on tour: Κύθηρα

Το νησί που δεν ανήκει πουθενά. Διοικητικά ανήκει στην Αττική. Γεωγραφικά μας έμαθαν ότι ανήκει στο Ιόνιο. Αρχιτεκτονικά και πολιτιστικά έχει κάνει το δικό του κράμα με στοιχεία από Αιγαίο, Ιόνιο και Πελοπόννησο. Χαρακτηρίζεται από απότομες εναλλαγές τοπίου, έχει απίστευτες παραλίες, ποτάμια, καταρράκτες, έντονη βλάστηση, επιβλητικό κάστρο και μακρά ιστορία καθώς ήταν πάντα αντικείμενο διαμάχης λόγω της στρατηγικής γεωγραφικής του θέσης.

Πώς θα πάτε: Αν έχετε τις ψυχικές αντοχές, θα πάρετε το πλοίο από τον Πειραιά. Κάνει μόνο 11 ώρες. Επειδή εγώ ή θα είχα πέσει στην θάλασσα και θα το πήγαινα κολυμπώντας ή θα είχα δείρει όλο το πλήρωμα μετά το πρώτο 4ωρο, αυτή την λύση την απέρριψα πανηγυρικά. Οι άλλες 2 λύσεις είναι το αεροπλάνο (αν έχετε λεφτά και δεν έχετε αμάξι), που σας προσγειώνει σχεδόν στο μισάωρο ή οδικώς μέχρι Νεάπολη και μετά καραβάκι το οποίο κάνει καμιά ώρα. Προτίμησα την δεύτερη λύση, με διανυκτέρευση στην Νεάπολη (στο Ε-ξαι-ρε-τι-κό Αϊβαλί στο οποίο μπούκαρα τυχαία με όλο μου το θράσος), η οποία νομίζω ότι ήταν και ιδανική γιατί φτάνεις ξεκούραστος, αλλά με δικό σου μέσον (και βενζίνη από την Σπάρτη, στα Κύθηρα την πληρώνεις με το αίμα σου).

Τι θα δείτε: Οπωσδήποτε το κάστρο στην Χώρα. Με ένα μικροσκοπικό αλλά πολύ προσεγμένο μουσείο, απίστευτη θέα και κατατοπιστικά info points. Από κει θα μετρήσετε τα εκκλησάκια στους πρόποδες του κάστρου και μετά θα πάτε να τα δείτε και από κοντά. Αν θυμάμαι καλά είναι 11, με πιο εντυπωσιακό το μισοβουλιαγμένο που έχει έκθετες τις τοιχογραφίες του στον καιρό αλλά και στον επισκέπτη. Επόμενο σημείο είναι η Παλαιόχωρα, η παλιά πρωτεύουσα των Κυθήρων την οποία αφάνισε στην κυριολεξία από τον χάρτη ο Μπαρμπαρόσα, μισθωμένος από τους Οθωμανούς. Επιβλητική τοποθεσία, ερείπια που σου προκαλούν ανατριχίλα ακόμα και αν δεν ξέρεις πως από αυτή την απόβαση δεν έμεινε κανένας επιζών και αρκετά εύκολο μονοπάτι. Οι Πιτσινάδες είναι ένα χωριουδάκι στο οποίο ζούσαν οι ευγενείς του Βυζαντίου, είναι ένας μικροσκοπικός παραδοσιακός οικισμός με ωραία πλακόστρωτα και παραδοσιακά σπίτια. Αξίζει μια βόλτα. Οι καταρράκτες της Νεράιδας στον Μυλοπόταμο είναι άλλο ένα σημείο το οποίο πρέπει να δείτε. Μαζί με τον πολύ καλά διατηρημένο νερόμυλο του Φιλιππή, είναι τα δύο πιο εύκολα προσβάσιμα αξιοθέατα της περιοχής. Αν έχετε το κατσίκι μέσα σας πάρτε το μονοπάτι που οδηγεί στο Καλάμι (ωραία παραλία, μας είπανε), θα δείτε πιο ερειπωμένους νερόμυλους, απίστευτα ξέφωτα και ρυάκια και αν σας βαστάει θα πάτε μέχρι το Καλάμι. Το Σπήλαιο της Αγίας Σοφίας με το σχεδόν άθικτο φρέσκο του 17^ου αιώνα είναι επισκέψιμο με ξεναγό και παρόλο που η είσοδος τσούζει λίγο (5 ευρώ), σε αποζημιώνει. Η Κάτω Χώρα είναι ένας ακόμα μεσαιωνικός οικισμός στον οποίο θα διαθέσετε γύρω στα 15 λεπτά από την ζωή σας, με την σκεπή μιας εκκλησίας να έχει γκρεμιστεί και να σας αποκαλύπτει παράξενα σχέδια σε πράσινο φόντο. Η γέφυρα του Καντουνίου επίσης συγκαταλέγεται στα must see, όπως και η εκκλησία των Μιτάτων, η οποία καταστράφηκε μαζί με την πλατεία του χωριού σε έναν σεισμό. Στον υπόλοιπο (ελάχιστο) χρόνο που θα σας απομείνει αν ακολουθήσετε κατά γράμμα τις οδηγίες μου, θα σας χρησιμεύσουν τα παρακάτω.

