Απο προχθές ψάχνω κάτι χαρούμενο και γιορτινό να σας προτείνω, αλλά δεν βρίσκω κάτι ουαου (το οποίο να αντέχει η τσέπη του μέσου 20+, γιατι μια χαρά μου ακούγεται η πρωτοχρονια στην Νεα Υορκη π.χ.). Εξάλλου απ ότι μαθαίνω γτ δεν βλέπω και ειδήσεις ένας μαυρος πανικός γίνεται παντού γτ ο κόσμος δεν έχει ούτε λεφτα ούτε όρεξη. Ως φύσει αισιόδοξη και φύσει καπιταλίστρια (με την καλή, όχι την αμερικάνικη έννοια του όρου) έχω να πω πως με το να κλεινόμαστε στο ωραίο μας σπιτάκι και να κάνουμε τα λεφτά μας σφιχτό κομπόδεμα παγώνουμε την αγορά. Το να αρνείσαι να δώσεις 5 ευρώ για έναν καφέ τον οποίο μόνο που δεν στον φέρνουν στα μούτρα, το καταλαβαίνω, το δέχομαι και το επικροτώ. Να μην ξαναπατήσετε!!!Αλλά σε κάτι αγαπημένα καφέ που σου χαμογελάνε, που ο καφές κάνει 2,5 ευρώ και που δεν χορεύουν βαλς τα ποντίκια στο βάθος πρέπει να πηγαίνετε ει δυνατόν και κάθε μέρα. Κρίση δεν σημαίνει να κλείσουν όλοι, κρίση σημαίνει να κλείσουν αυτοί που δεν αξίζουν να είναι στην δουλειά. και επειδή το παραχόντρυνα, ιδού οι συμβουλές μου για την Πρωτοχρονιά.
1) Όχι μπουζούκια: Ναι, εγώ είμαι αυτή που το λέει που στο αμάξι ακούει derti. Αυτό δεν σημαίνει ότι θέλω να πληρώσω 60 ευρώ (μαζί με το δώρο) για να περάσω το βράδυ μου σε ένα τραπέζι που θα βλέπω τα μπούτια της μπροστινής και θα πρέπει να πω κι ευχαριστώ στον μετρ γιατι ΒΡΗΚΑ τραπέζι.
2) Ναι σε μουσικές σκηνές και ρεμπετάδικα: Εδώ το derti ήρθε να πάρει το αίμα του πίσω. Πολύ λογικότερες τιμές, πολύ πιο ζεστοί χώροι, πολύ μεγαλύτερο κέφι και πολύ πιο καλές φωνές (για το πρώτο προγραμμα μιλάμε πάντα). Όσον αφορά τις μουσικές σκηνές, οι τιμές είναι κι εκεί λίγο τσιμπημένες αλλά αν το πρόγραμμα είναι εγγυημένο τα αξίζουν τα λεφτά τους. Ο κόσμος που κυκλοφορεί εκέι είναι και πιο του target group σας αν πσάχνετε κάτι μικρότερο απο 35, οπότε οπλιστείτε με γκι.
3)ΟΧΙ ΚΛΑΜΠ: Προς Θεού, λυπηθείτε τα αυτάκια μας, τα ποδαράκια μας που υποφέρουν με την 15πόντη και όλο το υπόλοιπο σώμα μας το οποίο θα ταλανίζεται από την επιμονή του χορευταρά της διπλανής παρέας να κάνει τον john travolta.
4) Ναι σε σπιτίσια πάρτυ, χαρτιά, επιτραπέζια και βασιλόπιτα!!!Εγώ πάντα περνάω καλά σε αυτά τα party γιατί είσαι με δικούς σου ανθρώπους, γελάς πολύ, κερδίζεις στα χαρτιά και σου τυχαίνει και το φλουρί. Τι άλλο θες δλδ???Αν είναι να στην πέσει ο έρωτας της ζωής σου πρωτοχρονιάτικα απλά πάρε αμάξι και κόλλα στην κίνηση, καλυτερη ευκαιρία δεν θα χεις!!!
5)Περάστε καλά ακόμα και μόνοι σας. Από το να σούρνεστε σε βαρετές συγκεντρώσεις με ανθρώπους που αντιπαθείτε, βάλτε ένα καλό ποτό στον εαυτό σας, χαζέψτε τα βεγγαλικά (αν κι όπου πέσουνε ένεκα η κρίσις) και κοιμηθείτε κάνοντας όνειρα για την νέα χρονιά.
6) Οχι γκρίνια, κλάμματα, παρεξηγήσεις, οικονομικές, πολιτικές και εργασιακές συζητήσεις!!!!Γέλια, ανέκδοτα κι ευχάριστες διηγήσεις ευπρόσδεκτα. Χορός και τραγούδια επίσης. Μην μεθύσετε!!!!Το hangover θα σας ακολουθεί έναν ολόκληρο χρόνο. Just because I said so!!!!
Να περάσετε τέλεια ότι και να κάνετε!!Θα σας επιστρέψω με σοβαρές προτάσεις την πρώτη Δευτέρα του 2011!!!!ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!
Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010
Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010
Αλκοόλ Part III: Ρακομελάδικα
Δεν ξέρω πότε ακριβώς τα ρακομελάδικα έγιναν μόδα, εγώ ως μικρή κι αθώα τα ανακάλυψα στα 17 μου, δλδ το 2003...Από τότε έχουν περάσει χρόνια, έχουν δημιουργηθεί μνημειώδη inside jokes στις παρέες μου (ναι, το αλκοόλ μου φερνει νύστα, ενταξει????)και έχουμε καταστρέψει χιλιάδες δυσμοιρους σερβιτόρους στο πηγαινέλα αφου εγώ άδειαζα τα πιάτα και οι αλλοι τα ποτήρια τους με ιλλιγιώδη ταχύτητα. Τα καλύτερα που έχω παει είναΐ:
Μορφή: Όχι τόσο για το ρακόμελο, όσο για το οινόμελο. Γλυκό, ζεστό, με πολλά μπαχαρικά και πορτοκάλι, πίνεται γρήγορα και σου κόβει τα γόνατα. Παρακαλείται ο κύριος Μορφής (δεν κάνω πλάκα, έτσι λέγεται) να βάλει και κουβερτουλες κ μαξιλαράκια γιατί του έχω κατσιασει τισ γάτες προσπαθώντας να βολευτώ για ύπνο.
Ψύρρα: Μυθικών διαστάσεων. Εάν έβρισκες τραπέζι σε ώρα αιχμής παράταγες τα πραγματα σου όπως όπως και πήγαινες να παίξεισ Τζόκερ. Ναι ήταν η μέρα σου. Πολύ καλό ρακόμελο, συνήθως πολύ καλός κόσμος, λατρεμένοι σερβιτόροι.
Ελλαικόν: Προσωπικό μου αγαπημένο. Στου Ζωγράφου, σε μια Πλατεία την οποία ποτε δεν θυμάμαι. Κρεμμυδοντολμάδες, σαγανάκια, περίεργες συνταγές με κοτόπουλα και γαρίδες θα συνοδεύσουν ότι αλκοολ αποφασίσετε να πάρετε. Και ναι, θα συναντήσετε κάποιον μυημένο γνωστό σας που θα σας χαιρετήσει με ξινισμένα μούτρα γιατί ανακαλύψατε ένα σχετικά κρυμμένο μυστικό.
Γκαζοχώρι: Η ηλίθια υποφαινόμενη πάντα το μπερδευει με το Γκαζάκι (ξεμέθυστη). Συμπαθητικοί μεζέδες, συμπαθητικός κόσμος (ότι λιγότερο δήθεν κυκλοφορεί στην περιοχή), η μουσική δεν σε ξεκουφαίνει, εάν εχει δυνατότητα επιλογής διάλεγεις τραπέζι κοντα σε σομπα το χειμώνα (και κοντα στον δρομο το καλοκαιρι).
Μαντινάδες: Στο Φάληρο. ΠΟΛΥ ωραίο φαγητό, πολύ καλό ρακόμελο, πολυ οργανωμένο σερβις, πολυ ωραίος κόσμος κυκλοφορούσε και μια Παρασκευή που πήγα εγώ. Η μουσική ήταν λιγο πιο δυνατά από ότι έπρεπε και κάποιες μέρες έχει και live αλλά δεν τα έχς πετύχει ακόμα.
