The kapsoura issue

Όλοι το έχουμε πάθει ή τουλάχιστον το έχει πάθει κάποιος πολύ καλός μας φίλος. Αυτό που τον παράτησε η γκόμενα για έναν μπούλη με μεγαλύτερο αμάξι/που ο γκόμενος της πήγε φαντάρος και αυτή θέλει να πιαστεί κάτω από το ΡΕΟ να πάει μαζί του στο στράτευμα/ που λιώνει πάνω από το κινητό που δεν χτυπάει/ που χτυπιέται, κλαίει, φωνάζει κι αναρωτιέται γιατί...Rings any bells???Επειδή το έχω ζήσει από όλες του τις εκφάνσεις, η λύση είναι μία:ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ!!!άσχετα με τα μουσικά σας ακούσματα και το πόσο ευαίσθητα είναι τα αυτιά σας (τα δικά μου καθόλου) ο μόνος τρόπος να εκτονωθεί αυτός που κλαιέι και οδύρεται όλη μέρα χωρίς να σας κάνει τον ώμο μούσκεμα από το κλάμμα είναι να τον ντύσετε, να τον στολίσετε (υπερβολικά) και να τον πάτε στους ειδικούς. Στους σκυλάδες. Αυτοί το έχουν αναγάγει σε επιστήμη, κάθε μέρος του προγράμματος απευθυνεται σε διαφορετικού είδους καψούρα.

Έχει special αφιέρωμα
στους φαντάρους (π.χ. κι απόψε στην σκοπιά)
σε όσους τους χωρίζει κυριολεκτικά μόνο η απόσταση αλλά είναι τίγκα ερωτευμένοι(π.χ. θα θελα να σουν εδω)
σε όσους τους παρατήσανε (π.χ. ένα γράμμα, μάτια που κλαίνε)
σε όσους έφυγαν αυτοί και το μετάνιωσαν (π.χ θέλω να σε ξαναδώ)
σε όσους τους κεράτωσαν(π.χ. στην υγειά της αχάριστης)
σε όσους κερατώσανε(π.χ δικαιωμά μου να γυρνώ στο σπίτι τα χαράματα)
σε όσους αναρωτιούνται αν θα βρουν το άλλο τους μισό ποτε (βρείτε μου κάποια που νάχει αισθήματα)
σε όσους δεν ενδίδει η γκόμενα (π.χ. θα παρακαλάς)

Όλα αυτά με πολύ νταπα ντούπα (οπότε ο φίλος σας δεν μπορεί να κλαφτεί και να θέλει από την φασαρία), χορό (όποτε και δεν μιλάει και κουνιέται που καθότανε 2 βδομάδες στον καναπέ σαν ιγκουάννα) και κυρίως ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΑΞΙΟΠΑΘΟΥΝΤΕΣ ΣΤΑ ΔΙΠΛΑΝΑ ΤΡΑΠΕΖΙΑ. Με το που θα πέσει η γνωστη σφαλιαρόμουντζα στο Α μέρος του προγράμματος του μέγα καλλιτέχνη (εκεί δεν χορέυουμε, μόνο χειρονομούμε) όλο και κάποιοσ διπλανός αντίθετου φύλου θα εντοπίσει τον χαροκαμμένο της παρέας. αν αυτό που δει του/της κάνει θα αρχίσει ο λουλουδοπόλεμος. Και τίποτα να μην παιχτεί μετέπειτα ο φίλος έχει πάρει την αυτοπεποίθηση που χρειαζόταν χωρίς πολλά λόγια. Μετά αρχίζουν οι χοροί. και με σπασμένο πόδι να πας, άμα είσαι αγοράκι η θέα ειναι απερίσπαστη, ειδικά στα τσιφτετέλια πάνω στο τραπέζι η καλύτερη θέση καψούρη είναι καθήμενος. Τα ζεμπέκικα είναι αφ ενός μεγάλη εκτόνωση για τα αγοράκια, αφ ετέρου πηγή γέλιου για τα κοριτσάκια. Sorry guys, αλλά έχω δει υπερβολικά πολλούς τύπους με μαυρο πουκάμισο και στενο παντελόνι να μισοκολυμπάνε αντίνα χορεύουν, κατα τύχην σφαλιάρες να πάνε και να έρχονται λόγω έλλειψης χώρου για την στροφή και κυρίως θεικές τούμπες. Για το ύφος "που είσαι μωρή ηλίθια να με δεις να χορεύω και να καταλάβεις τι έχασες" δεν μιλάω γιατί σέβομαι τον πόνο της καψούρας του άλλου.

