Πάρα πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να περπατάει στους δρόμους την Αθήνας να τους βλέπει όπως είναι και να φαντάζεται πως θα έπρεπε να είναι ή όπως ήταν κάποτε στις εποχές της μεγάλης αίγλης τους. Μετά όλο και κάποιος ανώμαλος θα βρεθεί να μου δείξει σωματικά του προσόντα τα οποία δεν έχω την παραμικρή περιέργεια να δω και επιστρέφω στην πραγματικότητα. Έπρεπε λοιπόν να μεταφέρω κι εγώ το daydreaming μου σε πιο ασφαλείς χωρους και δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για τέτοιου είδους ονειροπόληση από ένα παλιό ετσιατόριο...Ιδού τα 5 καλύτερα vintage εστιατόρια της Αθήνας. Φορέστε την παλιά καρφίτσα της γιαγιάς σας άφοβα, εκτιμήστε τους σερβιτόρους που ξέρουν την δουλειά τους και δεν το κάνουν για χαρτζιλίκι και ταξιδέψτε πίσω στον χρόνο.
1)Διόνυσος: Στην Ροβέρτου Γκάλι. Η συγκλονιστικότερη θέα της Ακρόπολης, το πιο προσεγμένο σέρβις και οι πιο άνετες πολυθρόνες σας περιμένουν. Ήταν εκεί σεφ ο θείος μου χρόνια οπότε είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις παιδικές μου αναμνήσεις (όσες έχουν γευση παγωτό βατόμουρο τουλάχιστον). Παραδοσιακή ελληνική κουζίνα, καλομαγειρεμένα όλα και ΦΥΣΙΚΑ πανάκριβα (είπαμε, η συγκλονιστικότερη θέα της Ακρόπολης), αν υπάρχει ακόμα στον κατάλογο πάρτε το γιουβέτσι με τις γαρίδες. Είναι δεδομένο ότι πρέπει να κάνετε κράτηση πρώτα. Αγαπημένη λεπτομέρεια που ελπίζω να υπάρχει ακόμα: Οι σερβιτόροι μεταξύ τους συνομιλούσαν με notes που έργαφαν στα 500άρικα (δραχμές) τα οποία ήταν matching με τα πράσικα σακάκια τους.
2)Κεντρικόν: Φάτσα απέναντι απο το 42. Λειτουργεί από το 1920 (αν και το 1960 έγινε εστιατόριο), κινείται στην λογική του Διόνυσου, δηλαδή παραδοσιακή ελληνική κουζίνα, άριστες πρώτες ύλες, επαγγελματίες σερβιτόροι και φυσικά ακριβό. Αξίζει τον κόπο να πάτε άνοιξη προς καλοκαίρι που βγάζει τραπεζάκια έξω με αυτές τις ΥΠΕΡΟΧΕΣ καρέκλες με την πολύ ψηλή πλάτη.
3) Saloon: Τα καλύτερα μανιτάρια πανέ που έχω φάει. Αν και τα φτιάχνουν 30 χρόνια, το ανακαλυψα πριν από λίγες μέρες σχεδόν στην τύχη στο bazaar του hallelujah που είχαν φέρει catering. Και φυσικά πήγα μεσα στην ίδια εβδομάδα. Live piano bar, οικογενειακή επιχείρηση, ευγενέστατοι, καλομαγειρεμένο φαγητό σε ένα χώρο που θυμίσει saloon spaggeti western. Το καλοκαίρι με συγκλονιστικό κήπο με θέα δεντράκια!!!Need any more conviencing???
4) Βασίλαινας: Στο Πειραιά, ένα από τα παλιότερα εστιατόρια της Αθήνας. Αν και ριζικά ανακαινισμένο, με πινελιές από το παλιό μπακάλικο του παππού, η λογική στην οποία κινείται είναι πάντα η ίδια. Μενού degustation με 30 ευρώ, μενού a la carte για να πάρετε ό,τι θέλετε, ο κατάλογος αλλάζει ανάλογα με τη εποχή, αλλά μπορείτε να δείτε online τι συμπεριλμβάνει, τιμές ΛΟΓΙΚΟΤΑΤΕΣ.
5) Μαγεμένος αυλός: Το αγαπημένο εστιατόριο του Μάνου Χατζιδάκι στο Παγκράτι, λειτουργεί από το 1961 και προσφέρει τσιμπημένα αλλά παραδοσιακά γευματα ενώ η φήμη του ως στέκι "κουλτούρας και διανόησης" το ξεπερνάει. Πολύ ωραίος κήπος, ενδυκνειται για family sunday lunch τώρα που καλοκαιριάζει (δεν ξέρω αν το κατήργησε είχε μπουφέ με 20 ευρώ το άτομο). Worths a visit.
Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012
Τρίτη 6 Μαρτίου 2012
'Αρτος και θεάματα...survival kit για θεατρικές παραστάσεις
Πολύς κόσμος μέχρι πρότινος δεν είχε και πολύ όρεξη να πάει θέατρο, πολλοί λόγω της οικονομικής κρίσης είναι πολύ εκλεκτικοί σχετικά με τις παραστάσεις που βλέπουν, άλλοι πάλι δεν θέλουν να τραβιούνται στο κέντρο των διαδηλώσεων και των καταστροφών χωρίς να υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος. Με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, θέατρο θα πας, δεν τον γλιτώνεις. Δεν έχω δει όοοοολες τις παραστάσεις που κυκλοφορούν, ούτε έχω την παιδεία να κρίνω το παίξιμο των ηθοποιών ή την ποιότητα της σκηνοθεσίας, θα παραθέσω 10 απλούς κανόνες τους οποίους έχω βιώσει στο πετσί μου για να ξέρετε απλά που βαδίζεται.
1) Όπου δεις Τένεσι Γουίλιαμς ετοιμάσου για πολύ ψυχοπλακωτικά κείμενα, καθόλου Happy end και τέλος που αφήνει τους ήρωες μετέωρους και δυστυχισμένους.
2) Όπου δεις Ρέππα-Παπαθανασίου ή Δημήτρη Αποστόλου, ετοιμάσου για σάτιρα κομμένη και ραμμένη για τα ελληνικά δεδομένα, ευτράπελα και βρισίδι. Αν είσαι φαν των τηλεοπτικών τους εγχειρημάτων θα περάσεις καλά και στο θέατρο.
3) Οι παραστάσεις στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και στο Αγγέλων Βήμα είναι πιο ελεύθερες και λίγο πειραματικές. Βεβαιωθείτε ότι είστε σωστά ενημερωμένοι για το τι ακριβώς πάτε να δείτε. Μερικές παραστάσεις τους είναι εξαιρετικές.
4) Δείτε την Αντιγόνη Βαλλάκου ακόμα και αν παίζει σε παιδική παράσταση γραμμένη στα ποντιακά (που δεν πρόκειται, υπερβάλλω). Μια από τις 3 καλύτερες ηθοποιούς της χώρας, ακούραστη, παίζει συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Την είδα στο "Μανα κουράγιο" του Εθνικού, την έχασα για 1 μέρα όταν έπιαζε την "Ρόουζ" και θέλω όπως και δήποτε να την δω στο "Μαντάμ Φλό" φέτος. Αν δεν την έχει δει κανείς στην σκηνή δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει επιβλητικός ηθοποιός. Απίστευτο μέτρο, απίστευτη δουλειά με τις κινήσεις, την φωνή, την άρθρωση, το ύφος.
5) Για να εντοπίσετε μια ευχάριστη παράσταση ψάξτε σε ποιο θέατρο παίζει ο αγαπημένος σας κωμικός ηθοποιός και κλείστε εισητήρια. Θα γελάσετε, θα περάσετε καλά και θα φύγετε από το θέατρο με μια αίσθηση αισιοδοξίας.
6) Οι μονόλογοι είναι τάση σχεδόν φέτος. Προσέξτε σε ποιούς μονολόγους θα πάτε γτ είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρωθείτε ΤΟΣΗ ώρα σε έναν ανθρωπο αν δεν σας αρέσει το θέμα με το οποίο καταπιάνεται ή ο τρόπος με τον οποίο παίζει.
7) ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ μην πάτε σε παράσταση θεατρικής ομάδας πριν ρωτήσετε την διάρκεια της και το έργο που παίζουν. Την έχω πατήσει 2 φορές. Την μια έφαγα 3,5 ώρες τον Μπρεχτ κατακέφαλα, με ένα έργο που δεν το λες και ευπεπτο και την άλλη τον Ιονέσκο σε έργο που η σκηνοθετική άποψη εφτασε και στην ομιλία, μιλαγαν ΟΛΟΙ σαν τα αυτιστικά...Ακόμα έχω εφιάλτες...
8) Για παραστάσεις ΠΟΛΥ γνωστές, ή για παραστάσεις του Εθνικού προμηθευτείτε τα εισητήρια σας εγκαίρως. Το θέατρο έχει πεπερασμένο αριθμό θέσεων, και ειδικά άμα είναι το υπόγειο του Κουν γεμίσει για πλάκα, ακόμα και με παραστάσεις που δεν πολυακούστηκαν, οπότε οργανωθείτε.
9) Για τις καλοκαιρινές παραστάσεις που περιοδεύουν, μάθετε σε τι θέατρο θα πάτε, ειδικά αν δεν είστε διακοπές στην γενέτειρα σας. Τα αρχαία θέατρα έχουν όλα φιδάκια και άλλα συμπαθή ζωάκια που ζουν εκεί χρόνια, συνήθως είναι μεσα σε κάτι δάση στου διαόλου την μάνα που δεν έχει και σήμα να φωνάξεις γιατρό. Μην βάλετε την τακούνα να πάτε και πάρτε ζακέτα μαζί. Και Autan. Πολύ κουνούπι.