Ρακουμέλ: Ενδιαφέρον, αλλά δεν ξέρω αν έκλεισε γτ όσες φορές έχω πάει είναι κλειστό το ρημάδι. Δεδομένου του γεγονότος ότι χθες την ώρα που στέγνωνα τα μαλλιά μου ανατινάχτηκε το πιστολάκι, ίσως και να μην φταίει μόνο αυτό αλλά το πολύ κακό μου timing. Αν βρεθείτε στην Μπενάκη περάστε καμια βόλτα απο εκεί.
Αυτά από εμένα, additional info are wellcome, αλλά παιδιά, να υπάρχει καλό φαγητό ε?
Μορφή: Όχι τόσο για το ρακόμελο, όσο για το οινόμελο. Γλυκό, ζεστό, με πολλά μπαχαρικά και πορτοκάλι, πίνεται γρήγορα και σου κόβει τα γόνατα. Παρακαλείται ο κύριος Μορφής (δεν κάνω πλάκα, έτσι λέγεται) να βάλει και κουβερτουλες κ μαξιλαράκια γιατί του έχω κατσιασει τισ γάτες προσπαθώντας να βολευτώ για ύπνο.
Ψύρρα: Μυθικών διαστάσεων. Εάν έβρισκες τραπέζι σε ώρα αιχμής παράταγες τα πραγματα σου όπως όπως και πήγαινες να παίξεισ Τζόκερ. Ναι ήταν η μέρα σου. Πολύ καλό ρακόμελο, συνήθως πολύ καλός κόσμος, λατρεμένοι σερβιτόροι.
Ελλαικόν: Προσωπικό μου αγαπημένο. Στου Ζωγράφου, σε μια Πλατεία την οποία ποτε δεν θυμάμαι. Κρεμμυδοντολμάδες, σαγανάκια, περίεργες συνταγές με κοτόπουλα και γαρίδες θα συνοδεύσουν ότι αλκοολ αποφασίσετε να πάρετε. Και ναι, θα συναντήσετε κάποιον μυημένο γνωστό σας που θα σας χαιρετήσει με ξινισμένα μούτρα γιατί ανακαλύψατε ένα σχετικά κρυμμένο μυστικό.
Γκαζοχώρι: Η ηλίθια υποφαινόμενη πάντα το μπερδευει με το Γκαζάκι (ξεμέθυστη). Συμπαθητικοί μεζέδες, συμπαθητικός κόσμος (ότι λιγότερο δήθεν κυκλοφορεί στην περιοχή), η μουσική δεν σε ξεκουφαίνει, εάν εχει δυνατότητα επιλογής διάλεγεις τραπέζι κοντα σε σομπα το χειμώνα (και κοντα στον δρομο το καλοκαιρι).
Μαντινάδες: Στο Φάληρο. ΠΟΛΥ ωραίο φαγητό, πολύ καλό ρακόμελο, πολυ οργανωμένο σερβις, πολυ ωραίος κόσμος κυκλοφορούσε και μια Παρασκευή που πήγα εγώ. Η μουσική ήταν λιγο πιο δυνατά από ότι έπρεπε και κάποιες μέρες έχει και live αλλά δεν τα έχς πετύχει ακόμα.
Ρακουμέλ: Ενδιαφέρον, αλλά δεν ξέρω αν έκλεισε γτ όσες φορές έχω πάει είναι κλειστό το ρημάδι. Δεδομένου του γεγονότος ότι χθες την ώρα που στέγνωνα τα μαλλιά μου ανατινάχτηκε το πιστολάκι, ίσως και να μην φταίει μόνο αυτό αλλά το πολύ κακό μου timing. Αν βρεθείτε στην Μπενάκη περάστε καμια βόλτα απο εκεί.
Αυτά από εμένα, additional info are wellcome, αλλά παιδιά, να υπάρχει καλό φαγητό ε?
Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
Αλκοόλ Part II: Cocktail bars
Από τότε που το tequila sunrise και το sex on the beach ήταν στην μόδα (μαζί με τα λουλουδάτα πουκάμησα, τα ψηλόμεσα jean σωλήνες και το μαλλί χαίτη λιονταριού) τα cocktails σκαμπανεβάζου ισ μετοχές τους στον ελληνικό urban (και τα καλοκαίρια στον νησιωτικό) χάρτη. Εγώ ως κλασσικός δύστροπος καλοφαγάς βλέπω τα cocktails ως θέμα αναλογιών και τους bartender ως "μάγειρες". Καταλαβαίνετε τι εχουν ακούσει λοιπόν οι άνθρωποι. Σας παραθέτω τα cocktail bars στα οποία εχν καταφέρει ν συνεννοηθώ με την μπάρα, να μην με βρίσουν και να πιω ΠΟΛΥ καλό cocktail.
Βaba au rum: Ναι, το διάσημο, πασίγνωστο μπαράκι σε μια κάθετο της ρόμβης. 'Εχει και κατάλογο ο οποίο σου δίνει εκτός από ιδέες για προτότυπα cocktails και οδηγίες ια το πως α παραγγειλεις τοδικό σου μοναdικό cocktail. Πεθαίνω για τα cocktails τους στα οπία προσθέτουν μαρμελάδα από πάνω, ενώ μεγάλο Hit του μαγαζιού ειναι το cocktailμε την μστίχα και το ροζ πιπέρι.
Pere ubu: Στην Γλυφάδα, λίγο πιο πέρα από τις γναστες καφετέριες. Ήσυχο, ατμοσφαιρικό με ωραία μουσική και πολύ καλή μπάρα. Η raspberry caipiroska είναι ένα must, ενώ εγώ δοκίμασα και έμεινα έκπληκτη με το earl grey martini.
Baires: Στην οδό Σίνα. Μου αρέσει πολύ σαν χώρος, ειδικά το πάνω πάτωμα. Επίσης εκτιμώ πολύ το γεγονός ότι ο κατάλογος με τα cocktails ενημερώνεται συχνά. Είναι το πρώτο μαγαζί στο οποίο δοκίμασα caipiroska (και μου έκανε και θετική εντύπωση),έχω κάνει εκεί την γιορτή μου και έχει γκρεμοτσακιστεί ο υπάλληλος από την σκάλα προσφέροντας μου την τρομάρα του αιώνα (ελπίζω να είναι καλά), και εκεί απολάμβάνω το cocktail καλύτερα καθισμένη σε κάποιο άνετο καναπέ και όχι στο bar.
Circus: Παλιά αγάπη η οποία πια έχει πάει στον παράδεισο. Στις δόξες που το έζησα εγώ το red Circus kai to Flying Circus ήταν αξιόλογα, ενώ τα σφηνάκια διαφόρων χρωμάτων έδιναν κι έπαιρναν κάνοντας το ήπαρ μου να με μισήσει θανάσιμα. Πηγαίνετε νωρίς γα να βρείτε κάπου να κάτσετε ή καθίστε έξω χουχουλιασμένοι στις κουβερτούλες που διατίθενται και χαζέψτε τους περαστικούς πίνοντας cocktails!!!
Belafonte: Δεν είμαι αντικειμενική, δεν είμαι αντικειμενική. Υπάρχει ένας bartender που τον ακολουθούμε όπως οι groupies τις rock bands. Έχει πάντα καινούργιες ιδέες, ξέρει μετά από τόσα χρόνια τις προτιμήσεις μας στα ποτά κ όποτε έχω τις μαυρες μου με κερνάει σφηνάκι frangelico φράουλα σως σοκολάτας. Είναι τολμώ να πω φίλος μας και δουλευει εκεί πέμπτη παρασκευή σάββατο. Εσείς δεν ξέρω τι θα κάνετε εγώ θα πάω. Πάλι.
Βaba au rum: Ναι, το διάσημο, πασίγνωστο μπαράκι σε μια κάθετο της ρόμβης. 'Εχει και κατάλογο ο οποίο σου δίνει εκτός από ιδέες για προτότυπα cocktails και οδηγίες ια το πως α παραγγειλεις τοδικό σου μοναdικό cocktail. Πεθαίνω για τα cocktails τους στα οπία προσθέτουν μαρμελάδα από πάνω, ενώ μεγάλο Hit του μαγαζιού ειναι το cocktailμε την μστίχα και το ροζ πιπέρι.
Pere ubu: Στην Γλυφάδα, λίγο πιο πέρα από τις γναστες καφετέριες. Ήσυχο, ατμοσφαιρικό με ωραία μουσική και πολύ καλή μπάρα. Η raspberry caipiroska είναι ένα must, ενώ εγώ δοκίμασα και έμεινα έκπληκτη με το earl grey martini.