Που θα μείνετε: Δεν σας λέω που έμεινα εγώ που να μου κάνετε φάλαγγα (ναι,ήταν τόσο καλό). Γενικά αποφύγετε τα full τουριστικά μέρη όπως η Αγία Πελαγία, ο Αυλαίμονας και το Καψάλι (ειδικά αν δεν είστε Γερμανός τουρίστας στην ώριμη φάση της ζωής σας), εγώ θα προσανατολιζόμουν προς Κάλαμο, Μυλοπόταμο ή Λιβάδι.

Που θα φάτε: Αν ο έρωτας περνάει από το στομάχι, τα Κύθηρα έχουν τα φόντα να γίνουν μια βαθιά αγάπη. Εν ολίγοις σκάσαμε στο φαί. Θα πάτε στην Φιλιώ στον Κάλαμο και θα παραγγείλετε όπως και δήποτε τυρόψωμο και πράσινη κολοκύθα σαλάτα, μετά ότι πιάτο ημέρας έχει. Στα Μιτάτα θα φάτε στον Μιχάλη. Το πικάντικο κοτόπουλο με τις φρέσκιες τηγανητές πατάτες το λάτρεψα, όπως επίσης και τα τηγανητά τυροπιτάκια του (γενικά η χαρά της χοληστερίνης, αλλά δεν πτοούμαστε). Στον Ποταμό θα φάτε στον Πανάρετο, δεν έχω tips, ότι παράγγειλα το τσάκισα. Για φρέσκο ψάρι και αστακομακαρονάδα θα πάτε στον Σωτήρη στον Αυλαίμονα, ενώ στον Πλάτανο στον Μυλοπόταμο θα φάτε μπαμπάτσικη τυρόπιτα, φανταστική μελιτζανοσαλάτα, σωστά ψημένα κρέατα και το τοπικό λουκάνικο. Όλα σας τα γεύματα θα τα συνοδεύετε με αρικαρά, τον οποίο θα αγοράσετε για την Αθήνα από το οινοποιείο του Στρατηγού.

Που θα πλατσουρίσετε: Κατ αρχήν πριν ξεκινήσετε για την παραλία θα πρέπει να δείτε κατά που φυσάει ο άνεμος. Κυριολεκτώ. Αν πάτε σε παραλία που την φυσάει ο αέρας εκτός από την αναπόφευκτη πάλη με τα κύματα θα αντιμετωπίσετε και ότι μπορεί να φέρει στο διάβα σας η ανοιχτή θάλασσα. Δεν θέλετε. Πολύ ωραίες παραλίες είναι το Καλαδί (για μένα η καλύτερη, άξιζε τα απελπιστικά πολλά σκαλιά του ανεβοκατεβάσματος), η Φυρή Άμμος (αμέσως επόμενη στην λίστα μου, τεράστια παραλία με μπορντώ βότσαλα), η Λαγκάδα και ο Λορέτζος. Δυσπρόστιτες αλλά πολύ όμορφες είναι ο Άγιος Νικόλαος και οι Φούρνοι. Τεράστια και με σημεία να απομονωθείς αλλά και beach bar είναι η Κομπονάδα, ενώ η Λίμνη Παλαιόπολης είναι σταθερή αξία για τους ελεύθερους campers. Από την άλλη πλευρά του νησιού πολύ ωραία παραλία είναι ο Άγιος Λευθέρης, που όμως έχει αρκετό περπάτημα σε ένα όχι και τόσο εύκολο μονοπάτι. Για όσους δεν είναι για τέτοια, προσφέρεται η παραλία Λυκοδήμου, ακριβώς εκεί που τελειώνει ο δρόμος.

