Christmas in Athens: The avoidance guide

Το προσπαθήσατε. Και δέντρο στολίσατε, και μελομακάρονα φτιάξατε, και κουραμπιέδες. Και ειδατε την ετήσια χριστουγεννιάτικη διαφήμιση της Κόκα Κόλα. Αλλά όχι, το πνεύμα τον χριστουγέννων αρνείται πεισματικά να μπει μέσα σας. Και καλά κάνει. Πέρυσι τέτοιο καιρό έγραφα για τα 10 πράγματα που κρύβουν μέσα τους Χριστούγεννα. Τώρα απλά μου φαίνεται ανούσιο να ψάξω. Τι κάνεις λοιπόν όταν δεν θες να περάσεις Χριστούγεννα αγκαλιά με την κουβέρτα σου κοιτάζοντας το ταβάνι αλλά δεν είσαι και σε Christmas mood?Αν ανήκετε στην κατηγορία που θέλει την 25η Δεκεμβρίου να είναι απλά ακόμη μια ημέρα οργανωθείτε.

1) Κανονικά θα σας έλεγα να αποφύγετε το Σύνταγμα. Χθες είδα το δέντρο. Ε περισσότερο θυμίζει installation γκαλερί, παρά δέντρο. Σουλατσάρετε άφοβα λοιπόν, δεν έχει και τα σπιτάκια με τα πανάκριβα ζαχαρωτά πια...Μην σας πω διαβάστε εφημερίδα στο παγκάκι απέναντι...

2) Πηγαίντε σινεμά. Αν δεν δείτε χριστουγεννιάτικη ταινία και μόνοι σας θα είστε και δεν θα βλέπετε φωτάκια ταράνδους και αγιοβασίληδες για 2 ώρες τουλάχιστον.

3) Πηγαίνετε για μπύρες. Η συλλογιστική απλή. Στα μπαρ, στα καφέ και στα εστιατόρια ή εχουν στολίσει μέχρι εκεί που δεν πάει ή σου σπάνε τα νευρα με τα χριστουγεννιάτικα μενου, τα χριστουγεννιάτικα ροφήματα και τα χριστουγεννιάτικα ποτά. Μπύρα, τραπεζάκι έξω, σόμπα.

4) Πηγαίνετε σε σπίτια φίλων που είναι στο ίδιο mood με εσας. Ο γκρινιάρης των Χριστουγέννων έιναι γκρινιάρης όταν είναι μόνος του, όταν είναι τουλάχιστον 2 είναι κίνημα αντίστασης. Πιείτε συντροφικές βότκες, οργανώστε το κίνημα αφύπνισης και τυπώστε μπλουζάκια santa is dead.

5) Αποφύγετε τα παιδάκια. Αυτά έχουν ή πρέπει να έχουν το πνευμα των Χριστουγέννων μέσα τους. Ή θα το δεχθείτε και θα ενστερνιστείτε την χαρά τους ή θα μείνετε απλά μακριά. Αλλιώς σας βλέπω να παίζετε τον πιο μουτρωμένο Ρούντολφ από καταβολής κόσμου.

6) Μην μιζεριάσετε. Αυτό που ΟΛΟΙ πρέπει ντε και σώνει να είναι χαρούμενοι είναι καθαρός ψυχαναγκασμός. Στην τελική ας κάνει κάτι το πνευμα των Χριστουγέννων για να σας κάνει χαρουμενους. Ho Ho Ho Ho...

Η φτήνια τρώει τον παρά

Θα μπορούσα να αρχίσω να κατεβάζω καντήλια για την κρίση και την επακόλουθη μιζέρια, κατάντια και εξαθλίωση μας. Όμως δεν θα το κάνω. Γιατί το να κάνεις τον γερολαδά δεν είναι θέμα κρίσης, είναι θέμα άποψης. Απλά τώρα με την κρίση είτε έχουν βρει μια πολύ καλή δικαιολογία για να λένε και φωναχτά αυτά που σκέφτονταν και πριν τους δούλευαν ψιλό γαζί ή απλά δείχνουν υπερβάλλοντα ζήλο στην οικονομία. Αλλά για να συμμαζευόμαστε. Τα do's and dont's  των προσφορών ακολουθούν.

Do: Αγοράστε ρούχα, παπούτσια, κάλτσες, βρακιά στις εκπτώσεις. Είναι ρούχα, δεν χαλάνε, δεν λήγουν. Αν έχετε τι να βάλετε δεν υπάρχει λόγος να τα πληρώσετε παραπάνω.

Don't: Μην αγοράζετε ρούχα από τους Κινέζους, τις λαικές, από αυτούς που πουλάνε μαιμούδες στον δρόμο. Έκτος από την ενίσχυση της παραοικονομίας της οποίας είμαι σφορδη πολέμιος έτσι κι αλλιώς ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ people.

Do: Σταματήστε να αγοράζετε όλες αυτές τις βλαμμένες κρέμες προσώπου/σώματος/φτέρνας. Έτσι κι αλλιώς επηρρεάζουν μόνο τις εξωτερικές στοιβάδες της επιδερμίδας, δλδ κάνουν το δέρμα να ΦΑΙΝΕΤΑΙ οχι να ΕΙΝΑΙ πιο ελαστικό. Πίνετε πολύ νερό, κάντε scrub με baby oil και ζάχαρη και μάσκα στα μαλλιά με ελαιόλαδο.

Don't: Μην λυπηθείτε λεφτά για αντιηλιακά και ότι άλλο αποφασίσετε να βάλετε πάνω σας. Το αντιηλιακό έιναι το μόνο αντιγηραντικό που δεν θα σας κάνει να φαίνεστε σαν περσινή σταφίδα στα γεράματα. Αξίζει τα λεφτά του. Τα φτηνά ή ληγμένα καλλυντικά στην καλύτερη δημιουργούν φαγούρα ή ακμή. Στην χειρότερη αλλεργίες. Και οι γιατροί είναι παντα ακριβότεροι από μια υποαλλεργική κρέμα ή μια καλή μάσκαρα.

Do: Πηγαίντε με προσφορές θέατρα, σινεμά, ταξίδια (αεροπορικά εισητήρια, ΟΧΙ ξενοδοχείο, το τονίζω).

Don't: ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ μην πάτε με προσφορά για φαγητό ή σε ξενοδοχείο. Για να βάζουν προσφορά κάτι δεν πάει καλά. Και καλά να είναι off season χειμωνιάτικα στην Θάσο, καταλαβαίνεις ότι ο ανθρωπος βαραέι μύγες και κάνει προσφορά. Αν είναι χειμώνας και έχει προσφορά στα Τρίκαλα Κορινθίας όμως μάλλον θα χορευεις τανγκο με τις κατσαρίδες.Το ίδιο ισχύει και για τα εστιατόρια. Ή δεν πατάει άνθρωπος (και πάντα υπάρχει κάποιος καλός λόγος γι αυτό) ή δεν έχουν τνα κάνουν τα προχθεσινά φασολάκια και ψάχνουν το κορόιδο που θα τα φάει. Τα καλά μαγαζιά και τα καλά ξενοδοχεία ή μειώνουν τις τιμές τους γενικότερα ή δεν τις μειώνουν και ότι πληρώνεις παίρνεις. Με προσφορές δεν λειτουργούν πάντως.

Do: Φτιάξτε τα δικά σας κεικ/μακαρόνια/ψωμιά/μπισκότα.Είναι πιο φτηνά, έχουν λιγότερα συντηρητικά, είναι πιο νόστιμα και κρατάνε περισσότερο.

Don't: Μην αγοράζετε προιόντα που λήγουν ή που έχουν ήδη λήξει επειδή είναι πιο φτηνά. Η πλύση στομάχου και τα φάρμακα είναι ακριβότερα. Γκε γκε???

Do: Πλύντε μόνοι σας το αμάξι σας.

Don't: Μην ψάχνετε να βρείτε το πιο φτηνό βενζινάδικο. Βρείτε το πιο καλό και αποφασίστε ότι θα σας γδάρει. Καλύτερα αυτός παρά το συνεργείο.

Do: Κάντε μόνοι σας ότι καταφέρνετε (μανικιούρ, πεντικιούρ, αποτρίχωση, ίσιωμα μαλλιού)

Don't: Ας είμαστε ρεαλιστές. Κούρεμα, βαφή, αποτρίχωση μπικίνι/πλάτης ή laser δεν μπορείτε να κάνετε μόνοι σας. Πληρώστε τα να μην βγείτε σαν το τσιρκουλο έξω.

Do: Αγοράστε second hand βιβλία.

Don't: Μην αγοράσετε second hand ότι έρχεται σε απ ευθειας επαφή με το δέρμα σας. Εσώρουχα (seen  it happening), παπούτσια κλπ κλπ.

Do: Φτιάξτε τα δικά σας χριστουγεννιάτικα δώρα/στολίδια. Έχουν κάτι από εσάς και οι δικοί σας θα τα εκτιμήσουν.

Don't: Μην το παρακάνετε. Για κανέναν δεν είναι ιδανικό δώρο γενεθλίων ένα μπουκάλι βυσσινάδα, κι ας την έχετε φτιάξει με τα χεράκια σας.

Και για να σας θυμίσω, τα Saturn που είχαν moto το ανεκδιήγητο "η τσιγκουνιά είναι μαγκιά" έκλεισαν. Ελπίζω να ακολουθήσει και η εταιρεία με τον τζάμπα, την μάνα του και τον φωνακλά εκφωνητή. Τι διάλο, σε λαική στις 2 το μεσημέρι νομίζει ότι βρίσκεται???

10 tips για να παραγγείλετε σωστά

Το σκηνικό γνωστό. Έχετε πάει να ρημαδοφάτε, σας έρχεται ένας κατάλογος ίσαμε το λεξικό του Μπαμπινιώτη, παραγγέλνετε κάτι στην τύχη και όταν σας έρθει θέλετε να φάτε το πιάτο του διπλανού σας. Αναρωτιέστε τι πήγε στραβά κι εσείς παραγγείλατε το λάθος πράγμα. Μην ανησυχείτε. υπάρχει μεθοδολογία. Η ακόλουθη:

1) Παραγγέλνουμε πάντα το είδος στο οποίο ειδικεύεται το μαγαζί. Σε απλά ελληνικά σε χασαποταβέρνα παραγγέλνουμε κρέας, σε ψαροταβέρνα ψάρια ή θαλασσινά, σε ιταλικό εστιατόριο πίτσα ή ζυμαρικά, σε γιαπωνέζικο sushi και σε κινέζικο noodles και spring rolls. Ναι, εχω παραγγείλει κι εγω μπριζόλα σε ψαροταβέρνα. Ούτε η γάτα δεν την έτρωγε.Δεν έβαλα μυαλό. Παραγγειλα και ομελέτα σε παραδοσιακό καφενείο κυριακή πρωι. Την μέρα που θα μάθει ο μπαρμπα Μήτρος τι είναι το brunch εκείνη την μέρα και μόνο δεν θα μου σερβίρουν κάρβουνο. Η αποθέωση ήταν όμως τα γεμιστά σε σουβλατζίδικο. Δεν θέλετε να ξέρετε.

2) Σε μαγαζί που δεν το ξέρουμε δεν παραγγέλνουμε ΠΟΤΕ φαγητό που το κρύβει η σάλτσα. Αφήστε τα αλα κρεμ για μαγαζιά που εμπιστευεστε και αφήστε τους πειραματισμούς για τους συνδαιτημόνες σας.

3) Ρωτάτε για ότι υλικό δεν είναι σαφές στον κατάλογο. Πάντα ρωτάτε πόσα είδη κιμά έχουν τα μπιφτέκια και τι είδη είναι, πάντα ρωτάτε αν τα μανιτάρια είναι φρέσκα ή κονσέρβα και ΠΑΝΤΑ ρωτάτε σε τι λάδι τηγανίζουν τις πατάτες σας.

4) Ζητάτε το μέρος του κρέατος που θέλετε. Η παράξενη από δω τρώει μόνο φιλέτα, μπριζόλες και καρέ. Όλα τα υπόλοιπα απλά δεν είναι για μας.

5) Αποφεύγετε τα μαγειρευτά φαγητά. Συνήθως είναι μαγειρεμένα ώρες πριν οπότε η μισή νοστιμιά έχει χαθεί. Ξαναζεσταμένα είναι χειρότερα από κρύα και τα μααρόνια σχεδόν πάντα λασπωμένα. Επίσης πάρτε το απόφαση, την μαμά σας σε αυτά τα φαγητά δεν την ξεπενάει κανείς.

6) Το φαγητό που είναι η σπεσιαλιτέ του μαγαζιού φαίνεται από τον κατάλογο. Είναι αυτό που έχει 3 σειρές περιγραφή από κάτω και είναι σε φαινομενικά άσχετη κατηγορία. Παραγγείλτε το.

7) Αν δεν έχετε ιδέα τι να πάρετε αρχίστε να χαζεύετε τι τρώνε οι γύρω σας που μάλλον ξέρουν το μαγαζί. Προσπαθήστε να ταιριάξετε αυτό που βλέπετε με την περιγραφή στον κατάλογο κι αν δεν τα καταφέρετε αναβιώστε την γνωστή σκηνή "I'll have what she is having". Χωρίς το foodgasm.

8) Αν δεν ε΄'ιναι σε μεζεδάκι, μην παραγγείλετε ΠΟΤΕ κρέας που δεν έχετε ξαναδοκιμάσει. Ναι, το φιλέτο ζαρκαδιού μπορεί να είναι ωραίο, αλλά αν δεν είναι θα μείνετε νηστικοί. Αν είναι για την μέση όμως, αν δεν αρέσει σε εσας μπορεί να αρέσει σε καποιον άλλο, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι θα υπάρχει στο τραπέζι κάτι να φας εκτός απο ψωμί.

9) Ότι έχει την λέξη 'tropicana" μέσα έχει ανανά.Αν δεν είστε φαν του γλυκόξινου παραγγείλτε ένα καλαμάκι κοτόπουλο.

10) Αν ο κατάλογος είναι μισή σελίδα και τίποτα δεν σας γεμίζει το μάτι πάρτε το πιο απλό πιάτο που υπάρχει. Και καλό να μην είναι, δεν κρύβει εκπλήξεις. Μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα. Τέλεια. Μπριζόλα με πατάτες. εξαιρετικά. Από τον αφρό κουνουπιδιού και το σουφλέ κοτόπουλο με μανταρίνι περισσότερες πιθανότητες έχει να τρώγεται.

