Ακόμα θυμάμαι την πρώτη συναυλία που πήγα, φυσικά για όλους τους λάθος λόγους. Ούσα νέα και άπειρη, έφτασα αργά, ποδοπατήθηκα, δεν έβλεπα την σκηνή, πείνασα, χάθηκα στο κατέβασμα και έλιωσα από την ζέστη. Μετά έμαθα. Για να μην πάθετε τα ίδια, στην εποχή της τεχνολογίας, μάετε από τα λάθη των προγενέστερων, υπάρχουν καταχωρημένα. Μια εξαιρετική survival list για συναυλίες είχε δώσει η Λυδία Παπαιωάννου στην Athens Voice 1-2 χρονια πριν. Δυστυχώς δεν την βρίσκω online για να σας παραπέμψω, ούτε για να δω σε ποια σημεία συμπίπτουν οι απόψεις μας. Αν το βρείτε ποστάρετε το link από κάτω και ζητώ συγγνώμη στην κ. Παπαιωάννου γιατί όποιες ομοιότητες δεν είναι εσκεμμένες.
1) Πάρτε μαζί σας χαρτί υγείας. Αυτό θυμάμαι ότι το έργαψε κι εκείνη. Εγώ απλά δεν έχω αποπειραθεί να πάω στις χημικές τουαλέτες (στις οποίες προφανώς και τελειώνει το χαρτί στο πρώτο δεκάλεπτο προσέλευσης) αλλά είναι αρκετά χρήσιμο και άμα έχετε τρομερή αυτοσυγκράτηση. Όλο και κάποιος θα ρίξει την μπύρα του πάνω σας (ίσως να τα καταφέρετε και μόνοι σας), όλο και κάπου θα θέλετε να καθήσετε και θα το απλώσετε αφειδώς (γιατί είναι φθηνότερο και πολύ περισσότερο από τα χαρτομάντηλα). Στο τσακίρ κέφι το κάνετε και σερπαντίνα και το πετάτε προς την μπάντα.
2) Μην αγοράσετε ΤΙΠΟΤΑ φαγώσιμο ή πόσιμο από τις καντίνες εξω από τον συναυλιακό χώρο. Μπορεί να μην πάθετε τίποτα, μπορεί όμως και να πάθετε. Το θέμα είναι ποιός θα σας τρέχει από την Μαλακάσα/Πλατεία Νερού/ΟΑΚΑ ή όποιο άλλο απομακρυσμένο μέρος γίνεται η συναυλία στο νοσοκομείο αν πάθετε κάτι. Ειδικά το καλοκαίρι που τα προιόντα είναι πιο ευπαθή κι εσείς πιο ευάλωτοι εφοδιαστείτε από το σπίτι με διάφορα για να τσιμπήσετε ή πληρώστε τα πανάκριβα από αυτούς που έχουν καντίνα μέσα στον συναυλιακό χώρο.
3) Ελέγξτε αν το GPS σας έχει τον συναυλιακό χώρο στους χάρτες του. Το δικό μου δεν έχει καν το Φάληρο ως περιοχή (φαντάζομαι ούτε την Μαλακάσσα) και οι δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας δεν προσφέρονται για ανάγνωση ταμπελών. Αν προλαβαίνετε φορτώστε τον κατάλληλο χάρτη στο μαραφέτι σας ή βρείτε άλλον τρόπο να πάτε.
4) Πάρτε μαζί σας παλιά εφημερίδα/μπλούζα του μισητού σας πρώην/ψάθα παραλίας για να στρώσετε και να καθήσετε πάνω της. Θα είστε ξεκούραστοι για την συναυλία και το παντελόνι σας θα έχει ομοιόμορφο χρώμα παντου.
5) Δεν φοράμε σανδάλια, φούστες, φορέματα και τακούνια για κανέναν λόγο. Όχι μέσα στους 10000 ανθρώπους δεν θα σε δει ο ντράμερ να σε ερωτευτεί με το τακουνάκι σου. Οι φίλοι σου που θα σε κουβαλάνε μέχρι το αμάξι όμως μετά από αρκετές ώρες ορθοστασίας παιζει και να μην σου ξαναμιλήσουν. Για τον ίδιο λόγο φοράμε αντιηλιακά και γυαλιά ήλιου. Όχι make up, eye liner ή μάσκαρα που δεν είναι αδιάβροχη. Φοράμε αποσμητικό όμως, απαραιτήτως!
6) Για να μην χαθούμε με τους φίλους μας τους προσανατολίζουμε με βάση την σκηνή. Δεν αποφασίζουμε να αλλάξουμε θέση όταν δεν είναι μαζί μας για να δουν που θα καταλήξουμε και θυμόμαστε ακριβώς που έχουμε παρκάρει, ακόμα κι αν χρειαστεί να πετάμε smarties για να μας δείχνουν τον δρόμο. Το κλασσικό "δίπλα από το μπλε αμάξι" δεν παίζει σαν σενάριο, σε 20000 άτομα κάποιοι θα έχουν και ίδιο αμάξι, ίδιο χρώμα.
7) Φροντίζουμε να μην πάρουμε μαζί μας όλη μας την προίκα γιατί αν η τσάντα μας είναι μεγάλη και βαριά θα κουραστουμε να τη κουβαλάμε χωρίς λόγο, ασε που όποιος την φάει κατακέφαλα όταν χοροπηδάμε τουλάχιστον θα μας βρίσει. Εργονομία και άνεση λοιπόν. Δεν κουβαλάμε ταπεράκια, βαζάκια και το αγαπημένο μας αρκουδάκι μαζι. Μεγάλη εξαίρεση το μαξιλαράκι, το οποίο μπορεί να μας φανεί χρήσιμο ποικιλοτρόπως.
8) Αν μας πάει και μας φέρει πούλμαν πάμε στο σημείο συνάντησης τουλάχιστον 10 λεπτά νωρίτερα. Αν αργήσουμε σαν Ελληνάρες απλά μάλλον θα διανυκτρεύσουμε στην μαγευτική Μαλακάσα. Αν έχουμε πάει σε λάθος σημείο τουλάχιστον να το καταλάβουμε εγκαίρως και κυρίως να προλάβουμε την κοσμοπλημμύρα. Είναι τελείως αποπροσανατολιστική.
9) Αν πάμε με αμάξι πάλι πρέπει να κάνουμε προσπάθειες για να μην βρεθούμε μέσα στο χάος. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κινηθούμε ή πολυ γρήγορα ή πολυ αργά. Αν έχουμε άπλετο χρόνο μπροστά μας προτιμούμε το πολύ αργά γιατί είναι πολύ ευεργετικό για τα νεύρα μας. Οι ανυπόμονοι κορνάρουν σαν τους παλαβούς, οι μικροπωλητές απέξω φωνάζουν για να ξεπουλήσουν και το κάθε 15χρονο ουρλιάζει στο τηλέφωνο, συνήθως τρέχοντας και σπρώχνοντας τους πάντες στο πέρασμα του. Όσοι πάλι δεν το χουμε με την υπομονή κρατιόμαστε χεράκι χεράκι όπως στις ομάδες περιφρούρησης πορείας, βάζουμε μπροστά τους πιο ευέλικτους και ΤΡΕΧΟΥΜΕ.
