Τα καλύτερα βιβλιοπωλεία

Τα βιβλιοπωλεία έχουν μια σχεδόν μαγική επίδραση πάνω μου. Μπαίνω όταν έχω πολλά νεύρα και βγαίνω με 2 ασήκωτες σακούλες βιβλία αλλά και με ένα χαμόγελο από το ένα αυτί μέχρι το άλλο. Έχουν ησυχία, είναι καθαρά και ότι και να πιάσεις σου λέει μια ιστορία. Και εγώ έμαθα να διαβάζω για να καταλαβαίνω τι έγραφαν τα παραμύθια μου. Μετά από επισταμμένη έρευνα λοιπόν σας παραθέτω τα καλύτερα βιβλιοπωλεία του κέντρου.

Το Μικρό Μοναστηράκι: Έχει σώσει την τσέπη μου. Μεταχειρισμένα βιβλία σε πολύ καλή κατάσταση, τιμές που δεν τις πιστεύεις (ειδικά σε περιόδους εκπτώσεων έχω πάρει τον "κόσμο της Σοφίας" που είναι ευμεγέθες και ευπώλητο 4,5 ευρώ), καλή θεματοποίηση των βιβλίων για να μην τρέχεις από δω κι από κει σαν την άδικη κατάρα και αν πας με λίγη διάθεση για ψάξιμο και έναν φιλόλογο δίπλα σου, θα φύγεις πολύ πιο μορφωμένος από ό,τι μπήκες.

Τσιγαρίδας: Βιβλία της Άγκαθα Κρίστι στο πρωτότυπο κείμενο τους. ΟΛΑ. Ακόμα και αυτά που δεν έχουν κυκλοφορήσει μετεφρασμένα στα Ελληνικά. Πανάκριβος αλλά δεν με νοιάζει, Αδυναμίες είναι αυτές. Και η θεία Άγκαθα είναι πολύ μεγάλη αδυναμία.

Πρωτοπορία: Το υπόγειο με τα περισσότερα θεατρικά βιβλία που έχω δει. Δεν έχει σήμα όμως, οπότε η τηλεφωνική συννενόηση για δώρο σε θεατρόφιλο δεν παίζει. Το προσωπικό διακατέχεται μια μίξη αριστερίστικης και ανατολίτικης ιδεολογίας. Δηλαδή παίρνει τον χρόνο του και όταν σου απαντάει λέει πολλά χωρίς να λέει τίποτα, αλλά αν ξέρεις τι θέλεις τελειώνεις σε 3 λεπτά ΚΑΙ αγοράζεις στις καλύτερες τιμές της αγοράς. Στο ισόγειο έχει ΟΛΕΣ τις σειρές του Αρκά σε πραγματικά φτήνες τιμές και τα υπέροχα ημερολόγια γένους θηλυκού των εκδόσεων Παπαδόπουλος που τα αγοράζω με φανατισμό μουσουλμάνου εξτρεμιστή τα τελευταία 7 χρόνια.

Παπασωτηρίου: Γενικά τα μεγάλα βιβλιοπωλεία δεν τα πολυχωνεύω, αλλά στο υπόγειο του (έχω μια μανία με τις υπόγες, δεχτείτε το) έχω δει τα περισσότερα coffee table books που υπάρχουν συγκεντρωμένα εν Αθήναις, οι τιμές έιναι λίγο τσιμπημένες, αλλά το υποφέρεις. Πολλά αρχιτεκτονικά βιβλία και πολλά βιβλία μαγειρικής (μόνο εκέι έχω βρει τα βιβλία της Julia Child 2 χρόνια μετά την ταινία Julie/Julia).

Stock Ελευθερουδάκη: Coffee table books από 10 ευρώ. Και σοβαρά βιβλία όχι βλακείες. Σπευσατε όσο υπάρχει ακόμα.