Baires: Στην οδό Σίνα. Μου αρέσει πολύ σαν χώρος, ειδικά το πάνω πάτωμα. Επίσης εκτιμώ πολύ το γεγονός ότι ο κατάλογος με τα cocktails ενημερώνεται συχνά. Είναι το πρώτο μαγαζί στο οποίο δοκίμασα caipiroska (και μου έκανε και θετική εντύπωση),έχω κάνει εκεί την γιορτή μου και έχει γκρεμοτσακιστεί ο υπάλληλος από την σκάλα προσφέροντας μου την τρομάρα του αιώνα (ελπίζω να είναι καλά), και εκεί απολάμβάνω το cocktail καλύτερα καθισμένη σε κάποιο άνετο καναπέ και όχι στο bar.
Circus: Παλιά αγάπη η οποία πια έχει πάει στον παράδεισο. Στις δόξες που το έζησα εγώ το red Circus kai to Flying Circus ήταν αξιόλογα, ενώ τα σφηνάκια διαφόρων χρωμάτων έδιναν κι έπαιρναν κάνοντας το ήπαρ μου να με μισήσει θανάσιμα. Πηγαίνετε νωρίς γα να βρείτε κάπου να κάτσετε ή καθίστε έξω χουχουλιασμένοι στις κουβερτούλες που διατίθενται και χαζέψτε τους περαστικούς πίνοντας cocktails!!!
Belafonte: Δεν είμαι αντικειμενική, δεν είμαι αντικειμενική. Υπάρχει ένας bartender που τον ακολουθούμε όπως οι groupies τις rock bands. Έχει πάντα καινούργιες ιδέες, ξέρει μετά από τόσα χρόνια τις προτιμήσεις μας στα ποτά κ όποτε έχω τις μαυρες μου με κερνάει σφηνάκι frangelico φράουλα σως σοκολάτας. Είναι τολμώ να πω φίλος μας και δουλευει εκεί πέμπτη παρασκευή σάββατο. Εσείς δεν ξέρω τι θα κάνετε εγώ θα πάω. Πάλι.
Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010
σερμπετια: my humble opinion
Τώρα που η περιοχή του ψυρρή έχει σταματήσει να είναι όσο trendy ήταν μέχρι 2-3 χρόνια πρίν, ξεπηδάνε στην περιοχή μερικά αρκετά ενδιαφέροντα μαγαζάκια. Τα σερμπέτια βέβαια είναι κλασσική αξία αρκετά χρόνια τώρα, απλά τώρα το περιβάλλον τα βοηθάει να αναδειχτούν. Βρίσκονται πίσω από την πλατεία ηρώων και μοιάζουν με περιποιημένο παραδοσιακό καφενείο μιας άλλης εποχής. Τα στρογγυλά μεταλικά τραπεζάκια και οι καρέκλες ειναι στολισμένα με ζωγραφισμένα λουλουδάκια, και στο εσωτερικό υπάρχει μέχρι και άγαλμα (ναι, εγώ το παρατήρησα 1 χρόνο μετά). Η αλήθεια είναι ότι μόλις αντικρύσει κανείς τα 2 μεγάλα παλιά ψυγεία που έιναι γεμάτα με παραδοσιακά γλυκά with a twist (έχω αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο για την μπισκοτόπιτα) δεν πολυκοιτάει γύρω του. Οι σερβιτόρες, πάντα σε εκγρήγορση, αναλύουν στους καινούργιους πελάτες την σύσταση των γλυκών,ενώ πάντα υπάρχει ένα σφηνάκι καλή μαστίχα για την χώνεψη. Μπορείς να πάρεις το γλυκάκι σου πακέτο και να φύγεις, ενώ τα must που πρέπει να δοκιμάσει ένασ καλός γλυκατζής είναι (εκτός από την μπισκοτόπιτα), το μαστιχάτο, το γλυκό της αγάπης, το σοκολάτα πορτοκάλι και η φωλιά με αγριοκέρασο. Παγωτό αυστηρά και μονο καιμάκι το οποίο έρχεται σε ένα μεγάλο τετράγωνο κομμάτι, κασάτο!!Αν πίνετε και ελληνικό καφέ (ο οποίος προφανώς ετοιμάζεται στην χόβολη), μόλις βρήκατε το ιδανικό σημείο απογευματινών συναντήσεων, εμείς πάμε πιο αργά, μετά το ξενύχτι, με το καλύτερο κουλούρι της Αθήνας φρεσκοψημμένο στο χερι...Και στο επόμενο αρθρο, την επόμενη Δευτέρα για να σας αποτελειώσω, θα έχω αφιέρωμα σε μπυραρίες, ρακομελάδικα και cocktail bars!!!
Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010
οι στοές της Αθήνας και τι κρυβουν
Μικρή τις μπέρδευα και σιχτίριζα την ώρα και την στιγμή που αποφάσισα να κόψω δρόμο μέσα από αυτές, τώρα άμα έχω τα νεύρα μου τις παίρνω σβάρνα και γυρίζω καινούργιος άνθρωπος.
Στοά Σπυρομιλίου: Πίσω από τα attica. Η καλύτερη και πιο πολυτελής στοά της Αθήνας. Μπαίνεις μέσα και στα 3,5 λεπτά που σου παίρνει να την διασχίσεις νομίζεις οτι είσαι σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα. Ψηλοτάβανη, πανέμορφα ανακαινισμένη, έχει συγκεντρώσει τα πιο stylish μαγαζιά, 3 θέατρα, ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της Αθήνας και είναι τόπος διεξαγωγής κομψών και ευρηματικών events. Εκεί ερωτεύτηκα το ρολόι- δώρο αποφοίτησης μου και τίναξα τον οικογενειακό προϋπολογισμό στο αέρα, εκεί είδα για πρώτη (και δεύτερη, και τρίτη και έκτη) φορά τους "ήρωες", εκεί χαζεύω τα bally και τα van kleef and arpels που δεν νομιζω να καταφέρω να αγοράσω ποτέ, αλλά έχει ησυχία, ευγενικές πωλήτριες και το pasaji!!!καρδούλες, καρδούλες, καρδούλες.
Στοά Κοραή: Σαφέστατα πιο πολυσύχναστη, κόντεψα να κλάψω όταν έφυγαν απο εκεί τα evergreen γιατί πολυ με είχαν βολέψει, ειδικά μετά από θέατρα που ΕΛΑΧΙΣΤΑ decent εστιατόρια υπάρχουν ανοιχτά εκεί κοντά, αλλά δεν παραπονιέμαι, τρώω μια κρέπα με μαλακο μπισκότο και merenda και παρηγοριέμαι...ιδανική για φοιτιτικό lunch ή για να ψωνίσεις κάτι ενδιαφέρον για το σκασμένο το ανηψάκι σου από το imaginarium, άμα σου μέινουν λεφτά μπαίνεις στα oltre mare ή στα accesorize και τα αποτελειώνεις μαζί με την gift list σου.
Στοά του βιβλίου: Τρίτη αγαπημένη. Βιβλία παντού. Χαζεύεις ότι έκδοση θες, για ό,τι θέμα θες, έχει και άνετες πολυθρόνες για να ξεφυλίσεις το καινούργιο σου πνευματικό απόκτημα επί τοπου (και να προλάβεις να το αλλάξεις αν σου βγει μάπα), εκεί θα βρεις και τα ένθετα της "καθημερινής" (κλασσική αθηναική αξία), θα παρακολουθήσεις ενδιαφέρουσες διαλέξεις και θα φας στο polis που βρίσκεται ακριβώς από πάνω. Αν συνεχίσεις θα βγεις στον ναό της τσάντας. Οτιδήποτε τσάντα θες, επαγγελματική, βαλίτσα, γυναικεία, αντρική, για laptop, σε περιμένει σε πολύ καλές τιμές και πολύ καλές ποιότητες.
Στοά Νικολούδη: Βιβλία, βιβλία, βιβλία, αξεσουαρ, τράπεζες. Ετερόκλιτη, μικρή και ήσυχη. Πεντακάθαρη και safe. Αυτά.