10) Ορίζουμε σημείο συνάντησης σε περίπτωση που χαθούμε μεταξύ μας. Δύο σημεία για την ακρίβεια. Ένα έντός του συναυλιακού χώρου για την διάρκεια της συναυλίας και ένα εκτός συναυλιακού χώρου για πρίν ή μετά την συναυλία. Προσέχουμε και τα 2 σημεία να είναι ευδιάκριτα, κατανοητά και χαρακτηριστικά για να μην μπερδευτεί κανείς.
+1) Εκτός αν πάτε σε συναυλία της οποίας το ύφος ορίζει το σπρωξίδι, κάντε μας την μεγάλη χάρη και μην μας κοπανάτε. Ούτε η Αλεξίου, ούτε οι Πυξ Λαξ, ούτε ο Γιάννης Χαρούλης τραγουδάνε σε ύφος που επιτάσσει σπρώξιμο κοπάνημα και ουρλιαχτά. Ήμαρτον!!! Επίσης όποια ξαναδώ και κάνει ωσάν έφηβη Ρουβίτσα για έντεχνο καλλιτέχνη θα την βγάλω φωτογραφία και θα την ποστάρω παντού. Στην προτελευτάια τελευταία συναυλία των Πυξ Λαξ μου είχαν σπάσει τα αυτιά με τα "Φιλιππεεεεεεεεεεεεεε" και "Μπαμπηηηηηηηηη" (ναι, τόσο παλιά, ναι, το θυμάμαι ακόμα). Για Αλκίνοο Ιωαννίδη δεν μιλάω καν. Παρολίγον λιποθυμίες.
Πάρτε ζακετάκια για το κατέβασμα από τα κατσάβραχα, μαλλί της γριάς όπου το πετύχετε και την καλή σας διάθεση και ξεχυθείτε σε πλατείες, στάδια και κηποθέατρα. Πόσο καλύτερη μπορεί να γίνει μια απλή θερινή νύχτα?
Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011
Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011
food on the go
Συνήθως δεν τρώω στο πόδι. Κυριώς γιατί δεν χωνεύω εύκολα (no comments plz) αλλά γιατί το φαγητό είναι μια διαδικασία/ιεροτελεστία που είναι ύβρις να λαμβάνει χώρα στο όρθιο. Αφήστε που τρώω ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΑ αργά οπότε τον φλεβίτη τον έχω σίγουρο. Και είμαι και λίγο ατσούμπαλο και γίνομαι χάλια. Ε εντάξει και γιατί δεν χορταίνω κιόλας. Αυτόν τον κανόνα τον σπάω ελάχιστες φορές. Δηλαδή όταν λυσσάω της πείνας και είμαι και μόνη μου και δεν έχω και χρόνο για πολλά πολλά. Και έχω και φαγητό στο σπίτι. Φωτεινότατες εξαιρέσεις τα ακόλουθα μαγαζιά, στα οποία πάω όποτε με βγάζει η άκρη, ορμάω και τρώω σαν την γουρούνα μεσα στην μέση του δρόμου, περπατώντας ταυτόχρονα.
1) Κουλούρι με σοκολάτα από το repeat. Δεν έχω λόγια. Μερέντα τυλιγμένη σε φύλλο σφολιάτας. Ειδικά αν το πετύχετε ζεστό είναι πλήρες πρωινό. Εγώ τα τσακίζω σε μέρες με περίεργο mood, πολλά νεύρα ή μετα από μεγάλη απογοήτευση. Πάρτε και νεράκι, είναι αρκετά γλυκό.
2) Πίτα με κοτόπουλο, μανιτάρια και μουστάρδα από το Άριστον. Σε μερικούς οι τυρόπιtες του δεν λένε και πολλά. Εγώ ποτέ δεν παραγγέλνω τα κλασσικά οπότε δεν έχω άποψη. Ότι έχω δοκιμάσει ήταν νόστιμο, αλλά για αυτήν την πίτα εγγυώμαι γιατί είναι πολύ μπροστά. Δοκιμάστε την και θα με θυμηθείτε.
3) Πιροσκί πατάτας, πολύσπορα κριτσίνια και στρογγυλά κριτσίνια με καρότο ή ελιά από το Αρτιστον. Όχι δεν το μπέρδεψα με το προηγούμενο, υπάρχει κάπου ένα "τ", που κάνει όλη την διαφορά. Δεν είναι να πεις ότι θα τα φας και θα χορτάσεις (εκτός από το πιροσκι) αλλά κάθε φορά που αγοράζω κάτι ανοίγω την σακούλα στον δρόμο και φτάνει στο σπίτι η μισή ποσότητα. Ειδικά τα πολύσπορα είναι εθιστικα. Δεν αστειεύομαι.
4) Σάντουιτς με φέτα και μελιτζάνα από το πεινιρλί Ιωνίας (στην αρχη της πανόρμου είναι, το όνομα είναι ξεκούδουνο). Βάλτε τους να σας το ζεστάνουν κιόλας. Το ψωμί δεν είναι συμβατικό, είναι ζύμη του πεινιρλί. Φρέσκια και αφράτη. Η μελιτζάνα δεν έχει σχεδόν καθόλου λάδι και είναι ίσως το ωραιότερο vegan σνακ που έχω φάει. Και το μοναδικό που κατά καιρούς αναζητάω.
5) Evergreen: Μόνο που δεν έχω βγει με πανό που τόλμησαν και να τα μετακινήσουν από την πλατεία Κοραή και να κόψουν την 24ώρη βάρδια. 'Εχω λατρέψει την μακαρονοσαλάτα με το κάρυ, ενώ το σαντουιτς με το κοτόπουλο και τα μανιτάρια είναι σταθερή αξία για πολύ "γρήγορες" μέρες. Και η σπανακόπιτα. Ήταν το κλασσικό φαγητό μετά από το θέατρο και μου λείπει. Αυτά.
6) Κιμαδόπιτα από το Μαμ. Δεν ξέρω τι βάζουν μέσα και κάτι μου λέει ότι δεν θέλω και να μάθω. Σταθερή αξία για πάρα πολλά χρόνια, έχει μεγάλη κατανάλωση και είναι και το μόνο φαγητό "δρόμου" που τρώει ο πιο παράξενος άνθρωπος της πόλης. Η μάνα μου.
7) Πίτσα από το Brigante Little Italy: Μου έχουν πει τα καλύτερα. Θα πάω να το εξερευνήσω αύριο γιατί την Παρασκευή το βράδυ το πέτυχα κλειστο (μα καλά, γιατί έκλεισε με τόσους αγανακτισμένους γύρω???). Γενικά έχω να φάω αξιοπρεπή πίτσα στο χέρι από το δημοτικό οπότε με ψήνει πολύ σαν ιδέα. Θα σας ενημερώσω με μορφή σχολίου για τις εντυπώσεις μου. Fingers crossed να αξίζει τον κόπο.
8) Σάντουιτς με καλαμάκι κοτόπουλο από τις κυριούλες στην Κολοκοτρώνη. Ποτέ δεν συγκράτησα το όνομα αυτού του μαγαζιού, γιατί τις είδα να φτιάχνουν το σουβλάκι επι τόπου από καθαρό στήθος κοτόπουλο και τα χασα. Αν σας αρέσουν τα καυτερά βάλτε και την σως με το πιπέρι. Μακράν από τα ωραιότερα σουβλάκια που έχω φάει αλλά είναι κλειστό το βράδυ.