Chef in Love: Το απόλυτο χάζεμα μαγειρικών βιβλίων. Επικίνδυνο γιατί έχει και όλα τα σύνεργα δίπλα για να φτιάξεις αυτά που διαβάζεις, οπότε μπορέι να φύγεις με ένα βιβλίο, 8 μαχαίρια, 3 φόμες για κέικ, 2 ποδιές και 200 ευρω φτωχότερος. ΑΛΛΑ το προσωπικό μπορεί να σε βοηθήσει να βρεις βιβλίο για δώρο ακόμα και αν είσαι παντελώς άσχετος με την μαγειρική, και να σε γλιτώσει από την ντροπή να αγοράσεις σε σεφ τις συνταγές τις Βεφας Αλεξιάδου (από αυτές ξεκίνησε να μαγειρεύει, όπως και όλη η γενια των αγαπημένων 90's)

Bazaar βιβλίου στην Πλατεία Κλαυθμώνος: Γίνεται κάθε χρόνο τον χειμώνα. Πολύ βαβούρα και θέλει και πολύ ψάξιμο αλλά έχει εξαιρετικά βιβλία, ειδικά μαγειρικής (ε, να φάμε και τίποτα), απλά είναι λίγο χωμένα. Για τα 3-5 ευρώ που δίνω για να τα αγοράσω, ο εγωισμός μου δέχεται να φάει λίγη φασαριούλα παραπάνω στο κεφάλι. Οχι???

on tour: Ναύπλιο

Ως Αθηναία τείνω να συμπαθώ μέρη της επαρχίας που είναι πόλεις. Αν για κάποιο λόγο τύχει να διανυκτερεύσω σε κάποιο χωριό με ένα καφενείο κι αυτό κλειστό και έναν πλάτανο, το κεφάλι μου στον πλάτανο θα βαράω, όσο γραφικό και να είναι το χωριουδάκι. Αν λοιπόν για το καλοκαίρι η πρώτη μου επιλογή είναι η Ερμούπολη για τον χειμώνα είναι το Ναύπλιο. Μόνο 2 ώρες μακριά από την Αθήνα, πανέμορφο και με αρκετές αστικές πολυτέλιες γι ανα μην γκρινιάζω.

Που θα μείνετε: Η καλύτερη επιλογή νομίζω ότι είναι το Lord Byron ή το Καποδίστριας. Γενικά έχει πολύ συμπαθητικά μικρά ξενοδοχεία, προσοχή μόνο γτ τέινουν να εκμεταλλεύοντια και τις σοφίτες. Ρομαντικό, αλλά με κάτι σκαλάκια που χωράει το μισό σου πόδι και σε καμία περίπτωση η βαλίτσα σου.

Που θα φάτε: Στο όμορφο ταβερνάκι, τα πάντα. Στα νούφαρα τέλειες μακαρονάδες. Στο αλαλούμ σαλάτες (υπερμεγέθεις και εντυπωσιακές) και ψητά. Δεν θα φύγετε χωρίς να φάτε παγωτό zuppa anglese από τον Ιταλό και cupcakes από την Liz. Α και για γερο πρωινό ή καλό σνακ να φάτε club sandwich από το circulo cooperativa.

Που θα καφετίσετε: Στο circulo cooperativa, στο ηλιοστάσιο με θέα θάλλασσα και το Μπούρτζι και  στον Βάτραχο.

Που θα πιείτε: Στο cult but creepy Λάθος, στα μαγαζιά παραπλεύρως του Βατράχου, το είναι είναι wine bar και το άλλο θυμίζει Booze, στο ρακομελάδικο στην Αγγελου Τερζάκη (όνομα δεν θυμάμαι αλλα ένα είναι), αυτά.