Dinner and a movie

Είναι η πρώτη επιλογή για τις μέρες που ψιλοέχεις όρεξη να βγεις αλλά δεν πετάς και την σκουφια σου, για τις μέρες με πολύ κρύο και μέτρια διάυεση ή για τις μέρες που δεν έχεις όρεξη να μιλήσεις. Είναι ένα στάδιο πιο χαρούμενο από την κατάσταση "τσαι και συμπάθεια" και ένα στάδιο πρίν το "φέρτε μου να πιο όλο το Βόσπορο". Ενδεικνυειται για καθημερινές, κάτι κουλές Δευτέρες καθώς και για first date με υποψήφιο έτερον ήμισυ που κάθε φορα που του απευθύνετε το λόγο απαντάει με 3 λέξεις και κοιτάει τα παπούτσια του. Ιδού οι καλύτεροι συνδυασμοι.

Γαλαξίας και New York Sandwiches: Θα σας βγει ο κούκος αηδόνι γιατί ο Γαλαξίας είναι το μόνο σινεμά της περιοχής που δεν εννοεί να καταλαβει ότι έχουμε κρίση και έχει πανάκριβο εισητήριο και καμία εκπτωση. Αλλά έχει καλές ταινίες. Μετά ορμάτε μετα μανίας σε ενα Philly Stake sandwich, το οποίο είναι value for money και βγάζετε και τα σπασμένα και τον indie εαυτό σας.

Νιρβάνα και Αγορά: Η απόσταση μεταξύ τους είναι απλά αστεία. Ο νιρβάνα φέρνει λίγο πιο κουλτουροταινίες, κάθε πέπμτη και παρασκευή έχει 2 for 1 και η αγορά εξαιρετικές σαλάτες, μεγάλες μερίδες και μια προσωπική αδυναμία σε εμάς γιατί τους έχουμε χτίσει over the years. Προσεγμένο εστιατόριο και προσεγμένο σινεμά.

Ααβόρα και Αλεξάνδρα: Το καθαρόαιμο κουλτουροσινεμά. Θα δείτε όλες τισ ευρωπαικές ταινίες που προτείνει ο Κουτσογιαννόπουλος και μετά θα πάτε να κοπανήσετε και την πρώτη μπύρα μονορούφι για να μπορείτε να ξαναμιλήσετε σε άνθρωπο. Σινεμά που δικαιολογεί τον τίτλο του, μπυραρία με τριψήφιο αριθμό ετικετών και ανθρωπεμένο φαγητό.

Δαναός και Spring Roll: Το τι χαρά έχω κάνει που το spring roll κατέβηκε από το κατσάβραχο που ήταν και πήγε σε μια ωραία ισάδα δίπλα από το Γηροκομείο δεν περιγράφεται. Ιδανικά μετά τις νύχτες πρεμιέρας περνάτε από κει για noodles, won ton με κρέας και φυσικά spring rolls. Μην ξεχάσετε να πάρετε τηγανητή μπανάνα στο τέλος.

Πτι Παλαί και Arret du Temp: Μεσολαβεί λίγο περπάτημα δεν θα το αρνηθώ αλλά είναι τόσο όμορφο. Έχει ελαφριές σαλάτες, χορταστικό club sandwich και δολοφονικά γλυκά. Και πολύ πολύ άνετους καναπέδες. Όσο για το σινεμά, συνοικιακό που καλά κρατεί. Υποστηρίζουμε.

'Ελλη και Μπριζολάκια Ακαδημίας: Ευκολή πρόσβαση με το μετρό, ιδανικό για όσους θέλουν να σαπίσουν μαζί σε μια αίθουσα αλλά μενουν σε διαφορετικές άκρες της πόλης. Μετά απλά περνάτε απέναντι και τρώτε το πιο νόστιμο, καθαρό και υγειινό σουβλάκι του κέντρου. Πάρτε και την μελιτζάνα. Ε. μετά πάρτε ο καθένας τον δρόμο του.

Εμπασσυ και Sugar Inn: Σινεμά που φέρνει όλα τα είδη ταινιών, μαγαζάκι με ωραίες κρέπες, τεράστιο club και υπέροχους ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ λουκουμάδες. Δεν έχει να κάτσετε μέσα οπότε δεν είναι για μέρες με πααααααρα πολύ κρυο, αλλά χαζεύετε όλη την επρατζάδα της Τσακάλωφ.

Αθήναιον και Ραέτι. Γιατί μετά την γκανγκστεροταινία μια μαραθόπιτα και τα θεικά ντολμαδάκια τραβιούνται. Με ρέγουλα τις ρακές.

Το μεγάλο μας τσίρκο

Παρόλο που πηγαίνω αρκετά συχνά θέατρο αποφεύγω συστηματικά να δημοσιεύσω την γνώμη μου για παραστάσεις. Πρώτον, γιατί οι θεατρικές μου γνώσεις είναι ελλειπέστατες και δεύτερον γιατί με συγκινούν πολύ διαφορετικά πράγματα από το ευρύ κοινό, οπότε δεν θέλω να πάρω κανέναν στο λαιμό μου. Αλλά αυτή η παράσταση είναι διαφορετική. Είναι εμβληματική από μόνη της. Προσωπικά θα πήγαινα να την δω ακόμα κι αν την ανέβαζαν 6χρονα, πιθήκια ή ζογκλέρ. Δεν γίνεται να έχεις ζήσει στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης και να μην έχεις ιδέα για την παράσταση που πέρασε την λογοκρισία της χούντας, έγινε σύμβολο αντίστασης, με την ασφάλεια της εποχής να φακελώνει τους θεατές, να οδηγεί την Καρέζη σε φυλάκιση, να κόβεται και να επανέρχεται και έναν Ξυλούρη να ηλεκτρίζει την ατμόσφαιρα όλης της γενιάς του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχα ούτε καν ως ιδέα όταν πρωτοπαίχτηκε η παράσταση. Τώρα που ξανανέβηκε δεν θα την έχανα. Την κυνηγούσα όλο το καλοκαίρι και ήταν sold out. Είχα ακούσει από ολους τα καλύτερα, και πριν από λίγες ώρες την είδα. Υποκλίνομαι στο ταλέντο του Καμπανέλη, τα κείμενα του είναι εξαιρετικά. Αλληγορικά, σαφέστατα και δεν έδιναν το παραμικρό πάτημα στην λογοκρισία να τους κόψει, γιατί ό,τι πιο επαναστατικό το έλεγαν οι ήρωες του Έθνους. Απλά ευφυέστατα. Η μουσική του Ξαρχάκου λέει με νότες όσα δεν μπορούσαν να ειπωθουν με λέξεις, συμπληρώνοντας σχεδόν εφάμιλλα τα κείμενα. Στον σύγχρονο θίασο τον ρόλο του Καζάκου έχει ο Τάσος Νούσιας ο οποίος σε αυτήν την παράσταση είναι πολύ καλος, τον ρόλο της Καρέζη έχει η Μαρίνα Ασλάνογλου, την οποία δεν πρέπει να πέτυχα σε καλή μέρα, γιατί ενώ στο πρώτο μέρος ήταν off key στο δεύτερο, και ειδικά στα 10 τελευταία λεπτά με έκανε να κλαίω, ο Αρμένης είναι πάντα ο Αρμένης και τα τραγούδια ερμηνεύει ο Ζαχαρίας Καρούνης. Συγχαρητήρια στο παιδί, θέλει πολλά κότσια να πεις τραγούδια που έχει πει ο Ξυλούρης και μάλιστα σε κλειστό χώρο με πολύ κοινο. Μου άρεσε πάρα πολύ που δεν πήγε να τον μιμηθεί και ήταν πολύ στιβαρός και αξιοπρεπής στην σκηνή. Απλά στο δικό μου μυαλό τριβέλιζε ότι αν τα τραγούδια τα έλεγε ο Χαρούλης θα έκλαιγα από την αρχη μέχρι το τέλος της παράστασης (καθαρά και μόνο γιατί είναι ο μοναδικός τραγουδιστής που έχω δει να ακούγεται τέλεια ακόμα και χωρίς μικρόφωνο, και επειδή η ορχήστρα ήταν ζωντανή σε μερικά σημεία κάλυπτε την φωνή του Καρούνη και "έχανε" από εκεί. Ήταν όμως πάρα πολύ σωστός, το προσέγγισε με συγκινητικό σεβασμό και η παρουσία του δεν "κλώτσαγε" συγκρινόμενη με την ερμηνεία του Ξυλούρη). Ο υπόλοιπος θίασος έκανε κι αυτός ό,τι μπορούσε για να φανεί αντάξιος του έργου και σε γενικές γραμμές τα κατάφερε. Το έργο είναι 3ωρο και κάποια σημεία νιώθεις ότι έπρεπε να είναι πιο σύντομα, αλλά λαμβάνοντας υπόψη ότι την εποχή που γράφτηκε η ελευθερία έκφρασης δεν ήταν ακριβώς δεδομένη (το αντίθετο μάλιστα), είναι λογικό κάποια πράγματα να είναι περιφραστικά. Το μεγάλο κλάμμα ξεκινάει από τον Βενιζέλο και μετά (γιατί το μεγάλο μας τσίρκο είναι μια επιλεγμένη αναφορά σε διάφορα περιστατικά από την ιστορία της Ελλάδας), για το οποίο η σκηνοθετική προσέγγιση συγκίνησε ακόμα κι εμένα την σκηνοθετικά αμόρφωτη, ο ξεριζωμός είχε επίσης πολύ συγκίνηση και πολύ καλή σκηνοθεσία ενώ ο δέυτερος παγκόσμιος πόλεμος προσγγίζεται προσεκτικά και συγκινιτικά. Η φράση με την οποία έβαλα τα κλάμματα είναι "Οι ρίζες μας είναι βαθιές, το χλωμα δικό μας. Αν δεν το πιστεύεται βάλτε το αυτί σας και ακούστε. Η γη χτυπάει με 80 χτύπους το λεπτό. Κάτι κινείται. ΚΑΤΙ ΚΙΝΕΙΤΑΙ." Τόσο παλιά και τόσο επίκαιρη και τόσο ανατριχιαστικά αληθινή. 'Οπως και το θέμα που πραγματεύεται το έργο.

Comfort food

Ναι, είναι χιλιοειπωμένο η κρίση φέρνει την ανάγκη για επιστροφή στις ρίζες, την εκτίμηση στους οικογενειακούς δεσμούς και την ανάγκη να καταφύγουμε στην ασφάλεια των παιδικών μας αναμνήσεων μέσω του φαγητού. Απλά το comfort food διαφέρει από γενιά σε γενιά. Το comfort food εμάς των ταλαίπωρων που γεννηθήκαμε την δεκαετία του 80 είναι το ακόλουθο (με συνταγές)

1) Τοστ ζαμπον τυρί πατατάκια κέτσαπ. Η παιδική μας ηλικία σημαδεύτηκε από την μόδα των τοστάδικων. Μεγάλη μου απορία τι στον κόρακα είχε μέσα η σως Βουδαπέστης. Το κλασσικό τοστ που μας έπαιρνε η μαμά μας για να τρώμε κάτι στο θερινό σινεμά στις παιδικές ταινίες. Φτιάξτε το όταν βρειτε δικαιολογία να ξαναδείτε την Λαίδη και τον Αλήτη ή τα 101 σκυλάκαι της Δαλματίας.

2) Σουφλέ με ψωμί του τοστ. Must σε όλα τα παιδικά πάρτυ, σε διάφανο πυρεξ δίπλα από τις πορτοκαλάδες και τισ κοκα κόλες. Ευκολη αναβίωση. Αλείφετε με μαργαρίνη (κλασική αξία 80"s) και τις 2 πλεύρες από τις φέτες του τόστ (χωρίς κόρα), Στρώνετε στο πυρεξ και από πάνω στρώνετε τις φέτες του ζαμπον. Στρώνετε διάφορα τυριά τριμμένα από πάνω και αν θέλετε και κανένα σωταρισμένο λαχανικό (πιπεριά. πράσο ή ντομάτα). Καλύπτετε πάλι με ζαπόν και από πάνω με φέτες αλειμμένες με μαργαρίνη, ενώ περιχύνετε με το κλασσικό μείγμα αυγού και κρέμας γάλακτος. Ψήνετε μέχρι να ροδίσει. Τρώγεται ακούγωντας μεγάλες επιτυχίες των 90's, όπως "κι αν ξυπόλητη χορευω", "αίμα, δακρυα κι ιδρώτας", "το νου σου κύριε οδηγέ" και "πρώτη φορά γιορτάζω".

3) Καρμπονάρα. Όχι την αυθεντική, με τα αυγά. Την fake, που έκαναν οι μαμάδες μας με το που ανακάλυψαν την κρέμα γάλακτος. Για να πετύχει η συνταγή τα μακαρόνια απαγορεύεται να είναι al dente, η σάλτσα είναι πολυ εύκολη κόβουμε το μπέικον σε κομματάκια και το σωτάρουμε σε αντικολλητικό τηγάνι (άλλο breakthrough των '90's, με την διαφήμιση που το κοριτσάκι βάραγε το τηγάνι στο χέρι του μαγαζάτορα ουρλιάζοντας ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ TEFAL). Όταν τσιγαριστεί ρίχνουμε την κρέμα γάλακτος και λίγο πιπέρι και όταν δέσει το ρίχνουμε ΠΑΝΩ στα μακαρόνια.

4) Γαρίδες με σως "κοκταίηλ". Ναι, η original είναι με αβοκάντο και περίεργη σως. Οι περισσότερες νοικοκυρές όμως βαριόντουσαν να βρουν αβοκάντο. Τηγάνιζαν λοιπόν τις γαρίδες (καθαρισμένες) τις έστρωναν πάνω σε μια πιατέλα που την είχαν τιγκάρει στο μαρουλόφυλλο και έβαζαν δίπλα την αμίμητη πανευκολη σως μαγιονέζα-κέτσαπ-λίγη μουστάρδα-λίγο λεμόνι ή κονιάκ και ταμπάσκο. Ότι απέμενε τρωγόταν ωραιότατα την επόμενη μέρα μπροστά από την τηλεόραση.

5)Κοτόπουλο σνίτσελ γεμιστό με ζαμπον και τυρί. Αυτό που όλοι οι άλλοι ονομάζουν κοτόπουλο Κιέβ. Η εύκολα λύση όταν η μαμά σας είχε δουλειές και δεν προλάβαινε να μαγειρέψει τις "αγαπημένες" σας φακές και πολύ στεναχωριόσασταν.  Θα χαρείτε να ενημερωθείτε ότι πολλά χασάπικα το φτιάχνουν ακόμα. Ξεπαγώνετε, τηγανίζετε και συνοδεύετε με πατατάκια.