Στοά στο πλάι της Κλαυθμόνως: Κρύβει το καλύτερο παιχνιδάδικο που το έχει ο πιο συμπαθητικός κυριούλης. Μοιάζει με τον Τζεπέττο και φέρνει τα καλύτερα ξυλόγλυπτα παιχνίδια, οικολογικές κηρομπογίες και ΤΕΛΕΙΑ ραβδάκια-αστέρια τα χριστούγεννα. Σκίζεται να σε εξυπηρετήσει, αλλά στο τέλος το δώρο για το παιδάκι το κρατας εσύ. Μουλάρι.
Στοά δίπλα από το Υπουργείο Εργασίας: Κρύβει μέσα της την περίφημη Κυπριακή Αγορά (ποτέ δεν κατάλαβα τι διαφορετικό έχει από τα άλλα μαγαζιά) ένα μαγαζάκι που εμπορεύεται παλιά κοσμήματα και ένα μαγαζί που εμπορεύεται πίνακες, μερικοί από τους οποίους παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Κατά τα άλλα είναι η χαρά της φτηνής ηλεκτρονικής συσκευής.
Στοά tickets house: Συμμαζέψου, τι άλλο έχει εκεί εκτός από την ουρά για τα tickets house?
Στοά Atrium: συνδέει την ιπποκράτους με την Χαριλάου Τρικούπη. Καθώς την διασχίζεις νιώθεισ την 80ίλα σε όλο της το μεγαλείο. Πραγματικά νομίζεις ότι θα πεταχτούν από κάπου ο Γαρδέλης, η Φιλίνη και ο Ψάλτης. Εκεί έχει κοσμηματοπωλείο ο κύριος Αρακάς (που με πολύ χιούμορ έχει διακόσμήσει ΟΛΟ το μαγαζι με πράσινες σκούρεσ αποχρώσεις)και διπλα ακριβώς μπαίνεισ, ζητάς μια πιπιλοπιάστρα και φεύγεις. Μεγειά το καινουργιο μπρελόκ. Στην γωνία από την άλλη πλευρά του Αρακά, τα καλύτερα δώρα σε σετ (καπνιστού, πένες με φτερά και βουλοκέρι and so on).
Στοά Λέκκα: Capu και Αμπάριζα. Από καφέ μέχρι ποτό καλά θα περάσεις. Η στοά είναι handmade από τα παιδιά που έχουν τα cafe bars, οπότε έιναι μοναδική και πανέμορφη και την αγαπώ.
Στοα Πραξιτέλους: Bartessera. No further comments!!!
Στοά πίσω από το Titania: Αγαπημένο μαγαζάκι με ωραία και προτότυπα διακοσμητικά για το σπίτι ελπίζω να έχεις επιβιώσει απο την κρίση, εχω να σε επισκεφθώ από την πρώτη και τελευταία φορα που έδωσα proficiency.
Στοά δίπλα από τα oysho στην ερμού: Σοκολάτα στην "σοκολάτα", το απόλυτο καφέ με παριζιάνικο αέρα, προτότυπα ρούχα στο brazil by brazil και tutu από το μαγαζί δίπλα από την σοκολάτα την οποία ονειρέυομαι χρόνια σε τέλειο μπλε.
Ξέχασα επίτηδες την Βαρβάκειο που έχει την Αμερικάνικη Αγορά. Αν θέλετε, πάρτε μάσκα οξυγόνου και πηγαίνετε να την ανακαλύψετε. Το ελληνικό meat packing district χρειάζεται εξαερισμό.
Στοά Σπυρομιλίου: Πίσω από τα attica. Η καλύτερη και πιο πολυτελής στοά της Αθήνας. Μπαίνεις μέσα και στα 3,5 λεπτά που σου παίρνει να την διασχίσεις νομίζεις οτι είσαι σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα. Ψηλοτάβανη, πανέμορφα ανακαινισμένη, έχει συγκεντρώσει τα πιο stylish μαγαζιά, 3 θέατρα, ένα από τα καλύτερα εστιατόρια της Αθήνας και είναι τόπος διεξαγωγής κομψών και ευρηματικών events. Εκεί ερωτεύτηκα το ρολόι- δώρο αποφοίτησης μου και τίναξα τον οικογενειακό προϋπολογισμό στο αέρα, εκεί είδα για πρώτη (και δεύτερη, και τρίτη και έκτη) φορά τους "ήρωες", εκεί χαζεύω τα bally και τα van kleef and arpels που δεν νομιζω να καταφέρω να αγοράσω ποτέ, αλλά έχει ησυχία, ευγενικές πωλήτριες και το pasaji!!!καρδούλες, καρδούλες, καρδούλες.
Στοά Κοραή: Σαφέστατα πιο πολυσύχναστη, κόντεψα να κλάψω όταν έφυγαν απο εκεί τα evergreen γιατί πολυ με είχαν βολέψει, ειδικά μετά από θέατρα που ΕΛΑΧΙΣΤΑ decent εστιατόρια υπάρχουν ανοιχτά εκεί κοντά, αλλά δεν παραπονιέμαι, τρώω μια κρέπα με μαλακο μπισκότο και merenda και παρηγοριέμαι...ιδανική για φοιτιτικό lunch ή για να ψωνίσεις κάτι ενδιαφέρον για το σκασμένο το ανηψάκι σου από το imaginarium, άμα σου μέινουν λεφτά μπαίνεις στα oltre mare ή στα accesorize και τα αποτελειώνεις μαζί με την gift list σου.
Στοά του βιβλίου: Τρίτη αγαπημένη. Βιβλία παντού. Χαζεύεις ότι έκδοση θες, για ό,τι θέμα θες, έχει και άνετες πολυθρόνες για να ξεφυλίσεις το καινούργιο σου πνευματικό απόκτημα επί τοπου (και να προλάβεις να το αλλάξεις αν σου βγει μάπα), εκεί θα βρεις και τα ένθετα της "καθημερινής" (κλασσική αθηναική αξία), θα παρακολουθήσεις ενδιαφέρουσες διαλέξεις και θα φας στο polis που βρίσκεται ακριβώς από πάνω. Αν συνεχίσεις θα βγεις στον ναό της τσάντας. Οτιδήποτε τσάντα θες, επαγγελματική, βαλίτσα, γυναικεία, αντρική, για laptop, σε περιμένει σε πολύ καλές τιμές και πολύ καλές ποιότητες.
Στοά Νικολούδη: Βιβλία, βιβλία, βιβλία, αξεσουαρ, τράπεζες. Ετερόκλιτη, μικρή και ήσυχη. Πεντακάθαρη και safe. Αυτά.
Στοά στο πλάι της Κλαυθμόνως: Κρύβει το καλύτερο παιχνιδάδικο που το έχει ο πιο συμπαθητικός κυριούλης. Μοιάζει με τον Τζεπέττο και φέρνει τα καλύτερα ξυλόγλυπτα παιχνίδια, οικολογικές κηρομπογίες και ΤΕΛΕΙΑ ραβδάκια-αστέρια τα χριστούγεννα. Σκίζεται να σε εξυπηρετήσει, αλλά στο τέλος το δώρο για το παιδάκι το κρατας εσύ. Μουλάρι.
Στοά δίπλα από το Υπουργείο Εργασίας: Κρύβει μέσα της την περίφημη Κυπριακή Αγορά (ποτέ δεν κατάλαβα τι διαφορετικό έχει από τα άλλα μαγαζιά) ένα μαγαζάκι που εμπορεύεται παλιά κοσμήματα και ένα μαγαζί που εμπορεύεται πίνακες, μερικοί από τους οποίους παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Κατά τα άλλα είναι η χαρά της φτηνής ηλεκτρονικής συσκευής.
Στοά tickets house: Συμμαζέψου, τι άλλο έχει εκεί εκτός από την ουρά για τα tickets house?
Στοά Atrium: συνδέει την ιπποκράτους με την Χαριλάου Τρικούπη. Καθώς την διασχίζεις νιώθεισ την 80ίλα σε όλο της το μεγαλείο. Πραγματικά νομίζεις ότι θα πεταχτούν από κάπου ο Γαρδέλης, η Φιλίνη και ο Ψάλτης. Εκεί έχει κοσμηματοπωλείο ο κύριος Αρακάς (που με πολύ χιούμορ έχει διακόσμήσει ΟΛΟ το μαγαζι με πράσινες σκούρεσ αποχρώσεις)και διπλα ακριβώς μπαίνεισ, ζητάς μια πιπιλοπιάστρα και φεύγεις. Μεγειά το καινουργιο μπρελόκ. Στην γωνία από την άλλη πλευρά του Αρακά, τα καλύτερα δώρα σε σετ (καπνιστού, πένες με φτερά και βουλοκέρι and so on).
