτσάκι σου και φάε μέσα στο αμάξι σου ήσυχα ήσυχα.
2)Ciao: Με 2 μαγαζιά ανοιχτά όλο το βράδυ, ένα στο Παγκράτι κι ένα πάνω στην Συγγρου και 2 επιλογές φετίχ ανάλογα με το αν θέλεις να φας αλμυρό ή γλυκό. Το ανάμεικτο κρουασάν, το οποίο έιναι μια παντόφλα νούμερο 39 γεμισμένη με λευκή, μαύρη και γάλακτος σοκολάτα, ικανή για να σε κάνει να μην θες να ξαναφας γλυκό για 2 μέρες αλλά σίγουρα γεμίζει το στομάχι σου και η μακαρονάδα. Τεραστίων διαστάσεων, νομίζω οτι βάζουν ένα πακέτο ανα μερίδα, αν και θολά θυμάμαι κάποιον να μου λέει ότι κάποτε η μερίδα ήταν μεγαλύτερη. Έχει πίτσες, πεινιρλί, ακόμα και σαλάτες, πολυθρόνες βελούδινες και καναπέδες δερμάτινους, ιδανικά να αναπαύσουν την μέση σας μετά από τόση ώρα ορθοστασία.
3)Ντερλίσιους (δλδ πια ντερλικατέσεν): Στην Τσακάλωφ στο Κολωνάκι. Το πληρώνεις λίγο παραπάνω, αλλά έχει εξοβελίσει το γύρο και μπορείς να φας σουβλάκι με καλαμάκι κοτόπουλο, μανιτάρια, χαλούμι, χοιρινο, πανσετα ή λουκάνικο...Η πίτα έναι καλαμποκένια ενώ το δικάβαλο σε τορτίγια είναι αρκετό για να κορέσεις την πείνα σου. Δίπλα ακριβώς ξενυχτάει και το Sugar Inn με κρέπες και τους πιο υπέροχους μικρούς και σχεδόν αλάδωτους λουκουμάδες.
4)Feticcio: Κλασσικό ξενυχτάδικο νοτίων προαστείων με πολλές πολλές κρέπες και τοίχους γεμάτους από αυτόγραφα όσων επώνυμων έχουν φάει κατά καιρολυς εκει σε σουπλά καδραρισμένα. Η διασημότερη κρέπα τους νομίζω ότι είναι η 49, δοκιμάστε την. Τώρα που είναι και καλοκαίρι έχει και τραπεζάκια έξω να σας φυσάει και λίγο το αεράκι (αν υπάρχει)
5) Souk: Αν είσαι ξενύχτης, είσαι και Multi culti (τρομάρα σου) μόλις βρήκες το ιδανικό 24ώρο εστιατόριο για εσένα. Λιβανέζικο, σχεδιασμένο από το διάσημο και ταλαντούχο γραφειο K-studio. Υπάρχουν και άνθρωποι που θα σου εξηγήσουν τι είναι το καθε τι στον κατάλογο και πως ακριβώς γίνεται η παραγγελία, μιας και το μαγαζί είναι self service. Εμείς για 2 τυλιχτές πίτες (1 φαλάφελ, 1 κοτόπουλο) και 1 μπαμπαγκανους πληρώσαμε γύρω στα 7-8 ευρώ το άτομο. Είναι περισσότερο σαν after hours εστιατόριο, δν είναι αρπα κατι στο χέρι και φύγε. Αλλά είναι πολύ πρωτότυπο και προσεγμένο, τόσο στην διακόσμηση, όσο και στο φαγητό του. Και κυρίως ξεφεύγει από το τρίπτυχο σουβλάκι-κρέπα-σαντουιτς.
6) Ετουάλ: Η διασημότερη κρέπα της Αθήνας. Δν ξέρω αν ξενυχτάει πια όλο το 24ωρο για να είμαι ειλικρινής, αλλά η κρέπα αναμεικτη διπλή σοκολάτα μπισκότο μου μουδιάζει το κούτελο ακόμα και τώρα που την σκέφτομαι παρόλο που εχω να την φάω 2 χρόνια. Μικρό αλλά σε μεγάλο πεζοδρόμιο, θησαυριζε όταν υπήρχε το taj mahal δίπλα...Ειδική μνεία στο ιδανικό δίπλωμα της κρέπας ώστε να μην γίνετε σύχρηστοι.
7) Το μαγειρείο απέναντι από το Batman στον Ν.Κόσμο: Πίνουν νερό στο όνομα της κρεατόσουπας του πολλοί καλοφαγάδες φίλοι μου. Εγώ δεν τρώω σούπες, αλλά τους εμπιστεύομαι, στρώνει στομάχι και έκει μέσα σίγουρα έχει περισσότεη άπλα από το Batman.
8) Αυθεντικόν στην Δάφνη: Έχει και άλλα μαγαζιά (σίγουρα έχω δει στο Γαλάτσι). Το πιο value for money σάντουιτς της Αθήνας. Μπαμπάτσικο και χορταστικό, με ωραία τυροκαυτερή(για να ανατιναχτεί το στομάχι και να ησυχάσουμε), άπειρα υλικά να διαλέξεις και έφτρα σουσαμένιο ψωμάκι.
9) Κάνδαυλος: Έχει την καλύτερη σως μουσταρδας της Αθήνας (και νομίζω ότι έχω βρει και την συνταγή). Μεγάλα χοσταστικά σουβλάκια, είτε τα πάρεις στο χέρι, είτε καθίσεις εκεί, είναι ό,τι πιο descent εχω συναντήσει σε σουβλατζίδικο που ξενυχτάει, μεγάλη καταναλωση, αρκετη βαβούρα, αλλά αν περιμένεις να πάει 5:30 για να ανοίξει το ρημαδομετρό μετά από ξενύχτι, this is the place to be!!
Διευθύνσεις:
Souk: Γρηγορίου Λαμπράκη 3, Γλυφάδα
Feticcio: Ανδρέα Παπανδρέου 4, Γλυφάδα
Κανδαύλος: Περσεφόνης 47, Γκάζι
Batman: Βρεσθένης 40 (το μαγειρείο είναι φάτσα απέναντι, θα το δείτε)
Ντερλικατέσεν και Sugar Inn: Τσακάλωφ 14
Ciao: Σπύρου Μερκούρη 4, Παγκράτι και Λ.Συγγρού 133, Καλλιθέα
Ετουάλ:Λ.Αλεξάνδρας 194
Αυθεντικόν: Λ.Βουλιαγμένης 220 Δάφνη
Βρώμικο Μιχαλακοπούλου: Seriously, περιμένετε διευθυνση για καντίνα??στο ύψος των Ιλισσίων, στην άνοδο προς Μεσογείων is the best description I can give!!Θα το δείτε!!!
1)Βρώμικο Μιχαλακοπούλου: Το καλύτερο σαντουιτς με κοτομπουκιές μακράν. Η ταχύτητα με την οποία το ετοιμάζουν θα σας κάνει να πιστεύετε οτι έχετε πιει περισσότερο απο όσο νομίζατε γιατί απλά είναι ασύλληπτη. Έχει πάρκινγκ ακριβως από πίσω οπότε μην φέρεστε σαν μπαστουνόβλαχοι και αφήνετε το όχημα με αλαρμ πάνω στο δρόμο. Ιδανικό μέρος για να πετύχεις γνωστούς σου που έχεις να δεις καιρό με τις σάλτσες να τους περιλούζουν το φόρεμα ή την μάπα, οπότε αν έχεις τις κλειστές σου απλά πάρε το σαντουιτσάκι σου και φάε μέσα στο αμάξι σου ήσυχα ήσυχα.
2)Ciao: Με 2 μαγαζιά ανοιχτά όλο το βράδυ, ένα στο Παγκράτι κι ένα πάνω στην Συγγρου και 2 επιλογές φετίχ ανάλογα με το αν θέλεις να φας αλμυρό ή γλυκό. Το ανάμεικτο κρουασάν, το οποίο έιναι μια παντόφλα νούμερο 39 γεμισμένη με λευκή, μαύρη και γάλακτος σοκολάτα, ικανή για να σε κάνει να μην θες να ξαναφας γλυκό για 2 μέρες αλλά σίγουρα γεμίζει το στομάχι σου και η μακαρονάδα. Τεραστίων διαστάσεων, νομίζω οτι βάζουν ένα πακέτο ανα μερίδα, αν και θολά θυμάμαι κάποιον να μου λέει ότι κάποτε η μερίδα ήταν μεγαλύτερη. Έχει πίτσες, πεινιρλί, ακόμα και σαλάτες, πολυθρόνες βελούδινες και καναπέδες δερμάτινους, ιδανικά να αναπαύσουν την μέση σας μετά από τόση ώρα ορθοστασία.
3)Ντερλίσιους (δλδ πια ντερλικατέσεν): Στην Τσακάλωφ στο Κολωνάκι. Το πληρώνεις λίγο παραπάνω, αλλά έχει εξοβελίσει το γύρο και μπορείς να φας σουβλάκι με καλαμάκι κοτόπουλο, μανιτάρια, χαλούμι, χοιρινο, πανσετα ή λουκάνικο...Η πίτα έναι καλαμποκένια ενώ το δικάβαλο σε τορτίγια είναι αρκετό για να κορέσεις την πείνα σου. Δίπλα ακριβώς ξενυχτάει και το Sugar Inn με κρέπες και τους πιο υπέροχους μικρούς και σχεδόν αλάδωτους λουκουμάδες.
4)Feticcio: Κλασσικό ξενυχτάδικο νοτίων προαστείων με πολλές πολλές κρέπες και τοίχους γεμάτους από αυτόγραφα όσων επώνυμων έχουν φάει κατά καιρολυς εκει σε σουπλά καδραρισμένα. Η διασημότερη κρέπα τους νομίζω ότι είναι η 49, δοκιμάστε την. Τώρα που είναι και καλοκαίρι έχει και τραπεζάκια έξω να σας φυσάει και λίγο το αεράκι (αν υπάρχει)
5) Souk: Αν είσαι ξενύχτης, είσαι και Multi culti (τρομάρα σου) μόλις βρήκες το ιδανικό 24ώρο εστιατόριο για εσένα. Λιβανέζικο, σχεδιασμένο από το διάσημο και ταλαντούχο γραφειο K-studio. Υπάρχουν και άνθρωποι που θα σου εξηγήσουν τι είναι το καθε τι στον κατάλογο και πως ακριβώς γίνεται η παραγγελία, μιας και το μαγαζί είναι self service. Εμείς για 2 τυλιχτές πίτες (1 φαλάφελ, 1 κοτόπουλο) και 1 μπαμπαγκανους πληρώσαμε γύρω στα 7-8 ευρώ το άτομο. Είναι περισσότερο σαν after hours εστιατόριο, δν είναι αρπα κατι στο χέρι και φύγε. Αλλά είναι πολύ πρωτότυπο και προσεγμένο, τόσο στην διακόσμηση, όσο και στο φαγητό του. Και κυρίως ξεφεύγει από το τρίπτυχο σουβλάκι-κρέπα-σαντουιτς.
6) Ετουάλ: Η διασημότερη κρέπα της Αθήνας. Δν ξέρω αν ξενυχτάει πια όλο το 24ωρο για να είμαι ειλικρινής, αλλά η κρέπα αναμεικτη διπλή σοκολάτα μπισκότο μου μουδιάζει το κούτελο ακόμα και τώρα που την σκέφτομαι παρόλο που εχω να την φάω 2 χρόνια. Μικρό αλλά σε μεγάλο πεζοδρόμιο, θησαυριζε όταν υπήρχε το taj mahal δίπλα...Ειδική μνεία στο ιδανικό δίπλωμα της κρέπας ώστε να μην γίνετε σύχρηστοι.
7) Το μαγειρείο απέναντι από το Batman στον Ν.Κόσμο: Πίνουν νερό στο όνομα της κρεατόσουπας του πολλοί καλοφαγάδες φίλοι μου. Εγώ δεν τρώω σούπες, αλλά τους εμπιστεύομαι, στρώνει στομάχι και έκει μέσα σίγουρα έχει περισσότεη άπλα από το Batman.
8) Αυθεντικόν στην Δάφνη: Έχει και άλλα μαγαζιά (σίγουρα έχω δει στο Γαλάτσι). Το πιο value for money σάντουιτς της Αθήνας. Μπαμπάτσικο και χορταστικό, με ωραία τυροκαυτερή(για να ανατιναχτεί το στομάχι και να ησυχάσουμε), άπειρα υλικά να διαλέξεις και έφτρα σουσαμένιο ψωμάκι.
9) Κάνδαυλος: Έχει την καλύτερη σως μουσταρδας της Αθήνας (και νομίζω ότι έχω βρει και την συνταγή). Μεγάλα χοσταστικά σουβλάκια, είτε τα πάρεις στο χέρι, είτε καθίσεις εκεί, είναι ό,τι πιο descent εχω συναντήσει σε σουβλατζίδικο που ξενυχτάει, μεγάλη καταναλωση, αρκετη βαβούρα, αλλά αν περιμένεις να πάει 5:30 για να ανοίξει το ρημαδομετρό μετά από ξενύχτι, this is the place to be!!