Που θα περπατήσετε: Βασικά σε όλο το Ναυπλιο. Θα ανεβείτε οοοοοοολα τα σκαλάκια του Παλαμηδίου για να ανακαλύψετε ότι υπάρχει και δρόμος που πας με το αμάξι, θα δείτε το κελί του Κολοκοτρώνη (ναι, αυτή η τρύπα είναι, δεν έχει άλλο), θα κατεβείτε ισα κατ και θα πιάσετε παραλία. Θα την περπατήσετε ολόκληρη και θα πάτε όπου σας βγάλει ο δρόμος. Στο δασάκι γύρω από τα τείχη της πόλης. Κάπια στιγμή ο δρόμος τελειώνει και μετα ξανά πίσω. Στα στενάκια της πόλης, κάπου ξεμπαρκη θα βρείτε την εκκλησία που σκότωσαν τον Καποδίστρια (έχει και την σφαίρα), καθώς και μια άλλη εκκλησία καθολική και κατάλευκη. Κατα τα άλλα θα παίξετε με αδέσποτα γατάκια, φιλικά οικόσιτα σκυλάκια και θα ανακαλύψετε ότι υπάρχει ΠΟΛΥ πλακόστρωτο σε αυτήν την πόλη. Θα περάσετε και στο Μπόυρτζι αν έχετε χρόνο και όρεξη (εγώ δεν υα έχω καταφέρει ακόμα).

Που θα ψωνίσετε: Η χαρά του τουρίστα!!Σε 2 κεντρικούς και 3 στενάκια έχει τα πάντα. Κοσμήματα, περίεργες τσάντες και μπλούζες, διακοσμητικά, παραδοσιακά προϊόντα, ξυλόγλυπτες βλακειούλες (πολύ ωραίες) και ακόμα ακόμα και εκείνα τα κιτς αναμνηστικά με τις αχιβάδες που ήταν μόδα στα 70's και όλοι έχουμε ένα τέτοιο κρυμμένο στο πατάρι μας (εδώ βέβαια, ανεβήκαν επίπεδο, το έκαναν και φωτιστικό). Όρεξη να χαζέψετε να έχετε και χρήμα για ξόδεμα.

Τι θα κάνετε αν δεν είναι το σαββατοκύριακο που ονειρευτήκατε. Θα πάτε σινεμά. Και όμως έχει!!Και είναι και σχετικά καινούργιο. Πνιχτε τον πόνο σας στο Bourne Legacy και γυρίστε πίσω με 2 αρμαθιες cupcakes και 3 λίτρα παγωτό.

On tour: Θεσσαλονίκη

Η Θεσσαλονίκη ειναι μια πόλη που εκτιμώ για πολλούς λόγους. Έχει πολύ καλό φαγητό (το έχετε καταλάβει ότι τρώω σαν αρκούδα πριν την χειμερία νάρκη), έχει φανταστικά γλυκά (και sugar addict), είναι μια πόλη που περπατιέται εύκολα (αποστροφή στα ΜΜΜ) και έχει -σε σύγκριση με την Αθήνα τουλάχιστον- καθαρό και φροντισμένο κέντρο. Αν και Αθηναία λοιπόν έχω πάθει μεγάλο έρωτα με την συμπρωτεύουσα, και τώρα θα μοιραστώ μαζί σας όλα τα μυστικά για να την ερωτευτείτε κι εσείς.