6) Μωσαικό: Το αγαπημένο όλων των παιδακίων γτ είχε σοκολάτα και μπισκότο και τρούφα (ενίοτε πολύχρωμη). Για τα το αναβιώσετε δεν θέλω μοντερνισμούς. Τα μπισκότα θα είναι πτι μπερ (και όχι μιράντα), το λικέρ θα είναι κονιάκ (ή άντε tia maria) και η φόρμα η μακρόστενη του κεικ. Ξεκινάμε: 3 πακέτα πτι μπερ, 250 γραμάρια μαργαρίνη, 250 γραμμάρι άχνη ζάχαρη, 4 αθγά, 2 βανίλιες, 1 1/2 φλιτζάνι του καφέ λικέρ, 3-4 κουταλιές της σούπας κακάο. Χτυπάμε το βούτυρο μέχρι να γίνει άσπρο και συνεχίζοντας το χτύπημα προσθέτουμε την ζάχαρη, τα αυγά, την βανίλια, το κακάο και το  μισό λικέρ μέχρι να γίνει κρέμα λεία και αφράτη. Σπάμε τα πτι μπερ σε μικρά κομμάτια, τα ραντίζουμε με το υπόλοιπο λικέρ και τα ανακατεύουμε στο μείγμα. Τα βάζουμε σε μακρόστενη φόρμα, τα πασπαλίζουμε με τρούφα και βάζουμε στο ψυγείο για 1-2 ώρες τουλάχιστον. Μην κάνετε τον κόπο να το κόψετε, πάρτε ένα κουτάλι της σούπας και enjoy!!!!

Οι καλύτερες σοκολατερί στην Αθήνα

Έχω μια (ακόμη) παραξενιά σε σχέση με τον μέσο Έλληνα. Δεν πίνω καφέ (ναι, ρε, τα νευρα είναι φυσικά, υπάρχει πρόβλημα???). Το αποτέλεσμα έιναι ότι στιςσπάνιες φορές που υποχωρώ και δεν πάμε για φαγητό (από την αρχή) βολεύομαι με κάτι νερομπλούκια με ολίγον γάλα και κακάο τα οποία με περισσό θράσσος όχι μόνο τα κατονομάζουν "σοκολάτες" αλλά τα χρεώνουν και 4 ευρώ (2 σουβλάκια δλδ, λυγμ). Αλλά όχι, πήρα την εκδίκηση μου!!! Ιδού οι καλύτερες σοκολάτες τησ Αθήνας λοιπόν.

1) Rezin: Κλασσική, αγαπημένη, υπέργλυκη και θεόκαυτη σοκολάτα από lacta σε τεράστιο ποτήρι και στο πιο cult καφεποτείον της Αθήνας. Στην Μπενάκη, στα Εξάρχεια, σε περιβάλλον που πλησιάζει την θεόκουλη περσινη διαφήμιση με τους μεταλλάδες και το τσαγάκι. Παραγγείλτε προκαταβολικά πολύ νερό γτ θα λιγωθείτε και πηγαίντε ημέρα με πολύ πολύ πολύ κρύο, θα ζεσταθεί το μέσα σας εγγυημένα.

2) Dark side of chocolate: Σοκολάτα φτιαγμένη από 3-4 διαφορετικά έιδη Valrhona, για όσους αγαπούν την σοκολάτα και όχι την ζάχαρη. Πηχτή, επίσης συνέρχεσαι μετά από πολύ νερό και έχεις και bonus τα πρωτότυπα σοκολατάκια που φτιάχνει ο ιδιοκτήτης. Το θέμα είναι να βρεις τραπέζι (5 έχει όλα κι όλα)...

3) Playce της Πανόρμου: Έκτος από το ότι πας και λιώνεις στα παιχνίδια, δεν φεύγεις χωρίς να δοκιμάσεις την σοκολάτα τους (για πολύ καμμένα απογευματα από όλες τις απόψεις). Ζητάτε από τον κατάλογο της eraclea κάποια από τις30κάτι γευσεις και την ζητάτε πηχτή. Τρώγεται με το κουτάλι και μουγκανίζοντας.

4) Chocolaterie: Στο Χαλάνδρι. Δοκιμάστε την γαλλική τους σοκολάτα και αγνοήστε όλες τις υπόλοιπες. Πιάστε θέση και στον δερμάτινο καναπέ, απλώστε και τα πόδια σας, πάρτε και ένα περιοδικό και παχατέψτε μέχρι της 10 που κλείνει.

5) Chocolate Duck: Αν και είναι στην Νέα Ερυθραία (η οποία έχει γίνει πιο πολυσύχναστη και από την Πλατεία Αγ. Ειρήνης πια) και πέφτει λίγο μακριά για εμάς τα παιδιά του κέντρου αξίζει τον κόπο όχι μόνο για την πηχτή ζεστή σοκολάτα της αλλά και για τα τέλεια γλυκά (γτ η υπογλυκαιμία παλέυεται σε διπλό μέτωπο). Οι κοπέλες έιναι γλυκύτατες, το μαγαζί χουχουλιάρικο αλλά στα πολλά κρύα όοοοοοοταν έρθουν πάρτε και αντιολισθητικές μαζί σας. Είναι στα Βόρεια του νομού Αττικής, μην ξεχνιέστε.

6) Petit Fleur: Κλασσικό κι αγαπημένο. Ειδικά άνοιξη ή αρχές φθινοπώρου που την αράζεις όξω και νιώθεις λίγο Αμελί. Και μέσα είναι ωραίο και cosy αλλά είναι πολύ μικρό, τα τραπεζάκια πολύ λίγα και τα ζευγαράκια που το ξέρουν πάρα πολλά.

7) Cafe Boheme: Λίγο πιο κάτω από το Petit Fleur. Είναι ωραίο και για ποτό και για φαγητό αλλά η μεγάλη του επιτυχία είναι η σοκολάτα τριαντάφυλλο. Θυμίζει γαλλικό bistrot (αυτή η Αμελί μας καταδιώκει) και έχει έναν άνετο φιλικό προς άραγμα γωνιακό καναπέ σχεδόν κρυμμένο από το υπόλοιπο μαγαζί ο οποίο χωράει μεγάλη παρέα. Σπεύσατε!!

Άντε και επειδη μουχλιάζουμε φέτος, next week σας έχω τειοποτεία και την πιο ευκολη πλέξη ζακάρ!!!

Τα καλύτερα βιβλιοπωλεία

Τα βιβλιοπωλεία έχουν μια σχεδόν μαγική επίδραση πάνω μου. Μπαίνω όταν έχω πολλά νεύρα και βγαίνω με 2 ασήκωτες σακούλες βιβλία αλλά και με ένα χαμόγελο από το ένα αυτί μέχρι το άλλο. Έχουν ησυχία, είναι καθαρά και ότι και να πιάσεις σου λέει μια ιστορία. Και εγώ έμαθα να διαβάζω για να καταλαβαίνω τι έγραφαν τα παραμύθια μου. Μετά από επισταμμένη έρευνα λοιπόν σας παραθέτω τα καλύτερα βιβλιοπωλεία του κέντρου.

Το Μικρό Μοναστηράκι: Έχει σώσει την τσέπη μου. Μεταχειρισμένα βιβλία σε πολύ καλή κατάσταση, τιμές που δεν τις πιστεύεις (ειδικά σε περιόδους εκπτώσεων έχω πάρει τον "κόσμο της Σοφίας" που είναι ευμεγέθες και ευπώλητο 4,5 ευρώ), καλή θεματοποίηση των βιβλίων για να μην τρέχεις από δω κι από κει σαν την άδικη κατάρα και αν πας με λίγη διάθεση για ψάξιμο και έναν φιλόλογο δίπλα σου, θα φύγεις πολύ πιο μορφωμένος από ό,τι μπήκες.

Τσιγαρίδας: Βιβλία της Άγκαθα Κρίστι στο πρωτότυπο κείμενο τους. ΟΛΑ. Ακόμα και αυτά που δεν έχουν κυκλοφορήσει μετεφρασμένα στα Ελληνικά. Πανάκριβος αλλά δεν με νοιάζει, Αδυναμίες είναι αυτές. Και η θεία Άγκαθα είναι πολύ μεγάλη αδυναμία.

Πρωτοπορία: Το υπόγειο με τα περισσότερα θεατρικά βιβλία που έχω δει. Δεν έχει σήμα όμως, οπότε η τηλεφωνική συννενόηση για δώρο σε θεατρόφιλο δεν παίζει. Το προσωπικό διακατέχεται μια μίξη αριστερίστικης και ανατολίτικης ιδεολογίας. Δηλαδή παίρνει τον χρόνο του και όταν σου απαντάει λέει πολλά χωρίς να λέει τίποτα, αλλά αν ξέρεις τι θέλεις τελειώνεις σε 3 λεπτά ΚΑΙ αγοράζεις στις καλύτερες τιμές της αγοράς. Στο ισόγειο έχει ΟΛΕΣ τις σειρές του Αρκά σε πραγματικά φτήνες τιμές και τα υπέροχα ημερολόγια γένους θηλυκού των εκδόσεων Παπαδόπουλος που τα αγοράζω με φανατισμό μουσουλμάνου εξτρεμιστή τα τελευταία 7 χρόνια.

Παπασωτηρίου: Γενικά τα μεγάλα βιβλιοπωλεία δεν τα πολυχωνεύω, αλλά στο υπόγειο του (έχω μια μανία με τις υπόγες, δεχτείτε το) έχω δει τα περισσότερα coffee table books που υπάρχουν συγκεντρωμένα εν Αθήναις, οι τιμές έιναι λίγο τσιμπημένες, αλλά το υποφέρεις. Πολλά αρχιτεκτονικά βιβλία και πολλά βιβλία μαγειρικής (μόνο εκέι έχω βρει τα βιβλία της Julia Child 2 χρόνια μετά την ταινία Julie/Julia).

Stock Ελευθερουδάκη: Coffee table books από 10 ευρώ. Και σοβαρά βιβλία όχι βλακείες. Σπευσατε όσο υπάρχει ακόμα.

Chef in Love: Το απόλυτο χάζεμα μαγειρικών βιβλίων. Επικίνδυνο γιατί έχει και όλα τα σύνεργα δίπλα για να φτιάξεις αυτά που διαβάζεις, οπότε μπορέι να φύγεις με ένα βιβλίο, 8 μαχαίρια, 3 φόμες για κέικ, 2 ποδιές και 200 ευρω φτωχότερος. ΑΛΛΑ το προσωπικό μπορεί να σε βοηθήσει να βρεις βιβλίο για δώρο ακόμα και αν είσαι παντελώς άσχετος με την μαγειρική, και να σε γλιτώσει από την ντροπή να αγοράσεις σε σεφ τις συνταγές τις Βεφας Αλεξιάδου (από αυτές ξεκίνησε να μαγειρεύει, όπως και όλη η γενια των αγαπημένων 90's)

Bazaar βιβλίου στην Πλατεία Κλαυθμώνος: Γίνεται κάθε χρόνο τον χειμώνα. Πολύ βαβούρα και θέλει και πολύ ψάξιμο αλλά έχει εξαιρετικά βιβλία, ειδικά μαγειρικής (ε, να φάμε και τίποτα), απλά είναι λίγο χωμένα. Για τα 3-5 ευρώ που δίνω για να τα αγοράσω, ο εγωισμός μου δέχεται να φάει λίγη φασαριούλα παραπάνω στο κεφάλι. Οχι???

on tour: Ναύπλιο

Ως Αθηναία τείνω να συμπαθώ μέρη της επαρχίας που είναι πόλεις. Αν για κάποιο λόγο τύχει να διανυκτερεύσω σε κάποιο χωριό με ένα καφενείο κι αυτό κλειστό και έναν πλάτανο, το κεφάλι μου στον πλάτανο θα βαράω, όσο γραφικό και να είναι το χωριουδάκι. Αν λοιπόν για το καλοκαίρι η πρώτη μου επιλογή είναι η Ερμούπολη για τον χειμώνα είναι το Ναύπλιο. Μόνο 2 ώρες μακριά από την Αθήνα, πανέμορφο και με αρκετές αστικές πολυτέλιες γι ανα μην γκρινιάζω.

Που θα μείνετε: Η καλύτερη επιλογή νομίζω ότι είναι το Lord Byron ή το Καποδίστριας. Γενικά έχει πολύ συμπαθητικά μικρά ξενοδοχεία, προσοχή μόνο γτ τέινουν να εκμεταλλεύοντια και τις σοφίτες. Ρομαντικό, αλλά με κάτι σκαλάκια που χωράει το μισό σου πόδι και σε καμία περίπτωση η βαλίτσα σου.

Που θα φάτε: Στο όμορφο ταβερνάκι, τα πάντα. Στα νούφαρα τέλειες μακαρονάδες. Στο αλαλούμ σαλάτες (υπερμεγέθεις και εντυπωσιακές) και ψητά. Δεν θα φύγετε χωρίς να φάτε παγωτό zuppa anglese από τον Ιταλό και cupcakes από την Liz. Α και για γερο πρωινό ή καλό σνακ να φάτε club sandwich από το circulo cooperativa.

Που θα καφετίσετε: Στο circulo cooperativa, στο ηλιοστάσιο με θέα θάλλασσα και το Μπούρτζι και  στον Βάτραχο.

Που θα πιείτε: Στο cult but creepy Λάθος, στα μαγαζιά παραπλεύρως του Βατράχου, το είναι είναι wine bar και το άλλο θυμίζει Booze, στο ρακομελάδικο στην Αγγελου Τερζάκη (όνομα δεν θυμάμαι αλλα ένα είναι), αυτά.

Που θα περπατήσετε: Βασικά σε όλο το Ναυπλιο. Θα ανεβείτε οοοοοοολα τα σκαλάκια του Παλαμηδίου για να ανακαλύψετε ότι υπάρχει και δρόμος που πας με το αμάξι, θα δείτε το κελί του Κολοκοτρώνη (ναι, αυτή η τρύπα είναι, δεν έχει άλλο), θα κατεβείτε ισα κατ και θα πιάσετε παραλία. Θα την περπατήσετε ολόκληρη και θα πάτε όπου σας βγάλει ο δρόμος. Στο δασάκι γύρω από τα τείχη της πόλης. Κάπια στιγμή ο δρόμος τελειώνει και μετα ξανά πίσω. Στα στενάκια της πόλης, κάπου ξεμπαρκη θα βρείτε την εκκλησία που σκότωσαν τον Καποδίστρια (έχει και την σφαίρα), καθώς και μια άλλη εκκλησία καθολική και κατάλευκη. Κατα τα άλλα θα παίξετε με αδέσποτα γατάκια, φιλικά οικόσιτα σκυλάκια και θα ανακαλύψετε ότι υπάρχει ΠΟΛΥ πλακόστρωτο σε αυτήν την πόλη. Θα περάσετε και στο Μπόυρτζι αν έχετε χρόνο και όρεξη (εγώ δεν υα έχω καταφέρει ακόμα).

Που θα ψωνίσετε: Η χαρά του τουρίστα!!Σε 2 κεντρικούς και 3 στενάκια έχει τα πάντα. Κοσμήματα, περίεργες τσάντες και μπλούζες, διακοσμητικά, παραδοσιακά προϊόντα, ξυλόγλυπτες βλακειούλες (πολύ ωραίες) και ακόμα ακόμα και εκείνα τα κιτς αναμνηστικά με τις αχιβάδες που ήταν μόδα στα 70's και όλοι έχουμε ένα τέτοιο κρυμμένο στο πατάρι μας (εδώ βέβαια, ανεβήκαν επίπεδο, το έκαναν και φωτιστικό). Όρεξη να χαζέψετε να έχετε και χρήμα για ξόδεμα.