Διευθύνσεις:
Souk: Γρηγορίου Λαμπράκη 3, Γλυφάδα
Feticcio: Ανδρέα Παπανδρέου 4, Γλυφάδα
Κανδαύλος: Περσεφόνης 47, Γκάζι
Batman: Βρεσθένης 40 (το μαγειρείο είναι φάτσα απέναντι, θα το δείτε)
Ντερλικατέσεν και Sugar Inn: Τσακάλωφ 14
Ciao: Σπύρου Μερκούρη 4, Παγκράτι και Λ.Συγγρού 133, Καλλιθέα
Ετουάλ:Λ.Αλεξάνδρας 194
Αυθεντικόν: Λ.Βουλιαγμένης 220 Δάφνη
Βρώμικο Μιχαλακοπούλου: Seriously, περιμένετε διευθυνση για καντίνα??στο ύψος των Ιλισσίων, στην άνοδο προς Μεσογείων is the best description I can give!!Θα το δείτε!!!
Τρίτη 21 Μαΐου 2013
Πολίτικα κι απλά/Σουζάνα: Εστιατόρια αυθεντικής πολίτικης κουζίνας
Δύο πολίτικα εστιατόρια μου έχουν εκθειάσει Πολίτες στην Αθήνα. Μόνο.Το "πολίτικα κι απλά" και την Σουζάνα. Και τα δύο έχουν αρκετά κοινά σημεία: εξαιρετική κατάφυτη αυλή, πολύ καλό service, ευγενέστατο, χαμογελαστό και διακριτικό, πολύ καλό κόσμο στα γύρω τραπέζια και πολύ σωστά στημένο κατάλογο (όχι γραφιστικά, απλά τα πιάτα έχουν συνοχή, χαρακτήρα κι αλληλοσυμπληρώνονται). Και στους δύο χώρους μπαίνεις μεσα και απλά ξέρεις ότι θα φας καλά. Και τα δύο καταρρίπτουν τον μύθο που θέλει την πολίτικη κουζίνα να είνα βαριά. Η αυθεντική πολίτικη κουζίνα είναι πλούσια, είναι ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα, σαν τους Πολίτες, αλλά βαριά δεν είναι. Τα μπαχαρικά που χρησιμοποιούνται είναι πολλά, σπάνια αλλά χρησιμοποιούνται σε ελάχιστη ποσότητα. Τα ψητά και τα τηγανητά τους είναι μαγικά και η διαδικασίες της μαγειρικής πολύπλοκες και πολύωρες. Η πολίτικη κουζίνα είναι τεχνη, και μάλιστα δύσκολη. Και τα δύο εστιατόρια είναι αντάξια των προσδοκιών μας.
Σουζάνα: Το πιο προβεβλημμένο από τα δύο. Είναι στο Φάληρο, λίγο πιο μακριά από τους φασαριόζικους κεντρικούς δρόμους. Το χούμους τους είναι to die for. Ήθελα να τους πω να γεμίσουν 3-4 βαζάκια και να πάρω και σπίτι μου. Συνοδεύετε με ζεστά πιτάκια και εξαφανίζεται από το τραπέζι εν ριπεί οφθαλμού. Εξαιρετικό είναι και το μπαμπαγκανούς καθώς και τα τυροπιτάκια του. Από κυριώς έχει φημισμένο γιαουρτλού και ότι έχω πάρει σε κοτόπουλο ή μοσχάρι (κάθε φορά διαλέγω ένα διαφορετικό) το έχω κατασπαράξει. Για το τέλος πρέπει να πάρετε οπωσδήποτε μουχαλεμπί (αχ, αυτό το άρωμα του ροδόνερου) και κιουνεφέ.
Πολίτικα κι απλά: Ας ξεκινήσω από το τέλος. Δεν ξέρω τι θα κάνετε, αφήστε χώρο για τους λουκουμάδες τους. Μαμαδίσιοι, από αυτούς που έχουν ακανόνιστο σχήμα, τρύπα στην μέση, είναι τραγανοί και λουσμενοι στο μέλι. Για κυρίως έχετε να διαλέξετε ανάμεσα σε πολλά. Έχει χουνκιαρ, έχει ιτσλί, έχει γιαουρτλού αλλά η απόλυτη και δυσευρετη γκουρμεδιά είναι το μοσχαρίσιο σουβλάκι. Καλοψημένο!!Για ορεκτικά εκτός από το ταμπουλέ που ΠΡΕΠΕΙ να πάρετε (τώρα είναι και καλοκαίρι, χρειάζεστε την δροσιά του), έχει κανταιφι τυριών (προσοχή, έχει ροκφορ μέσα), πλευρώτους, κεφτεδάκια και άλλα πολλά, ένώ αν θέλετε να δοκιμάσετε έναν σπάνιο ποντιακό μεζε, το μαντί, καλυτερη ευκαιρία δεν θα έχετε. Στην αρχή σας φέρνουν και ζεστό ψωμί με ντιπ, για να εξασφαλίσουν ότι θα φύγετε έρποντας...
Σουζάνα: Το πιο προβεβλημμένο από τα δύο. Είναι στο Φάληρο, λίγο πιο μακριά από τους φασαριόζικους κεντρικούς δρόμους. Το χούμους τους είναι to die for. Ήθελα να τους πω να γεμίσουν 3-4 βαζάκια και να πάρω και σπίτι μου. Συνοδεύετε με ζεστά πιτάκια και εξαφανίζεται από το τραπέζι εν ριπεί οφθαλμού. Εξαιρετικό είναι και το μπαμπαγκανούς καθώς και τα τυροπιτάκια του. Από κυριώς έχει φημισμένο γιαουρτλού και ότι έχω πάρει σε κοτόπουλο ή μοσχάρι (κάθε φορά διαλέγω ένα διαφορετικό) το έχω κατασπαράξει. Για το τέλος πρέπει να πάρετε οπωσδήποτε μουχαλεμπί (αχ, αυτό το άρωμα του ροδόνερου) και κιουνεφέ.
Πολίτικα κι απλά: Ας ξεκινήσω από το τέλος. Δεν ξέρω τι θα κάνετε, αφήστε χώρο για τους λουκουμάδες τους. Μαμαδίσιοι, από αυτούς που έχουν ακανόνιστο σχήμα, τρύπα στην μέση, είναι τραγανοί και λουσμενοι στο μέλι. Για κυρίως έχετε να διαλέξετε ανάμεσα σε πολλά. Έχει χουνκιαρ, έχει ιτσλί, έχει γιαουρτλού αλλά η απόλυτη και δυσευρετη γκουρμεδιά είναι το μοσχαρίσιο σουβλάκι. Καλοψημένο!!Για ορεκτικά εκτός από το ταμπουλέ που ΠΡΕΠΕΙ να πάρετε (τώρα είναι και καλοκαίρι, χρειάζεστε την δροσιά του), έχει κανταιφι τυριών (προσοχή, έχει ροκφορ μέσα), πλευρώτους, κεφτεδάκια και άλλα πολλά, ένώ αν θέλετε να δοκιμάσετε έναν σπάνιο ποντιακό μεζε, το μαντί, καλυτερη ευκαιρία δεν θα έχετε. Στην αρχή σας φέρνουν και ζεστό ψωμί με ντιπ, για να εξασφαλίσουν ότι θα φύγετε έρποντας...
Δευτέρα 13 Μαΐου 2013
Πικ νικ:που να πάτε και τι να φτιάξετε
Σας το έλεγα από το χειμώνα, το πικ νικ θα είναι πολύ μεγάλο trend αυτή την χρονιά, βλέποντας να ξεπουλάνε στην κυριολεξία μπροστά στα μάτια μου τα καλαθάκια από το butlers είπα να σας δώσω κάποιες χρήσιμες συμβουλές-και συνταγές.
Που να πάτε:
Κάπου που να έχει γκαζόν και όχι χώμα κατα προτίμηση. Top of my list, το πάρκο του Βενιζέλου δίπλα από τον σταθμό Μεγαρο Μουσικής, το πάρκο στο μετρό Ευαγγελισμός, καθώς το αλσύλιο σχεδόν απέναντι του στην Βασιλέως Κωνσταντίνου. Πεδίο του 'Αρεως ρητά και κατηγορηματικά όχι έκτός αν είστε μεγάλη παρέα.
Τι να έχετε μαζί σας (εκτός από φαγητό)
1) Σεντόνι ή πικεδένια κουβέρτα. Αυστηρά ΟΧΙ μάλλινη. Εκτός από το αισθητικό κομμάτι που στην καλύτερη θυμίζει εκδρομή στα Βλάχικα της δεκαετίας του 70 και στην χειρότερη άστεγο, θα ανάψει ο αποτέτοιος σας ενώ κάθεστε πάνω της με τέτοια ζέστη και θα σας φύγει η μαγκιά προσπαθώντας να την πλύνετε μετά.
2) Αντιηλιακό και αντικουνουπικό, το πρώτο για να μην γυρίσετε σπίτι σας σαν την Μάτα την ντομάτα, το δευτερο για να μην είστε σαν βλογιοκομμένο επίσης την ίδια ώρα της ημέρας.
3) φορτισμένο κινητό και σήμα. sh!t can happen, ειδικά όποτε θέλετε να περάσετε καλά. Να είστε έτοιμοι.
4) Τάπες για το κρασί ή τα αναψυκτικά. Δεν είμαι υπερβολική, αλλά αν σας χυθεί κάποιο από τα 2, τα μισά έντομα του δασακίου θα κάνουν πικ νικ μαζί σας.
5) Σακούλα σκουπιδιών. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι θα μαζέψετε Ο,ΤΙ σκουπίδι κάνετε, ιδανικά θα τα πάτε και στην ανακύκλωση.
Τι να φάτε:
Γενικοί κανόνες
1) Προτιμάμε φαγητά που δεν χρειάζονται σκεύη. Μαχαίρια, πιρούνια, κουτάλια, πιάτα, τάπερ είναι περιττά.
2) Προτιμάμε φαγητά που δεν αφήνουν κατάλοιπα (κόκαλα κλπ κλπ), γενικά προσπαθούμε να μην κάνουμε πολλά σκουπίδια.
3) Περιορίζουμε τις σάλτσες
4) Δεν παίρνουμε μαζί μας φρούτα που γίνονται εύκολα νια νια (επιστημονικός όρος)
5) Δεν παίρνουμε μαζί μας ότι δεν μπορεί να διατηρηθεί πολύ ώρα εκτός ψυγείου (παγωτά, τυριά, σοκολάτες)
Συνταγες:
1) peanut butter and jelly sandwich: κλασική αμερικανιά και κλασσικη αξία!!κ πανευκολο να γίνει, φέτες του τοστ, η μια αλειμμένη με φυτισκοβούτυρο, η αλλη με μαρμελάδα (φράουλα κατα προτίμηση), ενώνονται, στοιβάζονται και τοποθετούνται στο καλαθάκι σας σε διαφανη μεμβράνη.
2)Γλυκά και αλμυρα muffins: Χωρις frosting απο πάνω, χωρις να χρειαστείτε μαχαίρι για να κόψετε το κεικ. Η πιο έυκολη βασική συνταγη που βρήκα για γλυκό κέικ είναι αυτή http://www.queen.gr/MAGEIRIKH/KATI-GLYKO/item/42108-vasiki-syntagi-gia-keik-me-4-ylika και για αλμυρό είναι αυτή
http://magyreuontas.blogspot.gr/2012/10/blog-post_25.html#.UZD-PaLX-5w για να τις κάνετε Muffins απλά μειώνετε το χρόνο ψησίματος. Καταλαβαίνετε πότε είναι έτοιμα αν βυθίσετε 1 ξυλάκι στο κέντρο του κεκακίου και βγεί καθαρό.
3)Σπιτική λεμονάδα: Συνταγή της μάνας μου. Κάνετε σιρόπι με 2 ποτήρια νερό κι ενα κιλό ζάχαρη. Όταν το σιρόπι κρυώσει προσθέτετε 1 κανάτα φρέσκο χυμό λεμονιού και ανακατεύετε. Διατηρείται στο ψυγείο και αραιώνετε με νερό όταν σερβίρετε. Για εφε μπορέιτε να βάλετε και sparkling water!!
4)Wraps: Τα συμπαθώ πολύ περισσότερο από τα τοστ και τα sandwiches γτ είναι πολύ πιο δύσκολο να λερωθείς όταν τα τρώς. Tip: το ψημμένο τυρί διατηρείται. Προσωπικά αγαπημένα:
Wrap Με cheddar και καπνιστή γαλοπούλα. Σωτάρουμε σε έλαχιστο βούτυρο την γαλοπούλα σε κομματάκια κια όταν πάρει χρώμα προσθέτουμε το cheddar, λίγη κρέμα γάλακτος, καπνιστή πάπρικα, αλάτι και λίγο tandoori mix. Απλώνουμε πάνω στις πίτες και τυλίγουμε όσο είναι ζεστή η γέμιση.
Wrap με πέστο, μοτσαρέλα και λιαστή ντομάτα. Γεμίζουμε το wrap με τα υλικά, τυλίγουμε και βάζουμε στο φούρνο μέχρι να λιώσει το τυρί.
Wrap με guacamole Και ψητό κοτόπουλο. Απλώνουμε το guacamole στις πίτες, προσθέτουμε το κοτόπουλο και λίγη φρέσκια ντομάτα (περασμένη λίγο από το τηγάνι) και τυλίγουμε.