9) Σάντουιτς φιλετάκια κοτόπουλο απ' όλα από το βρώμικο της Μιχαλακοπούλου. Αυτό λειτουργεί τις αντίθετες ώρες από το προηγούμενο οπότε στις μεγάλες πείνες ένα σαντουiτς με κοτόπουλο θα το φάτε. Η ταχύτητα με την οποία το φτιάχνουν είναι απίστευτη και η ταχύτητα με την οποία καταναλώνεται επίσης. Έχει μεγάλη κατανάλωση οπότε έιναι εγγυημένο (εγώ τις καντίνες τισ φοβάμαι/απεχθάνομαι) αλλά δεν έχω πάθει τίποτα τόσα χρόνια, οπότε φάτε άφοβα.
10) Βενέτης. Όχι ο κλασσικός φούρνος του, αυτός που είναι τύπου καφετέρια στην Κηφισίας στους Αμπελόκηπους. Φίλοι που πίνουν καφέ (εγω δεν πίνω, τα νεύρα είναι natural) λένε ότι τον κάνει τέλειο (και πάμφθηνο). Εγώ δοκίμαζα κάτι κουλαμάρες με Βαυαρέζικες κρέμες και περίεργα ονόματα, αλλά μου άρεσαν όλα και ηταν κι επίσης πάμφθηνα οπότε πάρτε να έχετε να τσιμπάτε στην δουλειά. Extra plus η πιο ευγενική και καλόκαρδη barista που έχω δει.
Κι επειδή πολλά karma chips μάζεψα, την επόμενη βδομάδα θα σας πω που να μην πάτε και γιατί. (που να πινα και καφε....)
1) Κουλούρι με σοκολάτα από το repeat. Δεν έχω λόγια. Μερέντα τυλιγμένη σε φύλλο σφολιάτας. Ειδικά αν το πετύχετε ζεστό είναι πλήρες πρωινό. Εγώ τα τσακίζω σε μέρες με περίεργο mood, πολλά νεύρα ή μετα από μεγάλη απογοήτευση. Πάρτε και νεράκι, είναι αρκετά γλυκό.
2) Πίτα με κοτόπουλο, μανιτάρια και μουστάρδα από το Άριστον. Σε μερικούς οι τυρόπιtες του δεν λένε και πολλά. Εγώ ποτέ δεν παραγγέλνω τα κλασσικά οπότε δεν έχω άποψη. Ότι έχω δοκιμάσει ήταν νόστιμο, αλλά για αυτήν την πίτα εγγυώμαι γιατί είναι πολύ μπροστά. Δοκιμάστε την και θα με θυμηθείτε.
3) Πιροσκί πατάτας, πολύσπορα κριτσίνια και στρογγυλά κριτσίνια με καρότο ή ελιά από το Αρτιστον. Όχι δεν το μπέρδεψα με το προηγούμενο, υπάρχει κάπου ένα "τ", που κάνει όλη την διαφορά. Δεν είναι να πεις ότι θα τα φας και θα χορτάσεις (εκτός από το πιροσκι) αλλά κάθε φορά που αγοράζω κάτι ανοίγω την σακούλα στον δρόμο και φτάνει στο σπίτι η μισή ποσότητα. Ειδικά τα πολύσπορα είναι εθιστικα. Δεν αστειεύομαι.
4) Σάντουιτς με φέτα και μελιτζάνα από το πεινιρλί Ιωνίας (στην αρχη της πανόρμου είναι, το όνομα είναι ξεκούδουνο). Βάλτε τους να σας το ζεστάνουν κιόλας. Το ψωμί δεν είναι συμβατικό, είναι ζύμη του πεινιρλί. Φρέσκια και αφράτη. Η μελιτζάνα δεν έχει σχεδόν καθόλου λάδι και είναι ίσως το ωραιότερο vegan σνακ που έχω φάει. Και το μοναδικό που κατά καιρούς αναζητάω.
5) Evergreen: Μόνο που δεν έχω βγει με πανό που τόλμησαν και να τα μετακινήσουν από την πλατεία Κοραή και να κόψουν την 24ώρη βάρδια. 'Εχω λατρέψει την μακαρονοσαλάτα με το κάρυ, ενώ το σαντουιτς με το κοτόπουλο και τα μανιτάρια είναι σταθερή αξία για πολύ "γρήγορες" μέρες. Και η σπανακόπιτα. Ήταν το κλασσικό φαγητό μετά από το θέατρο και μου λείπει. Αυτά.
6) Κιμαδόπιτα από το Μαμ. Δεν ξέρω τι βάζουν μέσα και κάτι μου λέει ότι δεν θέλω και να μάθω. Σταθερή αξία για πάρα πολλά χρόνια, έχει μεγάλη κατανάλωση και είναι και το μόνο φαγητό "δρόμου" που τρώει ο πιο παράξενος άνθρωπος της πόλης. Η μάνα μου.
7) Πίτσα από το Brigante Little Italy: Μου έχουν πει τα καλύτερα. Θα πάω να το εξερευνήσω αύριο γιατί την Παρασκευή το βράδυ το πέτυχα κλειστο (μα καλά, γιατί έκλεισε με τόσους αγανακτισμένους γύρω???). Γενικά έχω να φάω αξιοπρεπή πίτσα στο χέρι από το δημοτικό οπότε με ψήνει πολύ σαν ιδέα. Θα σας ενημερώσω με μορφή σχολίου για τις εντυπώσεις μου. Fingers crossed να αξίζει τον κόπο.
8) Σάντουιτς με καλαμάκι κοτόπουλο από τις κυριούλες στην Κολοκοτρώνη. Ποτέ δεν συγκράτησα το όνομα αυτού του μαγαζιού, γιατί τις είδα να φτιάχνουν το σουβλάκι επι τόπου από καθαρό στήθος κοτόπουλο και τα χασα. Αν σας αρέσουν τα καυτερά βάλτε και την σως με το πιπέρι. Μακράν από τα ωραιότερα σουβλάκια που έχω φάει αλλά είναι κλειστό το βράδυ.
9) Σάντουιτς φιλετάκια κοτόπουλο απ' όλα από το βρώμικο της Μιχαλακοπούλου. Αυτό λειτουργεί τις αντίθετες ώρες από το προηγούμενο οπότε στις μεγάλες πείνες ένα σαντουiτς με κοτόπουλο θα το φάτε. Η ταχύτητα με την οποία το φτιάχνουν είναι απίστευτη και η ταχύτητα με την οποία καταναλώνεται επίσης. Έχει μεγάλη κατανάλωση οπότε έιναι εγγυημένο (εγώ τις καντίνες τισ φοβάμαι/απεχθάνομαι) αλλά δεν έχω πάθει τίποτα τόσα χρόνια, οπότε φάτε άφοβα.
10) Βενέτης. Όχι ο κλασσικός φούρνος του, αυτός που είναι τύπου καφετέρια στην Κηφισίας στους Αμπελόκηπους. Φίλοι που πίνουν καφέ (εγω δεν πίνω, τα νεύρα είναι natural) λένε ότι τον κάνει τέλειο (και πάμφθηνο). Εγώ δοκίμαζα κάτι κουλαμάρες με Βαυαρέζικες κρέμες και περίεργα ονόματα, αλλά μου άρεσαν όλα και ηταν κι επίσης πάμφθηνα οπότε πάρτε να έχετε να τσιμπάτε στην δουλειά. Extra plus η πιο ευγενική και καλόκαρδη barista που έχω δει.