Τι θα κάνετε αν δεν είναι το σαββατοκύριακο που ονειρευτήκατε. Θα πάτε σινεμά. Και όμως έχει!!Και είναι και σχετικά καινούργιο. Πνιχτε τον πόνο σας στο Bourne Legacy και γυρίστε πίσω με 2 αρμαθιες cupcakes και 3 λίτρα παγωτό.

On tour: Θεσσαλονίκη

Η Θεσσαλονίκη ειναι μια πόλη που εκτιμώ για πολλούς λόγους. Έχει πολύ καλό φαγητό (το έχετε καταλάβει ότι τρώω σαν αρκούδα πριν την χειμερία νάρκη), έχει φανταστικά γλυκά (και sugar addict), είναι μια πόλη που περπατιέται εύκολα (αποστροφή στα ΜΜΜ) και έχει -σε σύγκριση με την Αθήνα τουλάχιστον- καθαρό και φροντισμένο κέντρο. Αν και Αθηναία λοιπόν έχω πάθει μεγάλο έρωτα με την συμπρωτεύουσα, και τώρα θα μοιραστώ μαζί σας όλα τα μυστικά για να την ερωτευτείτε κι εσείς.

Που θα φάτε: Σουτζουκάκια στην Διαγώνιο. Όπως και δήποτε. Η Διαγώνιος, η επίσκεψη στον Λευκό Πύργο και ο καφές στο Μέγαρο του ΟΤΕ είναι τα τρία πράγματα που κάνουν ΟΛΟΙ οι Αθηναίοι τουρίστες από το 1970κάτι, δεν θα σπάσετε εσείς την παράδοση. Μεζεδάκια στο Νεγρεπόντε και στην Γκαλερί του Μεζέ στα Λαδάδικα. Για τους πιο γκουρμέ λίγο πιο κάτω μεταφέρθηκε η Παπαρούνα (παλιά ήταν στην στοα Μαλακοπή) η οποία προσφέρει και μενού σε χαμηλή σχετικά τιμή, αλλά το φαγητό τους είναι πάντα πρωτότυπο. Κλαμπ σάντουιτς με κοτόπουλο στον Κοσμίδη στην Βασιλέως Ηρακλειου, κομμάτια από ζουμερό και καλοψημένο κοτόπουλο σε ζυμωτο ψωμί, με πατάτες, πράσινη σαλάτα και σως φέτας για να κάνετε τις πατατούλες μπλουμ και τον πιο εξυπηρετικό και γελαστό ιδιοκτήτη, 5,5 ευρώ. Αν έχετε πιο διεθνιστική διάθεση πηγαίνετε σε ένα από τα 2 Tapas Bar και τσιμπολογάτε σαν να είστε στην Βαρκελώνη με τιμές Ελλάδας προ ευρώ (2 ευρώ η κρέπα σοκολάτα???και όχι μόνο να τρώγεται, αλλά να είναι και καλή???ήθελα να τους αφήσω άλλα τόσα tip). Αν έχετε όρεξη περισσότερο να πιείτε και αλλά και να τσιμπολογήσετε θα πάτε στο Μπιτ Παζάρ στην Σελήνη και θα πλακώσετε ή την ψημμένη ρακή ή το ημίγλυκο Νεμέας, θα παραγγείλετε το μανιτάρι πανέ και μερικά άκομα τσιμπιτίδια και θα φύγετε κουτρουβαλώντας.Και τέλος για να λύσετε μια και καλή το πρόβλημα με το καλαμάκι/σουβλάκι, πηγαίντε στο Ντερλικατέσεν, πάρτε ένα δικάβαλο και 1-2 σομπρέρο και μην ασχοληθείτε καν με την πιο ηλίθια κόντρα βορείων και νοτίων μετά την ορολογία της μπουγάτσας. Συμπαθητικό μου φάνηκε και ο Μόλυβος αλλά και 2-3 εστιατόρια στην Προξένου Κορομηλά αλλά δεν προλαβα να παω να φάω εκεί για να σας πω την γνώμη μου.

Που θα καφετίσετε: Στην πόλη στην οποία γεννήθηκε ο φραπέ, ο καφές δεν είναι συνήθεια, είναι άποψη. Θα αγνοήσετε όλα αυτά τα φασαριόζικα καφέ στην οδό Νίκης και θα πάτε στο Δωμάτιο με θέα. Βλέπει πανοραμικά και την Αριστοτέλους αλλά χαζευετε θάλασσα μέχρι εκεί που τελειώνει ο ορίζοντας. Και κάνει και καλό καφέ και υπέροχη κρύα σοκολάτα. Το άλλο αγαπημένο μου είναι το Καφωδείον το Ελληνικόν. Με 97 σελίδες κατάλογο, διακόσμηση που σε προσκαλεί να πας να λιώσεις ΟΛΗ σου την Κυριακή εκεί με όσες εφημερίδες αντέχεις να διαβάσεις και να διαλέξεις από όλες τις διαθέσιμες γεύσεις ελληνικού καφέ, σνακ, γλυκά ή μπύρες και άλλα αλκοολούχα. Απλά adore. Για το κλασσικό καφέτισμα στην Ικτίνου η μόνη συμβουλή που έχω να σας δώσω είναι διαλέξτε με βάση τον πιο άνετο καναπέ, αλλά επειδή κάνω παρέα με αρχιτέκτονες δεν θα μπορούσα μην αναφέρω το Pastaflora, το κλασσικό στέκι της σχολής, αν βρείτε τραπέζι εκεί βέβαια παίξτε και κάνα λοττο.

Που θα πιείτε: Το must είναι να αράξετε στην Πλατέια Ναυαρίνου για μπύρες. Αλλά γενικά 2 δρόμους θα πρέπει να έχετε κατα νού όταν μιλάμε για ποτό. Την Καλαποθάκη  που είναι πιο κυριλέ κατάσταση (σαν την αθηναική Χάρητος) και την Βαλαωρίτου (κάτι σαν το Ψυρρή στις παλιές του δόξες). Εκεί θα καθήσετε σε ό,τι σας κάτσει καλύτερα στο μάτι. Στην Βαλαωρίτου ξεχώρισα το fragile που είναι πάνω από ένα άλλο μπαρ και είναι ταράτσα με σχετική θέα, ενώ μου έκατσαν καλύτερα στο στομάχι η Cantina Tropicana και το Board del eau που είναι εκεί κοντά αλλά είναι χωμένα σε κάτι στοές. Αν έχετε όρεξη για clubbing θα πάτε στο shark, εμείς που δεν είχαμε αποφασίσαμε ότι το μόνο που κάνει είναι να πιάνει χώρο και στο μυαλό μας έιναι ήδη κατεδαφισμένο.

Που θα περπατήσετε: Στην Νέα παραλία, ξεκινάει από το Μακεδονία παλλάς και φτάνει μέχρι το Μεγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Απλά το ομορφότερο κομμάτι της παραλίας. Θα νομίζετε ότι βρίσκεστε σε ευρωπαική πόλη και όχι στο Ελλαδιστάν. Ποδηλάτες, joggers, ψαράδες αλλά και γιόγκι πάνε κάθε μέρα εκεί για να ασκήσουν το χομπι τους, παιδάκια τρέχουν, κουτάβια χαρίζονται όλα με θέα θάλασσα. Από την πλευρά του δρόμου έχει κήπους. Χαζέψτε τον κήπο τον ρόδων (μην πα΄τε πολύ βράδυ όμως και ενοχλήσετε τα ζευγαράκια, στηρίζουμε τον έρωτα) και αράξτε στον κήπο του νερού. Έχει νούφαρα, χρυσόψαρα και ησυχία γτ το νερό ανακόπτει την πορεία του ήχου. Θερμή παράκληση μόνο ΜΗΝ ταίζετε άλλο τα χρυσόψαρα με ψωμάκι, έχουν πάθει κρίση ταυτότητας, νομίζουν ότι είναι μπαρμπούνια(αλλά τα ξεπερνάνε σε μέγεθος), και έτσι όπως το πάτε θα νομίζουν οτι είναι και φάλαινες!!!Θα περπατήσετε επίσης την Λεωφόρο Νίκης μέχρι τον Λευκό Πύργο, θα δείτε εκεί γύρω τον Πύργο του ΟΤΕ και το καινούργιο Δημαρχείο και το Βυζαντινό Μουσείο (μην μπερδευτείτε, δεν ξέχασαν να τα σοβαντίσουν, ΣΧΕΔΙΑΣΤΗΚΑΝ για να είναι εμφανές το τούβλο και το μπετόν). Θα κόψετε και 1-2 βόλτες στον χώρο που είναι το Kitchen Bar (κι εκεί στα κτήρια φαίνεται το τούβλο και το μπετόν αλλά τα χώνεψα περισσότερο), όπου γενικά θα πετύχετε και κάποια έκθεση ή κάποιο δρώμενο. Θα πάτε επίσης στα Κάστρα. Αφού μπείτε στην Μόνη Βλατάδων για να δείτε τις μισοκατεστραμμένες αλλά παλιές και υπέροχες τοιχογραφίες, θα πάτε να βγάλετε φωτογραφίες στον προμαχώνα και μετα θα σουλατσάρετε στα κάστρα, θα χαθείτε χωρίς τύψεις στην Άνω Πόλη μετά (και αν βρείτε το τσινάρι καθήστε να φάτε, εμείς δεν το βρηκαμε παρόλο που την γαζώσαμε την άνω πόλη) και μην ανησυχείτε, το άλλο καλό της θεσσαλονίκης έιναι ότι είναι πρακτικά αδύνατον να χαθείς. Παίρνεις ρότα προσ την θάλασσα και όπου βρεις νερό σταματάς και προσανατολίζεσαι από εκεί.

Που θα ψωνίσετε: Ξεχάστε Τσιμισκή, Ερμού κλπ κλπ. Ο καλύτερος δρομος για ψώνια είναι η Προξένου Κορομηλά. Στο τέλος της όπως περπατάς προς τον Λευκό Πύργο θα βρείτε το n.ob το οποίο έχει λατρεμένα ρούχα και κοσμήματα. Όπως θα του γυρίσετε την πλάτη και θα κατεθύνεστε προς Αριστοτέλους θα συναντήσετε στο διάβα σας 2 πολύ ωραία μαγαζιά με ρούχα και κοσμήματα στο δεξί σας χέρι (θα τα αναγνωρίσετε), ένα με είδη σπιτιού που έχει κάτι καναπέδες μινιατούρες γι ανα στέκεται το κινητό σας, και το 2nd floor architectural showroom στο αριστερό σας χέρι που αξίζουν μια επίσκεψη, αν όχι μια κατάθεση. Άσχετο με αυτήν την οδό αλλά αξιόλογο είναι και το Πόρτα 12 στην Παλαιών Πατρών Γερμανού, όπου κατεβαίνεις σε ένα υπόγειο (από τον δρόμο φαίνεται μόνο η πόρτα) και βρίσκεις τέλεια τζιν με 52 ευρώ, ωραίες μπλούζες και cute ζώνες.

Τι θα κουβαλάτε μαζί σας στο τρένο/αεροπλάνο και θα γελάνε οι συνεπιβάτες σας: Ξεκινάμε το φόρτωμα από τον Ελενίδη (πίσω από την fena fresh) όπου αγοράζουμε τρίγωνα. Πάμε στον Τερκενλη στην Αριστοτέλους και αγοράζουμε τσουρέκι κάστανο-λευκή σοκολάτα, σοκολάτα-σοκολάτα και πραλίνα αμύγδαλο, μετά πάμε στον Χατζή και αγοράζουμε κουρκουμπίνια, σαραγλάκια και τουλούμπες. Τέλος πάμε στο Έργον και αγοράζουμε ότι δεν μπορούμε να βρούμε στην Αθήνα. Παξιμαδάκια τσουκνίδας, λεμονόχορτο, κάτι κουλά τσιπς από λαζάνια και ΑΛΑΤΙ ΜΑΝΗΣ (το λέω με λύσσα γτ εδώ δεν το έβρισκα επί μήνες). Μην ξεχάσετε μπουγάτσες από το "παραδοσιακόν" (με ότι γέμιση θέλετε) και σουβλάκια φράουλα από το ble (τα οποία κάνουν 3,5 ευρώ το ένα και οι φράουλες έχουν και τα κοτσανια, για να συμμαζευόμαστε). Αν σας έχει μήνει χέρι/κουράγιο/φράγκο πηγαίνετε και στον Αγαπητό για σοκολάτες και στον Χατζηφωτίου για πουράκια. Και καμια πάστα από το Plaisir. 

Που θα μείνετε: Σε κάποιον φίλο σας.

Τα μυστικά της νεότητας

Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλο ζώο σε αύτο τον πλανήτη που μπορεί να πάθει κατάθλιψη επειδή η φθορά του χρόνου καθρεφτίζεται στην μάπα του. Η υπερκαταναλωτική και αδυσώπητη -ειδικά για της γυναίκες- τάση απαιτεί να μην γεράσεις ποτέ. Υπάρχουν βιομηχανίες που βγάζουν δισεκατομμύρια όσο εσείς κυνηγάτε την αιώνια νεότητα, χιλιάδες έρευνες έχουν διεξαχθεί για να κατανοήσουμε το λόγο που κάποιοι ανθρωποι γερνάνε πιο γρήγορα ή πιο βαναυσα από κάποιους άλλους και τόνοι μελάνι έχου χυθεί γιανα μας πληροφορήσουν για θεραπείες, μαγικά ελιξίρια ή ιατρικα άλματα προς αυτήν την κατευθυνση. Και έχω διαβάσει τα περισσότερα. Για να σας γλιτώσω αρκετές εργατοώρες από τον χρόνο σας ένα θα σας πω. Στοχεύστε για αρχή στο να γεράσετε όμορφα.

1) Οι λόγοι που γερνάμε κυρίως είναι 2. Η κληρονομικότητα και η φωτογήρανση. Για τα γονίδια σας δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, για την φωτογήρανση πάλι μπορείτε. Πάρτε ένα ρημάδι καλό αντηλιακό με δείκτη προστσίας 50 και σταματήστε να σιγοψήνεστε στην παραλία λες και υπάρχει έπαθλο του πιο καρβουνιασμένου στο τέλος του καλοκαιριού. Φυσικά το αντιηλιακό προσώπου χρησιμοποιείται ευλαβικά χειμώνα καλοκαίρι. Και τώρα άλλη μια μεγάλη αλήθεια. Αν διαβάσετε σε όλες τις κρέμες προσώπου που υπόσχονται την οποιαδήποτε βελτίωση έχει έναν αστερίσκο δίπλα που αναφέρει ότι επηρρεάζονται μόνο οι εξωτερικές στοιβάδες του δέρματος. Δλδ παπάκια. Παρατήστε τις κρέμες ενυδάτωσης και αρχίστε να πίνετε πολύ νερό. Αυτή είναι φυσική ενυδάτωση, που επιδρά σε όλες τις στοιβάδες, σας προστατεύει από πολλών ειδών λοιμώξεις (με την ουρολοίμωξη πρώτη και καλύτερη) και τελικά ίσως σας βοηθήσει να φαίνεστε νεότεροι από ότι είστε.  Το ότι η υπερκατανάλωση αλκόολ και το κάπνισμα σας σκατογερνάνε δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το αναφέρω καν. Νομιζώ ότι και το άγχος δεν βοηθάει πολύ επίσης.