Που θα φάτε: Σουτζουκάκια στην Διαγώνιο. Όπως και δήποτε. Η Διαγώνιος, η επίσκεψη στον Λευκό Πύργο και ο καφές στο Μέγαρο του ΟΤΕ είναι τα τρία πράγματα που κάνουν ΟΛΟΙ οι Αθηναίοι τουρίστες από το 1970κάτι, δεν θα σπάσετε εσείς την παράδοση. Μεζεδάκια στο Νεγρεπόντε και στην Γκαλερί του Μεζέ στα Λαδάδικα. Για τους πιο γκουρμέ λίγο πιο κάτω μεταφέρθηκε η Παπαρούνα (παλιά ήταν στην στοα Μαλακοπή) η οποία προσφέρει και μενού σε χαμηλή σχετικά τιμή, αλλά το φαγητό τους είναι πάντα πρωτότυπο. Κλαμπ σάντουιτς με κοτόπουλο στον Κοσμίδη στην Βασιλέως Ηρακλειου, κομμάτια από ζουμερό και καλοψημένο κοτόπουλο σε ζυμωτο ψωμί, με πατάτες, πράσινη σαλάτα και σως φέτας για να κάνετε τις πατατούλες μπλουμ και τον πιο εξυπηρετικό και γελαστό ιδιοκτήτη, 5,5 ευρώ. Αν έχετε πιο διεθνιστική διάθεση πηγαίνετε σε ένα από τα 2 Tapas Bar και τσιμπολογάτε σαν να είστε στην Βαρκελώνη με τιμές Ελλάδας προ ευρώ (2 ευρώ η κρέπα σοκολάτα???και όχι μόνο να τρώγεται, αλλά να είναι και καλή???ήθελα να τους αφήσω άλλα τόσα tip). Αν έχετε όρεξη περισσότερο να πιείτε και αλλά και να τσιμπολογήσετε θα πάτε στο Μπιτ Παζάρ στην Σελήνη και θα πλακώσετε ή την ψημμένη ρακή ή το ημίγλυκο Νεμέας, θα παραγγείλετε το μανιτάρι πανέ και μερικά άκομα τσιμπιτίδια και θα φύγετε κουτρουβαλώντας.Και τέλος για να λύσετε μια και καλή το πρόβλημα με το καλαμάκι/σουβλάκι, πηγαίντε στο Ντερλικατέσεν, πάρτε ένα δικάβαλο και 1-2 σομπρέρο και μην ασχοληθείτε καν με την πιο ηλίθια κόντρα βορείων και νοτίων μετά την ορολογία της μπουγάτσας. Συμπαθητικό μου φάνηκε και ο Μόλυβος αλλά και 2-3 εστιατόρια στην Προξένου Κορομηλά αλλά δεν προλαβα να παω να φάω εκεί για να σας πω την γνώμη μου.

Που θα καφετίσετε: Στην πόλη στην οποία γεννήθηκε ο φραπέ, ο καφές δεν είναι συνήθεια, είναι άποψη. Θα αγνοήσετε όλα αυτά τα φασαριόζικα καφέ στην οδό Νίκης και θα πάτε στο Δωμάτιο με θέα. Βλέπει πανοραμικά και την Αριστοτέλους αλλά χαζευετε θάλασσα μέχρι εκεί που τελειώνει ο ορίζοντας. Και κάνει και καλό καφέ και υπέροχη κρύα σοκολάτα. Το άλλο αγαπημένο μου είναι το Καφωδείον το Ελληνικόν. Με 97 σελίδες κατάλογο, διακόσμηση που σε προσκαλεί να πας να λιώσεις ΟΛΗ σου την Κυριακή εκεί με όσες εφημερίδες αντέχεις να διαβάσεις και να διαλέξεις από όλες τις διαθέσιμες γεύσεις ελληνικού καφέ, σνακ, γλυκά ή μπύρες και άλλα αλκοολούχα. Απλά adore. Για το κλασσικό καφέτισμα στην Ικτίνου η μόνη συμβουλή που έχω να σας δώσω είναι διαλέξτε με βάση τον πιο άνετο καναπέ, αλλά επειδή κάνω παρέα με αρχιτέκτονες δεν θα μπορούσα μην αναφέρω το Pastaflora, το κλασσικό στέκι της σχολής, αν βρείτε τραπέζι εκεί βέβαια παίξτε και κάνα λοττο.

Που θα πιείτε: Το must είναι να αράξετε στην Πλατέια Ναυαρίνου για μπύρες. Αλλά γενικά 2 δρόμους θα πρέπει να έχετε κατα νού όταν μιλάμε για ποτό. Την Καλαποθάκη  που είναι πιο κυριλέ κατάσταση (σαν την αθηναική Χάρητος) και την Βαλαωρίτου (κάτι σαν το Ψυρρή στις παλιές του δόξες). Εκεί θα καθήσετε σε ό,τι σας κάτσει καλύτερα στο μάτι. Στην Βαλαωρίτου ξεχώρισα το fragile που είναι πάνω από ένα άλλο μπαρ και είναι ταράτσα με σχετική θέα, ενώ μου έκατσαν καλύτερα στο στομάχι η Cantina Tropicana και το Board del eau που είναι εκεί κοντά αλλά είναι χωμένα σε κάτι στοές. Αν έχετε όρεξη για clubbing θα πάτε στο shark, εμείς που δεν είχαμε αποφασίσαμε ότι το μόνο που κάνει είναι να πιάνει χώρο και στο μυαλό μας έιναι ήδη κατεδαφισμένο.