Στοά Λέκκα: Capu και Αμπάριζα. Από καφέ μέχρι ποτό καλά θα περάσεις. Η στοά είναι handmade από τα παιδιά που έχουν τα cafe bars, οπότε έιναι μοναδική και πανέμορφη και την αγαπώ.
Στοα Πραξιτέλους: Bartessera. No further comments!!!
Στοά πίσω από το Titania: Αγαπημένο μαγαζάκι με ωραία και προτότυπα διακοσμητικά για το σπίτι ελπίζω να έχεις επιβιώσει απο την κρίση, εχω να σε επισκεφθώ από την πρώτη και τελευταία φορα που έδωσα proficiency.
Στοά δίπλα από τα oysho στην ερμού: Σοκολάτα στην "σοκολάτα", το απόλυτο καφέ με παριζιάνικο αέρα, προτότυπα ρούχα στο brazil by brazil και tutu από το μαγαζί δίπλα από την σοκολάτα την οποία ονειρέυομαι χρόνια σε τέλειο μπλε.
Ξέχασα επίτηδες την Βαρβάκειο που έχει την Αμερικάνικη Αγορά. Αν θέλετε, πάρτε μάσκα οξυγόνου και πηγαίνετε να την ανακαλύψετε. Το ελληνικό meat packing district χρειάζεται εξαερισμό.
Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010
pasta με...νου: My humble opinion
Στεγάζεται σε μια όμορφη παλιά μονοκατοικία στην πανόρμου. Θετικό νουμερο 1. Πάντα εκτιμούσα τους ανθρώπους που έχουν την μαγκιά να αναμετρηθούν και να δώσουν το στίγμα τους σε έναν χώρο που έχει προσωπικότητα από μόνος του. Μπαίνεις μέσα και νομίζεις ότι είσαι σε σπίτι κι αυτό σου δημιουργεί μια οικειότητα. Οι δύο ιδιοκτήτες αποφάσισαν να πάνε στην Ιταλία και να εκπαιδευτούν. Θετικό νούμερο 2. Ξέρεις ότι θα φας αυθεντικό ιταλικό φαγητό στην καρδιά της Αθήνας. Οι σερβιτόροι είναι οι ιδιοκτήτες. Θετικό νούμερο 3. Δείχνει οτι το αγαπάνε πολύ και ότι ενδιαφέρονται αρκετα ώστε να έχουν άμεσο feedback από τον πελάτη. Το σέρβις τους προφανώς και είναι άψογο. Ο ένας από τους ιδιοκτήτες είναι και διατροφολόγος, οότε έχει φροντίσει το μενού και είναι ισορροπημένο όχι μόνο γευστικά αλλά και διατροφικά.
Στο δια ταύτα, εγώ έχω πάει 2 φορές. Οι σαλάτες του ήταν και τις 2 φορές φρέσκιες, τα ζυμαρικά σωστά βρασμένα (προφανώς), πίτσα δεν έχω δοκιμάσει ακόμα, αλλά από ότι είδα να πηγαινοέρχεται την κατέταξα στις άμεσες προτεραιότητες μου και για το polo affumicato απλά δεν υπάρχουν λόγια γιατί το ερωτεύτηκα. Για επιδόρπιο δοκιμάστε εκτός από το σουφλέ σοκολάτας, τις φράουλες με μασκαρπόνε, όχι οτι θα κάνει καμία διαφορά, με δυσκολία θα περπατάτε όταν θα φύγετε, γι αυτο παρκάρετε κάπου κοντά. Buono appetito!!!!
Διεύθυνση καταστήματος: Πανόρμου & Δουκίσσης πλακεντίας 73
Στο δια ταύτα, εγώ έχω πάει 2 φορές. Οι σαλάτες του ήταν και τις 2 φορές φρέσκιες, τα ζυμαρικά σωστά βρασμένα (προφανώς), πίτσα δεν έχω δοκιμάσει ακόμα, αλλά από ότι είδα να πηγαινοέρχεται την κατέταξα στις άμεσες προτεραιότητες μου και για το polo affumicato απλά δεν υπάρχουν λόγια γιατί το ερωτεύτηκα. Για επιδόρπιο δοκιμάστε εκτός από το σουφλέ σοκολάτας, τις φράουλες με μασκαρπόνε, όχι οτι θα κάνει καμία διαφορά, με δυσκολία θα περπατάτε όταν θα φύγετε, γι αυτο παρκάρετε κάπου κοντά. Buono appetito!!!!
Διεύθυνση καταστήματος: Πανόρμου & Δουκίσσης πλακεντίας 73
Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010
τα καλυτερα σε 10 κατηγοριες
Βαριέμαι μια ιδέα τους πολύπλοκους οδηγούς πόλης που ενώ τους διαβάζεις ανακαλύπτεις ότι τα μισά τα ξέρεις και ότι τα άλλα μισα δεν σε αφορούν. Ιδού συνοπτικά 10 από τα καλύτερα σε κάποιες κατηγορίες
1) τα καλύτερα ντολμαδάκια: Ραέτι. Βρίσκεται σε ένα στενάκι πίσω από την αλεξάνδρας και σερβίρει παραδοσιακή κρητική κουζίνα. Εγώ πάω κυρίως για τα ντολμαδάκια του που είναι ότι καλυτερο έχω φάει μετά τα σπιτικά και τις μαραθόπιτες. Για να κάνετε τους έξυπνους στους φίλους σας ραέτι σημαίνει κέρασμα.
2) το καλύτερο βρώμικο: Νομίζετε ότι θα πω της Μαβίλη ε? Λάθος...Για μένα το καλύτερο είναι αυτό στην Μιχαλακοπούλου. Οι κοπέλες φτιάχνουν σαντουιτς με τρελή ταχύτητα και το απ'όλα φιλετάκια κοτόπουλο είναι ό,τι καλυτερο εχω φάει στο χερι...
3) Η καλύτερη πλανόδια: Η βιολονίστρια των Εξαρχείων. Γλυκύτατη, διακριτική, ξέρει να παίζει πολύ καλά, δεν περνάει συνέχεια, αλλά μόνο μια φορά το μεσημέρι και μια το βράδυ. Δεν σε ξεκουφαίνει και δεν παιζει πάνω από το κεφάλι σου μέχρι να της δώσεις λεφτά να φύγει.Έχει μια απίστευτη αξιοπρέπεια αυτή η γυναίκα.
4) ο καλύτερος σερβιτόρος: στο Jimmy's στην Βαλαωρίτου. Ευγενέστατος, εξυπηρετικότατος, γρήγορος, προθυμοποιήθηκε μόνος του να μας κρατήσει τα λεφτα χωριστά για να μην χρωστάμε η μία στην άλλη, όσο καθόμασταν εκεί πρόσεχε συνεχώς το πόστο του και το χαμόγελο του δεν ήταν επίπλαστο. Το πως κρατηθήκαμε να μην πούμε στον υπευθυνο συγχαρητήρια για το προσωπικό του για να μην μας πάρει για τρελές εμείς το ξέρουμε.
5) Το καλύτερο οινόμελο: Μορφές. Σε αυτό είμαι κάθετη. Μπορεί οι Μορφές να έχουν τα χίλια στραβά, αλλά το οινμελο τους είναι άψογο. Έρχεται ζεστό με κρασοπότηρα, γλυκό και δυνατό, σε ζεσταίνει και σε μεθάει (άμα είσαι νηστικός) σε δευτερόλεπτα.
6) το καλύτερο τσάι: Στο τσάι. Λατρέυω τα χρονομετράκια του που σε ειδοποούν για το πότε πρέπει να βγάλεις το τσάι από την τσαγιέρα. Λατρεύω τις διάφανεις τασγιέρες από τις οποίες βλέπεις μια μπάλα από χόρτα να γίνεται λουλούδι. Λατρεύω και την σερβιτόρα έχει τέτοιο αέρα που θα μπορούσε άνετα να περάσει για Ελλληνίδα Audreu Totout.
7) Η καλύτερη αυλη: Γιάντες. Για μένα είναι ο ορισμός του κήπου της Εδέμ. Κάτω παλαικά πλακάκια, καρέκλες παλιού καφενείου βαμμένες σε φρέσκα χρώματα, λουλουδάκια και δέντρα, καλό φαί κι ένας ήλιος να τα γυαλίζει όλα αυτά...