5)Κεφτεδάκια: Κλασσική αξία στο πικ νίκ, απλά κάνετε ότι κεφτεδάκι θέλετε, ντοματοκεφτέδες, κολοκυθοκεφτέδες, πατατοκεφτέδες, τυροκροκέτες, μελιτζανοκεφτέδες. Αντί για συνταγές θα σας παραπέμψω στην εκμομπή του Μαμαλάκη, αφιερωμένη στους κεφτέδες από όλο τον κόσμο.
6)Deep fried Mars και Deep fried Bounty: Συνταγή της Nigela Lawson φτιάχνετε κουρκούτι με απλό αλευρι και σόδα (το αναψυκτικό) βουτάτε τις mars και της bounty να καλυφθούν οκόκληρες και τηγανίζετε. Στεγνώνετε σε απορροφητικό χαρτί και τρώτε μουγκανίζοντας.
Που να πάτε:
Κάπου που να έχει γκαζόν και όχι χώμα κατα προτίμηση. Top of my list, το πάρκο του Βενιζέλου δίπλα από τον σταθμό Μεγαρο Μουσικής, το πάρκο στο μετρό Ευαγγελισμός, καθώς το αλσύλιο σχεδόν απέναντι του στην Βασιλέως Κωνσταντίνου. Πεδίο του 'Αρεως ρητά και κατηγορηματικά όχι έκτός αν είστε μεγάλη παρέα.
Τι να έχετε μαζί σας (εκτός από φαγητό)
1) Σεντόνι ή πικεδένια κουβέρτα. Αυστηρά ΟΧΙ μάλλινη. Εκτός από το αισθητικό κομμάτι που στην καλύτερη θυμίζει εκδρομή στα Βλάχικα της δεκαετίας του 70 και στην χειρότερη άστεγο, θα ανάψει ο αποτέτοιος σας ενώ κάθεστε πάνω της με τέτοια ζέστη και θα σας φύγει η μαγκιά προσπαθώντας να την πλύνετε μετά.
2) Αντιηλιακό και αντικουνουπικό, το πρώτο για να μην γυρίσετε σπίτι σας σαν την Μάτα την ντομάτα, το δευτερο για να μην είστε σαν βλογιοκομμένο επίσης την ίδια ώρα της ημέρας.
3) φορτισμένο κινητό και σήμα. sh!t can happen, ειδικά όποτε θέλετε να περάσετε καλά. Να είστε έτοιμοι.
4) Τάπες για το κρασί ή τα αναψυκτικά. Δεν είμαι υπερβολική, αλλά αν σας χυθεί κάποιο από τα 2, τα μισά έντομα του δασακίου θα κάνουν πικ νικ μαζί σας.
5) Σακούλα σκουπιδιών. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι θα μαζέψετε Ο,ΤΙ σκουπίδι κάνετε, ιδανικά θα τα πάτε και στην ανακύκλωση.
Τι να φάτε:
Γενικοί κανόνες
1) Προτιμάμε φαγητά που δεν χρειάζονται σκεύη. Μαχαίρια, πιρούνια, κουτάλια, πιάτα, τάπερ είναι περιττά.
2) Προτιμάμε φαγητά που δεν αφήνουν κατάλοιπα (κόκαλα κλπ κλπ), γενικά προσπαθούμε να μην κάνουμε πολλά σκουπίδια.
3) Περιορίζουμε τις σάλτσες
4) Δεν παίρνουμε μαζί μας φρούτα που γίνονται εύκολα νια νια (επιστημονικός όρος)
5) Δεν παίρνουμε μαζί μας ότι δεν μπορεί να διατηρηθεί πολύ ώρα εκτός ψυγείου (παγωτά, τυριά, σοκολάτες)
Συνταγες:
1) peanut butter and jelly sandwich: κλασική αμερικανιά και κλασσικη αξία!!κ πανευκολο να γίνει, φέτες του τοστ, η μια αλειμμένη με φυτισκοβούτυρο, η αλλη με μαρμελάδα (φράουλα κατα προτίμηση), ενώνονται, στοιβάζονται και τοποθετούνται στο καλαθάκι σας σε διαφανη μεμβράνη.
2)Γλυκά και αλμυρα muffins: Χωρις frosting απο πάνω, χωρις να χρειαστείτε μαχαίρι για να κόψετε το κεικ. Η πιο έυκολη βασική συνταγη που βρήκα για γλυκό κέικ είναι αυτή http://www.queen.gr/MAGEIRIKH/KATI-GLYKO/item/42108-vasiki-syntagi-gia-keik-me-4-ylika και για αλμυρό είναι αυτή
http://magyreuontas.blogspot.gr/2012/10/blog-post_25.html#.UZD-PaLX-5w για να τις κάνετε Muffins απλά μειώνετε το χρόνο ψησίματος. Καταλαβαίνετε πότε είναι έτοιμα αν βυθίσετε 1 ξυλάκι στο κέντρο του κεκακίου και βγεί καθαρό.
3)Σπιτική λεμονάδα: Συνταγή της μάνας μου. Κάνετε σιρόπι με 2 ποτήρια νερό κι ενα κιλό ζάχαρη. Όταν το σιρόπι κρυώσει προσθέτετε 1 κανάτα φρέσκο χυμό λεμονιού και ανακατεύετε. Διατηρείται στο ψυγείο και αραιώνετε με νερό όταν σερβίρετε. Για εφε μπορέιτε να βάλετε και sparkling water!!
4)Wraps: Τα συμπαθώ πολύ περισσότερο από τα τοστ και τα sandwiches γτ είναι πολύ πιο δύσκολο να λερωθείς όταν τα τρώς. Tip: το ψημμένο τυρί διατηρείται. Προσωπικά αγαπημένα:
Wrap Με cheddar και καπνιστή γαλοπούλα. Σωτάρουμε σε έλαχιστο βούτυρο την γαλοπούλα σε κομματάκια κια όταν πάρει χρώμα προσθέτουμε το cheddar, λίγη κρέμα γάλακτος, καπνιστή πάπρικα, αλάτι και λίγο tandoori mix. Απλώνουμε πάνω στις πίτες και τυλίγουμε όσο είναι ζεστή η γέμιση.
Wrap με πέστο, μοτσαρέλα και λιαστή ντομάτα. Γεμίζουμε το wrap με τα υλικά, τυλίγουμε και βάζουμε στο φούρνο μέχρι να λιώσει το τυρί.
Wrap με guacamole Και ψητό κοτόπουλο. Απλώνουμε το guacamole στις πίτες, προσθέτουμε το κοτόπουλο και λίγη φρέσκια ντομάτα (περασμένη λίγο από το τηγάνι) και τυλίγουμε.
5)Κεφτεδάκια: Κλασσική αξία στο πικ νίκ, απλά κάνετε ότι κεφτεδάκι θέλετε, ντοματοκεφτέδες, κολοκυθοκεφτέδες, πατατοκεφτέδες, τυροκροκέτες, μελιτζανοκεφτέδες. Αντί για συνταγές θα σας παραπέμψω στην εκμομπή του Μαμαλάκη, αφιερωμένη στους κεφτέδες από όλο τον κόσμο.
6)Deep fried Mars και Deep fried Bounty: Συνταγή της Nigela Lawson φτιάχνετε κουρκούτι με απλό αλευρι και σόδα (το αναψυκτικό) βουτάτε τις mars και της bounty να καλυφθούν οκόκληρες και τηγανίζετε. Στεγνώνετε σε απορροφητικό χαρτί και τρώτε μουγκανίζοντας.
Δευτέρα 29 Απριλίου 2013
Πάσχα στην Αθήνα
Είμαι σίγουρη ότι έχετε ακούσει για τους γκρινιάρηδες των Χριστουγέννων. Εγώ ανήκω σε άλλη κατηγορία από μόνη μου. Στους γκρινιάρηδες του Πάσχα. Κάθε φορά που έρχεται η εβδομάδα των Παθών νιώθω ότι ξεκινάνε τα δικά μου πάθη. Τα εστιατόρια κλείνουν το ένα μετά το άλλο γτ ο κόσμος νηστευει και είναι ιδανική ευκαιρία για αυτούς για λίγες διακοπές, πέφτω παραδοσιακά πάνω σε τουλάχιστον ένα επιτάφιο είτε πεζή είτε με το αμάξι και συνήθως τα μπαμ μπουμ της Ανάστασης με ξυπνάνε και πολύ άσχημα μάλιστα (στην εκκλησία δεν πάω από τότε που ένα παιδάκι λαμπάδιασε καταχαρούμενο το μαλλί της μπροστινής μου και μου γέννησε την επιθυμία να το σουβλίσω αντί για το αρνάκι της Λαμπρής). Ο μεγαλύτερος εφιάλτης δε είναι το τραπέζι του Πάσχα. Δεν τρώω ούτε αρνί, ούτε κατσίκι, ούτε εντόσθια, ούτε βραστα αυγά. Εν ολίγοις αν δεν υπήρχαν οι σαλάτες και τα τσουρέκια στο πασχαλινό τραπέζι μάλλον θα έτρωγα τα νύχια μου. Μη θέλοντας να παραδεχτώ ότι είμαι ο μονάδικός άνθρωπος που το τρίπτυχο ανοιξη-χωριό-σουβλισμένο αρνι το έχει γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων του γράφω τον οδηγό για εσάς που με συμμερίζεστε. I know you are out there!!
1) Το δείπνο της Μεγάλης Παρασκευής: Όλες τις προηγούμενες μέρες όλο και κάτι θα βρείτε ανοιχτό για να φάτε, από την Μεγάλη Παρασκευή μέχρι της Τρίτη του Πάσχα όμως πιο ευκολα βρίσκετε το άλλο σας μισό παρά ένα δίπιτο με μπόλικη σως. Και μαρούλι. ΑΛΛΑ υπάρχουν αυτά τα φανταστικά σουβλατζίδικα που σερβίρουν και σουβλάκι λαχανικών και είναι ορθάνοιχτα. Επίσης αν έχετε όρεξη για πίτσα οι μεγάλες αλυσίδες είναι επίσης ανοιχτές. Ακόμη πιο ευκολα βρίσκετε κρέπες και γλυκάκια για να κορέσετε την πείνα σας.
2) Η αποφυγή του Επιταφίου: Ναι, η περιφορά είναι κατανυκτική, ατμοσφαιρική, πορεία διαμαρτυριας (!) εγώ ΔΕΝ ΘΕΛΩ!! κάποιοι επιτάφιοι συντονίζονται και μεταξύ τους και κάνουν την προσέλευση αδύνατη. Για να μην βρεθείτε λοιπόν στο μάτι του κυκλώνα (ειδικά αν είστε με αυτοκίνητο) ενημερωθείτε αν όχι για όλους τους δρόμους που περνάει ο επιτάφιος, τουλάχιστον για τις ώρες. Ιδανικά αράξτε σε κανα καφέ από νωρίς το απόγευμα και κανα μισάωρο αφου το δείτε και περνάει από μπροστα σας λογικά μπορείτε να μετακινηθείτε άφοβα. Αν πάλι θέλετε να βγείτε πιο βράδυ, μετα τις 10 φαντάζομαι ότι δν θα αντιμετωπίσετε κάποιο πρόβλημα.
3) Η Ανάσταση: Έστω ότι αποφασίζετε να πάτε. Αν έχετε μακριά μαλλιά είτε θα παρατάξετε περιμετρικά της κόμης σας τους οικειους σας είτε θα πιάσετε τα μαλλιά σας κότσο. Αποφύγετε το προαύλιο της Εκκλησίας γτ αυτός είναι ο στόχος των βαρελότων και μην φοράτε ευλεκτα ρούχα. Στο Πνευμα των ημερών δώστε το Αγιο Φως σε όποιον σας ζητήσει και για να σας φτουρήσει μέχρι το σπίτι βάλτε το σε φαναράκι.Tip: Η μοναδική Εκκλησία της Αθήνας που ακόμα κι εγώ το στραβόξυλο θα έκανα ευκολα Ανάσταση είναι η Αγ. Αικατερίνη στην Πλάκα, αλλά δεν ξέρω αν λειτουργεί (με την εκκλησιαστική έννοια του όρου)
4) Το δείπνο μετά την Ανάσταση: Αν δεν σας λυπάται κανείς που δεν τρώτε τα παραδοσιακά εδέσματα ή θα την βγάλετε με σαλατούλα και τσουρέκι ή θα βρείτε παραδοσιακή συνταγή που θα έχει μέσα κάτι που τρώτε. Ενδεικτικά, στην Άνδρο το κατσίκι είναι γεμιστό με μια γέμιση από αυγα, τυρί, μάραθο και ρύζι η οποία μοιάζει με σουφλέ και στις μεγάλες πείνες καταναλώνεται όχι μόνο ευχάριστα, αλλά και απεριόριστα. Αν λοιπόν καταφέρετε να πείσετε τους οικείους σας να ενστερνιστούν παραδόσεις άλλου τόπου ψάξτε στην συνταγή. Αλλιώς πείστε τους να ρίξουν καμιά πατάτα στο φούρνο.