Τώρα αν εσείς είστε πλήρως ευτυχισμένοι και τα μπουζούκια απέχουν παρασάγκας από τα ακούσματα σας, κάντε την καρδιά σας πέτρα, βάλτε ωτοασπίδες, πιείτε πολύ (άρκει να μην οδηγείτε), παίξτε με τα λουλουδάκια ακόμα περισσότερο και κυριως γελάστε. Όλο αυτό είναι μια κατάσταση περισσότερο για τον χαβαλέ. Δεν παέι κανείς να ακούσει τον εμπνευσμένο στίχο και την φανταστική μουσική, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΕΡΑ!!!ο κόσμος πάει για να περάσει καλά, να εκτονώσει την καψούρα του, να ξεπεράσει την πίκρα του και να κοιμηθεί πιο χαρούμενος από ότι ξύπνησε!!!Όταν καψουρευτείτε εσείς και κοπανιέστε για έναν έρωτα που όλοι ξέρουν -ακόμα κι εσείς- ότι σε ένα μήνα δεν θα τον θυμάστε καν, μην πάτε στα μπουζούκια, πηγαίνετε για τρέξιμο, τι να πω???

Κάνατε λοιπόν την καρδιά σας πέτρα, πηγατε στο σκυλάδικο, ευχάριστα ή δυσάρεστα πέρασε η βραδιά αλλά ο φίλος σας δεν ανέκαμψε. 2 τινά μπορεί να συμβαίνουν 1)είναι βαρια μορφη καψούρας. Σε αυτήν την περίπτωση ανατρέχετε πάλι στον λαικό βάρδο που βροντοφωνάζει "ο έρωτας με έρωτα περνάει" και τον στρέφεται προς την Μαιρούλα που και τον γουστάρει και καλό κορίτσι είναι και δνε θα οτν παρατήσει για τον καθε χλιδάφραγκο με το αμάξι των 100 χιλίαδων ευρώ και των 800 χιλιάδων δόσεων. 2) Γουστάρει που είναι στο επίκεντρο και τον προσέχουν και τον φροντίζουν όλοι. Μην σοκάρεστε, απολύτως ανθρώπινο και φυσιολογικό είναι. Σε αυτην την περίπτωση (yeyyyyy) συμβουλεύω απλά να μην ξαναπάτε στα μπουζούκια, πηγαίνετε τον σινεμά για να (ξε)σκάει και μόνο και κάποια στιγμή θα το παρατήσει το τροπάριο, δεν μπορεί.

Σε κάθε περίπτωση, καλά κουράγια!!!!

Tailor made: Early drinks+late night walks

Υπάρχουν κάποια μαγαζιά με μια μεταφυσική δύναμη, ανοίγουν σε μια περιοχή υποβαθμισμένη ή άγνωστη και ξαγνικά η περιοχή μεταμορφώνεται. Μόνο το δύσμοιρο το Guru δεν κατάφερε να μεταμορφώσει την Ομονοια, αλλά από τότε που έκλεισε η περιοχή μόλις πέσει το βράδυ είναι 10 φορές πιο επικίνδυνη. Anyways, την σχετικά ανεκμετάλλευτη πλατεία Αγ. Ειρήνης (στην οποία ετελέσθη το κοσμοιστορικό γεγονός της βαπτίσεως μου ΧΩΡΙΣ να γκρεμιστεί η εκκλησία) ήρθε να αναβαθμίσει το Tailor made. Σε συνδυασμό με το ήδη υπάρχον rooster, σε απόσταση αναπνοής από το Baba Au Rum και το Booze/Booze market ήρθε να μας κατεβάσει ακόμα πιο κάτω από την Πλατεία Καρύτση και να ενώσει το πολύγωνο πια, Αθηνάς-Κολοκοτρώνη, Καρύτση-Ρόμβης. Ναι, θα καταστρέφετε τα τακούνια σας στους σπαστικούς πεζόδρομους, ναι, θα ψάχνετε ΠΟΛΥ ώρα να παρκάρετε και ναι, για ακόμα μια φορά θα αλλάξει η οπτική με την οποία βλέπετε το κέντρο.