Τι θα φέρετε μαζί σας από εκεί: Αρικαρά και φατουράδα. Ο αρικαράς είναι τοπικός οίνος, ημίγλυκος και πίνετε παγωμένος. Η φατουράδα είναι τοπικό ηδύποτο που γίνετε με ρακή, ζάχαρη, κανέλα και γαρύφαλλο. Είναι λίγο δυνατό, αλλά δεν βαριέσαι!! Τα τοπικά γλυκά είναι μια παραλλαγή των σαμουσάδων, αλλά δεν με συγκίνησαν ιδιαίτερα. Αν βρείτε από γνωστό σας κάποιον καλό παραγωγό να πάρετε όσους τόνους μέλι αντέχετε να κουβαλήσετε.

Με τι άλλο μπορείτε να το συνδυάσετε: Μπορείτε πολύ εύκολα να περάσετε και μια βόλτα από την Ελαφόνησο, ίσα για να βουτήξετε στον Σίμο. Εναλλακτικά, μπορείτε να κατευθυνθείτε προς Μονεμβασιά. Από αξιοθέατα αξίζει να επισκεφθείτε τα σπήλαια κοντά στην Νεάπολη, ενώ αν δεν έχετε πάει ποτέ, είναι ιδανική ευκαιρία να πάτε στον Μυστρά, φροντίστε μόνο αν πάτε καλοκαίρι 12-4 το μεσημέρι να είστε κάπου με σκιά.

Μπυραρίες της Αθήνας

Δεν ξέρω πότε ακριβώς ο μέσος Έλληνας αποφάσισε να αποποιηθεί την παλιά καλή καλοκαιρινή μπυρίτσα στο μπαλκόνι και να ψάξει για γερμανικού τύπου μπυραρίες για να γεμίσει τα χειμωνιάτικα βράδια του (μάλλον όταν έκλεισε ο φιξ γιατί πολύ μεταξύ μας η amstel και η heinenken είναι λίγο μπουγαδόνερα), αλλά γεγονός είναι ότι λίγο πολύ έχουμε ενστερνιστεί την φιλοσοφία τους. ακολουθούν λοιπόν οι 9 πιο εγγυημένες μπυραρίες...enjoy!!!

1) B.A. Bierhaus: Η Bayern που έπιναν νερό στο όνομα της όλοι οι λάτρεις την μπύρας που ξέρω, ξανάνοιξε με άλλο όνομα και άλλον ιδιοκτήτη. Ίδιος χώρος, ίδια δροσερή αυλή και το κυριότερο, ίδια, ολόιδια pretzels. Μπορεί να μην έχει την ποικιλία που είχε σε μπύρες και από την ποικιλία κρεατικών να λείπουν τα ζυμαρικά από τυρί, αλλά αξίζει μια επίσκεψη, έστω και "τιμής ενεκέν". Εκτός από τα pretzels μην παραλείψετε να ενδώσετε και στην Pretzel, την χαδιάρα φουντωτή γάτα του μαγαζιού.

2) Berlin by 5 Drunk men: Αυτή είναι δική ΜΟΥ ανακάλυψη. Βρίσκεται σε έναν όμορφο πεζόδρομο στο Παγκράτι και έχει τον πιο καλόκαρδο και ευγενή σερβιτόρο που έχω δει. Καλή ποικιλία από μπύρες, μεζεδάκια για να τις συνοδεύσετε και ένα πρωτότυπο gadget για φοντύ τυριού που θέλω να το πάρω και σπίτι μου. Το ατού του μαγαζιού είναι οι κάνουλες μπύρας που έχει σε κάθε τραπέζι, lager και weiss, οι οποίες είναι συνδεδεμένες με έναν πίνακα που μετράει το πόσο ήπιατε. Δίνετε όνομα στην ομάδα σας και ξεκινάτε μια ευγενή άμιλλα με τα άλλα τραπέζια.