10) Η κύρια διαφορά του θεάτρου με το σινεμά είναι ότι οι ηθοποιοί είναι εκεί και σας ακούνε, και σας βλέπουν. Κάντε τους λοιπόν την χάρη και μην φωνάζετε ή σχολιάζετε, μην μιλάτε στο κινητό και προς Θεού μην φέρνετε τα παιδάκια σας τα οποία είναι του δημοτικού θελουν να πάνε να παίξουν στην πλατεία. Ήμαρτον.
1) Όπου δεις Τένεσι Γουίλιαμς ετοιμάσου για πολύ ψυχοπλακωτικά κείμενα, καθόλου Happy end και τέλος που αφήνει τους ήρωες μετέωρους και δυστυχισμένους.
2) Όπου δεις Ρέππα-Παπαθανασίου ή Δημήτρη Αποστόλου, ετοιμάσου για σάτιρα κομμένη και ραμμένη για τα ελληνικά δεδομένα, ευτράπελα και βρισίδι. Αν είσαι φαν των τηλεοπτικών τους εγχειρημάτων θα περάσεις καλά και στο θέατρο.
3) Οι παραστάσεις στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και στο Αγγέλων Βήμα είναι πιο ελεύθερες και λίγο πειραματικές. Βεβαιωθείτε ότι είστε σωστά ενημερωμένοι για το τι ακριβώς πάτε να δείτε. Μερικές παραστάσεις τους είναι εξαιρετικές.
4) Δείτε την Αντιγόνη Βαλλάκου ακόμα και αν παίζει σε παιδική παράσταση γραμμένη στα ποντιακά (που δεν πρόκειται, υπερβάλλω). Μια από τις 3 καλύτερες ηθοποιούς της χώρας, ακούραστη, παίζει συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Την είδα στο "Μανα κουράγιο" του Εθνικού, την έχασα για 1 μέρα όταν έπιαζε την "Ρόουζ" και θέλω όπως και δήποτε να την δω στο "Μαντάμ Φλό" φέτος. Αν δεν την έχει δει κανείς στην σκηνή δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει επιβλητικός ηθοποιός. Απίστευτο μέτρο, απίστευτη δουλειά με τις κινήσεις, την φωνή, την άρθρωση, το ύφος.
5) Για να εντοπίσετε μια ευχάριστη παράσταση ψάξτε σε ποιο θέατρο παίζει ο αγαπημένος σας κωμικός ηθοποιός και κλείστε εισητήρια. Θα γελάσετε, θα περάσετε καλά και θα φύγετε από το θέατρο με μια αίσθηση αισιοδοξίας.
6) Οι μονόλογοι είναι τάση σχεδόν φέτος. Προσέξτε σε ποιούς μονολόγους θα πάτε γτ είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρωθείτε ΤΟΣΗ ώρα σε έναν ανθρωπο αν δεν σας αρέσει το θέμα με το οποίο καταπιάνεται ή ο τρόπος με τον οποίο παίζει.
7) ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ μην πάτε σε παράσταση θεατρικής ομάδας πριν ρωτήσετε την διάρκεια της και το έργο που παίζουν. Την έχω πατήσει 2 φορές. Την μια έφαγα 3,5 ώρες τον Μπρεχτ κατακέφαλα, με ένα έργο που δεν το λες και ευπεπτο και την άλλη τον Ιονέσκο σε έργο που η σκηνοθετική άποψη εφτασε και στην ομιλία, μιλαγαν ΟΛΟΙ σαν τα αυτιστικά...Ακόμα έχω εφιάλτες...
8) Για παραστάσεις ΠΟΛΥ γνωστές, ή για παραστάσεις του Εθνικού προμηθευτείτε τα εισητήρια σας εγκαίρως. Το θέατρο έχει πεπερασμένο αριθμό θέσεων, και ειδικά άμα είναι το υπόγειο του Κουν γεμίσει για πλάκα, ακόμα και με παραστάσεις που δεν πολυακούστηκαν, οπότε οργανωθείτε.
9) Για τις καλοκαιρινές παραστάσεις που περιοδεύουν, μάθετε σε τι θέατρο θα πάτε, ειδικά αν δεν είστε διακοπές στην γενέτειρα σας. Τα αρχαία θέατρα έχουν όλα φιδάκια και άλλα συμπαθή ζωάκια που ζουν εκεί χρόνια, συνήθως είναι μεσα σε κάτι δάση στου διαόλου την μάνα που δεν έχει και σήμα να φωνάξεις γιατρό. Μην βάλετε την τακούνα να πάτε και πάρτε ζακέτα μαζί. Και Autan. Πολύ κουνούπι.
10) Η κύρια διαφορά του θεάτρου με το σινεμά είναι ότι οι ηθοποιοί είναι εκεί και σας ακούνε, και σας βλέπουν. Κάντε τους λοιπόν την χάρη και μην φωνάζετε ή σχολιάζετε, μην μιλάτε στο κινητό και προς Θεού μην φέρνετε τα παιδάκια σας τα οποία είναι του δημοτικού θελουν να πάνε να παίξουν στην πλατεία. Ήμαρτον.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)