5) Ακόμα και αν δεν σας αρέσει το Πάσχα, μην ξεχνάτε, είναι ανοιξη και είναι και διακοπές. Παρατήστε λοιπόν τα πάντα και πηγαίνετε βόλτα στην εξοχή. Μαζέψτε λουλουδάκια, μετρήστε πρόβατα (ζωντανά), ρίξτε και καμιά βουτιά αν έχει και θάλασσα εκεί γύρω και καλό καιρο και γυρίστε σπίτι σας. Φέτος από ότι είδα η tv θα παίζει και κάτι άλλο εκτός από τον Ιησού από την Ναζαρετ. Αμήν!!
1) Το δείπνο της Μεγάλης Παρασκευής: Όλες τις προηγούμενες μέρες όλο και κάτι θα βρείτε ανοιχτό για να φάτε, από την Μεγάλη Παρασκευή μέχρι της Τρίτη του Πάσχα όμως πιο ευκολα βρίσκετε το άλλο σας μισό παρά ένα δίπιτο με μπόλικη σως. Και μαρούλι. ΑΛΛΑ υπάρχουν αυτά τα φανταστικά σουβλατζίδικα που σερβίρουν και σουβλάκι λαχανικών και είναι ορθάνοιχτα. Επίσης αν έχετε όρεξη για πίτσα οι μεγάλες αλυσίδες είναι επίσης ανοιχτές. Ακόμη πιο ευκολα βρίσκετε κρέπες και γλυκάκια για να κορέσετε την πείνα σας.
2) Η αποφυγή του Επιταφίου: Ναι, η περιφορά είναι κατανυκτική, ατμοσφαιρική, πορεία διαμαρτυριας (!) εγώ ΔΕΝ ΘΕΛΩ!! κάποιοι επιτάφιοι συντονίζονται και μεταξύ τους και κάνουν την προσέλευση αδύνατη. Για να μην βρεθείτε λοιπόν στο μάτι του κυκλώνα (ειδικά αν είστε με αυτοκίνητο) ενημερωθείτε αν όχι για όλους τους δρόμους που περνάει ο επιτάφιος, τουλάχιστον για τις ώρες. Ιδανικά αράξτε σε κανα καφέ από νωρίς το απόγευμα και κανα μισάωρο αφου το δείτε και περνάει από μπροστα σας λογικά μπορείτε να μετακινηθείτε άφοβα. Αν πάλι θέλετε να βγείτε πιο βράδυ, μετα τις 10 φαντάζομαι ότι δν θα αντιμετωπίσετε κάποιο πρόβλημα.
3) Η Ανάσταση: Έστω ότι αποφασίζετε να πάτε. Αν έχετε μακριά μαλλιά είτε θα παρατάξετε περιμετρικά της κόμης σας τους οικειους σας είτε θα πιάσετε τα μαλλιά σας κότσο. Αποφύγετε το προαύλιο της Εκκλησίας γτ αυτός είναι ο στόχος των βαρελότων και μην φοράτε ευλεκτα ρούχα. Στο Πνευμα των ημερών δώστε το Αγιο Φως σε όποιον σας ζητήσει και για να σας φτουρήσει μέχρι το σπίτι βάλτε το σε φαναράκι.Tip: Η μοναδική Εκκλησία της Αθήνας που ακόμα κι εγώ το στραβόξυλο θα έκανα ευκολα Ανάσταση είναι η Αγ. Αικατερίνη στην Πλάκα, αλλά δεν ξέρω αν λειτουργεί (με την εκκλησιαστική έννοια του όρου)
4) Το δείπνο μετά την Ανάσταση: Αν δεν σας λυπάται κανείς που δεν τρώτε τα παραδοσιακά εδέσματα ή θα την βγάλετε με σαλατούλα και τσουρέκι ή θα βρείτε παραδοσιακή συνταγή που θα έχει μέσα κάτι που τρώτε. Ενδεικτικά, στην Άνδρο το κατσίκι είναι γεμιστό με μια γέμιση από αυγα, τυρί, μάραθο και ρύζι η οποία μοιάζει με σουφλέ και στις μεγάλες πείνες καταναλώνεται όχι μόνο ευχάριστα, αλλά και απεριόριστα. Αν λοιπόν καταφέρετε να πείσετε τους οικείους σας να ενστερνιστούν παραδόσεις άλλου τόπου ψάξτε στην συνταγή. Αλλιώς πείστε τους να ρίξουν καμιά πατάτα στο φούρνο.
5) Ακόμα και αν δεν σας αρέσει το Πάσχα, μην ξεχνάτε, είναι ανοιξη και είναι και διακοπές. Παρατήστε λοιπόν τα πάντα και πηγαίνετε βόλτα στην εξοχή. Μαζέψτε λουλουδάκια, μετρήστε πρόβατα (ζωντανά), ρίξτε και καμιά βουτιά αν έχει και θάλασσα εκεί γύρω και καλό καιρο και γυρίστε σπίτι σας. Φέτος από ότι είδα η tv θα παίζει και κάτι άλλο εκτός από τον Ιησού από την Ναζαρετ. Αμήν!!
Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013
Πολίτης-δημόσιο 0-1
Δεν είναι ότι μας έχουν κόψει τα λεφτά, τα φτερά, τις προοπτικές. Δεν είναι ότι μας βυθίζουν κάθε μέρα περισσότερο στην μιζέρια και στην ανέχεια. Δεν είναι καν οτι έχουμε χάσει εκτός από τον μπούσουλα και την όρεξη για ζωή. Είναι ότι δεν παίρνουν ακόμα χαμπάρι. Οτι δεν αλλάζουν ούτε νοοτροπία, ούτε στάση. Σε αυτή τη ρημαδοχώρα όποιος δεν πληρώνεται απ ευθείας από εσένα αλλά έμμεσα, μέσω φόρων νομίζει ότι έχει μόνο δικαιώματα και ποτέ ευθύνες. Σε αυτή την ρημαδοχώρα για να κάνεις την δουλειά σου ή πρέπει να κάνεις ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ μεγάλο σαματά ή πρέπει να έχεις γνωστό πρόθυμο να σε εξυπηρετήσει. Και για να μην παρεξηγηθώ υπάρχουν πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι που κάνουν σωστά την δουλειά τους. Ειδικά όσοι έρχονται σε επαφη με κόσμο καθημερινά ακούν ό,τι κουλαμάρα μπορείς να φανταστείς, ακούν άδικα βρισίδια και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν κόσμο που έχει χάσει το μεροκάματο και είναι εκνευρισμένος, αλλά έχει τα μισά στοιχεία πάνω του/έχει έρθει σε λάθος υπηρεσία/αυτό που ζητάει είναι παράνομο. Το πρόβλημα δεν είναι στους ανθρώπους, είναι στην νοοτροπία.
Πριν από ένα μήνα και κάτι μου ήρθε ένα χαρτί από την ΔΕΗ, ότι έχω επιστροφή γύρω στα 200κάτι ευρώ. Χαρές, πανηγύρια. Πάω να εισπράξω. Έχουν παγώσει την πληρωμή. Γιατί???Γιατι επαληθέυουν τα στοιχεία. Και αρχίζει το "ξαναπάρτε σε 2 βδομάδες", "α, δεν είναι έτοιμα ακόμα, ξαναπάρτε σε 2 βδομάδες", "δεν μας τα έχουν αποστείλει ακόμα, ξαναπάρτε σε ενα μήνα, έτσι για την σιγουριά". Και κάνω την ερώτηση του 1,000,000 "ποιός είναι υπέυθυνος και αρμόδιος να με ενημερώσει??" το τι μπούρδα άκουσα από αυτο το σημείο και μετά, δεν λέγεται. "Δεν έχουμε το τηλέφωνο του λογιστηρίου", "δεν ξέρουμε που μπορείτε να το βρείτε", "δεν είμαστε καν αρμόδιοι εμείς, απλά επειδη ήμαστε τηλεφωνικό κέντρο δεχόμαστε κατ εξαίρεσην τις κλήσεις σας", "και ο δικός μου υπέυθυνος δεν μπορεί να σας εξυπηρετήσει αλλά δεν μπορώ να σας παραπέμψω αλλού" και τέλος "μπορώ να σας εξυπηρετήσω σε κατι άλλο??". Αν ακούσει το βρισίδι η κοπέλα, ξέρω ότι δεν φταίει. την έχουν εκεί με 3 και 60 και το όνειρο ότι θα έχει ένα σταθερό μισθό, δεν θα δουλεύει υπερωρίες μέχρι το βράδυ και ότι αν κάνει παιδάκι θα έχει χρόνο να το βλέπει. Για όλα τα παραπάνω θα το ανεχτεί. Το θέμα είναι άλλο. Η επιστροφή δεν μου ήρθε επειδή κάποιος ξύπνησε μαι μέρα και είπε να μοιράσει λεφτά. Μου ήρθε γιατί όταν έκλεισαν οι εναλλακτικοί πάροχοι ενέργειας εν μια νυκτί και μας άφησαν όλους εμας ξεκρέμαστους, μας πήρε η ΔΕΗ στην στοργική της αγκάλη, αλλά μας έβαλε να πληρώσουμε και τους 2-3 μήνες που ήμασταν στον εναλλακτικό πάροχο. Αυτό να σας θυμίσω έγινε περυσι τον χειμώνα. Ένα χρόνο μετά στέλνουν χαρτιά τα οποία δεν έχουν επαληθευμένα στοιχεία και ταλαιπωρουν τον κοσμάκη. Το λες και κοροιδία. Ειδικά την στιγμή που η ΔΕΗ κόβει ρευμα σε όσους δεν μπορούν να πληρώσουν για μια βασική ανάγκη την οποία έχουν υπερτιμήσει κατα το δοκούν. Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να μην υπάρχει υπεύθυνος τουλάχιστον επικοινωνίας. Το γιατί ένα χρόνο μετά δεν μπορούν να βγάλουν άκρη δεν μου κάνει εντύπωση, μου έχουν στείλει λογαριασμό έναντι 802 ευρώ ΕΝΑΝΤΙ για ένα σπίτι 70 τετραγωνικών. Αν δεν νοθέυεις ναρκωτικά τέτοιος λογαριασμός δεν σου ρχεται. Και δεν νοθευω ναρκωτικά, 5 έργαψα χημεία Πανελλήνιες, δεν το κάνα για ξεκάρφωμα!!!Απλά κανένας δεν έλεγξε τι έστελνε, αλλά ήταν εισπρακτικό, οπότε δεν τους ένοιαζε και πολύ πολύ. Αυτό που με εξοργίζει είναι το θράσος με το οποίο σου πετάνε μέσα στα μούτρα το "θα κάνω ότι γουστάρω γτ είμαι μόνιμος και δεν μπορεί να με ακουμπήσει κανείς, ούτε θα μου αποδώσει ευθύνες". Και καλά εγω μου που ήρθε επιστροφή, κάποιοι που τους ήρθε μια κεραμίδα από το πουθενά, ότι ένα χρόνο μετά χρωστάνε στην ΔΕΗ, αλλά δεν είναι και σίγουρο, ούτε ότι χρωστάνε τελικά, ούτε το ποσό, ασχετά αν στο στέιλανε εγγράφως. Μια έκφραση το χαρακτηρίζει αυτό το χάλι. Το "είμαστε για τα πανηγύρια". Για να μην βρίσω την κακομοίρα την τηλεφωνήτρια έστειλα mail ζητώντας τηλέφωνο επικοινωνίας με κάποιον υπεύθυνο να με ενημερώσει αρμοδίως για το θέμα μου. Μόλις μου απαντήσει ο Θεός στο "τι αμαρτίες πληρώνω??"θα μου απαντήσει και η ΔΕΗ. Γιατί???Γιατί σε αυτή τη χώρα δεν φταίει ποτέ κανείς. Γιατί απο το "ο λόγος μου συμβόλαιο" περάσαμε στο "τα λόγια είναι αφορολόγητα". Αλλά όχι πια. Αν το Δημόσιο δεν μπορέσει να καταλάβει ότι έχει και ευθύνες, ότι πρέπει να έχει συνέπεια και ότι πρέπει να κάνει αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε, να εξυπηρετεί και όχι να εξυπηρετείται, καλύτερα να διαλυθεί από μόνο του και ησύχως. Γιατί πια, που τα ρουσφέτια σπανίζουν, κανένας δεν δέχεται τέτοια συμπεριφορά για την ψυχή της μάνας του. Κάποτε την δεχόταν για την πολυπόθητη θέση στο Δημόσιο. Τα πραγματα όμως άλλαξαν, ο κόσμος έχει αγριέψει γτ δεν του φτάνουν τα λεφτά ούτε καλά καλά για να ζήσει αξιοπρεπώς. Κι όταν δεν έχεις λεφτά, αποκτάς τσίπα. Και την απαιτείς και από τους άλλους. Και αν δεν την διαθέτουν τόσο το χειρότερο για αυτούς. Ποτέ δεν τα βάζεις με εξαθλιωμένους ειδικά όταν έχουν και δίκιο. Ο πρώτος κανόνας επιβίωσης.