2) Η γήρανση δεν έχει να κάνει μόνο με τις ρυτίδες και τις πανάδες. Οι σκληρότερες όψεις του γήρατος έχουν να κάνουν με την υγεία. Όταν τα εσωτερικά όργανα φθείρονται και δεν μπορείς να περπατήσεις ή η καρδιά σου, οι πνευμονες σου, τα νεφρά σου ή το συκώτι σου υπολειτουργουν, οι ρυτίδες ξαφνικά δεν φαίνονται τόσο σημαντικές. Δεν είμαι γιατρός και δεν θέλω να μπλέξω σε συμβουλές που έχουν αμφίβολα αποτελέσματα, απλά ξέρω ότι αν καπνίζεις, πίνεις τον Βόσπορο, πας στο περίπτερο με το αμάξι και τρως αηδίες μάλλον το σώμα σου θα σε εκδικηθεί αργότερα. Όπως ξέρω ότι θα σε εκδικηθεί αν κοπανιέσαι στο γυμναστήριο μανιωδώς, κόβεις γεύματα και φρικάρεις αν το τσαι σου δεν είναι βιολογικό. The truth is not out there, it is in between!!!

3) Η γήρανση που εγώ προσωπικά φοβάμαι περισσότερο είναι η γήρανση του μυαλού. Αυτή που στην χειρότερη εκδοχή της δεν θυμάσαι το παιδί σου και είναι πάθηση, δυστυχώς μη ιάσιμη ακόμα και που στην ηπιότερη εκδοχή της είσαι ανίκανος να δεχτείς και να αξιολογήσεις μια καινούργια ιδέα, να χειριστείς μια καινούργια τεχνολογία και να καταλάβεις έναν νέο άνθρωπο, και αυτό δεν είναι πάθηση, είναι απλά ξεροκεφαλιά. Και είναι ιάσιμη, αμα την πάρεις χαμπάρι και την παραδεχτείς. Για να μην μου συμβεί εγώ προσωπικά λύνω σταυρόλεξα, εξασκούμαι στο να ακούω πολλές και διαφορετικές γνώμες και ναι το παραδέχομαι ΜΙΣΩ τις καινούργιες τεχνολογίες. ΑΛΛΑ κάνω βήματα να τις προσεγγίσω. Μικρά. Και δειλά. Ε, εντάξει θα βάλω και skype, και θα πάρω και smart phone, αλλα όχι αμέσως, νταξ??????

City guide: Πετράλωνα

Συνοικία αγαπημένη, εδώ και χρόνια!!!Είναι σε απόσταση αναπνοής και από Θησείο και από Γκάζι, από μετρό, ηλεκτρικό αλλά και ήσυχη, πολύ. Και τα τελευταία χρόνια και αρκετά hip (μου δίνει λιγότερο στα νευρα αυτή η λέξη από το trendy). Επειδή όμως είναι όμορφη γειτονιά και επειδή ΣΙΓΟΥΡΑ θα σας σούρει κάποια παρέα εκεί με το που θα χειμωνιάσει, να τι πρέπει να ξέρετε γι ανα μην κυκλοφορείτε σαν χαμένοι στην Τρωών.

1) Θα σας βγει η πίστη να παρκάρετε, ειδικά αν πάτε Παρασκευή ή Σάββατο σε ώρα αιχμής. Ή πηγαίεντε νωρίτερα ή αμολάτε το αμαξάκι σας σε άλλη περιοχή. Είπαμε, άμεσα προσβάσιμο και με με τρό και με ηλεκτρικό.

2) Τρωών: Ο δρόμος με τα περισσότερα εστιατόρια/μεζεδοπωλεία και με το γλυκύτατο θερινό σινεμά. Άπαξ και βρεθείτε εκεί πηγαίντε ή στο chez Lucien για το καλύτερο γαλλικό φαγητό εν Αθήναις  ή στον Σαλό Λαγό για πραγματικά πολύ φθηνό και καλομαγειρεμένο φαγητό. Ψηλά, στα όρια με το Θησείο έχει και τον "Μπαμπουρα", προσωπικό μου αγαπημένο, αλλά φαγητό δεν σερβίρει. Μπυρες και πατατάκια λοιπόν, αλλά δεν θα σας χαλάσει καθόλου.

3) Βραζιλιάνα και Κάππαρη. Στην ουσία αυτά τα 2 μαγαζιά έβαλαν τα Πετράλωνα στο νυχτερινό χάρτη. Η Κάππαρη είναι συμπαθέστατο ταβερνείο και η Βραζιλιάνα ένα κεφάλαιο από μόνη της. Original, χαλαρή, ατμοσφαιρική και πάντα γεμάτη. Ωραίο μέρος για να πιεις το ποτό σου αλλά και για να φας κάτι αν σε κόψει η λιγούρα, με λ΄γιο πιο δυνατή μουσική από αυτό που σου επιτρέπει να μιλήσεις χαμηλόφωνα αλλά και να νυστάξεις!!!

4) Τα κρυμμένα: Το Σαντορινιό και ο Κρητικός. Τα έχουμε τιμήσει δεόντως και τα 2. Το πρώτο είναι σε απόσταση αναπνοής από τον σταθμό Πετραλώνων και το δευτερό προσεγγίζει τα όρια με την Καλλιθέα. Στο Σαντορινιό πρέπει όπως και δήποτε να κάνετε κράτηση για Παρασκευή ή Σάββατο και να παραγγείλετε ντοματοκεφτέδες (καθότι σαντορινιό) και το μπουρέκι. Και να θυμάστε ότι το ούζο τυφλώνει!!!Αν έχει καλό καιρό καθήστε στην αυλίτσα. Το Κρητικό είναι λίγο πιο σκληροπυρηνικό, με μωσαικό κάτω και καθόλου φιοριτούρες στην διακόσμηση αλλά έχει φοβερό κοτομπείκον και ωραίες σαλάτες, και αν θυμάμαι καλά και καλό κρασί.

5) Άλλες λύσεις: Ο Ζέφυρος για σινεμαδάκι αν είναι καλοκαίρι και σας κόπηκε η όρεξη γιατί τα νευρα σας έγιναν χορδές μέχρι να παρκάρετε. Ποτάκι γιανα χαλαρώσετε τα νευρα σας στο Σπιρτόκουτο, καλά λόγι αέχω ακούσει αλλά δεν έχω αξιωθεί ακόμα για το "ασχημόπαπο" και για το "lolita's". Αν σας αρέσουν τα μαγειρευτά θα βρείτε την υγειά σας σε πολλά μαγαζάκια αλλά επειδή εκέι μετράει πολύ το μενού ημέρας και πόσο καλά μαγειρευει η μαμά σας στο σπίτι, δεν θα ήθελα να δώσω κατευθύνσεις, αφήστε την μύτη σας να σας οδηγήσει.

soocre: χειροποίητες μοναδικές καραμέλες

Το μικρό μαγαζάκι στο Γκάζι αποτελεί μικρό κομμάτι παραδείσου για κάτι τύπους σαν κι εμένα, που μπορούν να φάνε ζάχαρη σκέτη με το κουτάλι αλλά είναι και clean freaks και θέλουν να τα βλέπουν ΟΛΑ για να είναι σίγουροι ότι είναι καθαρά. Στο soocre όχι μόνο σε αφήνουν να δεις όοοοοολη την διαδικασία της παρασκευής καραμέλας αλλά το επιζητούν, μιας και έχουν εκπαιδευτεί για να κάνουν την δουλειά τους εν είδει show. Μπορείτε λοιπόν να πάτε να τους χαζέψετε ενώ φτιάχνουν καραμέλες και γλειφιτζούρια, να αγοράσετε από τα ήδη έτοιμα ή να παραγγείλετε τις δικές σας custom made καραμέλες. Μπορείτε να γράψετε ό,τι σας κατέβει, να βάλετε ότι σχέδιο σας κατέβει και να τις κάνετε ό,τι γευση θέλετε. Ιδανικό για πρωτότυπες μπομπονιέρες βάφτισης (και όχι αυτά τα χαζά κουφέτα που ευθύνονται για την απώλεια του πρώτου παιδικού μου δοντιού) με τις καραμελίτσες να έχουν το όνομα του νεοφώτιστου- ακόμα κι αν τον έχετε βγάλει Αίμωνα. Όσο ήμουν εκεί και χάζευα (γιατί τους τα έσπασα τα νεύρα για χάρη της έρευνας) ήρθαν και πήραν custom made γλειφιτζούρια και καραμέλες άνθρωποι για τις εταιρίες ή τα εστιατόρια τους, γιατί είναι πια πολύ βαρετό και συνηθισμένο να δίνεις μια σκέτη business card ή διαφημιστικά σπίρτα (αυτά μην τα κόψετε-κάνω συλλογή). Μπορείτε επίσης να διατυμπανίσετε τον έρωτα σας, το γεγονός ότι αποφοιτήσατε ή ακόμα ακόμα να μην πείτε τίποτα, απλά να σχεδιάσετε ένα πρόβατο, ενα ποδήλατο, ένα φάντασμα, μια καρδούλα και να τα βάζετε σε δώρα φίλων για ένα personalized touch. Όλα τα προιόντα παρασκευάζονται απο νερό, ζάχαρη, χρώμα ζαχαροπλαστικής και άρωμα. Δλδ είναι perfectly safe προς βρώση. Ότι αν τους πετύχετε να φτιάχνουν καραμέλες σας κερνάνε κομματάκι από την ζεστή καραμέλα το είπαμε???Δεν το είπαμε. Κακώς!Κατατάσσετε στις 10 μεγαλύτερες απολαύσεις που πρέπει να βιώσεις πριν αλλάξεις σαρκίο.

Δεν θα ξεχάσεις ΠΟΤΕ το άρωμα μου

Κάποτε είχα διαβάσει ότι επιτυχημένο θεωρείται ένα άρωμα που θα πιάσει μόνο το 1,5% με 2% της αγοράς. Ως μικρή και άμαθη δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί. Όταν μεγάλωσα κατάλαβα ότι οι πρώτες ύλες του αρώματος αυτού καθ εαυτού δεν είναι εξωφρενικά ακριβές, η πατέντα όμως είναι, οπότε το περιθώριο κέρδους είναι τεράστιο. Και επειδή πια ο τριψήφιος αριθμός στον οποίο κοστολογούν τα αρώματα, μας ζαλίζει περισσότερο από την μυρωδιά τους, η λύση που θα σώσει και την τσέπη μας και την κοκεταρία μας έγκειται στα αρωματοποιεία. Και κάπου εδώ ξεκινάει η μεγάλη αναζήτηση. Κάποια χρόνια πριν, που είχε αποσυρθεί το υπέροχο, χαρακτηριστικό άρωμα που είχα ξετρυπώσει, έψαχνα μετά μανίας να βρώ αρωματοποιείο στην Αθήνα. Πέρασα υπέροχα συναντώντας πολύ ενδιαφέροντες και τρομακτικούς τύπους οι οποίοι με άδεια αρωματοποιού έφτιαχναν μαγικά φιλτρα (τον έναν ακόμα τον βλέπω στους εφιάλτες μου) και είχα βρει μόνο το Lemon Tree. Κατέληξα λοιπόν στο συμπέρασμα ότι σε αυτή τη χώρα πιο εύκολα μπορείς να βρεις το ελιξίριο της νεότητας παρά έναν άνθρωπο να κάνει αυτό που επαγγέλεται, έγραψα για το Lemon Tree κι έκατσα στα αυγά μου (φροντίζοντας να μην ξαναπεράσω ούτε απέξω από τα αρωματοπωλεία-μαγικομάγαζα). Τώρα που η κρίση έχει γίνει πιο βαθειά, ευτυχώς βρεθηκαν και άλλοι άνθρωποι που αποφάσισαν να γίνουν αρωματοποιοί με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Για την ακρίβεια βρέθηκαν υπερβολικά πολλοί οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να αντιγράψουν τα επώνυμα αρώματα (σε σημείο φυσικά που να μην σπάνε τα δικαιώματα της πατέντας), με ποικίλα αποτελέσματα. Επειδή όμως εγω έχω μια λόξα που μου υπαγορεύει ότι ή θα πάρω το αυθεντικό ή κάτι παντελώς διαφορετικό, αλλά σε καμία περίπτωση την απομίμιση, όσο φθηνή και να είναι, σας παραθέτω τα τέσσερα μαγαζιά που βρήκα τα οποία εκτός από τα "τύπου" επώνυμα αρώματα πουλάνε και δικά τους στα οποία επικεντρώθηκα εξ ολοκλήρου.

Lemon Tree: Μικροσκοπικό μαγαζάκι στην Σταδίου, το πρώτο που άνοιξε με δικά του αρώματα.  Έχει 27 μόνο δικά του αρώματα για να διαλέξεις. Ακόμα και σε κλασσικές επιλογές (βανίλια, καρύδα, τριαντάφυλλο, σανδαλόξυλο) τα αρώματα είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που βρίσκεις συνήθως, οι μυρωδιές είναι πιο "ατόφιες" και τα αιθέρια έλαια που βάζει πιο σπάνια (η βανίλια δεν είναι Μαγαδασκάρης είναι Ταιτής, το blooming rose έχει έλαια από 7 είδη τριαντάφυλλου ενώ το rosebud champange έχει έλαια από τον μίσχο του τριαντάφυλλου και εντελώς διαφορετική μυρωδιά, το Jasmin Riviera έχει έλαια από γιασεμί παραθαλλάσιων περιοχών κ.ο.κ. )You get it. Επίσης έχει και αντισυμβατικά αρώματα, ερωτευτηκα την μάυρη παπαρούνα και την γαζία, αλλά έχει και μαύρη ορχιδέα, ιβίσκο, γαρδένια, καμέλια, ένα μείγμα εσπεριδοειρών το lemon pie και fresh lime+ginger. Και έχει και body lotion για να κρατάει το άρωμα περισσότερο. Τα αρώματα του κοστίζουν 12 ευρώ και βγαίνουν σε μπουκαλάκια των 60 ml.