Που θα περπατήσετε: Στην Νέα παραλία, ξεκινάει από το Μακεδονία παλλάς και φτάνει μέχρι το Μεγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Απλά το ομορφότερο κομμάτι της παραλίας. Θα νομίζετε ότι βρίσκεστε σε ευρωπαική πόλη και όχι στο Ελλαδιστάν. Ποδηλάτες, joggers, ψαράδες αλλά και γιόγκι πάνε κάθε μέρα εκεί για να ασκήσουν το χομπι τους, παιδάκια τρέχουν, κουτάβια χαρίζονται όλα με θέα θάλασσα. Από την πλευρά του δρόμου έχει κήπους. Χαζέψτε τον κήπο τον ρόδων (μην πα΄τε πολύ βράδυ όμως και ενοχλήσετε τα ζευγαράκια, στηρίζουμε τον έρωτα) και αράξτε στον κήπο του νερού. Έχει νούφαρα, χρυσόψαρα και ησυχία γτ το νερό ανακόπτει την πορεία του ήχου. Θερμή παράκληση μόνο ΜΗΝ ταίζετε άλλο τα χρυσόψαρα με ψωμάκι, έχουν πάθει κρίση ταυτότητας, νομίζουν ότι είναι μπαρμπούνια(αλλά τα ξεπερνάνε σε μέγεθος), και έτσι όπως το πάτε θα νομίζουν οτι είναι και φάλαινες!!!Θα περπατήσετε επίσης την Λεωφόρο Νίκης μέχρι τον Λευκό Πύργο, θα δείτε εκεί γύρω τον Πύργο του ΟΤΕ και το καινούργιο Δημαρχείο και το Βυζαντινό Μουσείο (μην μπερδευτείτε, δεν ξέχασαν να τα σοβαντίσουν, ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΑΝ για να είναι εμφανές το τούβλο και το μπετόν). Θα κόψετε και 1-2 βόλτες στον χώρο που είναι το Kitchen Bar (κι εκεί στα κτήρια φαίνεται το τούβλο και το μπετόν αλλά τα χώνεψα περισσότερο), όπου γενικά θα πετύχετε και κάποια έκθεση ή κάποιο δρώμενο. Θα πάτε επίσης στα Κάστρα. Αφού μπείτε στην Μόνη Βλατάδων για να δείτε τις μισοκατεστραμμένες αλλά παλιές και υπέροχες τοιχογραφίες, θα πάτε να βγάλετε φωτογραφίες στον προμαχώνα και μετα θα σουλατσάρετε στα κάστρα, θα χαθείτε χωρίς τύψεις στην Άνω Πόλη μετά (και αν βρείτε το τσινάρι καθήστε να φάτε, εμείς δεν το βρηκαμε παρόλο που την γαζώσαμε την άνω πόλη) και μην ανησυχείτε, το άλλο καλό της θεσσαλονίκης έιναι ότι είναι πρακτικά αδύνατον να χαθείς. Παίρνεις ρότα προσ την θάλασσα και όπου βρεις νερό σταματάς και προσανατολίζεσαι από εκεί.