3) Octoberfest: Αν το ξύλο ήταν πιο σκούρο και οι χώροι λίγο πιο σκοτεινοί ίσως να το έκαναν πιο urban chic άλλα δεν παραπονιέμαι. Μεγάλη λίστα από μπύρες, μεγάλες και χορταστικές ποικιλίες, σωστό μένου και για τα υπόλοιπα, σου κάνει και για casual στέκι άμα υπάρχει στην γειτονιά σου. Πολύ κοντά στην σχολή μου, υπέφερα όταν είχε Octoberfest και έψηναν κοψίδια έξω κι εγώ έπρεπε να πάω για μάθημα. Μεγάλες αδικίες της ζωής.

4) Ζύθος: Για να την πω την αμαρτία μου το περίμενα πολύ καλύτερο. Μην παρεξηγηθώ, δεν ήταν καθόλου κακό, απλά ο θόρυβος γύρω από το όνομα του με είχε βάλε στο τριπάκι ότι θα είναι γενικά εμπειρία, και δεν ήτανε. Έχει ωραίο φαγητό και ωραίες μπύρες, λατρεύω το decor με τα καπάκια από τα μπουκαλια μπύρας που είναι σαν ψηφιδωτό, είναι λίγο overpriced, αλλά όταν δεν είναι φίσκα αξίζει. Ειδική μνεία στην αυλή του, που ήταν πολύ ήσυχη πριν το Χαλάνδρι γίνει hip (μην πω καμιά κουβέντα)...

5) Αλεξάνδρα: Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου πέφτει και σε πλακώνει, και η Αλεξάνδρα είναι τρομακτικά κοντα στο σπίτι μου. Έχει το κλασσικό ξύλινο decor πολύ ενημερωμένο κατάλογο με μπύρες, νόστιμο φαγητό και είναι πάνω στην πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας, η οποία σχεδιάστηκε για να είναι όμορφη αλλά κατέληξε λίγο σκοτέινή. Αν δεν είσαι της περιοχής είναι το τέλειο μερος not to be seen, ενώ καλοκαίρι με μια τεράστια σαλάτα σε τραπεζάκι στην πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας είσαι ευτυχής κι ας είσαι στην Αθήνα.

6) Alpen-stube: Είναι στην Γλυφάδα, αλλά πολύ χωμένη, σε ένα δρομάκι που έχει και άλλα μαγαζιά εστίασης αλλά παραμένει ήσυχο και διακριτικό. Είναι πολύ όμορφο μέσα, έχει λίγα και καλά πράγματα στον κατάλογο του και πολύ πολύ πολύ ευγενικούς ιδιοκτήτες. Κι εκεί που νόμιζα ότι ανακάλυψα το δεύτερο τέλειο not to be seen μέρος, έπεσα πάνω σε 3 γνωστους μου που είχαν έρθει με 3 άκυρες παρέες ο καθένας. Είναι πολύ όμορφη και χαλαρή όμως. Μοιάζει με την μπυραρία των Hobbits στο Lord of the Rings.

7) Barrel House: Στην εξωτική Αργυρούπολη, στην οποία είχα χρόνια να πατήσω κι από τότε έχει κάνε άλματα στον τομέα της εστίασης. Σαν χώρος τολμώ να πω ότι είναι σχεδόν αδιάφορος και λίγο παραφορτωμένος. Αλλά η ποικιλία σε μπύρες είναι αξιόλογη και οι μερίδες και οι ποικιλίες είναι τεράστιες και νόστιμες. Από τιμές είναι value for money. Καλό χειμωνιάτικο μαγαζί.

8) Silly Wizards: Παρά το σουρρεαλιστικό του όνομα είναι συπαθέστερη της Octoberfest που βρίσκεται στην ίδια περιοχή. Ωραία αυλίτσα, καλές τιμές, μεγάλες μερίδες και εξαιρετικό κοτόπουλο, όπως και να το χω φάει. Ήσυχο και λίγο παρείστικο μαγαζάκι για χαλαρή καθημερινή έξοδο.

9) Pulp: Στο προσβάσιμο και ανερχόμενο Κουκάκι. Ικανοποιητική ποικιλία από μπύρες σε πολύ καλές τιμές, με έχει βγάλει ασπροπρόσωπη σε κεράσματα σε περιόδους μεγάλης αφραγκίας. Από φαγητό μην περιμένετε πολλά, ποικιλίες λουκάνικων, πλατώ αλλαντικών και τυριών και κάνα τοστάκι. Η ουσία στην λιτότητα.