Indie Scent: Ακόμα πιο μικροσκοπικό μαγαζάκι στην οδό Αγίας Ειρήνης. Την πρώτη φορά που πάτησα το πόδι μου είχε μόνο 5 αρώματα, εχθές είχε γύρω στα 30, τα οποία η περίεργη μύτη μου τα μύρισε όλα. Εδώ μπορείς να φτιάξεις το δικό σου, κατάδικο σου άρωμα, με την βοήθεια των υπομονετικότατων και εξυπηρετικότατων ιδιοκτητριών. Κι αν το νυχτολούλουδο ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά, το άσπρο τσάι εξελίχθηκε σε αγάπη μετά από φλερτ ωρών. Αν θέλετε μπορείτε να συνδυάσετε και αρώματα για το δικό σας μοναδικό αποτέλεσμα. Εδώ τα 30 ml κοστίζουν 7 ευρώ, τα 50 ml 11 ευρώ και τα 100 ml 15 ευρώ. Επίσης μπορείτε να βρείτε αιθέρια έλαια, κεριά, σαπούνια και body scrub, ενώ έχετε και την δυνατότητα να φτιάξετε και αφρόλουτρο και body lotion με το άρωμα σας.

KK's Lab Perfume Shop: Στην οδό Λέκκα. Ίσως το πιο ευρύχωρο αρωματοποιείο από όλα. Ο ευγενέστατος κύριος μου έδωσε να μυρίσω μανόλια και γαρδένια που με μετέφεραν νοερά σε καλοκαιρινή βραδιά σε νησί και βανίλια, μπισκότο και σοκολάτα, τόσο λαχταριστά που με το ζόρι δεν δάγκωσα το πώμα. Κι εδώ έχετε την επιλογή να συνδυάσετε αρώματα για το δικό σας αποτέλεσμα, ενώ μερικούς συνδυασμούς τους έχουν κάνει οι ίδιοι, όπως βανίλια-σοκολάτα, σοκολάτα-μπισκότο και το ανατρεπτικό πεπόνι-καρύδα (που σε εμένα, τον υπέρμαχο της υγιεινής διατροφής από μικρή, μου θύμισε κάτι limited edition big bubble). Εδώ τα 30 ml κοστίζουν 5 ευρώ (νομίζω), τα 50 ml 7 ευρώ και τα 100 ml 12 ευρώ (οι δύο τελευταίες τιμές ισχύουν σίγουρα, ακόμα αμφιταλαντέυομαι στο αν θέλω να πάρω δύο συσκευασίες των 50 ml με 2 διαφορετικούς συνδυασμούς ή μια των 100 και να αναγκαστώ να διαλέξω). Επίσης μπορείτε να φτιάξετε body lotion και showergel με το άρωμα σας, να προμηθευτείτε κεριά και σαπούνια, αλλά το μάτι μου εντόπισε κάτι πολύ ενδιαφέροντα lip balm στην τιμή των 4,5 ευρώ τα οποία μάλλον θα πάρουν περίοπτη θέση στην τσάντα θαλλάσης μου.

Magic De Smell: Στην οδό Πραξιτέλους. Μικροσκοπικό μαγαζάκι το οποίο δυστυχώς διαθέτει μόνο τύπου επώνυμα αρώματα και βανίλια, μπισκότο και καραμέλα. Όμως είναι το μόνο το οποίο έχει ανθόνερα, τα οποία με την υπόταση που έχω είναι τα μόνα τα οποία μπορώ να φορέσω τις ημέρες του καύσωνα χερίς να λιποθυμήσω, στην ιδανική τιμή των 4 ευρώ τα 100 ml. Διαθέτει επίσης βιολογικά σαμπουάν και αρωματικά χώρου, καθώς και πλήθος άλλων προιόντων για τα οποία αξίζει να το επισκεφθείτε.

Personal

Πάλι έκανα πολύ καιρό να γράψω. Με συγχωρείτε, αλλά τα κουράγια μου στην ζέστη και στην βλακεία εξαντλούνται πιο εύκολα όσο γερνάω. Από την στιγμή που γεννήθηκα η ύπαρξη μου ολόκληρη βασίζεται σε 2 άξονες, στην απόλαυση και στην αποστροφή. Ό,τι και να κάνω στην ζωή μου, από το που θα πάω για περπάτημα μέχρι το ποια επαγγελματική καριέρα θα ακολουθήσω πάντα, μα πάντα βασίζονται σε αυτούς τους 2 άξονες. Και ένας σκληρός χειμώνας (από άποψη κοινωνικοπολιτικών γεγονότων) και ένα ανελέητο καλοκαίρι (από άποψη καιρικών συνθηκών) κατάφεραν να με κάνουν να αποστραφώ τα πάντα και να κάνω στο μυαλό μου ό,τι κάνω και στην κουζίνα μου, γερό ξεκαθάρισμα, πολύ πέταμα και πέρασμα με dettol σε όλες τις επιφάνειες έτσι ώστε να μείνουν λίγα απαραίτητα πράγματα σε επιφάνειες οι οποίες καθαρίζονται εύκολα και μεγαλώνουν τον χώρο. Αυτό το σπαρτιατικής αισθητικής άρθρο λοιπόν δεν είναι οδηγός εστιατορίων, ποτάδικων ή μπιχλιμπιδάδικων, είναι ένας οδηγών επιβίωσης. Γιατί όταν η φτώχεια, η ανέχεια, η εκμετάλλευση και η ηλιθιότητα αγριεύουν πρέπει να αμυνθείς.

1) Η ζωή είναι πολύ μικρή για να επιδίδεσαι σε χαμένες μάχες. Είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο πρέπει να βλέπεις την αλήθεια κατάματα όσο και να μην σε βολεύει και να ξέρεις πότε να εγκαταλείπεις. Ναι, οι καιροί είναι δύσκολοι και όλοι θέλουμε να γατζωθούμε από το έτερον ήμισυ, τους φίλους μας και την δουλειά μας γιατί μόνο αυτά μας έμειναν (ή τουλάχιστον ένα από αυτά, την τριάδα την συμπληρώnουν οι ΠΟΛΥ τυχεροι). Ναι, οι σχέσεις μας ήταν επιφανειακές για πολύ καιρό και η εποχή επιτάσσει να στραφούμε πίσω στην ουσία. Αλλά δεν μπορείς να εκβιάσεις ούτε την αγάπη, ούτε την εκτίμηση, ούτε τον σεβασμό κανενός. Απλά προχωράς παρακάτω γιατί κάτι καλύτερο θα έρθει στο δρόμο σου.

2) Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην διεκδικήσεις όσα σου αναλογούν. Όχι, δεν τρελλάθηκα για να φάσκω και να αντιφάσκω. Απλά όταν η μάχη δεν είναι χαμμένη από χέρι, πολεμάς λυσσαλέα μέχρι να πάρεις αυτό που σου αναλογεί. Όχι, δεν θα τολμησει να σου πουλήσει υφάκι υπάλληλος, όχι δεν θα σε υπερχρεώσουν, όχι δεν θα πάρει tip ο σερβιτόρος που για να σε δει να πληρώσεις έκανες τον Μελισσανίδη και όχι δεν θα σου κολλήσει κανένας μισά ένσημα. Προιστάμενοι, επιθεώρηση εργασίας, υπεύθυνοι καταστημάτων είναι εκεί για να απευθυνθείς αμα δεν βγάζεις άκρη.

3) Μάθε τι θες. Σε οποιοδήποτε επίπεδο. Δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ πιο εκνευριστικό από κάποιον που ζητάει μεν, δεν ξέρει τι θέλει δε. Ξεκαθάριστε τα στο κεφάλι σου μανούλα μου και επικοινώνα μετά με τον κόσμο. Αιντε!!!!

4) Πάρε επιτέλους απόφαση ότι για τα δικά σου χάλια φταις εσύ και μόνο εσύ. Δεν φταίει ούτε η κυρα Κικίτσα που σε μάτιασε το πρωι, ούτε η τύχη σου η χορεύτρια, ούτε η μάνα σου, ούτε κανεις. Ακόμα κι αν σε εκμεταλλέυτηκε κάποιος, φταις εσύ που τον άφησες. Πάρε την ευθύνη σου και πήγαινε παρα κάτω. Ο κόσμος θα ζήσει και χωρίς εσένα, πρόσεχε μην ρίχνεις ευθύνες δεξιά και αριστερά γτ εσυ δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς τον κόσμο.

5) Όποιο ζόρι και να τραβας με τον οποιοδήποτε ή συζήτα το και λύστο ή κανε σαν να μην συνέβη ποτέ. Τα μουτράκια, τα θαψίματα, τα καρφιά και οι σπιουνιές σε προισταμένους, πέραν του ότι λένε περισσότερα για τον κακό χαρακτήρα σου παρά για αυτόν που κακοχαρακτηρίζεις θα σε βάλουν σε πολύ μεγαλύτερους μπελάδες από την κλασσική αγαπημένη ΕΥΘΕΙΑ οδό.

6) Μην υποθέτεις ότι είσαι πιο έξυπνος από τους άλλους. Δεν είσαι. Τουλάχιστον δεν είσαι πιο έξυπνος από ΟΛΟΥΣ τους άλλους. Όταν παίρνεις απόφαση ότι θα χειριστείς τους άλλους ως πιόνια ή θα βρεθει κάποιος μαγκας που θα σε εκμεταλλευτεί πολύ πιο άγρια ή θα μέινεις μόνος σου γιατί ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ καποια στιγμή θα σε πάρουν χαμπάρι. Παιξε τίμια καλύτερα.

7) Μην φτύνεις ΠΟΤΕ εκεί που έχεις πιει νερό. Είναι αχαριστία και ακυρώνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου. Γελοιότητες. Ειδικά στα επαγγελματικά ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΛΙΚΙΑ!!!

8) Γίνε αυτός που είσαι. Δεν ξέρω τι είχε δει, τι είχει πιεί ή τι είχε λουστεί όταν το είπε ο Νίτσε, αλλά είναι πολύ μεγάλη κουβέντα. Πρέπει βέβαια να αποφάσισεις ποιος είσαι το οποίο είναι λίγο ξεβόλεμα. Από την άλλη μόλις το αποφασίσεις η ζωή σου θα γίνει πολύ πιο απλή και πιο ξεκάθαρη γιατί θα πάρει μια κατευθυνση.

Κι επειδή εγώ σε πρώτο επίπεδο αποφάσισα ποια είμαι (μια μουρλή που ότι και να γίνει θέλει να τρώει, να πίνει, να περνάει και να αισθάνεται καλά και όποιος θέλει ακολουθεί οι υπόλοιποι καλά στερνά να έχουνε). Τα πα, ξαλάφρωσα, την υγειά μας νάχουμε και άντε να πάμε να φάμε και τίποτα της προκοπής τώρα που δρόσισε. Επιστρέφω την Δευτέρα με άρθρο!!!!

on tour: Νάξος

Το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων απέχει 4-6 ώρες με το πλοίο, εγώ βέβαια το είχα κάνει 11 (λατρεμένος Αγούδημος, παλιά μεγαλεία), έχει διαφημιστεί αρκετά το τελευταίο 2μηνο, αλλά από όσα θυμάμαι (γιατί εγώ έιχα πάει πρίν την διαφημιστική λαίλαπα) αξίζει τον κόπο.

Πως θα πάτε: Με αμάξι. Παρόλο που τα ΚΤΕΛ του δεν είναι αυτά που μάντρωνε η Έλενα Ναθαναήλ τους τουρίστες στην ταινία που έκανε την ξεναγό, αλλά κατα πολύ πιο πρόσφατα, αν δεν πάτε με μέσον δικό σας δεν θα δείτε το μισό νησί.Πολύ κρίμα. Αν έχετε όρεξη νοικιάστε γουρούνες για τις μικρές αποστάσεις, εχουν τόοοοοοοοοοοση πλάκα

Που θα μείνετε: Στην Χώρα. Όχι σε 100, 200, 400 μέτρα απόσταση. Στην Χώρα. Αλλιώς στην Αγία Άννα ή στον Αγιο Προκόπιο, αλλά θέλετε σίγουρα αμάξι για αυτήν την εναλλακτική.

Που θα κολυμπήσετε: Όπου βρείτε. Η θάλασσα είναι πεντακάθαρη, με άμμο και οι παραλίες τεράστιες για Κυκλαδονήσι. Τα νερά είναι δροσερά και οι περισσότερες οργανωμένες. Στην Χώρα υπάρχει η παραλία του Αγ. Γεωργίου στην οποία για να βρεις σημείο που δεν πατώνεις περπατάς καμια 50αριά μέτρα. Και λίγα λέω. Η παραλία της Αγίας Άννας είναι κατά την γνώμη μου η ομορφότερη (να είναι ακόμα ανοιχτό το Island εκεί??), ενώ ο Αγιος Προκόπιος, ο Μάραγκας και η Πλάκα, είναι διαφορετικές συνέχειες της ίδιας παραλίας. Όλες οργανωμένες. Ανοργάνωτη αλλά με περγαμηνές είναι το Καστράκι. Αν έχετε όρεξη για οδήγηση πηγαίντε και στον Απόλλωνα, αλλά εμείς δεν είχαμε πάει με αμάξι, οπότε κάτσαμε στα αυγά μας.

Που θα φάτε: Στο Waffles House. Το καλύτερο πρωινό της ζωής μου. Βάφλα με παγωτο μωσαικό, ιταλική με βατόμουρο και σορμπέ βατόμουρο. Και σοκολάτα γάλακτος που παγώνει από πάνω. Άλλες επιλογές στην Χώρα είναι η Susanna με τις χορταστικές μακαρονάδες και τις πίτσες στον ξυλόφουρνο, το Picasso που είναι στον ίδιο δρόμο λίιιγο πιο πάνω και είναι μεξικάνικο (να πάρετε μαργαρίτες μαζί με το φαγητό σας), το λατρεμένο αλλα λίγο ακριβό Τυπογραφείο και το L'osteria στο στενάκι με τα μπαράκια. Στον Μάραγκα θα φάτε γαριδομακαρονάδα στον Μανώλη, στην Αγία Άννα θα φάτε στο Λιμανάκι ή στο βιολογικό λίγο πιο κάτω (στον δρόμο όχι στην παραλία) και στον Άγιο Προκόπιο στο ιταλικό που δεν θυμάμαι πως λέγεται. Στην Απείρανθο θα φάτε στον Λευτέρη (αλλά κλείστε πρώτα τραπέζι) και στο Φιλότι αράξτε στο καφενείο κάτω από τον πλάτανο και φάτε τα πάντα με θέα βουνά και θάλασσα και πολλές διάσπαρτες μικρές εκκλησίτσες.

Που θα πιείτε: Στο Island στην Αγ. Άννα αν είναι ακόμα ανοιχτό (έχω να παώ και κάτι χρόνια). Στην Χώρα στο Νοτος ή στο People που είναι χωμένα σε ένα στενάκι (όπως κοιτάς το τυπογραφείο αριστερά και όλο ευθεία), ή αν θέλετε θέα θάλασσα στα παραθαλάσια στο λιμάνι.