Κι επειδή πολλά karma chips μάζεψα, την επόμενη βδομάδα θα σας πω που να μην πάτε και γιατί. (που να πινα και καφε....)
Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011
Summer in Athens: The survival list
Αυτή τη στιγμή, προς μεγάλη μου χαρά και έκπληξη, η Αθήνα έχει δροσιά, συννεφιά και ετοιμάζεται για μια γερή μπόρα σαν την χθεσινή (γίνεται να ρίξει και μία το Σάββατο το απόγευμα που βαριέμαι να τρέχω για μια βάφτιση στον Άλιμο???). Anyways, το point μου είναι ότι το άρθρο δεν είναι άμεσα εφαρμόσιμο, αλλά επειδή την ξέρω την μοίρα μου (το Σάββατο θα έχει καυσωνα) κάπου στο άμεσο μέλλον θα σας χρειαστεί. Διαβάστε λοιπόν το πως επιβιώνει στην Αθήνα των 40 βαθμών Κελσίου η υποτασική eirhnh h athinaia. Αν μπορώ εγώ μπορείτε κι εσείς.
1) Δεν εξορμούμε στο κέντρο εάν δεν πέσει ο ήλιος. Το κέντρο έχει πολλά καλά, αυτό που δεν έχει είναι σκιά, δροσιά και άνεση κινήσεων (είναι πάντα πήχτρα). Αποφύγετε με κάθε κόστος να κατεβείτε πρίν τις 8 (άντε 7 αν θέλετε να ψωνίσετε). Αν μένετε κέντρο ο ανεμιστήρας ή το aircondition θα γίνει το καινούργιο σας αμόρε. Σφιχταγκαλιάστε το, χαιδέψτε το, καλοπιάστε το, κάντε ότι μπορείτε να μην σας εγκαταλείψει γιατι αλλιώς την πατήσατε. Αν δουλεύετε το κέντρο πηγαίντε στην δουλειά από ΠΟΛΥ νωρίς, για να αποφύγετε τον ήλιο, εξοπλιστείτε με βεντάλιες/φορητά ανεμιστηράκια/evian για να την παλέψετε όσο είστε στην δουλειά και αν σχολάτε πριν τις 5 μαζέψτε τους φίλους σας με το ίδιο ωράριο και πηγαίνετε στην κοντινότερη καφετέρια με τον ισχυρότερο κλιματισμό μέχρι τις 7. Μετά από εμένα είστε ελεύθεροι.
2) Αποφεύγουμε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Δεν θέλω να το πολυαναλύσω αλλά από τότε που αυτός ο άχρηστος έβγαλε το εναίο εισητήριο για όλα τα μέσα δεν μπορείς να πατήσεις ούτε στο μετρό μόλις καλοκαιριάσει. Ειδικά όσοι έχουν χαμηλή πίεση που εκτός από τον συνωστισμό υποφέρουν κι από τις έντονες μυρωδιές λιποθυμάνε σαν τα κοτόπουλα. Η λύση για όσους δεν έχουν δικό τους μέσο μεταφοράς είναι το ποδήλατο. Κοστίζει οσο 3 μηνιαίες κάρτες απεριορίστων διαδρομών (και το έχετε και για του χρόνου), δεν σας αναγκάζει να περιμένετε επι μακρόν κάτω από τον ΚΑΥΤΟ ήλιο, πάτε όπου θέλετε σχετικά γρήγορα και άνετα, ενώ η ταχύτητα που αναπτύσσετε σας δροσίζει κιόλας. Κράνος, γυαλιά, αντιηλιακό και ανοιχτόχρωμη μπλούζα να φοράτε και είστε καλυμμένοι.
3) Έχετε πάντα μαζί σας ένα φακελάκι με αλάτι. Σας το λέω εκ πείρας. Είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι που ξέρουν να σας συνεφέρουν αν λιποθυμήσετε (και ακόμα πιο ελάχιστοι αυτοί που θα ασχοληθούν). Αν (μάλλον όταν) νιώσετε ότι αρχίζετε να ζαλίζεστε, τρώτε το αλατάκι σας, σας ανεβαίνει η πίεση και σας δινει χρόνο ή να πάτε κάπου πιο δροσερά ή να φάτε κάτι ή να εξηγήσετε σε κάποιον τι σας συμβαίνει και τι πρέπει να κάνει. Για την ιστορία, αν κάποιος λιποθυμήσει, δεν συνωστιζώμαστε γύρω του και κάποιος του σηκώνει τα πόδια για να του ανέβει το αίμα στο κεφάλι, όταν συνέλθει του δίνουμε νερό και κάτι αλμυρό. Δεν τον σηκώνουμε απότομα, δεν του δίνουμε να μυρίσει κολώνιες και δεν τον χαστουκίζουμε για να συνέλθει (εκτός αν έχουμε προσωπικά μαζί του).
4) Δεν μαγειρεύουμε. Ναι εγώ το λέω. Η κουζίνα αναπτύσσει πολύ υψηλές θερμοκρασίες ενώ ο ατμός από ότι βράζουμε είναι ότι καλύτερο για να πάθουμε άμεσα συμφόρηση (και αν είμαστε μόνοι μας και δεν συνέλθουμε να καεί και το σπίτι). Η λύση είναι ψητά στον φούρνο (με ανοιχτά τα πορτοπαράθυρα της κουζίνας και εμάς σε δωμάτιο με κλιματισμό όσο το φαι ψήνετε μόνο του), σαλάτες, κρύα πιάτα, φρέσκα ζυμαρικά (τα οποία θέλουν το πολύ 3 λεπτά βράσιμο, ούτε εγω δεν προλαβαίνω να λιποθυμήσω), γιαούρτια, παγωτά και delivery. Extra tip: Επειδή το καλοκαίρι ζεσταινόμαστε πολύ όταν χωνέυουμε, αψηφούμε τους διατροφολόγους και κρατάμε την σαλάτα για το τέλος γιατί μας δροσίζει.
5) Δεν φέυγουμε από το σπίτι με άδειο στομάχι και δεν πίνουμε καφέ ή πορτοκαλάδα χωρίς να το έχουμε συνοδέυσει με κάτι στέρεο. Όχι δεν με έχει πιάσει κανένα σύνδρομο, ούτε έχω όρεξη να κάνω την μαμά σας, απλά όταν κάνει ζέστη και το στομάχι δεν έιναι γεμάτο κάποια στιγμή θα νιώσετε το στομάχι σας να κάει και μέσα στα επόμενα 3 λεπτά θα έχουν σκοτεινιάσει τα πάντα γύρω σας.
6) Φοράμε ανοιχτόχρωμα ρούχα τα οποία είναι άνετα και φτιαγμένα από φυσικά υλικά. Το ίδιο ισχύει και για τα παπούτσια. Και προς Θεού όχι δυνατά αρώματα. Βασικά καθόλου αρώματα. Body spray people!!! Και όχι με το κιλό. Μην σκεφτείτε τον εαυτό σας. Σκεφτείτε τους γύρω σας.
7) Ή κόβουμε το μαλλί κοντό ή το αφήνουμε πολύ μακρύ για να μπορούμε να το κάνουμε κότσο. Οποιοδήποτε μεσαίο μηκος, αφέλειες, φράντζες, μύτες, τα αφήνετε για το Σεπτέμβριο γιατί αλλιώς θα σκάσετε. Και οι ξανθές μην το παρακάνετε με το οξυζενέ, ή θα καταλήξετε με το μαλλί άσπρο ή με το μαλλί πράσινο, αν μπείτε σε πισίνα.