Πριν από ένα μήνα και κάτι μου ήρθε ένα χαρτί από την ΔΕΗ, ότι έχω επιστροφή γύρω στα 200κάτι ευρώ. Χαρές, πανηγύρια. Πάω να εισπράξω. Έχουν παγώσει την πληρωμή. Γιατί???Γιατι επαληθέυουν τα στοιχεία. Και αρχίζει το "ξαναπάρτε σε 2 βδομάδες", "α, δεν είναι έτοιμα ακόμα, ξαναπάρτε σε 2 βδομάδες", "δεν μας τα έχουν αποστείλει ακόμα, ξαναπάρτε σε ενα μήνα, έτσι για την σιγουριά". Και κάνω την ερώτηση του 1,000,000 "ποιός είναι υπέυθυνος και αρμόδιος να με ενημερώσει??" το τι μπούρδα άκουσα από αυτο το σημείο και μετά, δεν λέγεται. "Δεν έχουμε το τηλέφωνο του λογιστηρίου", "δεν ξέρουμε που μπορείτε να το βρείτε", "δεν είμαστε καν αρμόδιοι εμείς, απλά επειδη ήμαστε τηλεφωνικό κέντρο δεχόμαστε κατ εξαίρεσην τις κλήσεις σας", "και ο δικός μου υπέυθυνος δεν μπορεί να σας εξυπηρετήσει αλλά δεν μπορώ να σας παραπέμψω αλλού" και τέλος "μπορώ να σας εξυπηρετήσω σε κατι άλλο??". Αν ακούσει το βρισίδι η κοπέλα, ξέρω ότι δεν φταίει. την έχουν εκεί με 3 και 60 και το όνειρο ότι θα έχει ένα σταθερό μισθό, δεν θα δουλεύει υπερωρίες μέχρι το βράδυ και ότι αν κάνει παιδάκι θα έχει χρόνο να το βλέπει. Για όλα τα παραπάνω θα το ανεχτεί. Το θέμα είναι άλλο. Η επιστροφή δεν μου ήρθε επειδή κάποιος ξύπνησε μαι μέρα και είπε να μοιράσει λεφτά. Μου ήρθε γιατί όταν έκλεισαν οι εναλλακτικοί πάροχοι ενέργειας εν μια νυκτί και μας άφησαν όλους εμας ξεκρέμαστους, μας πήρε η ΔΕΗ στην στοργική της αγκάλη, αλλά μας έβαλε να πληρώσουμε και τους 2-3 μήνες που ήμασταν στον εναλλακτικό πάροχο. Αυτό να σας θυμίσω έγινε περυσι τον χειμώνα. Ένα χρόνο μετά στέλνουν χαρτιά τα οποία δεν έχουν επαληθευμένα στοιχεία και ταλαιπωρουν τον κοσμάκη. Το λες και κοροιδία. Ειδικά την στιγμή που η ΔΕΗ κόβει ρευμα σε όσους δεν μπορούν να πληρώσουν για μια βασική ανάγκη την οποία έχουν υπερτιμήσει κατα το δοκούν. Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να μην υπάρχει υπεύθυνος τουλάχιστον επικοινωνίας. Το γιατί ένα χρόνο μετά δεν μπορούν να βγάλουν άκρη δεν μου κάνει εντύπωση, μου έχουν στείλει λογαριασμό έναντι 802 ευρώ ΕΝΑΝΤΙ για ένα σπίτι 70 τετραγωνικών. Αν δεν νοθέυεις ναρκωτικά τέτοιος λογαριασμός δεν σου ρχεται. Και δεν νοθευω ναρκωτικά, 5 έργαψα χημεία Πανελλήνιες, δεν το κάνα για ξεκάρφωμα!!!Απλά κανένας δεν έλεγξε τι έστελνε, αλλά ήταν εισπρακτικό, οπότε δεν τους ένοιαζε και πολύ πολύ. Αυτό που με εξοργίζει είναι το θράσος με το οποίο σου πετάνε μέσα στα μούτρα το "θα κάνω ότι γουστάρω γτ είμαι μόνιμος και δεν μπορεί να με ακουμπήσει κανείς, ούτε θα μου αποδώσει ευθύνες". Και καλά εγω μου που ήρθε επιστροφή, κάποιοι που τους ήρθε μια κεραμίδα από το πουθενά, ότι ένα χρόνο μετά χρωστάνε στην ΔΕΗ, αλλά δεν είναι και σίγουρο, ούτε ότι χρωστάνε τελικά, ούτε το ποσό, ασχετά αν στο στέιλανε εγγράφως. Μια έκφραση το χαρακτηρίζει αυτό το χάλι. Το "είμαστε για τα πανηγύρια". Για να μην βρίσω την κακομοίρα την τηλεφωνήτρια έστειλα mail ζητώντας τηλέφωνο επικοινωνίας με κάποιον υπεύθυνο να με ενημερώσει αρμοδίως για το θέμα μου. Μόλις μου απαντήσει ο Θεός στο "τι αμαρτίες πληρώνω??"θα μου απαντήσει και η ΔΕΗ. Γιατί???Γιατί σε αυτή τη χώρα δεν φταίει ποτέ κανείς. Γιατί απο το "ο λόγος μου συμβόλαιο" περάσαμε στο "τα λόγια είναι αφορολόγητα". Αλλά όχι πια. Αν το Δημόσιο δεν μπορέσει να καταλάβει ότι έχει και ευθύνες, ότι πρέπει να έχει συνέπεια και ότι πρέπει να κάνει αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε, να εξυπηρετεί και όχι να εξυπηρετείται, καλύτερα να διαλυθεί από μόνο του και ησύχως. Γιατί πια, που τα ρουσφέτια σπανίζουν, κανένας δεν δέχεται τέτοια συμπεριφορά για την ψυχή της μάνας του. Κάποτε την δεχόταν για την πολυπόθητη θέση στο Δημόσιο. Τα πραγματα όμως άλλαξαν, ο κόσμος έχει αγριέψει γτ δεν του φτάνουν τα λεφτά ούτε καλά καλά για να ζήσει αξιοπρεπώς. Κι όταν δεν έχεις λεφτά, αποκτάς τσίπα. Και την απαιτείς και από τους άλλους. Και αν δεν την διαθέτουν τόσο το χειρότερο για αυτούς. Ποτέ δεν τα βάζεις με εξαθλιωμένους ειδικά όταν έχουν και δίκιο. Ο πρώτος κανόνας επιβίωσης.
Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013
zammple store: το sampling βρήκε την θέση που του αξίζει
Ως αμερικανοθρεμμένο που είμαι, ξέρω από τα φοιτιτικά μου χρόνια την πρακτική του triadvertisng. Το εφαρμόζουν χρόνια, ακόμα και στο Hollywood βάζουν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα ανθρώπων να παρακολουθήσει την ταινία δωρεάν, πριν κυκλοφορήσει στις αίθουσες και μετά καταγράφουν τις εντυπώσεις τους και αποφασίζουν το marketing strategy που θα ακολουθήσουν. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ κάποιος γενναίος έφερε αυτή την τάση στην Ελλάδα (αλλά όχι για το σινεμά). Η λογική είναι απλή. Ένα exclusive store μόνο για μέλη, τα οποία πληρώνουν μια ετήσια συνδρομή. Κάθε μέλος έχει δικαίωμα κάθε μήνα να παίρνει 6-10 προιόντα (ανάλογα με τους πόντους που έχει συγκεντρώσει) από το μαγαζί εντελώς δωρεάν. Το μόνο που του ζητείται είναι να καταγράψει την άποψη του για το προϊόν. Γιατί??Γιατί τα προϊόντα που διαθέτει το κατάστημα δεν έχουν βγει ακόμα στην αγορά. Με το να παρέχονται δωρεάν σε άτομα που εκφέρουν την αποψη τους αφ ενός κερδίζουν brand loyalty ενός μέρους του κοινού όταν το προϊόν βγει τελικά στην αγορά και αφ ετέρου τους δίνεται η ευκαιρία να προσαρμόσουν ή να διορθώσουν το τελικό τους προιόν. Επίσης κερδίζουν από το πιο ισχυρό marketing tool, το περίφημο word of mouth, αν το προϊόν αρέσει στα μέλη και αρχίσουν να μιλάνε για αυτό στους φίλους τους. Η εκάστοτε εταιρεία εξοικονομεί αρκετά χρήματα γτ έχει άμεση επαφή με την γνώμη του κόσμου για το προϊόν, οπότε "πιάνει" τον σφυγμό της αγοράς και προσαρμόζεται ανάλογα πριν το προϊόν δφτάσει στα ράφια, το μαγαζί συντηρείται και τα μέλη εκτός από το γεγονός ότι τα προϊόντα που παίρνουν είναι τζάμπα, έχουν και την χαρά να δοκιμάζουν πριν απ όλους τα καινούργια προϊόντα σοβαρών εταιρείών. Everybody is happy!!!Ή μήπως όχι??Υπάρχει κίνδυνος να είστε το ανθρώπινο lab rat της κάθε εταιρείας???Σαφώς όχι. Τα προϊόντα που διατίθενται στο μαγαζί είναι τελικά προϊόντα. Το οποίο σημαίνει ότι δεν κάνουν δοκιμές πάνω σας. Αυτό που θα πάρετε από το exclusive store, θα το βρείτε έτσι όπως το δοκιμάσατε στα ράφια σε λίγο καιρό. Marketing strategy θελουν να διαμορφώσουν οι άνθρωποι, το οποίο σημαίνει ότι αυτό που θα σας δώσουν πληροί όλες τις προδιαγραφές, αυτό που θέλουνε είναι να δουν τι άνοιγμα θα κάνουν στην αγορά, όχι κάτι άλλο. Επίσης οι εταιρείες που έχουν την "κουλτούρα" να ακολουθήσουν μια τέτοια στρατηγική είναι μεγάλες και σοβαρές εταιρείες με αξιόπιστα προϊόντα. Το μαγαζί βρίσκεται στην Ναυάρχου Νικοδήμου, για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να μπείτε στο site τους και να επικοινωνήσετε μαζί τους. Είναι πολύ εξυπηρετικοί και υπομονετικοί, 20 λετπά τους έκανα ερωτήσεις, δεν βαρυγκόμησαν καν.
Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013
4 μαγαζιά για να αγοράσετε τσάι στην Αθήνα
Το τσάι όπως και να το κάνουμε είναι ιεροτελεστία. Για τους Κινέζους που το ανακάλυψαν, για τους Γιαπωνέζους που φτάνουν σε νιρβάνα μετέχοντας στην διαδικασία παρασκευής του και για τους Άγγλους που το ενέταξαν στην κουλτούρα τους, το εμπορεύτηκαν και το έκαναν γνωστό σε όλο τον κόσμο. Έχω πιεί φυτείες ολόκληρες Lipton ως παιδάκι γιατί ποτέ μα ποτέ δεν συμπάθησα το γάλα, μετά το γύρισα σε κόκκινο που δεν πειράζει και στα νεύρα και μετά εθίστηκα στα αρωματικά blends, τα οποία αγοράζω με την ταχύτητα και τον ενθουσιασμό που αγοράζαμε παπούτσια προ κρίσης. Τα 4 καλύτερα μαγαζιά για να προμηθευτείτε τσάι στο κέντρο της Αθήνας λοιπόν είναι:
1) Ο δρόμος του τσαγιού. Καψάλη 5 στο Κολωνάκι. Το μαγαζί που έκανε μόδα το χύμα τσάι στην Αθήνα, πολλά πολλά χρόνια πριν. Έχει κατάλογο με τα διαθέσιμα blends για να μην γυροφέρνετε σαν τα χαζά στο μαγαζί σαν την υποφαινόμενη την πρώτη φορά που μπήκε. Personal favorites: Αδερφές Tatin με ψημμένο μήλο και φθινοπωρινή σονάτα με φουντούκι και βανίλια.
2) Το τσάι: Στην Ομήρου, σχεδόν απέναντι από το Petit Fleur. Οι καλύτερες τιμές σε χύμα τσάι που βρήκα. Βρήκα το λατρεμένο μου τσάι τριαντάφυλλο, 2 blends με πικραμύγδαλο και ένα με σοκολάτα και καραμέλα, τα πήρα όλα κι έφυγα. Αν δεν είστε από τους τύπους που τους αρκεί να μυρίσουν ένα τσάι για να το αγοράσουν αλλά πρέπει να το γευτούν, το τσάι έχει και τειοποτείο, στην Λυκαββητού και Αλεξάνδρου Σούτσου, το οποίο εκτός από τσάι σερβίρει και γλυκά αλλά και ελαφρια πιάτα.
3) Tsaina: Σόλωνος 28. Φέρνει τσάγια από το Paliais de Thes. Έχει πολύ συμπαθητικές και εξυπηρετικές ιδιοκτήτριες, ένα φοβερό χειμωνιάτικο blend που μυρίζει κάστανο (soiree d'hiver), πολλά blends με φρούτα (ανακάλυψα μέχρι και Lychee) ενώ τα τσάγια του μπορείτε να τα κάνετε και παγωμένα.