8) Η καλύτερη κρέπα: Παραμύθι. Στην γλυφάδα, μακριά από τις καφετέριες όμως. Ένα παλιο διώροφο με αυλή ντύθηκε με ήρωες παραμυθιών, έβαλε τα πιο φρέσκα υλικά στις κρέπες του και έδωσε στον πελάτη δικαίωμα επιλογής στην ζύμη. Απλά σα περιμένει να το ανακαλύψετε.
9) το καλύτερο (ελαφρύ) κυρίως πιάτο: Κοτόπουλο με μέλι σόγια και σουσάμι. Φασόλι. Απλά δεν υπάρχουν λόγια.
10) το καλύτερο γλυκοπωλείο: Σερμπέτια. Λατρεμένο. Με δύο ψυγεία γλυκα του ταψιού, ολόφρεσκα, σε στυλ παλιου παραδοσιακού καφενείου with a twist, σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή που θα το δεις. Δοκίμασε την μπισκοτόπιτα. Πάραυτα!!!!
1) τα καλύτερα ντολμαδάκια: Ραέτι. Βρίσκεται σε ένα στενάκι πίσω από την αλεξάνδρας και σερβίρει παραδοσιακή κρητική κουζίνα. Εγώ πάω κυρίως για τα ντολμαδάκια του που είναι ότι καλυτερο έχω φάει μετά τα σπιτικά και τις μαραθόπιτες. Για να κάνετε τους έξυπνους στους φίλους σας ραέτι σημαίνει κέρασμα.
2) το καλύτερο βρώμικο: Νομίζετε ότι θα πω της Μαβίλη ε? Λάθος...Για μένα το καλύτερο είναι αυτό στην Μιχαλακοπούλου. Οι κοπέλες φτιάχνουν σαντουιτς με τρελή ταχύτητα και το απ'όλα φιλετάκια κοτόπουλο είναι ό,τι καλυτερο εχω φάει στο χερι...
3) Η καλύτερη πλανόδια: Η βιολονίστρια των Εξαρχείων. Γλυκύτατη, διακριτική, ξέρει να παίζει πολύ καλά, δεν περνάει συνέχεια, αλλά μόνο μια φορά το μεσημέρι και μια το βράδυ. Δεν σε ξεκουφαίνει και δεν παιζει πάνω από το κεφάλι σου μέχρι να της δώσεις λεφτά να φύγει.Έχει μια απίστευτη αξιοπρέπεια αυτή η γυναίκα.
4) ο καλύτερος σερβιτόρος: στο Jimmy's στην Βαλαωρίτου. Ευγενέστατος, εξυπηρετικότατος, γρήγορος, προθυμοποιήθηκε μόνος του να μας κρατήσει τα λεφτα χωριστά για να μην χρωστάμε η μία στην άλλη, όσο καθόμασταν εκεί πρόσεχε συνεχώς το πόστο του και το χαμόγελο του δεν ήταν επίπλαστο. Το πως κρατηθήκαμε να μην πούμε στον υπευθυνο συγχαρητήρια για το προσωπικό του για να μην μας πάρει για τρελές εμείς το ξέρουμε.
5) Το καλύτερο οινόμελο: Μορφές. Σε αυτό είμαι κάθετη. Μπορεί οι Μορφές να έχουν τα χίλια στραβά, αλλά το οινμελο τους είναι άψογο. Έρχεται ζεστό με κρασοπότηρα, γλυκό και δυνατό, σε ζεσταίνει και σε μεθάει (άμα είσαι νηστικός) σε δευτερόλεπτα.
6) το καλύτερο τσάι: Στο τσάι. Λατρέυω τα χρονομετράκια του που σε ειδοποούν για το πότε πρέπει να βγάλεις το τσάι από την τσαγιέρα. Λατρεύω τις διάφανεις τασγιέρες από τις οποίες βλέπεις μια μπάλα από χόρτα να γίνεται λουλούδι. Λατρεύω και την σερβιτόρα έχει τέτοιο αέρα που θα μπορούσε άνετα να περάσει για Ελλληνίδα Audreu Totout.
7) Η καλύτερη αυλη: Γιάντες. Για μένα είναι ο ορισμός του κήπου της Εδέμ. Κάτω παλαικά πλακάκια, καρέκλες παλιού καφενείου βαμμένες σε φρέσκα χρώματα, λουλουδάκια και δέντρα, καλό φαί κι ένας ήλιος να τα γυαλίζει όλα αυτά...
8) Η καλύτερη κρέπα: Παραμύθι. Στην γλυφάδα, μακριά από τις καφετέριες όμως. Ένα παλιο διώροφο με αυλή ντύθηκε με ήρωες παραμυθιών, έβαλε τα πιο φρέσκα υλικά στις κρέπες του και έδωσε στον πελάτη δικαίωμα επιλογής στην ζύμη. Απλά σα περιμένει να το ανακαλύψετε.
9) το καλύτερο (ελαφρύ) κυρίως πιάτο: Κοτόπουλο με μέλι σόγια και σουσάμι. Φασόλι. Απλά δεν υπάρχουν λόγια.
10) το καλύτερο γλυκοπωλείο: Σερμπέτια. Λατρεμένο. Με δύο ψυγεία γλυκα του ταψιού, ολόφρεσκα, σε στυλ παλιου παραδοσιακού καφενείου with a twist, σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή που θα το δεις. Δοκίμασε την μπισκοτόπιτα. Πάραυτα!!!!
Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010
τα καλύτερα 10+1 αθηναικα σουβλατζιδικα
Αυτό το top 10 δημιουργηθηκε μετά από αρκετές δυσάρεστες εκπλήξεις που μου επιφύλασσε η μοίρα όταν βαριόμουν να μαγειρέψω/δεν υπήρχε κάτι άλλο ανοιχτό/δεν υπήρχαν λεφτά ή χρόνος για εστιατόριο..Μετά από 2 γαστρίτιδες και αμέτρητα ταισμένα αδέσποτα σας παραθέτω απλά τα καλύτερα
1. Μπριζολάκια Ακαδημίας: Στην κορυφή της λίστας. Καθαρό κρέας, καθαροί υπάλληλοι, ευγενέστατος σερβιτόρος, υπέροχα μεζεδάκια. Τα σουβλάκια του έχουν αλάδωτες πίτες (η πίτα ολικής απλά τα σπαει), το τζατζίκι δεν έχει σκόρδο, ο χώρος αν και μικρός έχει άποψη και κανει και delivery, αλλά κλείνει νωρίς.
2. Ντερλίσιους: Κλασσικό εικονογραφημένο. Ξενυχτάει, καλό κρέας, γρήγορο service, ο ταμίας στο ταμείο και ο ψήστης πάνω από την ψησταριά. Λιιιιιιγο ακριβό και λίγο μικρά τα σουβλάκια του, αλλά 4 το πρωί μετά από ΠΟΛΥ ποτό στα μπαράκια του κέντρου ο δρόμος προς την Τσακάλωφ είναι απλά μονόδρομος.
3. Κώστας: Στην Πανόρμου πίσω από την εκκλησία του Αγ. Δημητρίου. Δεν σου γεμίζει το μάτι στην αρχή, μετα βλέπεις τον κύριο Κώστα που λατρεύει και το μαγαζί του και την δουλειά του και απλά ξέρεις οτι θα φας τίμιο σουβλάκι.Αποτελέι την πρώτη (αν όχι την μοναδική επιλογή) των μόνιμων κατοίκων. Δοκιμάστε και την μερίδα κοτόπουλο με την σως...
4. Κάνδαυλος: Μεγάλα σουβλάκια, ωραία σως, decent κρέας. Μαγαζί με πολύ μεγάλη κίνηση που εγγυάται ότι το κοτόπουλο που θα φάς δεν σφάχτηκε την μέρα που γεννήθηκες. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ service, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος. Εξοπλιστείτε με υπομονή, δηλώστε αργά, καθαρά και συνοπτικά τί θέλετε να παραγγείλετε και έχετε μια σφυρίχτρα μαζί σας, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να σας δει ο σωστος σερβιτόρος την ώρα που θέλετε να πληρώσετε για να φύγετε.Σφυρίξτε, προκαλέστε την προσοχή του, πληρώστε, τελειώσατε.