8) Ξεφορτωθείτε ότι τζάτζαλο υπάρχει στο σπίτι το οποίο δεν χρειάζεται να είναι εκεί. Το καλοκαίρι ανοίγουμε συχνά τα παράθυρα και μπαίνει σκόνη. Και το καλοκαίρι είναι λίγο για να το φάτε στο ξεσκόνισμα. Επίσης, αν ξαναμπώ σε δωμάτιο το οποίο έχει παρατεταγμένα 200 λούτρινα αρκουδάκια θα κάνω μεταβολή θα αρχίσω να τρέχω. Μαζεύουν σκόνη, πιανουν χώρο και ζεσταίνουν κι άλλο το κρεββάτι/καναπέ/όπου διάολο τα έχετε βάλει. Πλύσιμο-σακούλα-αποθήκη. Το ίδιο ισχύει και για το ψυγείο. Δεν θα παγώσει τίποτα γρήγορα αν δεν μπορεί να κυκλοφορήσει άνετα ο ρημάδης ο κρύος αέρας. Και για τα ντουλάπια της κουζίνας. Εκτός αν θέλετε να κάνετε παρέα με την κατσαριδούλα την μικρή Τερέζα, η οποία θα κάνει party με ότι έχετε αφήσει στα ντουλάπια σας για αυτήν.
9) Φτιάξτε το μπαλκόνι σας. Τα φυτά δροσίζουν εάν ειναι τοποθετημένα σωστά. Το νυχτολούλουδο καλύπτει τις μυρωδιές της πόλης και το βιβλίο στο μπαλκόνι (τον δεκαπενταύγουστο που εχουν φύγει όλοι) είναι η καλύτερη χαλάρωση. Προτιμήστε το.
10) Κοιμηθείτε σχετικά νωρίς. Αυτό στην δική μου γλώσσα μεταφράζετε "όχι πολύ μετά τις 2". Έτσι κι αλλιώς το αργότερο στις 10 θα σας ξυπνήσει η ζέστη. Εκτός βέβαια αν θέλετε όταν πάτε διακοπές και να κοιμάστε εκεί όπου βρείτε, όπως κανω εγώ τα 3 τελευταία καλοκαίρια, αλλά κάτι μου λέει ότι δεν θα σας αρέσει πολύ η ιδέα. Ε?
1) Δεν εξορμούμε στο κέντρο εάν δεν πέσει ο ήλιος. Το κέντρο έχει πολλά καλά, αυτό που δεν έχει είναι σκιά, δροσιά και άνεση κινήσεων (είναι πάντα πήχτρα). Αποφύγετε με κάθε κόστος να κατεβείτε πρίν τις 8 (άντε 7 αν θέλετε να ψωνίσετε). Αν μένετε κέντρο ο ανεμιστήρας ή το aircondition θα γίνει το καινούργιο σας αμόρε. Σφιχταγκαλιάστε το, χαιδέψτε το, καλοπιάστε το, κάντε ότι μπορείτε να μην σας εγκαταλείψει γιατι αλλιώς την πατήσατε. Αν δουλεύετε το κέντρο πηγαίντε στην δουλειά από ΠΟΛΥ νωρίς, για να αποφύγετε τον ήλιο, εξοπλιστείτε με βεντάλιες/φορητά ανεμιστηράκια/evian για να την παλέψετε όσο είστε στην δουλειά και αν σχολάτε πριν τις 5 μαζέψτε τους φίλους σας με το ίδιο ωράριο και πηγαίνετε στην κοντινότερη καφετέρια με τον ισχυρότερο κλιματισμό μέχρι τις 7. Μετά από εμένα είστε ελεύθεροι.
2) Αποφεύγουμε τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Δεν θέλω να το πολυαναλύσω αλλά από τότε που αυτός ο άχρηστος έβγαλε το εναίο εισητήριο για όλα τα μέσα δεν μπορείς να πατήσεις ούτε στο μετρό μόλις καλοκαιριάσει. Ειδικά όσοι έχουν χαμηλή πίεση που εκτός από τον συνωστισμό υποφέρουν κι από τις έντονες μυρωδιές λιποθυμάνε σαν τα κοτόπουλα. Η λύση για όσους δεν έχουν δικό τους μέσο μεταφοράς είναι το ποδήλατο. Κοστίζει οσο 3 μηνιαίες κάρτες απεριορίστων διαδρομών (και το έχετε και για του χρόνου), δεν σας αναγκάζει να περιμένετε επι μακρόν κάτω από τον ΚΑΥΤΟ ήλιο, πάτε όπου θέλετε σχετικά γρήγορα και άνετα, ενώ η ταχύτητα που αναπτύσσετε σας δροσίζει κιόλας. Κράνος, γυαλιά, αντιηλιακό και ανοιχτόχρωμη μπλούζα να φοράτε και είστε καλυμμένοι.
3) Έχετε πάντα μαζί σας ένα φακελάκι με αλάτι. Σας το λέω εκ πείρας. Είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι που ξέρουν να σας συνεφέρουν αν λιποθυμήσετε (και ακόμα πιο ελάχιστοι αυτοί που θα ασχοληθούν). Αν (μάλλον όταν) νιώσετε ότι αρχίζετε να ζαλίζεστε, τρώτε το αλατάκι σας, σας ανεβαίνει η πίεση και σας δινει χρόνο ή να πάτε κάπου πιο δροσερά ή να φάτε κάτι ή να εξηγήσετε σε κάποιον τι σας συμβαίνει και τι πρέπει να κάνει. Για την ιστορία, αν κάποιος λιποθυμήσει, δεν συνωστιζώμαστε γύρω του και κάποιος του σηκώνει τα πόδια για να του ανέβει το αίμα στο κεφάλι, όταν συνέλθει του δίνουμε νερό και κάτι αλμυρό. Δεν τον σηκώνουμε απότομα, δεν του δίνουμε να μυρίσει κολώνιες και δεν τον χαστουκίζουμε για να συνέλθει (εκτός αν έχουμε προσωπικά μαζί του).
4) Δεν μαγειρεύουμε. Ναι εγώ το λέω. Η κουζίνα αναπτύσσει πολύ υψηλές θερμοκρασίες ενώ ο ατμός από ότι βράζουμε είναι ότι καλύτερο για να πάθουμε άμεσα συμφόρηση (και αν είμαστε μόνοι μας και δεν συνέλθουμε να καεί και το σπίτι). Η λύση είναι ψητά στον φούρνο (με ανοιχτά τα πορτοπαράθυρα της κουζίνας και εμάς σε δωμάτιο με κλιματισμό όσο το φαι ψήνετε μόνο του), σαλάτες, κρύα πιάτα, φρέσκα ζυμαρικά (τα οποία θέλουν το πολύ 3 λεπτά βράσιμο, ούτε εγω δεν προλαβαίνω να λιποθυμήσω), γιαούρτια, παγωτά και delivery. Extra tip: Επειδή το καλοκαίρι ζεσταινόμαστε πολύ όταν χωνέυουμε, αψηφούμε τους διατροφολόγους και κρατάμε την σαλάτα για το τέλος γιατί μας δροσίζει.