Που θα ψωνίσετε: Ξεχάστε Τσιμισκή, Ερμού κλπ κλπ. Ο καλύτερος δρομος για ψώνια είναι η Προξένου Κορομηλά. Στο τέλος της όπως περπατάς προς τον Λευκό Πύργο θα βρείτε το n.ob το οποίο έχει λατρεμένα ρούχα και κοσμήματα. Όπως θα του γυρίσετε την πλάτη και θα κατεθύνεστε προς Αριστοτέλους θα συναντήσετε στο διάβα σας 2 πολύ ωραία μαγαζιά με ρούχα και κοσμήματα στο δεξί σας χέρι (θα τα αναγνωρίσετε), ένα με είδη σπιτιού που έχει κάτι καναπέδες μινιατούρες γι ανα στέκεται το κινητό σας, και το 2nd floor architectural showroom στο αριστερό σας χέρι που αξίζουν μια επίσκεψη, αν όχι μια κατάθεση. Άσχετο με αυτήν την οδό αλλά αξιόλογο είναι και το Πόρτα 12 στην Παλαιών Πατρών Γερμανού, όπου κατεβαίνεις σε ένα υπόγειο (από τον δρόμο φαίνεται μόνο η πόρτα) και βρίσκεις τέλεια τζιν με 52 ευρώ, ωραίες μπλούζες και cute ζώνες.

Τι θα κουβαλάτε μαζί σας στο τρένο/αεροπλάνο και θα γελάνε οι συνεπιβάτες σας: Ξεκινάμε το φόρτωμα από τον Ελενίδη (πίσω από την fena fresh) όπου αγοράζουμε τρίγωνα. Πάμε στον Τερκενλη στην Αριστοτέλους και αγοράζουμε τσουρέκι κάστανο-λευκή σοκολάτα, σοκολάτα-σοκολάτα και πραλίνα αμύγδαλο, μετά πάμε στον Χατζή και αγοράζουμε κουρκουμπίνια, σαραγλάκια και τουλούμπες. Τέλος πάμε στο Έργον και αγοράζουμε ότι δεν μπορούμε να βρούμε στην Αθήνα. Παξιμαδάκια τσουκνίδας, λεμονόχορτο, κάτι κουλά τσιπς από λαζάνια και ΑΛΑΤΙ ΜΑΝΗΣ (το λέω με λύσσα γτ εδώ δεν το έβρισκα επί μήνες). Μην ξεχάσετε μπουγάτσες από το "παραδοσιακόν" (με ότι γέμιση θέλετε) και σουβλάκια φράουλα από το ble (τα οποία κάνουν 3,5 ευρώ το ένα και οι φράουλες έχουν και τα κοτσανια, για να συμμαζευόμαστε). Αν σας έχει μήνει χέρι/κουράγιο/φράγκο πηγαίνετε και στον Αγαπητό για σοκολάτες και στον Χατζηφωτίου για πουράκια. Και καμια πάστα από το Plaisir. 

Που θα μείνετε: Σε κάποιον φίλο σας.

Τα μυστικά της νεότητας

Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο ζώο σε αύτο τον πλανήτη που μπορεί να πάθει κατάθλιψη επειδή η φθορά του χρόνου καθρεφτίζεται στην μάπα του. Η υπερκαταναλωτική και αδυσώπητη -ειδικά για της γυναίκες- τάση απαιτεί να μην γεράσεις ποτέ. Υπάρχουν βιομηχανίες που βγάζουν δισεκατομμύρια όσο εσείς κυνηγάτε την αιώνια νεότητα, χιλιάδες έρευνες έχουν διεξαχθεί για να κατανοήσουμε το λόγο που κάποιοι ανθρωποι γερνάνε πιο γρήγορα ή πιο βαναυσα από κάποιους άλλους και τόνοι μελάνι έχου χυθεί γιανα μας πληροφορήσουν για θεραπείες, μαγικά ελιξίρια ή ιατρικα άλματα προς αυτήν την κατευθυνση. Και έχω διαβάσει τα περισσότερα. Για να σας γλιτώσω αρκετές εργατοώρες από τον χρόνο σας ένα θα σας πω. Στοχεύστε για αρχή στο να γεράσετε όμορφα.