4) Βανίλια Κανέλα: Δίπλα από τα ΚΕΠ της Πανόρμου, είναι κυριολεκτικά ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ, έχει μπαχαρικά, ζυμαρικά, αλλαντικά, ποτά, βιολογικά αποξηραμένα φρούτα και τσάγια. Κάποτε έφερνε και τα celestials με τα οποία εγω ζώ έναν έρωτα από τότε που πήγα τουρίστας στην Σουηδία και τα δοκίμασα, τώρα έχει χύμα σε αρκετές γευσεις. Σημειωτέον: Μου είχαν πουλήσει τσάι με goji berry πολύ πριν γίνει trend. Έχει μάυρο τσάι με πορτοκάλι και κανέλα και συμπαθητικό καπνιστό τσάι. Συνδυάζετε εύκολα και με γενικότερο ανεφοδιασμό κουζίνας, οπότε παρόλο που είναι πολύ μακριά από τα άλλα βολευει ακόμα κι αν δεν έχετε πάει για tea shopping αλλά θέλετε να πάρετε ένα καλό τσάι μιας και το θυμηθήκατε.
Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013
Ευζωιστής σε κρίση
Είναι η φάση που έχω αρχίσει κι αναρωτιέμαι αν είναι στραβός ο γιαλός ή μόνο στραβά αρμενίζουμε. Στο κεφάλι μου επικρατεί ένα χάος. Διάβασα το βιβλίο της Μαρίας Χαραμή, με άρθρα γραμμένα σε εποχή αφθονίας που προσπαθούσαν να μας μυήσουν στα μυστικά της ποιότητας. Από σαμπάνια μέχρι φακές. Συνειδητοποίησα πόσο μου έχουν λείψει τέτοια άρθρα. Διάβασα και ένα αρθρο που υποστήριζε ότι πετάγονται τόνοι φαγητού ανα την υφήλιο και ότι αυτό είναι πρόκληση γιατί τόσος κόσμος πεινάει. Και προτείνει και λύση. Να αγοράζουμε τρόφιμα β διαλογής και να παραμείνουν στα ράφια τα τρόφιμα που έχει περάσει η ημερομηνία "ανάλωση κατά προτίμηση ως". Εφριξα. Είδαι και το la Nonna. Ωραία παράσταση, με πολύ γέλιο...μέχρι την μέση. Μετά όλοι οι ήρωες σιγα σιγά ξεπουλάνε τα υπάρχοντα τους, την αξιοπρέπεια τους, την ζωή τους και πεθαίνουν ηττημένοι και εξευτελισμένοι. Κι όμως μια φράση είναι σφηνωμένη στο μυαλό μου, που την είχα διαβάζει κάπου, κάποτε "Ευζωιστής μπορείς να είσαι χωρίς καν να βγεις απο σπίτι σου, αρκεί το κρεββάτι, το βιβλίο και το φαγητό να είναι τα σωστά". Αναρωτέμαι αν ζω στο δικό μου ροζ συννεφάκι απλά γιατί θέλω να ζω καλά. Δεν ξέρω πια αν είναι αξίωση ρεαλιστική ή ουτοπική ή ακόμα ακόμα και προκλητική. Και δεν ξέρω αν πρέπει να αλλάξω τροπάριο ή να εμμείνω πεισματικά σε αυτό που πιστευω. Δεν ξέρω αν πρέπει να αλλάξω χώρα ή στάση ζωής.
Το ευ ζην δεν είναι θέμα χρημάτων. Είναι θέμα στάσης ζωής. Απέχει πολύ από το επιφανειακό υπερβολικό και τετριμένο lifestyle που μας μπούκωναν τόσα χρόνια. Το ευ ζην είναι στάση ζωής συνυφασμένη με τον σεβασμό, την παιδεία και την ποιότητα. Αξίες που της πετάξαμε στον κάλαθο των αχρήστων πολύ πριν έρθει η κρίση. Δεν σεβαστήκαμε την γη, κάψαμε και χτίσαμε όπου μας κάπνισε, δεν σεβαστήκαμε την γεωργία και την κτηνοτροφία, ταίσαμε στα ζώα μας περίεργα άλευρα, θάψαμε σοδειές για να μην κατέβει η τιμή τους, δεν σεβαστηκαμε την ψήφο μας και την πουλήσαμε όσο όσο για μια θέση στο δημόσιο. Δεν σεβαστήκαμε την παιδεία, μάθαμε ολοκληρώματα, κβαντική φυσική, λατινικά αλλά δεν μάθαμε να κρατάμε την πόρτα όταν ακολουθεί κάποιος για να μην του έρθει κατάμουτρα, δεν μάθαμε να πετάμε τα σκουπίδια μας στον κάδο και όχι στο δρόμο, δεν είχαμε καν τον αυτοσεβασμό να απαιτήσουμε να μένουμε σε μια πόλη καθαρή. Τουναντίον, κοπτόμασταν να συμμετέχουμε σε τηλεοπτικούς διαγωνισμούς, να αγοράσουμε αμάξι ακριβότερο από του γείτονα και να κάνουμε ζημιά στα μπουζούκια. Και αυτά τις καλές εποχες. Τώρα αφού φάγαμε ότι πολιτικό, πολιτιστικό και εκαπιδευτικό σκουπίδι μας τάισαν ήρθε και η ώρα να φάμε κανονικά σκουπίδια. Πραγματικά δεν θυμάμαι ποια έγραψε το άρθρο που υποστήριζε ότι "πρέπει να εμπιστευόμαστε τα μάτια μας και την μύτη μας και όχι την αναγραφόμενη ημερομηνία" και που κόπτονταν για τα οπψροκηπευτικά β διαλογής που σαπίζουν στα χωράφια γτ τα καημενα δεν τα θέλει κανείς από εμάς τους καλομαθημένους ενω τόσος κόσμος πεινάει. Πας καλά μωρή???Όχι μόνο θα φάω, αλλά θα πληρώσω κιόλας για να φάω τα ληγμένα του σουπερμάρκετ???Εγώ φταίω που παραγγέλουν προιόντα από τους προμηθευτές σαν να μην υπάρχει αύριο???Και έστω ότι δεν θέλουν να πάει όλο αυτό το φαγητό χαμένο, γτ δεν αποσύρουν τα ετοιμόληκτα από τα ράφια να τα δώσουν ΤΖΑΜΠΑ σε ενορίες, ορφανοτροφεία, σε ΜΚΟ που ταίζουν τόσο κόσμο προκειμένου και να μην τα πετάξουν και να βοηθήσουν στην εξάλειψη της πείνας??Γιατί σε ένα άρθρο με τόσες στατιστικές αναφορές δεν αναφέρθηκε ΠΟΥΘΕΝΑ ότι οι χορηγίες τροφίμων γίνονται με ετοιμόληκτα προιόντα που δεν έχουν ζήτηση, οπότε αν αυτά καταλήξουν στα ράφια οι χορηγίες θα πάνε περίπατο, οπότε τελικά κακό κάνουμε στο "ευρύτερο καλό" αν τα αγοράσουμε αφού αν τα "σνομπάρουμε" μάλλον θα καταλήξουν σε κάνα κοινωνικό παντοπωλείο ή σε καμια ενορία???Είπαμε, μην βαφτίσουμε και την αισχροκέρδια διακονεία!!!Πάει πολύ!!Όσο για τον παραγωγό που βλέπει τις κακοφορμισμένες ντομάτες του να σαπίζουν, ας της μαζέψει και ας τις δώσει στην γυναίκα του να τις κάνει σάλτσα και να τις πουλήσει. Δεν καταλαβαίνω με ποια λογική πρέπει να φάω εγώ την μάπα για να μην σαπίζει στο χωράφι.Αν δεν τις πονέσει αυτός, που είναι και ο κόπος του, γιατί να τις πονέσω εγώ??
Σε ένα πράγμα είχε δίκιο το άρθρο. Ότι ο Έλληνας ούτε ξέρει τι τρώει, ούτε ξέρει πόσο τρώει. Συνεπώς δεν ξέρει και τι ψωνίζει ή τι του σερβίρουν. Καταναλωτική συνείδηση μηδέν. Κάθεται και πληρώνει πανάκριβα αλλαντικά και τυριά τυποποιημένα από τα supermarket αντί να πάει να τα πάρει από παντοπωλεία και delicatessen που και έχουν πραγματική γεύση και διατηρούνται περισσότερο καιρό και ενισχύει και έναν παραγωγό ο οποίος κάνει καλά την δουλειά του. Έχω βρεθεί τον τελευταίο καιρό πολλές φορές στην δυσάρεστη θέση να διαπιστώσω ότι εστιατόρια στα οποία μέχρι πρότεινος έτρωγα καλά χρησιμοποιούν πιο φθηνα κομμάτια κρέατος και χαμηλότερης ποιότητας υλικά, με την τιμή να μένει η ίδια. Sorry φιλε, αλλά καλύτερα άλλαξε το μενού σου και βάλε περισσσότερα "ταπεινα" πιάτα που κοστίζουν λιγότερο και μαγείρεψε τα καλά και μην μου διαλύεις την ποιότητα σε ένα ακριβό μενού. Νιώθω κορόιδο. Οικιακή οικονομία επίσης μηδέν. Το ότι πρέπει να σταματήσουμε να μαγειρέυουμε για έναν ολόκληρο λόχο, να τιγκάρουμε το ψυγείο με τρόφιμα που μάλλον θα πετάξουμε αυτούσια και να κάνουμε λίγο κράτει στα σκουπίδια που παράγουμε το έχει πει και ο Αθηναίος πολύ πριν την κρίση. Αυτό σημαίνει ότι σχεδιάζεις το εβδομαδιαίο μενού και αγοράζεις ότι χρειάζεσαι, ότι δεν υπερβάλλεις στις μερίδες και ότι μεταποιείς ότι περίσσεψε. Δεν σημαίνει ότι τρως αμφιβόλου ποιότητος μπούρδες επειδή θέλει να τις ξεφορτωθεί το supermarket. Αρνούμαι να δεχθώ ότι σε μια Ελλάδα που έχει ως βάση της μια υπέροχη κουζίνα με φθηνά και ταπεινά υλικά υπάρχει κόσμος που ζει σε καθεστώς πείνας. Σε μια Ελλάδα που επιβίωσε στον πόλεμο με το δελτίο, που ο Τσελεμεντές έφτιαχνε στην Σίφνο αριστοκρατικά γευματα με ό,τι του προμήθευε το δελτίο δεν δικαιούμαστε να πεινάμε. Κάποιο λάθος έγινε, κάπου το χάσαμε. Το ψωμί δεν έιναι πια πραγματικό, το λάδι είναι άνοστο και το γάλα νερομπλούκι, γι αυτό δεν μας θρέφουν πια. Αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σε αμφιβόλου προελέυσεως κιμά και σε φακές Εγκλουβής, θα διάλεγα σαφώς στο δεύτερο. Αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σε μπισκότα τίγκα στα συντηριτικά και σε ένα καρβέλι ζυμωτό πραγματικό ψωμί θα διάλεγα επίσης το δεύτερο. Αν δεν είχα λεφτά για να αγοράσω τούρτα σε γιορτές θα έφτιαχνα λουκουμάδες. Αν το ρευμα ήταν υπέρογκο θα πέταγα την τηλεόραση και θα διάβαζα βιβλία με την λάμπα της γιαγιάς μου. Αν δεν είχα λεφτά για ταξί/βενζίνη/εισητήρια θα πήγαινα όπου είναι να πάω με τα πόδια. Ξανά στο μυαλό μου τα άρθρα της Χαραμή. Τα περισσότερα ήταν παρουσιάσεις παραγωγών του εξωτερικού.Κι αυτοί πέρασαν κρίση/πόλεμο/καταστροφές. Αντέταξαν όμως στην κρίση την παραγωγή. Εμείς αντιτάσσουμε την εξαθλίωση!!!Η ξεφτίλα έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που μας σερβίρουν ότι πρέπει να τρωμε ληγμένα για το ευρύτερο καλό, που πρέπει να καταπίνουμε προσβολές, απλήρωτες υπερωρίες, υπέρογκους φόρους και κρατήσεις απλά για να καλύψουμε βασικές μας ανάγκες. Στα θέατρα δεν προλαβαίνουν να ανεβαίνουν τα έργα του Μπρεχτ και του Καμπανέλη, τα οποία φυσικά και πραγματεύονται καταστάσεις εξαθλίωσης χειρότερες ή ίδιες με αυτές που συναντάμε στον δρόμο. Αλλά μέσα σε όλο αυτό το χαμό εμένα με πιάνει ένα πείσμα, ότι δεν θα τους περάσει. Ότι δεν θα εξαθλιωθώ, ότι δεν θα αποκτηνωθώ ότι και να κάνουν. Οι πιο αποτελεσματικές επαναστάσεις είναι αυτές που συμβαίνουν μέσα μας και είναι και οι μόνες αναίμακτες. Η δική μου επανάσταση είναι ενάντια στην κακή ποιότητα, στην ελλειπή παιδεία, στην έλλειψη σεβασμού...γιατί όντως ευζωιστής μπορείς να είσαι και στο σπίτι σου, αρκεί το βιβλίο, το κρεββάτι και το φαγητό να είναι τα σωστά!!!
Αλλά για να το φέρω σε πιο πρακτικό επίπεδο, ότι συνταγή θα σας δώσω αυτό το μήνα θα κοστίζει λιγότερο από 5 ευρώ, θα γράψω άρθρα για το πως μπορείτε να απολάυσετε καλύτερα ότι ήδη έχετε (μεταποιήσεις, επαναχρήσεις κλπ κλπ) και θα μοιραστώ μαζί σας τα μυστικά στα κριτήρια επιλογής υλικών, εστιατορίων, τσαγιού και βιβλίων.
Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013
looking for the sun: 10 σημεία για να μαζέψετε ήλιο στην Αθήνα
Ναι, ναι είμαι οκλασσικός χουζούρης που θέλει άνετο καναπέ, ήλιο και κάτι να τσιμπολογάει...Τις ατελείωτες βόλτες τις αφήνω για όσους αντέχει η κράση τους. Επειδή λοιπόν η καλοκαιρία δεν λέει να μας εγκαταλείψει και όλοι αξίζουμε μια θέση στον ήλιο, αυτά είναι τα 10 καλύτερα σημεία να τον απολαύσετε.
1)Γιασεμί: Το έκανε διάσημο ο Παπακαλιάτης με το "Αν" οπότε ΑΝ βρείτε να κάτσετε αράξτε και παίξτε και κάνα jocker. Περατζάδα αλλά ήσυχη λόγω σκαλοπατακίων και πεζοδρόμων, έχει και κάτιτις να τσιμπήσετε που να τρώγεται (μακαρονόπιτα νομίζω ότι είχα φάει και είχα ενθουσιαστεί)
2)6 D.o.g.s. Μέχρι να το δω δεν το πίστευα αλλά η επέκταση αυλής το έκανε ένα από τα πιο ηλιόλουστα και ταυτόχρονα απομονωμένα σημεία του κέντρου. Αν δεν βρίσκεται να κάτσετε ή σας φαίνεται οτι έχει πολύ βαβούρα πηγαίντε λίγο πιο πάνω, στο poems and crimes.
3)Verde: Την αντιπαθω λίγο γτ είναι μεγάλη, οι σερβιτόροι ή υπερφορτωμένοι ή αργόστροφοι (ή και τα 2) αλλά γεγονός παραμένει ότι είναι μέσα σε ένα πάρκο, έχει άνετους καναπέδες έξω και φτιάχνει decent club και τσάγια.
4)Κωλέττη: Για μένα είναι καινούργια ανακάλυψη, αλλά το λιώσιμο μετα λουκουμάδων στον Καραγκιόζη το ονειρεύομαι από την πρώτη στιγμη που πέρασα απο κεί χαζολογώντας. Αν δεν θέλετε λουκουμάδες έχει γύρω στις 4 καφετέριες με τραπεζάκια απλωμένα στον πεζοδρομο για να διαλέξετε.
5)Υάδες και Zafiro: Είναι δίπλα από το σπίτι μου οπότε δεν μου κάνει και πολύ αίσθηση, αλλά γεγονός είναι ότι τα τραπεζάκια που είναι στην τζαμαρία έχουν όλη την Αθήνα στο πιάτο και με τον ήλιο είναι one step closer to heaven. Φυσικά η θέα έρχεται με το αζημίωτο.
6)Balux cafe, The House project: Το απόλυτο ηλιόλουστο λιώσιμο δίπλα στην θάλασσα. Είναι για πολύ πρίν πέσει ο ήλιος που έχει χαλαρή μουσική και μπορείς να μιλήσεις σαν άνθρωπος, ενώ και να χαλάσει ο καιρός δεν σε νοιάζει και πολύ γιατί απλά μέσα είναι σαν ένα πολύ ωραίο μεγάλο σπίτι.
7)Terra Petra: Άλλο ένα αγαπημένο κατσάβραχο, με πολύ ωραία θέα. Μετά την διαμόρφωση που του έκαναν πρίν 2 χρόνια είναι εντυπωσιακό αλλά και κατα πολύ κομψότερο. Το μόνο μείον έιναι ότι για να φτάσεις μέχρι εκέι από το κέντρο περνάς λίγο εξωτικές περιοχές και ένα ακόμα πιο εξωτικό παλλόμενο φανάρι για να στρίψεις αριστερά.
8)Βουλιαγμένη: Είτε πάτε στο λατρεμένο waffles house είτε διαλέξετε ένα από τα παρακείμενα μαγαζιά για φαι/καφέ/ποτο αν έχει καλή μερα θα χορτάσετε ήλιο. Δεν καλύπτεται από πουθενα, δεν σταματάει τίποτα κανένα στοιχείο της φύσης. Προσέχετε μόνο μην έιναι υπερβολικά καλή η μέρα και αρπάξετε καμία ηλίαση.
9)Πειραϊκή: Δύο καφετέριες έχει διαλέχτε μία και καθίστε. Πολύ πιο ήσυχη από το Μικρολίμανο και πολύ πιο όμορφη.
10)Μπάμπουρας: Αυτό το μαγαζί είναι η μεγάλη μου αδυναμία, αν και δεν έχει και σπουδαία πράγματα να φας. Ιδανικά πας νωρίς το απόγευμα για καφέ και συνεχίζεις όταν πέσει η νύχτα για χαλαρή μπύρα...Μετά μόλις πεινάσεις παίρνεις το δρόμο για την πλησιέστερη σουβλακερί και πας και σπίτι σου.
1)Γιασεμί: Το έκανε διάσημο ο Παπακαλιάτης με το "Αν" οπότε ΑΝ βρείτε να κάτσετε αράξτε και παίξτε και κάνα jocker. Περατζάδα αλλά ήσυχη λόγω σκαλοπατακίων και πεζοδρόμων, έχει και κάτιτις να τσιμπήσετε που να τρώγεται (μακαρονόπιτα νομίζω ότι είχα φάει και είχα ενθουσιαστεί)
2)6 D.o.g.s. Μέχρι να το δω δεν το πίστευα αλλά η επέκταση αυλής το έκανε ένα από τα πιο ηλιόλουστα και ταυτόχρονα απομονωμένα σημεία του κέντρου. Αν δεν βρίσκεται να κάτσετε ή σας φαίνεται οτι έχει πολύ βαβούρα πηγαίντε λίγο πιο πάνω, στο poems and crimes.
3)Verde: Την αντιπαθω λίγο γτ είναι μεγάλη, οι σερβιτόροι ή υπερφορτωμένοι ή αργόστροφοι (ή και τα 2) αλλά γεγονός παραμένει ότι είναι μέσα σε ένα πάρκο, έχει άνετους καναπέδες έξω και φτιάχνει decent club και τσάγια.
4)Κωλέττη: Για μένα είναι καινούργια ανακάλυψη, αλλά το λιώσιμο μετα λουκουμάδων στον Καραγκιόζη το ονειρεύομαι από την πρώτη στιγμη που πέρασα απο κεί χαζολογώντας. Αν δεν θέλετε λουκουμάδες έχει γύρω στις 4 καφετέριες με τραπεζάκια απλωμένα στον πεζοδρομο για να διαλέξετε.
5)Υάδες και Zafiro: Είναι δίπλα από το σπίτι μου οπότε δεν μου κάνει και πολύ αίσθηση, αλλά γεγονός είναι ότι τα τραπεζάκια που είναι στην τζαμαρία έχουν όλη την Αθήνα στο πιάτο και με τον ήλιο είναι one step closer to heaven. Φυσικά η θέα έρχεται με το αζημίωτο.
6)Balux cafe, The House project: Το απόλυτο ηλιόλουστο λιώσιμο δίπλα στην θάλασσα. Είναι για πολύ πρίν πέσει ο ήλιος που έχει χαλαρή μουσική και μπορείς να μιλήσεις σαν άνθρωπος, ενώ και να χαλάσει ο καιρός δεν σε νοιάζει και πολύ γιατί απλά μέσα είναι σαν ένα πολύ ωραίο μεγάλο σπίτι.
7)Terra Petra: Άλλο ένα αγαπημένο κατσάβραχο, με πολύ ωραία θέα. Μετά την διαμόρφωση που του έκαναν πρίν 2 χρόνια είναι εντυπωσιακό αλλά και κατα πολύ κομψότερο. Το μόνο μείον έιναι ότι για να φτάσεις μέχρι εκέι από το κέντρο περνάς λίγο εξωτικές περιοχές και ένα ακόμα πιο εξωτικό παλλόμενο φανάρι για να στρίψεις αριστερά.
8)Βουλιαγμένη: Είτε πάτε στο λατρεμένο waffles house είτε διαλέξετε ένα από τα παρακείμενα μαγαζιά για φαι/καφέ/ποτο αν έχει καλή μερα θα χορτάσετε ήλιο. Δεν καλύπτεται από πουθενα, δεν σταματάει τίποτα κανένα στοιχείο της φύσης. Προσέχετε μόνο μην έιναι υπερβολικά καλή η μέρα και αρπάξετε καμία ηλίαση.
9)Πειραϊκή: Δύο καφετέριες έχει διαλέχτε μία και καθίστε. Πολύ πιο ήσυχη από το Μικρολίμανο και πολύ πιο όμορφη.
10)Μπάμπουρας: Αυτό το μαγαζί είναι η μεγάλη μου αδυναμία, αν και δεν έχει και σπουδαία πράγματα να φας. Ιδανικά πας νωρίς το απόγευμα για καφέ και συνεχίζεις όταν πέσει η νύχτα για χαλαρή μπύρα...Μετά μόλις πεινάσεις παίρνεις το δρόμο για την πλησιέστερη σουβλακερί και πας και σπίτι σου.
Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013
pizza σοκολάτα
Νομίζω ότι οι μισοί μου φίλοι συνεχίζουν να μου μιλάνε μόνο και μόνο γιατί τους ταΐζω αυτό το γλυκό (3 τουλάχιστον). Επειδή λοιπόν είμαι σε sharing mood (κι επειδή οι συνεχιζόμενες απεργίες μας έχουν καθηλώσει στις ίδιες, προ πολλού χαρτογραφημένες περιοχές) μοιράζομαι την συνταγή μαζί σας. Να την χρησιμοποιείται μόνο 1) όταν είστε σε φάση μεγάλου γουρουνιάσματος 2) όταν έχετε κάνει πολύ μεγάλη πατάτα και ζητάτε συγχώρεση 3) όταν θέλετε να εντυπωσιάσετε τα πλήθη ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρετε ούτε πως συνδέεται το μίξερ.
Υλικά:
1 ζύμη πίτσας pillsbury
100 γραμμάρια κουβερτούρα κανονική
80 γραμμάρια κουβερτούρα λευκή
80 γραμμάρια κουβερτούρα γάλακτος
80 γραμμάρια κουβερτούρα πραλίνα
2 tronky
5-6 caprice
1 mars
1 kinder bueno
1 splash frangelico
1 splash κρέμα γάλακτος
Εκτέλεση:
Βγάζετε την ζύμη από την συσκευασία. την βάζετε σε πυρέξ. Κομματιάζετε πάνω από την μισή ζύμη όλα τα αμαρτωλά υλικά. Διπλώνετε τις 3 πλευρές λίγο προς τα μέσα, αν δημιουργηθεί ένα "τοίχωμα". Ρίχνετε το frangelico και την κρέμα γάλακτος. Σκεπάζετε με την υπόλοιπη μισή ζύμη (η οποία περιμένει στωικά ΧΩΡΙΣ να έχει αποκοπεί από το υπόλοιπο). Ψήνετε στους 200 βαθμούς για 20 λεπτά. Τρώγεται με τα χέρια.
Υλικά:
1 ζύμη πίτσας pillsbury
100 γραμμάρια κουβερτούρα κανονική
80 γραμμάρια κουβερτούρα λευκή
80 γραμμάρια κουβερτούρα γάλακτος
80 γραμμάρια κουβερτούρα πραλίνα
2 tronky
5-6 caprice
1 mars
1 kinder bueno
1 splash frangelico
1 splash κρέμα γάλακτος
Εκτέλεση:
Βγάζετε την ζύμη από την συσκευασία. την βάζετε σε πυρέξ. Κομματιάζετε πάνω από την μισή ζύμη όλα τα αμαρτωλά υλικά. Διπλώνετε τις 3 πλευρές λίγο προς τα μέσα, αν δημιουργηθεί ένα "τοίχωμα". Ρίχνετε το frangelico και την κρέμα γάλακτος. Σκεπάζετε με την υπόλοιπη μισή ζύμη (η οποία περιμένει στωικά ΧΩΡΙΣ να έχει αποκοπεί από το υπόλοιπο). Ψήνετε στους 200 βαθμούς για 20 λεπτά. Τρώγεται με τα χέρια.
Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013
Τα καλύτερα γλυκοπωλεία της Αθήνας
Από τότε που ο παππούς σας έβγαζε την γιαγιά σας πρώτο ραντεβού σε ζαχαροπλαστείο και την κερνούσε πάστα και κωκ έχουν περάσει αρκετά χρόνια. Το ζαχαροπλαστείο με τα τραπεζάκια ξέφτισε στα χρόνια της μεταπολίτευσης και χάθηκε. Μετα ήρθαν τα μαγαζιά με τα cupcakes και οι boulangerie με 1-2 δειλά τραπεζάκια να επανεφεύρουν μια συνήθεια που σνομπάραμε χρόνια. Οι ψωνάρες. Τα νέας κοπής ζαχαροπλαστεία με τραπεζάκια είναι εδώ και ήρθαν για να μείνουν.