Στο προκείμενο λοιπόν, το Tailor made είναι ένας πολύ ωραίος χώρος, cozy και λιτός, όπως προστάζει-ευτυχώς-το τελευταίο trend διακόσμησης στην νυχτερινή μας ζωή. έχει ωραία μουσική, ψαγμένα φωτιστικά και ένα μάυρο μεγάλο γυάλινο τραπέζι στην μέση για να φέρνει τισ παρέες πιο κοντά. Παρόλο που πήγα Σάββατο βράδυ και γινόταν της κολάσεως, η σερβιτόρα ήταν άμεση και αποτελεσματική. Μασ έφερε νεράκι (σε δικό τους μπουκάλι και free of charge) κατάλογο. Ο οποίο κατάλογος ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ δεν βασίζεται στην λογική ότι πάρεις 10 ευρώ, λογική που μόνο σε ξεπούλημα λαικής αρμόζει, αλλά η κοστολόγηση γίνεται με βάση το πλήθος και το είδος των υλικών που περιέχει το cocktail σας. Εγώ πήρα το Below Eden, με το άρωμα τριαντάφυλλο (τι έκπληξη, κανείς δεν το περίμενε) και ήταν τέλειο. Αυτό με το τεράστιο καλαμάκι λέγεται Zombie αν θέλετε να ξέρετε και είναι εξίσου καλό και ότι πήραν οι υπόλοιπι το δοκίμασα, ωραίο ήταν αλλά δεν θυμάμαι τα ονόματα να σας το προτείνω. Η μουσική ήταν σε ανεκτά επίπεδα για τα αυτιά μου (δλδ δε γκάριζα για να με ακούσει ο διπλανός μου, πολύ σημαντικό για την ηλικία μου, πια), ήταν ευχάριστη και γενικά συνέβαλε στην easy διάυεση του μαγαζιού.

Και μετά την εμπειρία η φαντασίωση. Το μαγαζί λοιπόν, ενδύκνειται για early drinks ή ακόμα και καφέ (στον οποίο δεν βάζουν γευσεις γιατί αρνούνται να τον ψεκάσουν και να χαλάσουν το φυσικό και ακριβοπληρωμένο άρωμα του) μετά τα ψώνια ή το μάθημα ή το οτιδήποτε είχατε να κάνετε στο κέντρο. Όταν ο κόσμος αρχίσει και γίνεται υπερβολικά πολύς πάρτε τα ποδαράκια σας και χαζέψτε διαδοχικά τα second hand ρούχα στο Booze Market (φάτε και κάνα muffin από την κυριούλα, τα σπάνε), τον κόσμο που στριμώχνεται μέσα και έξω από το Baba (εσείς καθόσασταν, χαρείτε), την Κολοκοτρώνη ή την ανερχόμενη Περικλέους και τον κόσμο που πηγαινοέρχεται εκεί (θα πετύχετε κάνα γνωστό σας, θα τον χαιρετήσετε, θα κουτσομπολέψετε, θα περάσει η ώρα), θα φτάσετε στην Καρύτση (αν η πιπερίτσα είναι ανοιχτή φάτε και πείτε μου μια γνώμη, τι κακό κι αυτό, η μοναδική σουβλακερί της Καρύτση να κλείνει το βράδυ) και μετά αφού σας ξανάρθει η όρεξη για ποτό (γιατί θα σας ξανάρθει) απαρνηθείτε την Καρύτση για το ατμοσφαιρικό 42 ή το key και το apokey (πλατεία αγ. Θεοδώρων, η επόμενη μεγάλη αναβίωση του κέντρου, θυμηθείτε το) και κλείστε την μέρα σας ακριβώς όπως ξεκίνησε, χαλαρά.