5) Δεν φέυγουμε από το σπίτι με άδειο στομάχι και δεν πίνουμε καφέ ή πορτοκαλάδα χωρίς να το έχουμε συνοδέυσει με κάτι στέρεο. Όχι δεν με έχει πιάσει κανένα σύνδρομο, ούτε έχω όρεξη να κάνω την μαμά σας, απλά όταν κάνει ζέστη και το στομάχι δεν έιναι γεμάτο κάποια στιγμή θα νιώσετε το στομάχι σας να κάει και μέσα στα επόμενα 3 λεπτά θα έχουν σκοτεινιάσει τα πάντα γύρω σας.
6) Φοράμε ανοιχτόχρωμα ρούχα τα οποία είναι άνετα και φτιαγμένα από φυσικά υλικά. Το ίδιο ισχύει και για τα παπούτσια. Και προς Θεού όχι δυνατά αρώματα. Βασικά καθόλου αρώματα. Body spray people!!! Και όχι με το κιλό. Μην σκεφτείτε τον εαυτό σας. Σκεφτείτε τους γύρω σας.
7) Ή κόβουμε το μαλλί κοντό ή το αφήνουμε πολύ μακρύ για να μπορούμε να το κάνουμε κότσο. Οποιοδήποτε μεσαίο μηκος, αφέλειες, φράντζες, μύτες, τα αφήνετε για το Σεπτέμβριο γιατί αλλιώς θα σκάσετε. Και οι ξανθές μην το παρακάνετε με το οξυζενέ, ή θα καταλήξετε με το μαλλί άσπρο ή με το μαλλί πράσινο, αν μπείτε σε πισίνα.
8) Ξεφορτωθείτε ότι τζάτζαλο υπάρχει στο σπίτι το οποίο δεν χρειάζεται να είναι εκεί. Το καλοκαίρι ανοίγουμε συχνά τα παράθυρα και μπαίνει σκόνη. Και το καλοκαίρι είναι λίγο για να το φάτε στο ξεσκόνισμα. Επίσης, αν ξαναμπώ σε δωμάτιο το οποίο έχει παρατεταγμένα 200 λούτρινα αρκουδάκια θα κάνω μεταβολή θα αρχίσω να τρέχω. Μαζεύουν σκόνη, πιανουν χώρο και ζεσταίνουν κι άλλο το κρεββάτι/καναπέ/όπου διάολο τα έχετε βάλει. Πλύσιμο-σακούλα-αποθήκη. Το ίδιο ισχύει και για το ψυγείο. Δεν θα παγώσει τίποτα γρήγορα αν δεν μπορεί να κυκλοφορήσει άνετα ο ρημάδης ο κρύος αέρας. Και για τα ντουλάπια της κουζίνας. Εκτός αν θέλετε να κάνετε παρέα με την κατσαριδούλα την μικρή Τερέζα, η οποία θα κάνει party με ότι έχετε αφήσει στα ντουλάπια σας για αυτήν.
9) Φτιάξτε το μπαλκόνι σας. Τα φυτά δροσίζουν εάν ειναι τοποθετημένα σωστά. Το νυχτολούλουδο καλύπτει τις μυρωδιές της πόλης και το βιβλίο στο μπαλκόνι (τον δεκαπενταύγουστο που εχουν φύγει όλοι) είναι η καλύτερη χαλάρωση. Προτιμήστε το.
10) Κοιμηθείτε σχετικά νωρίς. Αυτό στην δική μου γλώσσα μεταφράζετε "όχι πολύ μετά τις 2". Έτσι κι αλλιώς το αργότερο στις 10 θα σας ξυπνήσει η ζέστη. Εκτός βέβαια αν θέλετε όταν πάτε διακοπές και να κοιμάστε εκεί όπου βρείτε, όπως κανω εγώ τα 3 τελευταία καλοκαίρια, αλλά κάτι μου λέει ότι δεν θα σας αρέσει πολύ η ιδέα. Ε?
Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011
6. σαλάτα
Υλικά:
Κόβουμε σε στενές λωρίδες τα 2 είδη λάχανου, τα βάζουμε σε σαλατιέρα. Προσθέτουμε το ξινόμηλο, το κοτόπουλο, τα κρουτόν κι ανακατεύουμε. Σε άλλο σκέυος διαλύουμε το horseradish με την κρέμα γάλακτος, προσθέτοθμε αλάτι πιπέρι και περιχύνουμε την σαλάτα. Ανακατεύουμε και σερβίρουμε.
- 1/8 κόκκινο λάχανο
- 1/8 άσπρο λάχανο
- 1 ξινόμηλο σε σφήνες
- 1 στήθος κοτόπουλο ψημμένο ή τηγανισμένο σε κυβάκια
- 1 φλιτζάνι κρουτόν
- 1 κουταλιά horseradish
- 3 κουταλιές κρέμα γάλακτος
- αλάτι
- πιπέρι
Κόβουμε σε στενές λωρίδες τα 2 είδη λάχανου, τα βάζουμε σε σαλατιέρα. Προσθέτουμε το ξινόμηλο, το κοτόπουλο, τα κρουτόν κι ανακατεύουμε. Σε άλλο σκέυος διαλύουμε το horseradish με την κρέμα γάλακτος, προσθέτοθμε αλάτι πιπέρι και περιχύνουμε την σαλάτα. Ανακατεύουμε και σερβίρουμε.
Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011
Τα 10+1 καλύτερα παγωτατζίδικα
Τι θυμάστε από τα καλοκαίρια της παιδικής σας ηλικίας???Εμένα μου έχουν μείνει έντονα τα καλοκαίρια ατελείωτων διακοπών και οι 3 κλασσικοί διαγωνισμοί όλων των παιδιών οποιασδήποτε γενιάς. Μετράγαμε μανιωδως το πόσα μπάνια έχουμε κάνει, το πόσα παγωτά έχουμε φάει και βάζαμε τα χέρια μας δίπλα δίπλα για να δούμε ποιος μαυρισε περισσότερο. Στην σημερινή μας πραγματικότητα το καλοκαίρι είναι ατελείωτο γιατί το περνάμε σχεδόν όλο στην Αθήνα, το μαύρισμα μας κάνει πολύ κακό όποτε το αποφεύγουμε, τα μπάνια συνοδεύονται με απίστευτη ταλαιπωρία όποτε δεν μας φαίνονται τόσο δροσιστικά. Το μόνο που απομένει για να γεφυρώσει τα παιδικά μας καλοκαίρια με την σημερινή μας κατάντια (συγγνώμη, κατάσταση ηθελα να πω) είναι η απόλαυση ενός παγωτού, κι επειδή μεγαλώσαμε και παραξενέψαμε θέλω να μοιραστώ μαζί σας τα καλύτερα, για να μην τρέχετε τζάμπα μέσα στην ζεστη!!!