1) Cap Cap: Κατάφερε να γίνει talk of the town σε λίγους μόλις μήνες λειτουργείας και να σούρει όλη την Αθήνα στα δυτικά προάστεια για να παρακαλάει να βρει ένα τραπεζάκι σε ένα γλυκοπωλείο που όχι μόνο σέβεται, αλλά εμπνέεται και από τα παραμύθια. Αν έχετε τα κότσια δοκιμάστε βουτυρόμπιρα, αλλιώς τσακίστε ενα mud cake, 2-3 cupcakes, ένα από τα 3ώροφα cake ημέρας ή εντρυφήστε στα τσάγια τους και τις αλμυρές τάρτες. Στα ράφια έχει και πολύ ωραία kit με showergel και bodylotion για να μοιρίζεται κι εσείς σαν γλυκό.
2) All about lemon: Είναι στην Ν. Ερυθραία, είναι μακριά, αλλά είναι ο ορισμός του κυριακάτικου αράγματος με εφημερίδες και γλυκό/αλμυρό/καφέ. Πολύ ωραίο deck, θα συγκινήσει ιδιαιτέρως όσους είναι fans του λεμονιού και της μαρέγκας. Ανάλαφρα γλυκά, ανάλαφρο μαγαζί, ανε4τότατοι καναπέδες.
3) Chocolate duck: Τι μωσαικό είναι αυτό Θεέ!!! Είναι κι αυτό στην Νέα Ερυθραία (να τα φάμε στις βενζίνες) και το μαγαζί που εξυμνεί την σοκολάτα σε κάθε της μορφή. Μένει ανοιχτό μέχρι αργά το βράδυ, το οποίο το εκτιμάς, κατάλληλο για να σιγήσει το chocolate crave σου για κάνα μήνα. Κι αν λιγωθείς έχει κι αυτό κάτιτις αλμυρό να σε συνεφέρει.
4) Σερμπέτια: Τα αγαπώ. Δεν νοείται να είσαι γλυκατζής και να κατοικείς σε αυτήν την πολύ χωρίς να έχεις δοκιμάσει την μπισκοτόπιτα τους. Άλλα must η σοκολάτα πορτοκάλι, το μαστιχάτο και το πουγκί αγριοκέρασο. Θα σας κεράσουν και μαστίχα ή ρακόμελο, το παγωτό τους είναι καιμάκι κασάτο και ο λογαριασμός δεν είναι του γδαρσίματος.
5) Κυψέλη: Στην παλτεία νέας Σμύρνης, έρχετια να επανεφευρει την άλλη ξεχασμένη μας συνήθεια, το γαλακτοπωλείο. Ακούω διάφορα καλά σχόλια για τους λουκουμάδες του, αλλά εγώ θα αναβιώσω την παιδική μου ηλικία και θα πάρω υποβρύχιο. Έτσι για να ξέρετε.
Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2013
παιχνίδια για ενηλίκους
Όχι, όχι, όχι, δεν εννοώ τα παιχνίδια που παίζονται οριζόντια, εννοώ αυτά που παίζονται γύρω από ένα τραπέζι με φίλους. (για τα άλλα βρείτε αλλον άνθρωπο να σας κατατοπίσει γιατί η γράφουσα πρέπει να είναι το μοναδικό άτομο στον κόσμο που έχει μπει σε sex shop κατά λάθος).
Καίσσα: Εκεί θα βρείτε σχεδόν όλα τα παιχνίδια που παίζεται στο Playhouse, στο Playce και όπου αλλού πάτε εν πάσει περιπτώσει. Τιμές καλές, ο πωλητής στο Παγκράτι τουλάχιστον ήταν ευγενέστατος, υπομονετικός και κατατοπιστικός και έχει και site αν θέλετε να ψάξετε με την ησυχία σας από το σπίτι.
Paradise Waterfalls: Επαναλαμβάνομαι, αλλά έιναι το δεύτερο μέρος στο οποίο πάω όταν θέλω να αγοράσω παιχνίδι. Έχει παιχνίδια ευφυίας, ξύλινα, παράξενα που κάνουν και πολύ ωραία διακοσμητικά. Τιμές καλές, πωλητές λιγο χύμα και indie αλλά συμπαθητικοί και ενημερωμένοι, φεύγετε και με δώρο αρωματικά sticks για να μοιραστείτε την ευφορία τους.
Ξύλινα τρισδιάστατα Puzzle. Το κάψιμο αποκτά απλά καινούργιο νόημα. Μπορείτε να φτιάξετε διακοσμητικά για το σπίτι, παιχνίδια για το παιδάκι σας μαζί με το παιδάκι, καθώς και να κάνετε ένα ωραίο δώρο σε πρόσφατα απολυμένο φίλο σας. Στην Ιπποκράτους, λίγο πρίν τα μοντελάδικα, το όνομα του μαγαζιού δεν το θυμάμαι ΠΟΤΕ.
Χειροποίητο τάβλι και χειροποίητο σκάκι: Πανάκριβα αλλά αν είστε φανατικοί παίχτες θα τα βγάλουν τα λεφτά τους γτ δεν παθαίνουν ΤΙΠΟΤΑ. Τα πιο όμορφα και ελληνικά τα διαθέτει η βιοτεχνία Αντωνίου Νερούλια.
Τράπουλες και μάρκες: Δεν έχει καμία απολύτως σημασία που βγαίνουν μόνο την πρωτοχρονιά και όποτε θέλετε να ρίξετε πασιέτζα και το pc δεν λειτουργεί, Είναι θέμα status (επίσης έχουν και βαριά κασετίνα-καλό αμυντικό μέσο). Για να μην τρέχετε απο δώ κι από πει παραγγείλτε από το homecasino.gr ότι χρειάζεστε, αλλιώς αν θέλετε κάτι πιο πρωτότυπο θα πάτε στα μαγαζιά με ιδιαίτερα είδη δώρων (ouaou.gr, i-gift, octapus).
Σε περίπτωση που ξεμωραθούμε τελείως θα σας φανερώσω και που πουλάνε κάτι τέλεια ξύλινα αλογακια....
Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013
Οργάνωση σπιτιού
Το έχω πάρει απόφαση πια. Θα μάθω πόσα πλακάκια έχει το μπάνιο σε όλα τα φιλικά μου σπίτια, θα κάνω λακούβα με το δικό μου αποτύπωμα στις γωνίες όλων τους των καναπέδων και θα φτιάχνω πίτσα σοκολάτα, ντιπς και πάβλοβες για να τους πηγαίνω μέχρι να βαρεθώ (ή μέχρι να βαρεθούν αυτοί). Είτε πάτε στα ξένα είτε απλά το απίτι σας επιβάλλεται να έχει κάτι παραπάνω από ποτά και παγάκια πια, σας παραδίδω έναν οδηγό για να το εξανθρωπίσετε εύκολα, γρήγορα και ΟΧΙ μίζερα.
Έπιπλα: Πάρτε το πιο ακριβό κρεββάτι και τον πιο ακριβό καναπέ που αντέχει η τσέπη σας. Δώστε μεγάλη έμφαση και στο στρώμα. Πάρτε και μια άνετη καρέκλα γραφείου. Όλα τα άλλα μπορούν να είναι πάμφθηνα, από παζάρια, τα κομοδίνα της γιαγιάς σας βαμμένα μπλε ηλεκτρίκ. Λίγη σημασία έχει. Αρκεί εκεί που κάθεστε κι εκεί που ξαπλώνετε να είστε άνετα.. Και εσείς και οι ταλαίπωροι οι καλεσμένοι σας.
Κουζίνα: Εδώ διαπρέπω. Λοιπόν, από το ντουλάπι με τα τρόφιμα δεν πρέπει να λείπουν μακαρόνια, ρύζι, μπισκότα, κονσέρβες με καλαμπόκι, αρακά, λιαστή ντομάτα, τόνο, πουρέ πατάτας, ελιές, σοκολάτα, παξιμάδια, ψωμί του τόστ, καφές, ζάχαρη, κακάο και αλεύρι. Στο ψυγείο πρέπει πάντα να έχετε παγάκια, τυρί, αλλαντικά, αυγά, μανιτάρια (αν σας αρέσουν), ντομάτες, γιαουρτι, γάλα, λεμόνια, μουστάρδα, κέτσαπ, κρέμα γάλακτος και ένα μπουκάλι κόκκινο και ένα μπουκάλι λευκό κρασί. Μπύρες και σόδα επίσης. Οι πατάτες, τα κρεμμύδια και το σκόρδο είναι επίσης must, όπως και ένα καλό ελαιόλαδο, ξύδι κανονικό και μπαλσάμικο και μέλι. Στο ράφι με τα μπαχαρικά παραλογιστείτε μέχρι εκεί που δεν πάει. Τα μπαχαρικά είναι πάμφθηνα, κρατάνε πολύ, αλλάζουν την γευση στο φαγητό και είναι η αλφάβητος του food culture. Θα πρέπει επίσης να έχετε σουρωτήρι, ζυγαριά, τουλάχιστον 2 καλά μαχαίρια, ξύλα κοπής (επίσης 2 τουλάχιστον, ένα για τα ωμά κρέατα και ένα για όλα τα υπόλοιπα), 1 δοσομετρητή, 1 μακρόστενη και 1 στρογγυλή φόρμα, 2 ταψιά, 2 κατσαρόλες, 1 μπρικι και μερικές ξύλινες κουτάλες. Α και μια μαρίς. Με αυτά (τα οποία έιναι πολύ λίγα πιστέψτε με) μπορείτε να φτιάξετε σχεδόν ότι φαγητό θέλετε. Επίσης θα βοηθήσετε πάαααααρα πολύ όποιον ταλαίπωρο έχετε φέρει να σας μαγειρέψει και κοιτάζει το άδειο ψυγείο με απόγνωση και το μαχαιράκι των 5 εκατοστών με συγκατάβαση (όχι, με αυτό δεν κόβουμε κρέας, κόβουμε τις φλέβες μας και πολύ μας είναι).
Μπάνιο: Τα βασικά που θέλει να υπάρχουν ένας επισκέπτης είναι χαρτί τουαλέτας, πετσέτα για τα χέρια, οινόπνευμα, χανσαπλάστ, βαμβάκι, bedadin, υγρό σαπούνι για να χέρια (η μπάρα είναι αηδιαστική, συγγνώμη κιόλας) και τα αγαπημένα πανάκια dettol (το τελευταίο το θέλω μόνο εγώ η μικροβιοφοβικιά, οι υπόλοιποι το θέλετε αλλά δεν το ξέρετε ακόμα).
Κάβα: Θα σας την φτιάξουν οι καλεσμένοι σας, αλλά ένα ούζο, ένα ουίσκι, μια βότκα, μια τεκίλα, ένα ρούμι, ένα κονιάκ κι ένα αμαρέττο πρέπει να τα έχετε.
Extras: Βαριές κουρτίνες. Μπορεί να φαίνεται υπερβολικό αλλά κι εσείς φαίνεστε απ έξω, μόνο το χοντρο ύφασμα αποτρέπει τους γείτονες από το να σχολιάζουν από την σιλουέτα σας μέχρι τις επιδόσεις σας στο καφενείο. Κουβερτούλες για τους καλεσμένους σας. Ναι το πετρέλαιο έχει φτάσει στα ύψη αλλά δεν θα πιάσουμε και κορέους για να δουμε μια ταινία ή για να αμπελοφιλοσοφούμε (καλα, να κουστομπολεύουμε) μέχρι τις 5 τα χαράματα. Τα zara home έχουν κάτι ζεστές. Φωτιστικά. Το πιο φτηνό είναι να τα φτιάξετε από χαρτί, αλλά καλύψτε αυτόν τον έρμο τον γλόμπο με κάτι, πάμε να οδηγήουμε μετά και κάνουν πράσινες σκιές τα μάτια μας. Χαλάκι μπάνιου. Αποτρέπει τους καλεσμένους σας να συσφίξουν την σχέση τους με το πάτωμα αν ο προηγούμενος που έπλυνε τα χέρια του πέταξε νερά κάτω. Γάντια μιας χρήσεως. Αφου θα τους βάλετε να πλύνουν τα πιάτα, το ξέρω, έχετε κάτι να μην πάθουν χιονίστρες. Χαρτί και μολύβι προσβάσιμα. Ναι όλο και κάποιος θα πρέπει να γράψει κάποια διευθυνση ή κάποιο τηλέφωνο και ναι, πάντα το γραφείο σας πέφτει πολύ μακριά. Κεριά και σπίρτα. Αν σας έχω κάνει εγώ ποδαρικό, θα τα χρειαστείτε πολλές φορές μέσα στο χρόνο. Δεν έχει προσωπικά μαζί σας η ΔΕΗ, μην αγχώνεστε. Μια έξτρα οδοντόβουρτσα, γιατί όλο και κάποιος θα ξεμείνει σπίτι σας με τοσα καλέσματα, ε ας μην πλύνει τα δόντια του με την μπατονέτα το πρωι... Ωτοασπίδες. Παλιά φευγατε από το σπίτι και δεν είχατε παρατηρήσει ποτέ οτι ο γείτονας βάζει τέρμα τα γκάζια Οικονομόπουλο από τις 7 μέχρι τις 11, τώρα απλά θα συμβιβαστείτε...ε και τι έγινε (τραγουδιστα)...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)