Που θα βολτάρετε: Η Χώρα είναι πεζοδρομημένη, πλακώστρωτη και στο πάνω της μέρος είναι Κάστρο. Χαθείτε άφοβα στα στενάκια του, με τις καμάρες, τις γκαλερί και τα ψαγμένα τουριστομάγαζα, χαζέψτε τα υπέροχα μεσαιωνικά τους σπίτια, βγείτε σε κάτι ξεκαρφωτες πλατειούλες και όταν πονέσουν τα πόδια σας απλά πάρτε κατευθυνση προς το λιμάνι, το οποίο επίσης είναι περατζάδα, αλλά τουλάχιστον είναι ίσωμα. Αν έχετε όρεξη για χάζεμα, εκτός από τον Κούρο τον Μελανων, την Πορτάρα και τον ναό της Δήμητρας, υπάρχουν καμια δεκαριά πύργοι, κάστρα, σπήλαια και αρχαίοι ναοί να δείτε. ΕΥΤΥΧΩΣ αν αγοράσετε έναν απλό τουριστικό χάρτη θα τα βρείτε όλα.

Τι θα ψωνίσετε: Γραβιέρα και αρσενικό Νάξου αν είστε λάτρεις του τυριού. Κίτρο Νάξου από τον Προμπονά και ότι βρείτε ενδιαφέρον στα άπειρα μαγαζάκια της Χώρας, τα οποία είναι άπειρα και βρίσκονται σχεδόν παντου. Και τα περισσότερα έχουν λατρέψιμα πράγματα δυστυχως για την τσέπη μου. Ένα ωραίο αντισυμβατικό τουριστικό έχει και η Απείρανθος, με κάτι σκαλάκαι γεμάτα σβούρες, παιδικά παιχνίδια, μινιατούρες. Ναι, δεν ξεκόλλαγα!!!

Τι δεν θα κάνετε: Δεν θα μεθύσετε. Οι δρόμοι είναι στενοι, φιδωτοί και όχι τέλεια φωτισμένοι. Δεν κάνουμε βλακείες με αυτά γτ θα μας μαζευουν από τα γκρέμνα. Understood???

on tour: Χανιά

Τα Χανιά είναι μια περίεργη ιστορία. Κι εγώ λατρεύω τις περίεργες ιστορίες. Τα Χανιά είναι πολύ φιλόξενα, εύκολα προσβάσιμα, αρκετά όμορφα αλλά πάντα σου αφήνουν την αίσθηση ότι υπάρχει και ένα άλλο κομμάτι που δεν έχεις δει ακόμα. Γι αυτό πρέπει να ξαναπάς. Και να ξαναπάς. Και να ξαναπάς.

Πως θα πάτε: Είναι μεγάλος νομός, οπότε θέλει αμάξι. 'Η θα πάρετε το πλοίο και θα ταξιδέψετε 9 ώρες μαζί με το αμάξι σας ή θα πάτε με αεροπλάνο και θα νοικιάσετε. Σε κάθε περίπτωση το τι σας συμφέρει εξαρτάται από το πόσες μέρες θα μείνετε και το πόσο καλή προσφορά βρήκατε στα εισητήρια.

Που θα κολυμπήσετε: Κλασσικές αξίες Φαλάσσαρνα και Ελαφονήσι. Πιο κοντινές οργανωμένες και συμπαθητικές το Λουτράκι και το Μαράθι. Μοναδική, μη οργανωμένη αλλά σχετικά προσβάσιμη τα Σειτάν Λιμάνια. Να πάτε είναι κομμάτι του παραδείσου που ξέμεινε στην Γη, ΑΛΛΑ δεν θα φοράτε σαγιονάρες γτ το μονοπάτι είναι βατό αλλά γλιστράει λίγο, να μην κουβαλάτε ΟΛΗ την προίκα σας μαζί (αν και η ομπρέλα είναι παραπάνω από απαραίτητη) και να προσέχετε όταν βουτάτε από τα βράχια. Και μην τολμήσετε να αφήσετε σκουπίδια.

Που θα φάτε: Στα "χαλκινα" θα παραγγείλετε παντζαροσαλάτα και το κοτόπουλο με την γραβίερα όπως και δήποτε. Τα καινούργια που έχουν ανοίξει 1 στενό πίσω από τα χάλκινα "Baraki" "πράσσειν άλογα" και το τρίτο που μου διαφεύγει έχουν επίσης πολύ καλό φαγητό. Αν θέλετε περισσότερο να πιείτε ρακές παρά να φάτε θα πάτε στον Άσωτο, στο Κουμ Καπί.Για κανέναν λόγο μην χάσετε την θέα και το ζουμερό από την Κουκουβάγια. Αν πεινάσετε στην θάλασσα το beach bar στο Λουτράκι έχει κολασμένα burgers και club sandwich. Και μην παραλείψετε την Χανιώτικη μπουγάτσα από τον Ιορδάνη. Είναι με τυρί όχι με κρέμα, οπότε αν δεν θέλετε ζάχαρη πείτε το την ώρα που παραγγέλνετε!!!

Που θα πιείτε: Αν είστε ακόμα στην πρώτη σας νιότη (και όχι σαν εμένα την γιαγιάκα) θα πάτε στα club στον Πλατανιά. Εξαιρετικό open air χώρο έχει το Villa Mercedes τον οποίο βρήκα συμπαθέστατο ακόμα κι εγώ. Αν πάλι θέλετε κάτι πιο χαλαρό θα πάτε στην Συναγώγή ή στο Μοναστήρι του Καρόλου τα οποία είναι κάπου χαμένα στα στενάκια (δεν προσανατολίστηκα ΠΟΤΕ για να σας κατατοπίσω, λυπάμαι).

Που θα ψωνίσετε: Κρητικά μαχαίρια από τα μαχαιράδικα, σανδάλια και δερμάτινα πορτοφόλια από τα στιβανάδικα, τσάντες από την Georgina Skalidi, αρώματα από ένα μαγαζάκι κοντά στην georgina, τυριά από την κεντρική αγορά και λυχναράκια από όπου σας πουν οι γνωστοί σας που τα τρώνε που έχει τα καλύτερα (εγώ δεν τα τρώω και δεν πρόσεξα). Γενικά μπορείτε να βρείτε υποκαταστήματα όλων τον μεγάλων καταστημάτων στα Χανιά, οπότε εύκολα φέυγετε από το σπίτι μόνο με το πορτοφόλι σας. Το Χαμάμ φέρνει πολύ ιδιαίτερα και πολυμορφικά ρούχα (και λίγο πανάκριβα), το Σανδάλι ακριβώς απέναντι έχει ότι φανταστείτε σε παπούτσια ενώ στα μαγαζάκια στην παλιά πόλη θα βρείτε ωραία καπέλα και προωτότυπα κοσμήματα.

Τι να μην κάνετε: Σας παρακαλώ, σας ικετευω, μην πατε στα μαγαζιά που βουτάτε τα πόδια σας σε ενυδρείο και σας κάνουν πεντικιουρ τα ψάρια τρώγωντας τα νερκά κύτταρα από τα πόδια σας. Είναι μια αηδία και μισή. Ευχαριστώ.

Τι να κάνετε: Να πάτε βόλτα περπατώντας μέχρι το φάρο, να βγάλετε την κλασσική φωτογραφία στον συντριβάνι σαν καλοί τουρίστες και να πάτε σε κρητικό γλέντι. Ακόμα και ακάλεστοι!!!!

on tour: 'Ανδρος

Για πολλά χρόνια εφάρμοζα με μεγάλη επιτυχία το "ουδείς προφήτης στον τόπο του" και δεν πάταγα τον πόδι μου που να με πλήρωνες. Κάτω από ιδιαίτερες θα έλεγα συνθήκες, πήγα δύο φορές φέτος ξανά και ανακάλυψα το κομμάτι του νησιού που ούτε εγώ ήξερα...και τελικά ίσως και να ξαναπάω.

Που θα μείνετε: Τις περισσότερες και πιο οικονομικές επιλογές τις έχετε στο Μπατσί, που είναι το πιο τουριστικό, αλλά για μένα καλύτερα να μένετε κάπου στην Χώρα, είναι και πιο όμορφη και επειδή το νησί είναι λίγο μεγάλο, αν θέλετε να τριγυρίσετε βολεύει περισσότερο γιατί είναι κάπου στην μέση.

Που θα κολυμπήσετε: 'Εκτος από τα Άχλα που τα τελευταία χρόνια έχουν πάρει αρκετή δημοσιότητα πολύ ωραίες παραλίες είναι ο Χαλκολιμιώνας, η Βόρη για να πλατσουρίζετε δίπλα στο ναυάγιο, τα Γυάλια και ο Ζόργκος (για τον οποίο θα φάτε μερικά χιλιόμετρα χωματόδρομο στην μάπα). Υπέροχες και σχεδόν απόκοσμες είναι η Μικρή και η Μεγάλη Πέζα, αλλά φέτος προσάραξε ένα πλοίο εκεί οπότε συμβουλευτείτε τους ντόπιους για το αν είναι καλή ιδέα να πάτε ή θα βγείτε από την θάλασσα με ουρά.  Must visit της γριας το Πήδημα, παλιά παραλία γυμνιστών, οπότε αν έρθει κάνας 50αρης τουρίστας χωρίς το μαγιώ του, μην τον πάρετε για ανώμαλο, απλά δεν έχει κάνει refresh στις πληροφορίες του. Επίσης πάτε με σορτσάκι και αθλητικά, όχι με παρεό και σαγιονάρα γιατί το μονοπάτι είναι λίγο απότομο.

Που θα φάτε: Αυτό είναι μεγάλη κουβέντα. Νομίζω ότι το πιο καλά κρυμμένο μυστικό αυτού του νησιού είναι ο Κόσσης και τα παϊδάκια του. Βρίσκεται κυριολεκτικά στην μέση του πουθενά, κάπου κοντά στο Γαύριο, αλλά το φαγητό του αξίζει την ταλαιπώρια. Στην Χώρα είναι κλασσική αξία η Ασημόλευκα, οπότε ψάξτε την και στο Κόρθι θα φάτε στο Βίντσι ή στην Λιθοδομή. Τα καλύτερα σουβλάκια κοτόπουλο ever στο σουβλατζίδικο Ανατολή, επίσης στο Κόρθι. Στο μπαλκόνι του Αιγαίο στο Απροβάτο θα σας κοπεί λίγο η ανάσα από την θέα, αλλά αυτό είναι το point, νομίζω. Επιβάλλεται ένα τσίπουρο όσο περιμένετε το πλοίο της επιστροφής στο Ανδριακόν Παντοπωλείο, το οποίο θα συνοδεύετε με μεζεδάκια που μπορείτε να προμηθευτείτε από το μαγαζί, όπως κάτι περίεργα τσατνει, μαραθοτύρι και αλλαντικά.

Που θα πιείτε: Στο Απόρθητο, που ο μέγας κατάσκοπος Facebook με πληροφόρησε ότι ξανάνοιξε και στο Απόμερο, που είναι μια δροσερή αυλή με ακόμα πιο δροσερά cocktails.

Τι θα δείτε: Το Μουσείο Γουλανδρή, το Ίδρυμα Κυδωνιέως και το σπίτι του Εμπειρίκου. Θα κάνετε βόλτα στην Χώρα να χαζέψετε τα αρχοντόσπιτα, πολύ όμορφη είναι και η Παλαιόπολη αν έχετε όρεξη για χάζεμα και φυσάει. Αν είστε θρήσκοι υπάρχουν 2 μοναστήρια τα οποία πρέπει να δείτε, η Αγία Μόνη (γυναικείο) και το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου (ανδρικό). Αν έχετε κουράγια, θα πάτε και στην Σάριζα, η κρίνη της οποίας είναι μαρμάρινες κεφαλές λεόντων, σε ένα μονίμως καταπράσινο σκηνικό.

Πως θα μετακινηθείτε: Με δικό σας μέσο. τα ΚΤΕΛ περνάνε όποτε το θυμηθούν, όπως σε κάθε Κυκλαδονήσι, οι στροφές θα σας κάνουν το στομάχι πλυντήριο ρούχων και οι στάσεις σε κάθε χωριό θα σας σπάσουν τα νεύρα.

Τι θα δοκιμάσετε: Αμυγδαλωτά και καλσούνια (μην μπερδευτείτε, αυτά είναι γλυκά, μοιάζουν με αμυγδαλωτά αλλά είναι από καρύδι και μέλι). Παγωτό λεμόνι βασιλικός από τον Ερμή στην Χώρα. Μαραθοτύρι (ειδικά αν είναι σαγανάκι) και τα κλασσικά, βολάκι, πατατοκεφτέδες και φουρτάλια.

on tour: Σύρος

Μην αρχίσετε να με καταριέστε, κι εγώ στην πανέμορφη και δροσερή Αθήνα είμαι και καίγομαι και σιγολιώνω στο ίδιο καζάνι της κολάσεως (λεκανοπέδιο Αττικής) με εσας. Απλά επειδή όλοι (ελπίζω) θα καταφέρετε να πάτε κάπου διακοπές και επειδή οι διακοπές έχουν καταντήσει πολύ ακριβές για να τις σπαταλήξσετε ψάχνοντας, ιδού ένα mini guide για την πιο δοκιμασμένη επιλογή του κόσμου. Την λατρεμένη μου Σύρο. Απέχει το πολύ 5 ώρες από την Αθήνα, είναι σαν πλωτή πόλη, είναι πεντακάθαροι και όλοι είναι ευγενέστατοι και εξυπηρετικότατοι. Δηλαδή μπάινεις σε άλλη χοροχρονική διάσταση.

Που θα κολυμπήσετε: Φανταστικές και ατελείωτες παραλίες δεν έχει. Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Μόνο το Δελφίνι λέει κάτι αλλα για να πας τρως ένα 20λεπτάκι χωματόδρομο στα μούτρα. Είναι όμως πάρα πολύ καθαρές και έχουν και φανταστικό φαγητό εκεί γύρω.

