Δεν ξέρω για ποιό λόγο, αλλά αυτό το μέρος από τότε που ήμουν πιτσιρίκι μου είχε κάτσει στραβά. Λίγο το περίεργο όνομα του, λίγο ότι μου χε πέσει η καταστροφή του από τον Κιουταχή σε απροειδοποίητο διαγώνισμα και ήμουν αδιάβαστη, δεν μου είχε κινήσει ποτέ την περιέργεια να το επισκεφτώ. Όταν τελικά η μοίρα (και το γεγονός ότι έχω οργώσει ήδη την μισή Ελλάδα) με έφερε εκεί η έκπληξη ήταν παραπάνω από ευχάριστη. Αν είσαι παντελώς αγεωγράφητος και κοιμόσουν και στην διαδρομή, πιστεύεις πιο εύκολα οτι σε φέρανε σε νησάκι παρά κάπου στην Ρούμελη. Προκειται για ένα λιμανάκι με διατηρητέα καπετανόσπιτα, πλακόστρωτα και πλατείες με φοίνικες, στο πιο απάνεμο σημείο της Στερεάς Ελλάδας. Κι επειδή τα αλευρομουτζουρώματα και το τριήμερο της Αποκριάς είναι κοντά, ίσως τα παρακάτω σας φανούν χρήσιμα.
Που θα βολτάρετε: Εκτός απο τα σοκάκια με το πλακόστρωτο, αξίζει να πάτε και μια βόλτα στο δασάκι, στα όρια του οικισμού. Το δασάκι αυτό το έφτιαξαν οι κάτοικοι του Γαλαξειδίου γύρω στο 1920 και είναι πια δύσκολο να πιστέψεις ότι κάποτε αυτό το σημείο ήταν άγονο. Μέσα στο δασάκι έχει ένα εκκλησάκι και στο τέλος του δρόμου είναι το παλιό Ξενία που λειτουργεί ως σχολή τουριστικών επαγγελμάτων. Μέσα στην πόλη είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου με το πιο εντυπωσιακό τέμπλο που έχω δει και τις ιδιαίτερες αγιογραφίες στους τοίχους, καθώς και το Ναυτικό Μουσείο, που λέγεται ότι είναι από τα πιο ενδιαφέρονται στην Ελλάδα. Όσον αφορά τις πιο μακρινές βόλτες, πολύ κοντά είναι οι Δελφοί στους οποίους αξίζει να πάτε μια βόλτα, τόσο για τον αρχαιολογικό χώρο και το μουσείο, όσο και για καφέ ή φαγητό με θέα τον μεγαλύτερο ελαιώνα της Ευρώπης. Στην άλλη πλευρά του νομού είναι το φράγμα του Μόρνου, μια τεράστια λίμνη την οποία μπορείτε να γυρίσετε περιμετρικά με το αυτοκίνητο και να δείτε εναλλαγές τοπίου, γεφυράκια, καταρράκτες, ακόμα και χωριά. Φυσικά, θα περάσετε πάνω από το φράγμα το οποίο είναι πανύψηλο και άκρως εντυπωσιακό. Ανθρωπο μάλλον δεν θα δείτε, αρνάκια, κατσικάκια, μοσχαράκια και γουρουνάκια όμως θα συναντήσετε μπόλικα.
Που θα φάτε/πιείτε/ξαποστάσετε: Μέσα στην πόλη θα πάτε στον Μπεμπελή. Ανοίγει μόνο χειμώνα, είναι ευγενέστατος και ξέρει να μαγειρεύει. Εξαιρετική ήταν η μελιτζάνα σε φύλλο κρέπας, το τυρόψωμο, η σαλάτα του μαγαζιού που μόνο τον σερβιτόρο δεν είχε μέσα, ενώ οι γύρω μας έπαιρναν ένα πιάτο με χοιρινό και λιωμένο τυρί το οποίο λόγω φυσικής απέχθειας στο χοιρινό δεν δοκίμασα. Το γλυκό που μας έφερε στο τέλος δεν έχω ιδέα τι ήταν, αλλά δεν πρόλαβα να το αναλύσω γιατί το εξαφάνισα. Η γαστριμαργική έκλπηξη της εκδρομής όμως κρυβόταν στην Ιτέα. Ο Λιάπης ανοίγει μόνο βράδυ και αν δεν έχετε κλείσει τραπέζι πιθανότατα να μην βρείτε να κάτσετε. Οι λόγοι είναι τρεις: οι κάτοικοι της Ιτέας φοράνε τα καλά τους και βγαίνουν για φαγητό, οι τιμές του είναι εξωπραγματικά χαμηλές και το κοντοσούβλι του είναι το καλύτερο που έχω φάει. Κάνει κοντοσούβλι κοτόπουλο, προβατίνα και άλλα δύο που δεν τα πρόσεξα (νομίζω κατσίκι και χοιρινό). Στην ζωή μου, δεν έχω ξεκοκαλίσει στην κυριολεξία άλλο πιάτο έτσι. Πήραμε δύο ορεκτικά, δύο κοντοσούβλια, σαλάτα και πατάτες, όλα πεντανόστιμα, και πληρώσαμε κάτι τύπου 22 ευρώ μαζί με το κρασί. Νομίζαμε ότι έχει κάνει λάθος στο λογαριασμό και του αφήσαμε 5 ευρώ tip!! Για ουζάκι ή για καφέ πολύ ωραίο είναι το Μπρίκι σε ένα φαρδύ πεζοδρομάκι στο Γαλαξείδι (που βλέπει λιμανι όμως) και το προτιμούν οι ντόπιοι. Για ποτό πήγα, νευρίασα κι έφυγα, καθώς διάλεξα ένα πολύ ωραίο μαγαζάκι, που δεν βάραγε πολύ δυνατά την μουσική. Έκτος του γεγονότος ότι είχε τιμές πιο ακριβές και από Αθήνα, το οποίο ήμουν πρόθυμη να το καταπιώ, χρέωνε 2 ευρώ τους ξηρούς καρπούς!! Εξαφανίστηκα, απλά.
S.O.S. tip: Κυριακή μεσημέρι τα εστιατόρια είναι κλειστά σε Ιτέα και Λιδωρίκι. Κατευθυνθείτε προς Γαλαξίδι ή Δελφούς για μεσημεριανό.
Τι να προσεξετε όταν κλείνετε δωμάτιο: Κάτι που είχα χρόνια να συναντήσω και για τόσο ακριβά δωμάτια μου εκανε κακή εντύπωση. Επειδή τα περισσότερα ξενοδοχεία ήταν παλιά καπετανόσπιτα, το μπάνιο είναι πολύ μικρό γιατί είναι στην ουσία προσθήκη στο δωμάτιο. Κατα μια ηλίθια τακτική του '70 πολλά ξενοδοχεία έχουν την βρύση και το τηλέφωνο του μπάνιο σε μια γωνία χωρίς καμπίνα, κουρτίνα ή τοιχωματάκι. Τα νερα λοιπόν τρέχουν στην αποχέτευση που είναι στην άλλη άκρη του μπάνιου κι εσείς τα κάνετε όλα εκεί μέσα Λιμνούπολη. Αν δν υπάρχει φωτογραφία που να φαίνεται καθαρά η ντουζιέρα και σας ενοχλεί όσο εμένα να δίνετε 50+ ευρώ την ημέρα για να κάνετε ντους μαζί με τον νιπτηρα, το καζανάκι και το πιγκάλ, καλύτερα να κλείσετε σε ξενοδοχεία με ευκρινείς φωτογραφίες του ντους ΣΕ ΚΑΘΕ δωμάτιο.