New York sandwiches: My humble opinion

Τι έχει ανοίξει στην γειτονιά μου το τελευταίο 6μηνο (τουλάχιστον) και δεν το είχα πάρει καν χαμπάρι??Το New York Sandwiches. Είναι στην Σινώπης, απέναντι από τον Πύργο των Αθηνών, είναι μικρό, με ένα μεγάλο ξύλινο τραπέζι στην μέση και ανοιχτή "κουζίνα". Το παράδοξο είναι ότι ενώ παραγγέλνεις στο ταμείο, τα sandwiches στα φέρνει το παιδί αφού κάτσεις, το οποίο δεν είναι και το πιο time efficient πράγμα στον κόσμο, αλλά κάποιο λόγο θα έχουν για να εφαρμόζουν αυτήν την πολιτική. Anyways, σερβίρει κλασικά αμερικάνικα sandwiches όπως το φιλέτο-καραμελωμένα κρεμμύδια και το κοτόπουλο παρμεζάνα. Οι τιμές του είναι λογικές για σατουιτσάδικο που δεν σερβίρει μεταλλαγμένα (γυρω στα 7 ευρώ και κάτι), έχει και σούπα ημέρας και cheesecake (το οποίο δεν δοκίμασα γτ δεν θα πήγαινα σινεμά ΠΟΤΕ) και κάνει και delivery σε Αμπελόκηπους και Κολωνάκι. Γενικά είναι μια καλή επιλογή για να μην τρώτε τις συνήθεις αηδίες, είναι casual αλλά λόγω του ενός και μοναδικού παγκου του δεν είναι και για να πάτε 15 ατομα και να μπαστακωθείτε κάνα 3ωρο, πάμε, πραγγέλνουμε, τρώμε, φεύγουμε!!!Extra plus: όσο περιμένετε τα sandwiches μπορείτε να χαζεύετε τα λευκώματα για την Νέα Υόρκη, τα οποία υπάρχουν στο χαρακτηριστικό μεγάλο ξύλινο τραπέζι.

Καφε Αβυσσηνία: My humble opinion

Παρόλο που είναι κλασσικό και παλιό μαγαζί δεν είχα πάει ποτέ. Ντροπή μου. Επαθα πλάκα με την θέα από την ταράτσα. Φαίνεται και η Ακρόπολη και ο Ναός του Ηφαίστου, πήγα βράδυ οπότε ήταν πολύ ήσυχα και off season οπότε δεν είχε πολλούς τουρίστες. Δεν έφαγα, αλλά τσέκαρα τιμές και κατάλογο για next time, κουζίνα με φανερά πολίτικες επιρροές προσφέρει ένα ιδιότυπο comfort food, τιμές ελαφρά τσιμπημένες, αλλά δεν είδα το μέγεθος της μερίδας για να κρίνω. Το service ήταν άψογο και τα γλυκά που φάγαμε τα έσπαγαν. Εγώ πήρα μουχαλεμπί στο οποίο μου την χάλασαν λίγο οι φλούσες πορτοκαλιού και τα φιστίκια Αιγίνης, όχι γιατί δεν του ταίριαζαν (το αντίθετο) αλλά γιατί έχω πολύ μεγάλο θέμα με το άρωμα του τριαντάφυλλου και εκνευρίζομαι όταν το μπερδέυουν με άλλες γεύσεις. Τα γεμιστά δαμάσκηνα πάντως είναι ΟΛΑ τα λεφτά. Οι δύο πολυθρόνες που έχει δίπλα από τις τουαλέτες ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν δικές μου, τις λάτρεψα. Το μαγαζί μέσα θυμίζει ακριβό εστιατόριο δεκαετίας του 20 με πολλούς πίνακες+ταπετσαρία+βαριές ξύλινες καρέκλες. Έχει και ζωντανή μουσική κάποιες μέρες αλλά δεν έχω πάει και δεν ξερω και αν πηγαίνει και στο ύφος του μαγαζιού, αλλά οι τουρίστες αυτά θέλουν αν δουν και είναι τουριστική περιοχη...Επειδή πολλοί νομίζουν ότι είναι μεζεδωπολείο, ΔΕΝ είναι!!!Είναι εστιατόριο και οι τιμές του δικαιολογούνται γτ και στην Suzanna (μόνο με αυτό μπορώ να το συγκρίνω) τις ίδιες τιμές έχει πάνω κάτω ΧΩΡΙΣ την θέα. Μην παραγγείλετε τον μισό κατάλογο. γιατί θα το πληρώσετε χρυσάφι και δεν θα τα φάτε και όλα. Για όσους δυσκολέυονται να το βρούν είναι στην πλατεία με τα παλιατζίδικα, ένα στενό μετά το taf όπως κατεβάινεις πρός Θησείο. Φαντασιώνομαι άσχημα όμως να τρώω κοτόπουλο με κύμινο χειμωνιάτικο μεσημέρι, αφού έχω ανακαλύψει παζαρέψει και εν τέλει χρυσοπληρώσει πολυθρόνες παρόμοιες με αυτές που έχουν βάλει μπροστά από το wc...