1) και με διαφορά. Waffles House: Ξεκίνησε από την Νάξο και ήρθε και στην Αθήνα, μάλλον γιατί μας λυπήθηκε. Απίστευτα παγωτα, πάντα ολόφρεσκα, με έναν κατάλογο που συνεχώς ανανεώνεται. Η πιο πρόσφατη ανακάλυψη/κεραυνοβόλος έρωτας, το παγωτο μωσαικό. Δοκιμάστε άφοβα τις βάφλες του, είναι οι καλύτερες που έχω φάει. Χωράνε μέχρι 4 μπάλες παγωτό (ναι, απο εμπειρία μιλάω) και αφού θα την κάνετε την γουρουνιά βάλτε και ζεστή σοκολάτα γάλακτος από πάνω (η οποία παγώνει και κάνει αυτό το κρατςςςςς). Δύο αρνητικά έχει. Είναι στην Βουλιαγμένη, οπότε αν μένετε κάπου βορειότερα από την Γλυφάδα, απλά πάρτε το πλοίο και πηγαίντε στην Νάξο, πιο κοντά σας είναι. Είναι σχεδόν πάντα γεμάτο, οπότε για να βρείτε τραπέζι συνήθως πρέπει να κάνετε τάμα στον Αγιο Πατάπιο, που δεν είναι πολύ busy και εύχεστε να σας ακούσει.
2) Εύη: Ναι για το γνωστό ζαχαροπλαστείο του Κολωνακίου μιλάω, αυτό με τα ωραία τσουρέκια. Κάνει παγωτό φράουλα από φρέσκιες φράουλες και παγωτο πραλίνα από πραλίνα χειροποίητη. Απλά δεν υπάρχουν λόγια. Επειδή δεν έχει να κάτσετε (ουτε καν να αφήσετε κάπου το όχημα με alarm) πάρτε το για το σπίτι, ακόμα κι αν χρειαστεί να διασχίσετε όλη την Πατριάρχου Ιωακείμ με φορητό ψυγειάκι των '80's. Σε φλούο χρώμα.
3) Τούλας: Η απόδειξη του ότι μια καλή και προτότυπη ιδέα μπορεί να σου φτιάξει όνομα. Το διάσημο παγωτό μουστάρδα (ονομάσία λόγω χρώματος και όχι λόγω πρώτων υλών) απλά τα σπάει. Είναι μια γεύση διαφορετική από ότι έχετε δοκιμάσει. Αν δεν σας αρέσει το μέλι και το ανθόνερο βέβαια, μην κάνετε τζάμπα κόπο και τρέχετε μέχρι το Παγκράτι.
4) Ben & Jerry's: Αμερικανιά μέχρι εκεί που δεν πάει, απόδειξη ότι εκτός από συσκευασμένο μπορέιτε να το βρέιτε μόνο σε mall και στο Allou, αλλά δεν με ενδιαφέρει. Cookie Doh καρδούλες, καρδούλες, καρδούλες.
5) Soko: Χθεσινή μου ανακάλυψη, χωμμένο κάπου στον Αγ. Δημήτριο (10 λεπτά με τα πόδια από το metro mall όμως, ρώτησα). Κάνει παγωτά άνω του μετρίου, ειδικά αύτο με το μέλι που κυριολεκτικά ΤΣΑΚΙΣΑ ήταν αρκετά προτότυπο. Επληροφορήθην ότι κάνει φανταστικό παγωτο μπανάνα (αλλά δεν είχε) και έναν ενδιαφέροντα συνδυασμό φιστίκι μπισκότο. Βασικά είναι μια καλή εναλλακτική άμα σας τρέχουν οι φιλοι σας που δεν έχουν πάει στο metro mall (γτ αν είχαν πάει δν θα ξαναπήγαιναν). Τουλάχιστον να πιείτε τον καφέ σας κάπου που δεν νομίζετε ότι θα σας πλακώσει το ταβάνι.
6) Matonella: Αυτό που είναι Κανάρη και Ερμού και δεν σας γεμίζει το μάτι. Ούτε εμένα. Γι αυτό και δεν έχω φάει ΠΟΤΕ από εκεί. Άλλαξα γνώμη προσφάτως όταν έμαθα ότι ένας γνωστός μου ζαχαροπλάστης πίνει νερό στο όνομα του και το προτιμάει 1000 φορές από την κλασσική Παγωτομανία. I think it worths a try.
7) Το Κουτί: Παρόλο που το ξέρετε ως πανάκριβο καφέ εστιατόριο (κάνει καλό φαι όμως, θα το αναλύσω σε άλλο άρθρο) αυτό που ελάχιστοι ξέρετε ή τολμήσατε να δοκιμάσετε είναι το παγωτο τριαντάφυλλο. Η τιμή έιναι λίγο σοκ, αλλά έρχεται ένα πιάτο της σούπας γεμάτο ροζ μπάλες, διακοσμημένο με αυτές τις μεγάλες παλιακές καραμέλες τριαντάφυλλο που είναι σαν ροζ περλέ σωλήνες. Αν δεν ανήκετε στην δική μου κατηγορία (μονάντερος) μοιραστείτε το γιατί δεν θα το καταφέρετε όλο μόνοι σας.
8) Haagen Danz: Παρόλο που οι αλυσίδες δεν με ενθουσιάζουν γενικά, φέτος αυτή η αλυσίδα κατάπληξε. Τα 3 semifreddo τους είναι το ένα καλύτερο από το άλλο. Δοκιμάστε τα όπως+δήποτε. Και τα 3 (μετα συγχωρήσεως).
9) Παγωτατζίδικο στην στοά Κοραή. Πολύ decent παγωτά, πολύ ευγενικό σέρβις. 2 αρνητικά. Οι επαίτες που κάνουν παρέλαση (σε όλη την στοά, όχι μόνο εκεί) και οι πολυθρόνες αστεράκια. Ημαρτον πια!!υπάρχει και ο βιολογικός καθαρισμός επίπλων χρησιμοποιήστε τον!!! Το μαγαζί πάντως είναι καθαρό, εξ άλλου δεν υπάρχει άλλο παγωτατζίδικο μέχρι την Πλατεία Εξαρχείων οπότε βολευτείτε με ότι έχετε.
10) Παγωτομανία: Οι λόγοι είναι περισσότερο συναισθηματικοί. Όταν του Ψυρρή ήταν μόδα και με τρέχανε σε εκείνα τα καρακιτσάτα μπαρόκλαμπα (φωτεινές εξαιρέσεις το ASPRO, το Corto Maltese και η παλιά Cubanita) το παγωτό που μου έταζαν πρίν ή μετά την κιτσερέλα αρκούσε για να παρηγοριέμαι. Lila Pause και Ferrero Rocher εσείς φταίτε για όλα!!!
+1) Daidadi: Δεν είναι στην Αθήνα, είναι στην δέυτερη αγαπημένη μου (πλωτή) πόλη, στην Σύρο. Το μαγαζί το έχει ένας Ιταλός ο οποίο φτιάχνει φρέσκο χειροποίητο παγωτό καθημερινά. Η μεγάλη μου αγπαπη ήταν και θα παραμείνει το παγωτο καρπούζι. Παρακαλέιτε όποιος επισκεφθεί το νησι να μου φέρει ένα 5λίτρο. Ανταμοιβή σε cocktails!!!
Τελευταίο tip: Αν όλα αυτά σας πέφτουν μακριά/ακριβά ή δεν έχετε χρόνο ούτε να κάτσετε, ψάξτε για παγωτό μηχανής. Σε χωνάκι φυσικά. Το πιτσιρίκι μέσα σας θα σας ευγνωμονεί.