5. Κρεμμύδι: Καινούργιο, το αντίπαλο δέος του Κάνδαυλου, πολύ καλύτερο service (όταν δεν πλακώνει πολύ δουλειά γιατί τότε οι τρόποι τους πάνε περίπατο), ωραία σουβλάκια αλλά κυρίως είναι για καλαμάκια, πατάτες και ορεκτικά, όχι τόσο για πίτες. Δεν έχουν κάτι άσχημο, απλά η φάση σε προδιαθέτει περσσότερο για μεζεδοκατάσταση πάρα για δίπιτα.
6. Λάδι και ρίγανη: Αγαπάω την σως φέτας. Ειδικά πάνω στα ψητά μανιτάρια. Καλό κρέας, συστηματική εξυπηρέτηση, πολλές επιλογές αν σε έχουν σούρει οι φίλοι σου και δεν θες με καμια κυβέρνηση να φας σουβλάκια. Είναι ακριβό κι επειδή δεν βάζει πατάτες στο σουβλάκι του δεν χορταίνεις ευκολα. Hit η διπλή λαδοριγανόπιτα.
7. Πιάτσα Καλαμάκι: Από τα πιο αξιοπρόσεχτα των νοτίων ποαστείων. Είναι παρόμοιας φιλοσοφίας με το "κρεμμύδι". Πολύ σοβαρή προσπάθεια από ιδιοκτήτες και προσωπικό για να σερβίρουν το καλύτερο δυνατόν στον πελάτη, από ότι έχω δει πολύ σωστοί επαγγελματίες.
8. Dream Grill: Αν μένετε κέντρο η τοποθεσία ορίζεται ως "του διαόλου η προγιαγιά" γιατί είναι κάπου στην Βουλιαγμένη. Πολύ ωραία σουβλάκια, απίστευτο sandwich με μοσχαρίσιο φιλέτο, καλό service, σωστές μερίδες.
9. Πηρούνι: Καινούργια μου ανακάλυψη στο Χαλάνδρι. Το ότι μπήκε αμέσως στο top 10 λέει πολλά. Καταρχήν το λατρεύω γιατί ακολουθεί μια παραδοσιακή συνταγη. Την δική του. Βάζει πιπεριά στο σουβλάκι η οποία απλά το απογειώνει. Δεν κάνει υπερβολές στα ζαρζαβατικά, είναι μικρούλι οπότε το service είναι στα καθήκοντα του ιδιοκτήτη τον οποίο και ενδιαφέρει η γνώμη σας!!!
10. Σοφράς: Χωμένο κάπου στην Πλατεία Κάνιγγος. Τα καλαμάκια έρχονται μαριναρισμένα, το λαχματζουν είναι το καλύτερο που έχω φάει στην Αθήνα και το πληγούρι με το οποίο συνοδεύουν τις μερίδες το είχα ερωτευτεί χρόνια πρίν όταν το είχα φάει σε ένα φιλικό σπίτι. Και το δίποδο που κέρναγε δεν θυμόταν το όνομα του μαγαζιού.
+1. Καλαμάκι Κολωνάκι: Το κρέας του είναι πολύ καλό. Με εκνευρίζει που δεν συνοδεύει από μόνος του τα καλαμάκια με πιτάκια και αν κάνεις το λάθος να τα παραγγείλεις σε βαράει στα αυτιά. Οι πατάτες του είναι ολόφρεσκιες, το service συμπαθητικό και τώρα τον χειμώνα το κρύο μπόλικο...Δυναμώστε τις σόμπες καλέεεεε!!!με τέτοια τιμή στο καλαμάκι δεν σας παίρνει να τσιγγουνεύεστε υγραέριο.
1. Μπριζολάκια Ακαδημίας: Στην κορυφή της λίστας. Καθαρό κρέας, καθαροί υπάλληλοι, ευγενέστατος σερβιτόρος, υπέροχα μεζεδάκια. Τα σουβλάκια του έχουν αλάδωτες πίτες (η πίτα ολικής απλά τα σπαει), το τζατζίκι δεν έχει σκόρδο, ο χώρος αν και μικρός έχει άποψη και κανει και delivery, αλλά κλείνει νωρίς.
2. Ντερλίσιους: Κλασσικό εικονογραφημένο. Ξενυχτάει, καλό κρέας, γρήγορο service, ο ταμίας στο ταμείο και ο ψήστης πάνω από την ψησταριά. Λιιιιιιγο ακριβό και λίγο μικρά τα σουβλάκια του, αλλά 4 το πρωί μετά από ΠΟΛΥ ποτό στα μπαράκια του κέντρου ο δρόμος προς την Τσακάλωφ είναι απλά μονόδρομος.
3. Κώστας: Στην Πανόρμου πίσω από την εκκλησία του Αγ. Δημητρίου. Δεν σου γεμίζει το μάτι στην αρχή, μετα βλέπεις τον κύριο Κώστα που λατρεύει και το μαγαζί του και την δουλειά του και απλά ξέρεις οτι θα φας τίμιο σουβλάκι.Αποτελέι την πρώτη (αν όχι την μοναδική επιλογή) των μόνιμων κατοίκων. Δοκιμάστε και την μερίδα κοτόπουλο με την σως...
4. Κάνδαυλος: Μεγάλα σουβλάκια, ωραία σως, decent κρέας. Μαγαζί με πολύ μεγάλη κίνηση που εγγυάται ότι το κοτόπουλο που θα φάς δεν σφάχτηκε την μέρα που γεννήθηκες. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ service, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος. Εξοπλιστείτε με υπομονή, δηλώστε αργά, καθαρά και συνοπτικά τί θέλετε να παραγγείλετε και έχετε μια σφυρίχτρα μαζί σας, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να σας δει ο σωστος σερβιτόρος την ώρα που θέλετε να πληρώσετε για να φύγετε.Σφυρίξτε, προκαλέστε την προσοχή του, πληρώστε, τελειώσατε.
5. Κρεμμύδι: Καινούργιο, το αντίπαλο δέος του Κάνδαυλου, πολύ καλύτερο service (όταν δεν πλακώνει πολύ δουλειά γιατί τότε οι τρόποι τους πάνε περίπατο), ωραία σουβλάκια αλλά κυρίως είναι για καλαμάκια, πατάτες και ορεκτικά, όχι τόσο για πίτες. Δεν έχουν κάτι άσχημο, απλά η φάση σε προδιαθέτει περσσότερο για μεζεδοκατάσταση πάρα για δίπιτα.
6. Λάδι και ρίγανη: Αγαπάω την σως φέτας. Ειδικά πάνω στα ψητά μανιτάρια. Καλό κρέας, συστηματική εξυπηρέτηση, πολλές επιλογές αν σε έχουν σούρει οι φίλοι σου και δεν θες με καμια κυβέρνηση να φας σουβλάκια. Είναι ακριβό κι επειδή δεν βάζει πατάτες στο σουβλάκι του δεν χορταίνεις ευκολα. Hit η διπλή λαδοριγανόπιτα.
7. Πιάτσα Καλαμάκι: Από τα πιο αξιοπρόσεχτα των νοτίων ποαστείων. Είναι παρόμοιας φιλοσοφίας με το "κρεμμύδι". Πολύ σοβαρή προσπάθεια από ιδιοκτήτες και προσωπικό για να σερβίρουν το καλύτερο δυνατόν στον πελάτη, από ότι έχω δει πολύ σωστοί επαγγελματίες.
8. Dream Grill: Αν μένετε κέντρο η τοποθεσία ορίζεται ως "του διαόλου η προγιαγιά" γιατί είναι κάπου στην Βουλιαγμένη. Πολύ ωραία σουβλάκια, απίστευτο sandwich με μοσχαρίσιο φιλέτο, καλό service, σωστές μερίδες.
9. Πηρούνι: Καινούργια μου ανακάλυψη στο Χαλάνδρι. Το ότι μπήκε αμέσως στο top 10 λέει πολλά. Καταρχήν το λατρεύω γιατί ακολουθεί μια παραδοσιακή συνταγη. Την δική του. Βάζει πιπεριά στο σουβλάκι η οποία απλά το απογειώνει. Δεν κάνει υπερβολές στα ζαρζαβατικά, είναι μικρούλι οπότε το service είναι στα καθήκοντα του ιδιοκτήτη τον οποίο και ενδιαφέρει η γνώμη σας!!!
10. Σοφράς: Χωμένο κάπου στην Πλατεία Κάνιγγος. Τα καλαμάκια έρχονται μαριναρισμένα, το λαχματζουν είναι το καλύτερο που έχω φάει στην Αθήνα και το πληγούρι με το οποίο συνοδεύουν τις μερίδες το είχα ερωτευτεί χρόνια πρίν όταν το είχα φάει σε ένα φιλικό σπίτι. Και το δίποδο που κέρναγε δεν θυμόταν το όνομα του μαγαζιού.