1) Οι λόγοι που γερνάμε κυρίως είναι 2. Η κληρονομικότητα και η φωτογήρανση. Για τα γονίδια σας δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, για την φωτογήρανση πάλι μπορείτε. Πάρτε ένα ρημάδι καλό αντηλιακό με δείκτη προστσίας 50 και σταματήστε να σιγοψήνεστε στην παραλία λες και υπάρχει έπαθλο του πιο καρβουνιασμένου στο τέλος του καλοκαιριού. Φυσικά το αντιηλιακό προσώπου χρησιμοποιείται ευλαβικά χειμώνα καλοκαίρι. Και τώρα άλλη μια μεγάλη αλήθεια. Αν διαβάσετε σε όλες τις κρέμες προσώπου που υπόσχονται την οποιαδήποτε βελτίωση έχει έναν αστερίσκο δίπλα που αναφέρει ότι επηρρεάζονται μόνο οι εξωτερικές στοιβάδες του δέρματος. Δλδ παπάκια. Παρατήστε τις κρέμες ενυδάτωσης και αρχίστε να πίνετε πολύ νερό. Αυτή είναι φυσική ενυδάτωση, που επιδρά σε όλες τις στοιβάδες, σας προστατεύει από πολλών ειδών λοιμώξεις (με την ουρολοίμωξη πρώτη και καλύτερη) και τελικά ίσως σας βοηθήσει να φαίνεστε νεότεροι από ότι είστε.  Το ότι η υπερκατανάλωση αλκόολ και το κάπνισμα σας σκατογερνάνε δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το αναφέρω καν. Νομιζώ ότι και το άγχος δεν βοηθάει πολύ επίσης.

2) Η γήρανση δεν έχει να κάνει μόνο με τις ρυτίδες και τις πανάδες. Οι σκληρότερες όψεις του γήρατος έχουν να κάνουν με την υγεία. Όταν τα εσωτερικά όργανα φθείρονται και δεν μπορείς να περπατήσεις ή η καρδιά σου, οι πνευμονες σου, τα νεφρά σου ή το συκώτι σου υπολειτουργουν, οι ρυτίδες ξαφνικά δεν φαίνονται τόσο σημαντικές. Δεν είμαι γιατρός και δεν θέλω να μπλέξω σε συμβουλές που έχουν αμφίβολα αποτελέσματα, απλά ξέρω ότι αν καπνίζεις, πίνεις τον Βόσπορο, πας στο περίπτερο με το αμάξι και τρως αηδίες μάλλον το σώμα σου θα σε εκδικηθεί αργότερα. Όπως ξέρω ότι θα σε εκδικηθεί αν κοπανιέσαι στο γυμναστήριο μανιωδώς, κόβεις γεύματα και φρικάρεις αν το τσαι σου δεν είναι βιολογικό. The truth is not out there, it is in between!!!

3) Η γήρανση που εγώ προσωπικά φοβάμαι περισσότερο είναι η γήρανση του μυαλού. Αυτή που στην χειρότερη εκδοχή της δεν θυμάσαι το παιδί σου και είναι πάθηση, δυστυχώς μη ιάσιμη ακόμα και που στην ηπιότερη εκδοχή της είσαι ανίκανος να δεχτείς και να αξιολογήσεις μια καινούργια ιδέα, να χειριστείς μια καινούργια τεχνολογία και να καταλάβεις έναν νέο άνθρωπο, και αυτό δεν είναι πάθηση, είναι απλά ξεροκεφαλιά. Και είναι ιάσιμη, αμα την πάρεις χαμπάρι και την παραδεχτείς. Για να μην μου συμβεί εγώ προσωπικά λύνω σταυρόλεξα, εξασκούμαι στο να ακούω πολλές και διαφορετικές γνώμες και ναι το παραδέχομαι ΜΙΣΩ τις καινούργιες τεχνολογίες. ΑΛΛΑ κάνω βήματα να τις προσεγγίσω. Μικρά. Και δειλά. Ε, εντάξει θα βάλω και skype, και θα πάρω και smart phone, αλλα όχι αμέσως, νταξ??????