1) και με διαφορά. Waffles House: Ξεκίνησε από την Νάξο και ήρθε και στην Αθήνα, μάλλον γιατί μας λυπήθηκε. Απίστευτα παγωτα, πάντα ολόφρεσκα, με έναν κατάλογο που συνεχώς ανανεώνεται. Η πιο πρόσφατη ανακάλυψη/κεραυνοβόλος έρωτας, το παγωτο μωσαικό. Δοκιμάστε άφοβα τις βάφλες του, είναι οι καλύτερες που έχω φάει. Χωράνε μέχρι 4 μπάλες παγωτό (ναι, απο εμπειρία μιλάω) και αφού θα την κάνετε την γουρουνιά βάλτε και ζεστή σοκολάτα γάλακτος από πάνω (η οποία παγώνει και κάνει αυτό το κρατςςςςς). Δύο αρνητικά έχει. Είναι στην Βουλιαγμένη, οπότε αν μένετε κάπου βορειότερα από την Γλυφάδα, απλά πάρτε το πλοίο και πηγαίντε στην Νάξο, πιο κοντά σας είναι. Είναι σχεδόν πάντα γεμάτο, οπότε για να βρείτε τραπέζι συνήθως πρέπει να κάνετε τάμα στον Αγιο Πατάπιο, που δεν είναι πολύ busy και εύχεστε να σας ακούσει.
2) Εύη: Ναι για το γνωστό ζαχαροπλαστείο του Κολωνακίου μιλάω, αυτό με τα ωραία τσουρέκια. Κάνει παγωτό φράουλα από φρέσκιες φράουλες και παγωτο πραλίνα από πραλίνα χειροποίητη. Απλά δεν υπάρχουν λόγια. Επειδή δεν έχει να κάτσετε (ουτε καν να αφήσετε κάπου το όχημα με alarm) πάρτε το για το σπίτι, ακόμα κι αν χρειαστεί να διασχίσετε όλη την Πατριάρχου Ιωακείμ με φορητό ψυγειάκι των '80's. Σε φλούο χρώμα.
3) Τούλας: Η απόδειξη του ότι μια καλή και προτότυπη ιδέα μπορεί να σου φτιάξει όνομα. Το διάσημο παγωτό μουστάρδα (ονομάσία λόγω χρώματος και όχι λόγω πρώτων υλών) απλά τα σπάει. Είναι μια γεύση διαφορετική από ότι έχετε δοκιμάσει. Αν δεν σας αρέσει το μέλι και το ανθόνερο βέβαια, μην κάνετε τζάμπα κόπο και τρέχετε μέχρι το Παγκράτι.
4) Ben & Jerry's: Αμερικανιά μέχρι εκεί που δεν πάει, απόδειξη ότι εκτός από συσκευασμένο μπορέιτε να το βρέιτε μόνο σε mall και στο Allou, αλλά δεν με ενδιαφέρει. Cookie Doh καρδούλες, καρδούλες, καρδούλες.
5) Soko: Χθεσινή μου ανακάλυψη, χωμμένο κάπου στον Αγ. Δημήτριο (10 λεπτά με τα πόδια από το metro mall όμως, ρώτησα). Κάνει παγωτά άνω του μετρίου, ειδικά αύτο με το μέλι που κυριολεκτικά ΤΣΑΚΙΣΑ ήταν αρκετά προτότυπο. Επληροφορήθην ότι κάνει φανταστικό παγωτο μπανάνα (αλλά δεν είχε) και έναν ενδιαφέροντα συνδυασμό φιστίκι μπισκότο. Βασικά είναι μια καλή εναλλακτική άμα σας τρέχουν οι φιλοι σας που δεν έχουν πάει στο metro mall (γτ αν είχαν πάει δν θα ξαναπήγαιναν). Τουλάχιστον να πιείτε τον καφέ σας κάπου που δεν νομίζετε ότι θα σας πλακώσει το ταβάνι.
6) Matonella: Αυτό που είναι Κανάρη και Ερμού και δεν σας γεμίζει το μάτι. Ούτε εμένα. Γι αυτό και δεν έχω φάει ΠΟΤΕ από εκεί. Άλλαξα γνώμη προσφάτως όταν έμαθα ότι ένας γνωστός μου ζαχαροπλάστης πίνει νερό στο όνομα του και το προτιμάει 1000 φορές από την κλασσική Παγωτομανία. I think it worths a try.
7) Το Κουτί: Παρόλο που το ξέρετε ως πανάκριβο καφέ εστιατόριο (κάνει καλό φαι όμως, θα το αναλύσω σε άλλο άρθρο) αυτό που ελάχιστοι ξέρετε ή τολμήσατε να δοκιμάσετε είναι το παγωτο τριαντάφυλλο. Η τιμή έιναι λίγο σοκ, αλλά έρχεται ένα πιάτο της σούπας γεμάτο ροζ μπάλες, διακοσμημένο με αυτές τις μεγάλες παλιακές καραμέλες τριαντάφυλλο που είναι σαν ροζ περλέ σωλήνες. Αν δεν ανήκετε στην δική μου κατηγορία (μονάντερος) μοιραστείτε το γιατί δεν θα το καταφέρετε όλο μόνοι σας.
8) Haagen Danz: Παρόλο που οι αλυσίδες δεν με ενθουσιάζουν γενικά, φέτος αυτή η αλυσίδα κατάπληξε. Τα 3 semifreddo τους είναι το ένα καλύτερο από το άλλο. Δοκιμάστε τα όπως+δήποτε. Και τα 3 (μετα συγχωρήσεως).
9) Παγωτατζίδικο στην στοά Κοραή. Πολύ decent παγωτά, πολύ ευγενικό σέρβις. 2 αρνητικά. Οι επαίτες που κάνουν παρέλαση (σε όλη την στοά, όχι μόνο εκεί) και οι πολυθρόνες αστεράκια. Ημαρτον πια!!υπάρχει και ο βιολογικός καθαρισμός επίπλων χρησιμοποιήστε τον!!! Το μαγαζί πάντως είναι καθαρό, εξ άλλου δεν υπάρχει άλλο παγωτατζίδικο μέχρι την Πλατεία Εξαρχείων οπότε βολευτείτε με ότι έχετε.
10) Παγωτομανία: Οι λόγοι είναι περισσότερο συναισθηματικοί. Όταν του Ψυρρή ήταν μόδα και με τρέχανε σε εκείνα τα καρακιτσάτα μπαρόκλαμπα (φωτεινές εξαιρέσεις το ASPRO, το Corto Maltese και η παλιά Cubanita) το παγωτό που μου έταζαν πρίν ή μετά την κιτσερέλα αρκούσε για να παρηγοριέμαι. Lila Pause και Ferrero Rocher εσείς φταίτε για όλα!!!
+1) Daidadi: Δεν είναι στην Αθήνα, είναι στην δέυτερη αγαπημένη μου (πλωτή) πόλη, στην Σύρο. Το μαγαζί το έχει ένας Ιταλός ο οποίο φτιάχνει φρέσκο χειροποίητο παγωτό καθημερινά. Η μεγάλη μου αγπαπη ήταν και θα παραμείνει το παγωτο καρπούζι. Παρακαλέιτε όποιος επισκεφθεί το νησι να μου φέρει ένα 5λίτρο. Ανταμοιβή σε cocktails!!!
Τελευταίο tip: Αν όλα αυτά σας πέφτουν μακριά/ακριβά ή δεν έχετε χρόνο ούτε να κάτσετε, ψάξτε για παγωτό μηχανής. Σε χωνάκι φυσικά. Το πιτσιρίκι μέσα σας θα σας ευγνωμονεί.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)