+1. Καλαμάκι Κολωνάκι: Το κρέας του είναι πολύ καλό. Με εκνευρίζει που δεν συνοδεύει από μόνος του τα καλαμάκια με πιτάκια και αν κάνεις το λάθος να τα παραγγείλεις σε βαράει στα αυτιά. Οι πατάτες του είναι ολόφρεσκιες, το service συμπαθητικό και τώρα τον χειμώνα το κρύο μπόλικο...Δυναμώστε τις σόμπες καλέεεεε!!!με τέτοια τιμή στο καλαμάκι δεν σας παίρνει να τσιγγουνεύεστε υγραέριο.
Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010
ΣΟΥΒΛΑΚΙΑ: THE CRASH TEST
10 πράγματα που πρέπει να έχεις στο μυαλό σου πρίν παραγγείλεις
1) Σε μαγαζί που δεν είναι εγγυημένο ποτέ μα ποτέ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν παραγγέλνεις γύρο ή κεμπάπ. Ειδικά άμα είναι σε τουριστική περιοχή ή σε κάποιο ξεχασμένο νησί του χάρτη, τώρα αν θες να περάσεις τις διακοπές σου με γαστρεντεριτιδα be my guest.
2) Ποτέ μα ποτε επίσης δεν παραγγέλνεις delivery απο μάγαζί το οποίο είναι μόνο ντελιβεράδικο και δεν έχει χώρο να κατσεις. Πρακτικά αυτό σημαίνει οτι δεν θα δεις ΠΟΤΕ αν και πόσο καθαρή ειναι η κουζίνα ή τα χερια αυτού που έφτιαξε το σουβλάκι σου. Απλά μην το ρισκάρεις.
3) Σε μαγαζιά όπου η σος (η οποία κατα κανόνα περιέχει γενναίες δόσεις μαγιονέζας) είναι δίπλα στην σχάρα που ψήνονται τα σουβλάκια κάνε την καρδιά σου πέτρα και βολέψου με σκέτη μουστάρδα. Η μαγιονέζα κόβει στις υψηλές θερμοκρασίες και άμα φας θα έχεις τα αποτελέσματα της περίπτωσης 1.
4)Εάν για οποιοδήποτε λόγο το κρέας που θα σου φέρουν είναι ροζ γύρνα το πίσω. Ότι και να σου πουν ως δικαιολογία (π.χ. αυτό το κομματι του κρέατος αυτό το χρωμα έχει) μην μασήσεις. Άπλα είναι άψητο.
5) Εάν το κρέας σου θυμίζει λίγο σε γεύση την κοτόσουπα της μαμάς σου πέτα το και μην παραγγείλεις από αυτό το μαγαζί ξανά ποτέ ουτε πατάτες. Τα σουβλάκια έχουν μισοψηθεί αρκετές ώρες πρίν και εχουν κάτσει στο νερό περιμένοντας το θύμα που θα τα φάει.
6)Όπου δεις και πλακώνουν στο πιπέρι το σουβλάκι, δεν είναι σίγουροι για το τί κρέας σου δίνουν, πέτα το που σου λέω...
7) Όταν μπαίνουμε σε σουβλατζίδικο το πρώτο πράγμα που κοιτάμε είναι το πάτωμα. Αν δεν λάμπει κάνουμε αναστροφή και φεύγουμε.
8) Το δεύτερο πράγμα που κοιτάμε είναι αν ο ταμίας είναι μόνο ταμίας και δεν τυλίγει και τα σουβλάκια μας. Αν κάνει και τις 2 δουλειές λέμε οτι ξεχάσαμε τα λεφτά στο αμάξι και φεύγουμε.
9) Τρώμε 1 πατάτα σκέτη πρίν αρχίσουμε να τρώμε το σουβλάκι. Αν η πατάτα έχει περίεργη γεύση έχει τηγανιστεί σε χαμηλής ποιότητας λάδι. Πέτας τις πατάτες και συνεχίζεις να τρως. Παράδοξο αλλά το νέο trend στα σουβλατζίδικα είναι φτηνό λάδι ακριβό κρέας, το οποιο τελικά ίσως και να είναι υπέρ μας.
10) Τα γάντια δεν εξασφαλίζουν καθαριότητα. Πιο σημαντικο είναι τα χέρια του υπαλλήλου να μην ακουμπήσουν το σουβλάκι σας, δηλαδή να χρησιμοποιεί λαβίδες.
Αύτα προς το παρόν, άρθρο με τα καλύτερα σουβλατζιδικα τα οποία έχω τιμήσει προσεχώς...
1) Σε μαγαζί που δεν είναι εγγυημένο ποτέ μα ποτέ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν παραγγέλνεις γύρο ή κεμπάπ. Ειδικά άμα είναι σε τουριστική περιοχή ή σε κάποιο ξεχασμένο νησί του χάρτη, τώρα αν θες να περάσεις τις διακοπές σου με γαστρεντεριτιδα be my guest.
2) Ποτέ μα ποτε επίσης δεν παραγγέλνεις delivery απο μάγαζί το οποίο είναι μόνο ντελιβεράδικο και δεν έχει χώρο να κατσεις. Πρακτικά αυτό σημαίνει οτι δεν θα δεις ΠΟΤΕ αν και πόσο καθαρή ειναι η κουζίνα ή τα χερια αυτού που έφτιαξε το σουβλάκι σου. Απλά μην το ρισκάρεις.
3) Σε μαγαζιά όπου η σος (η οποία κατα κανόνα περιέχει γενναίες δόσεις μαγιονέζας) είναι δίπλα στην σχάρα που ψήνονται τα σουβλάκια κάνε την καρδιά σου πέτρα και βολέψου με σκέτη μουστάρδα. Η μαγιονέζα κόβει στις υψηλές θερμοκρασίες και άμα φας θα έχεις τα αποτελέσματα της περίπτωσης 1.
4)Εάν για οποιοδήποτε λόγο το κρέας που θα σου φέρουν είναι ροζ γύρνα το πίσω. Ότι και να σου πουν ως δικαιολογία (π.χ. αυτό το κομματι του κρέατος αυτό το χρωμα έχει) μην μασήσεις. Άπλα είναι άψητο.
5) Εάν το κρέας σου θυμίζει λίγο σε γεύση την κοτόσουπα της μαμάς σου πέτα το και μην παραγγείλεις από αυτό το μαγαζί ξανά ποτέ ουτε πατάτες. Τα σουβλάκια έχουν μισοψηθεί αρκετές ώρες πρίν και εχουν κάτσει στο νερό περιμένοντας το θύμα που θα τα φάει.
6)Όπου δεις και πλακώνουν στο πιπέρι το σουβλάκι, δεν είναι σίγουροι για το τί κρέας σου δίνουν, πέτα το που σου λέω...
7) Όταν μπαίνουμε σε σουβλατζίδικο το πρώτο πράγμα που κοιτάμε είναι το πάτωμα. Αν δεν λάμπει κάνουμε αναστροφή και φεύγουμε.
8) Το δεύτερο πράγμα που κοιτάμε είναι αν ο ταμίας είναι μόνο ταμίας και δεν τυλίγει και τα σουβλάκια μας. Αν κάνει και τις 2 δουλειές λέμε οτι ξεχάσαμε τα λεφτά στο αμάξι και φεύγουμε.
9) Τρώμε 1 πατάτα σκέτη πρίν αρχίσουμε να τρώμε το σουβλάκι. Αν η πατάτα έχει περίεργη γεύση έχει τηγανιστεί σε χαμηλής ποιότητας λάδι. Πέτας τις πατάτες και συνεχίζεις να τρως. Παράδοξο αλλά το νέο trend στα σουβλατζίδικα είναι φτηνό λάδι ακριβό κρέας, το οποιο τελικά ίσως και να είναι υπέρ μας.
10) Τα γάντια δεν εξασφαλίζουν καθαριότητα. Πιο σημαντικο είναι τα χέρια του υπαλλήλου να μην ακουμπήσουν το σουβλάκι σας, δηλαδή να χρησιμοποιεί λαβίδες.
Αύτα προς το παρόν, άρθρο με τα καλύτερα σουβλατζιδικα τα οποία έχω τιμήσει προσεχώς...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)