Τα 10 καλύτερα μεζεδοπωλεία

Πρίν μπερδευτείτε, δεν έχουν καμία σχέση με τα 10 καλύτερα ρακομελάδικα. Στα μεζεδοπωλεία αυτά πιθανότατα να βρείτε κάτι καλό σε αλκοόλ να συνοδέψετε τα μεζεδάκια σας, αλλά εκεί που σας προτείνω πάτε κυρίως για το ΦΑΙ!!!!
1) Εξωστρεφής: Αυτό το μαγαζί μπήκε στην καρδιά μου φέτος. Όλο τον κατάλογο παραγγέλνουμε (και καταβροχθίζουμε). Η στριφτή τυρόπιτα και τα τυροπιτάκια του είναι πρώτα στην λίστα παραγγελίας μας, ακολουθεί η μελιτζάνα στο πήλινο, ο ντάκος και η πατάτα γκαστρωμένη. Από κρέατα, δεν έχω απόψη, ένα κοτόπουλο έχει, με αυτό βολεύομαι!!!
2) Ρακοκάζανο: Στο Χαλάνδρι, στο πεζόδρομο. Έμεινα άναυδη με το φαγητό τους. Επίσης πολύ ωραίος ντάκος "πειραγμένος" με πικάντικη κεφαλοννίτικη φέτα, κοτόπια/wrap, σουβλάκι κοτόπουλο με χαλούμι και κλπ κλπ. Μεγάλες μερίδες, προσεγμένες χωρίς περιττά λάδια.
3)Αρμόλια: Στο Χαλάνδρι επίσης. Λάτρεψα τις τυροκροκέτες τους, τα υπόλοιπα δεν τα θυμάμαι γτ αυτό το μαγαζί έχει δυνατό ρακόμελο, αλλά δεν άφησα και κανέναν άλλο να φάει οπότε ωραία ήτανε.
4)Τζίτζικας και Μερμηγκας: Λατρεύω τις σαλάτες του. Και τα υπόλοιπα νόστιμα είναι, αλλά οι σαλάτες τα σπάνε!!!Σε πολλά σημεία της Αθήνας, εγγυημένα καλό φαγητό, ευχάριστο περιβάλλον και για να μην ξεχνιόμαστε ΦΟΒΕΡΕΣ σαλάτες.
5)Το κουτούκι του 54, στην Πανόρμου. Οπως+δήποτε πάρτε το κοτόπουλο μελιτζάνα γιαουρτλου, τις τυροκροκέτες, τους ντοματοκεφτέδες, την ποικιλία με τα πιττάκια και την σαλάτα του 54. Επίσης έχουν το ωραιότερο ροζέ χύμα κρασί που έχω πιει.
6) Συνοικία το όνειρο: Στα Πετράλωνα. Μου άρεσε η αυλή του με τα σπασμένα παλιά πλακάκια κάτω, και τα καλαμάκια κοτόπουλο...ε καλά, και όλα τα υπόλοιπα.
7) Το καπάκι: Άλλο ένα μαγαζί στο οποίο παραγγέλνουμε ΟΛΟ τον κατάλογο. Hit το κοτόπουλο με ουίσκυ και οι πιο σπιτικές τηγανητές πατάτες που έχω φάει έξω.
8) Σουρωδείον: Φαντασική σαλάτα με λιαστές ντομάτες και μανιτάρια, ωραίοι κρεμμυδοντολμάδες και πολύ καλό κοτόπουλο με μουστάρδα και λεμόνι.
9) Επι τω λαικοτερον: κλασσική αξία. Ένα από τα καλύτερα χουνκιάρ της Αθήνας, φανταστική σαλάτα και απίστευτο σουβλάκι κοτόπουλο με ροζ σάλτσα. Για το τέλος έχει κρέπες!!!!!
10) Ούζου μέλαθρον: Αρκετά ενδιαφέρον φοντύ τυριού, όλοι εκθειάζουν τα αρνίσια παιδάκια με την σάλτσα κρασιού αλλά δεν τρώω αρνί οπότε τους πιστεύω, γενικά ότι έχω φάει έλεγε, το μόνο drawback είναι ότι παίζει να μην βρείτε τραπέζι αν δεν πάτε νωρίς ή καθημερινή.