Που θα φάτε: Για την Ερμούπολη έχω να προτείνω 3 εστιατόρια. Το "Όνειρο" που είναι φάτσα απέναντι από την όπερα, το "Kuzina" που είναι στο τέρμα του δρόμου με τα άπειρα ταβερνάκια και το "Άμβυξ" που είναι στο λιμάνι και το οποίο δεν σου πολυγεμίζει το μάτι απ'έξω αλλά έχει χαλαρά την καλύτερη πίτσα που έχω φάει. Για κανένα μα για κανένα λόγο δεν πρέπει να χάσετε το ηλιοβασίλεμα όπως φαίνεται από το "πλακόστρωτο" στο Σαν Μιχάλη, καθώς και το κουνέλι δεντρολίβανο. Στην Άνω Σύρο εκτός από την περίφημη ταβέρνα που τραγούδαγε ο Βαμβακάρης μπορείτε να πάτε και φάτσα απέναντι στον Ξανθομάλλη (νομίζω) που έχει κάνουλες συνδεδεμένες με το βαρέλι πάνω από κάθε τραπέζι, γεμίζετε μόνοι σας το κανατάκι σας και μετράτε στον μαυροπίνακα πόσο ήπιατε. Μετα κατεβαίνετε από την  Άνω Σύρο κουτρουβαλώντας. Στο Κίνι θα φάτε στο "Αλλού γυαλού", στην Αζόλημνο στην εξαιρετική "Φιλομήλα" ενώ αν βρεθείτε στον Γαλησσά θα πάτε στον Δισκοβόλο. Και αφού σκάσετε από το φαί, αν είστε δικά μου παιδιά θα θέλετε και γλυκάκι. Μπουκωθείτε με τις χαλβαδόπιτες και τα λουκούμια όσο θέλετε, αλλά αφήστε χώρο για το παγωτό του daidadi. Στοιχειώνει τα όνειρα σου, απλά.

Που θα πιείτε: Cocktails και θέα θάλλασα στα Αστέρια (το πρωι για μπάνιο είναι επίσης πολύ ωραία, νομίζεις ότι είσαι σε μυθιστόρημα της Άγκαθα Κρίστι), για ρακόμελα θα πάτε στο slow food ε-αμέ ενώ για χαλαρό ποτάκι σε αυλή θα πάτε στο "μπαράκι". Αν θέλετε π[ερισσότερο νταπα ντούπα (μαγκιά σας) κάποιο από τα μπαράκια μπροστά από το δρόμο του Δημαρχείου θα σας ικανοποιήσει.

Τι θα δείτε: Το δημαρχείο της Ερμούπολης, έργο Τσίλλερ είναι από τα ομορφότερα κτήρια της Ελλάδας (προσοχή στις μαρμάρινες σκάλες, τις έχω κουτρουβαλήσει), την όπερα, που είναι μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνο, το Νεώρειο και 3 εκκλησίες. Γενικά εγώ σε εκκλησίες δεν πατάω (φοβάμαι ότι μπορει να μου πέσει και κάτι στο κεφάλι της αντίχριστης) αλλά αυτες οι 3 είναι Must see. Ο Άγιος Νικόλαος στα Βαπόρια. Η πιο όμορφη εκκλησία που έχω δει. Μαρμάρινο τέμπλο, τοιχοι που δεν έχουν φορτωθεί με αγιογραφίες αλλά λίγες και καλάισθητες εικόνες τοποθετημένες σε μερικά σημεία του ναου. Απέξω αυλόγυρος με δεντράκια για να μην πάθετε αποπληξία με το λιβάνι. Η εκκλησία δίπλα από το καζίνο (στρατηγικά τοποθετημένη), όχι τόσο για την εκκλησία, αλλά για την εικόνα δια χειρός Ελ Γκρέκο που βρίσκεται μέσα. Και φυσικά την Καθολική Εκκλησία της Άνω Σύρου με την ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ θέα.

Τι θα ψωνίσετε: Τα λουκούμια και τις χαλβαδόπιτες τα θεωρώ δεδομένα. Έκτος από αυτά θα πάτε στο μαγαζάκι του κυρίου Κώστα Πρέκα και δεν θα φύγετε χωρίς μαραθόπαστα και ότι άλλο σας γεμίσει το μάτι. Θα βρείτε εξαιρετικά κοσμήματα στο "έξεργον", στο "σαν τα φύλλα" και στον Raissis. Στον τελευταίο πρέπει να πάτε όπως και δήποτε. Μοιάζει με Αιγύπτιο μύστη, εξηγεί αναλυτικότατα τα πάντα, από το πως πρέπει να δοκιμάζετε σωστά ένα κόσμημα, μέχρι το κράμμα  χρυσού που χρησιμοποιεί, τις ιδιότητες των λίθων και των μετάλλων και θα μείνετε άφωνοι με τις ανάγλυφες και υπόγλυφες παραστάσεις που είναι χαραγμένες στους πολύτιμους λίθους. Τα κοσμήματα του είναι Cosmochaos και το μαγαζί του υπέροχο, πέτρα, μέταλλο, ήλιος και σελήνη το κατατάσσουν στα πιο ενδιαφέροντα spots του νησιού. Αν πάτε σε περίοδο εκπτώσεων πηγαίνετε και στον Κόη, έχει μοναδικα γυαλιά.

Νομίζω ότι σας κάλυψα... Αν πάτε (γτ εγώ φέτος δεν προβλέπεται), καλά να περάσετε!!!!

Συναυλία: My list-revisited

Ναι, κι αλλο κείμενο που ωραία το γραψα, αλλά δεν είχα λάβει υπόψιν ΟΛΕΣ τις παραμέτρους γτ ήμουν ακόμα μικρή και άμαθη (έβηξε κανείς??). Ίδου άλλα 5 σημεία που πρέπει να προσέξετε πριν ξεχυθείτε στα στάδια.

1) Δεν πάμε για κανένα μα για κανένα λόγω σε συναυλία στην Τεχνόπολη μέρα που έχει ζέστη και καθόλου αέρα. Η γραφική περιοχή του Γκαζιού ολόκληρη είναι μια γούβα στην οποία δεν μπάινει καθόλου αέρας τις καλές μέρες, τις κακές με κόσμο και συνωστισμό και 1500 τύπους γύρω να καπίζουν αρειμανίως το λες και trip to hell.

2) Δεν πάμε σε συναυλία που γίνεται σε σχετικά μικρό χώρο και ξέρουμε ότι οι fans του είδους ακούνε locomondo παίζοντας pro και ταυτίζονται μια ιδέα παραπάνω με το τραγούδι. Ναι, η μπαφοκρατορία των παραισθήσεων είναι υπαρκτή και φέρνει ίλιγγο, ναυτία και αδικαιολόγητα νευρα όταν συνδυαστεί με πολύ ζέστη και πολύ σπρωξίδι από το ιδρωμένο και μαστουρωμένο πλήθος.

3) Σε grant συναυλίες που ξέρουμε ότι θα καθόμαστε (Καλλιμάρμαρο) δεν πίνουμε υπερβολικά πολλά νερά (έπρεπε να πατήσω χθες τουλάχιστον 2000 άτομα για να πάω να ΡΩΤΗΣΩ που είναι η τουαλέτα, απλά έκατσα στην γωνία μου και κόντεψα να σκάσω) και καλό θα ήταν να πάρουμε και κάνα μαξιλαράκι μαζί μας (μην με παρεξηγείτε, περνάω γιαγιαδέ φάση, εκτός από το καπέλο σομπρέρο θέλω να αγοράσω και πλαστικά παπούτσια θαλάσσης ΜΕ λουράκι και βεντάλια)

4) Σε συναυλίες στο κέντρο ΔΕΝ παιρνουμε αμάξι. Ή αν το πάρουμε το αφήνουμε 2 στάσεις του μετρό πιο κει. Οι ορδές των βαρβάρων που ξεχύθηκαν χθες από το Καλλιμάρμαρο εκοβαν την κυκλοφορία μέχρι την Μαβίλη fyi...Επίσης, επειδή στην Τεχνόπολη έχουν το κακό συνήθειο να αλλάζουν τις πύλες εισόδου wthout futher notice, μην κάνετε καμια μ@λ@κι@ ανάλογη με την δική μου και σφηνώσετε με το αμάξι στο πλήθος, δέιτε που πάτε!!!(ναι, η ηλίθια με το smart που κόντεψε να σας πατήσει όλους στον Χαρούλη, εγώ ήμουν, sorry, δεν το θέλα-πρέπει να με ψάξω, νομίζω ότι έγινα φίρμα και στο youtube)

5) Δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν ο αγαπημένος μας χαρακτήρας κόμικ ήταν ο Κακοφωνίξ. Δεν γκαρίζουμε παράφωνα και ΚΥΡΙΩΣ δεν τραγουδάμε δυνατά άλλο τραγούδι γτ οι πιθανότητες να μας πετάξει ο διπλανός μας στην σκηνή αυξάνονται εκθετικά. Επίσης ο συναυλιακός χώρος ΔΕΝ είναι ο κατάλληλος για να μοιραστούμε με την κυρία που κάθεται 5 θέσεις παραδίπλα την εμπειρία μας όταν είχαμε ξανακούσει τον καλλιτέχνη 5 χρόνια πριν χωρίς να αλλάξει κανένας από τους 2 θέση. Πείτε τα μετά τρώγοντας σουβλάκια!!!!

Μαγειρική χωρίς φωτιά

Τι κάνουν οι υποτασικοί κοιλιόδουλοι το καλοκαίρι που δεν μπορουν να μαγειρέψουν??
α)πεθαίνουν από την πείνα
β)παραγγελνουν delivery και τρώνε έξω
γ)βρισκουν τρόπους να φάνε χωρίς να ανοίξουν την κουζίνα

Επειδή το β) συμφέρει αλλά είναι κομματάκι ακριβό, ιδού μερικές συμβουλές για να φτιάξετε κάτι να φάτε χωρίς να λιποθυμήσετε.

1) Το προφανές: Σαλάτες. 3 λατρεμένες εκδοχές
α)αγγούρι, ντομάτα, λάδι, λεύκο ξίδι, σχοινόπρασο δυόσμος και γιαούρτι. Το παγώνετε για κάνα 2ωρο και συνοδεύετε με μαύρο ψωμί.
β)πράσινη με αλλαντικά και τυριά (κίτρινα). Πλένετε τα μαρουλικά και τα κόβετε με τα χέρια σας. Κόβετε σε σπιρτόξυλα ότι αλαντικό σας αρέσει (personal favorite fouantre γαλοπούλα) και το τυρί (κάτι απαλό, κασέρι, γραβιέρα νάξου) σε κυβάκια και προσθέτετε στα μαρουλικά. Αν θέλετε προσθέτετε και φρέσκα μανιτάρια ωμά σε φέτες. Ντρέσινγκ: λάδι, μπαλσάμικο, ελάχιστο μέλι και αυθεντική μουστάρδα)
γ)Πράσινη με καλαμπόκι τσιπς και λιαστές ντομάτες. Επίσης πλένετε και κόβετε τα μαρουλικά με τα χέρια σας. Αγοράζετε καλαμπόκι σε βαζάκι και βάζετε 5-6 κουταλιές στο μείγμα, το αυτό και με τις λιαστές ντομάτες. Σπάτε από πάνω όσα τσιπς (με αλάτι, μόνο) θέλετε. Ντρέσινγκ: λάδι, μπαλσάμικο, κέτσαπ δεντρολίβανο.

2) Το εύκολο: Σάντουιτς
α)ντομάτα, μοτσαρέλα, βασιλικός. Με λίγη φαντασία θυμίζει πίτσα μαργαρίτα.
β)αγγούρι, φιλαδέλφια, άνηθος. Δροσερό μέχρι εκεί που δεν πάει.
γ)φιλαδέλφια, πατέ μαύρης ελιάς, θυμάρι.
δ)ρόκα, μέλι, μουστάρδα, κιτρινο τυρί, ζαμπόν

3) Το χορταστικό. Πληγούρι.
Βράζετε νερό στον βραστήρα, βάζετε το πληγούρι σε γαβάθα, το περιχύνετε με το νερό, το σκεπάζετε με πετσέτα και το ξεχνάτε. Όταν απορροφήσει το νερό του κάνετε ότι σας κατέβει.
α)το πνίγετε στον ψιλοκομμένο μαιντανό και στις ντομάτες και το κάνετε ταμπουλε
β)του ρίχνετε ψιλοκομμένες πολύχρωμες πιπεριές
γ)το ανακατεύετε με γιαούτρι και καπνιστή πάπρικα
δ)του ρίχνετε ωμά μανιτάρια ψιλοκομμένα και το μαρινάρετε σε λάδι, μπαλσάμικο και ελάχιστη ρίγανη στο ψυγείο για κάνα 2 ώρο.

4) Τα γλυκά
α)Πυρεξ. Στρώση πτι μπερ βουτηγμένα σε ηδύποτο. Άνθος αραβοσίτου στιγμής σοκολάτα απο πάνω. 2η στρώση πτι μπερ, 2η στρώση άνθος αραβοσίτου. Πασπάλισμα με αμυγδαλο φιλέ/φουντούκι σπασμένο/φιστικι Αιγινιης. Ψυγείο. 2 ώρες μετα, κουτάλι της σούπας και tv.
β)τριμμένα digestive στον πάτο του μπώλ. λίγες σταγόνες λικέρ. 3 κουταλιές της σούπας φιλαδέλφια. Μαρμελάδα ή γλυκο του κουταλιού.
γ)υποβρύχιο σε παγωμένο νερό (δεν περιμένετε συνταγή για αυτό ελπίζω)
δ)παγωτο λεμόνι, συνταγή Anna Maria Barouh.  http://www.annamariabarouh.gr/index.php?option=com_sobi2&sobi2Task=sobi2Details&catid=18&sobi2Id=78&Itemid=72 Το δοκίμασα και με πορτοκάλι (και ζελέ και χυμό γτ αλλιώς δεν θα βγει ωραίο) και είναι το ίδιο υπέροχο.

5) Τα δροσιστικά
α)κρύο τσάι. Αν δεν θέλετε την σκόνη που κυκλοφορεί στα supermarket πηγαίντε στα μαγαζιά που πουλάνε μόνο τσάι και ζητήστε το blend για κρύο τσάι. Θα με θυμηθείτε.
β)βυσσινάδα: Γλυκό του κουταλιού βύσσινο σε ποτήρι, κρύο νερό και παγάκια.
γ)Λεμονάδα: Στίβετε όσα λεμόνια αντέχετε. μετράτε πόσα ποτήρια βγαίνει και το ρίχνετε σε μπλέντερ.Προσθέτετε άλλα τόσα ποτήρια ζάχαρη και χτυπάτε στο μπλέντερ μέχρι να γίνουν σιρόπι. Διατηρείτε στο ψυγείο σχεδόν ένα μήνα. Απλά αραιώνετε με νερό και προσθέτετε παγάκια.
δ)Σουμάδα. Ναι, αυτό το άσπρο που σας σερβίρουν στους γάμους. Την αγοράζετε έτοιμη, την αραιώνετε με νερό και πάγο. Its an addiction!!!!

Summer in Athens:The survival list vol 2

Κοιτώντας την περσινή ανάρτηση έκανα τις 2 διαπιστώσεις 1) ωραία τα είπα, μπράβο μου 2) τότε ήταν 13 ιουνίου και έβρεχε, φέτος 4 ιουνίου είχα ήδη καταφέρει να πάθω ηλίαση. Άγριο καλοκαίρι θα είναι το φετινό. Όσο κάθομαι λοιπόν σπιτάκι μου μέχρι να δύσει ο ήλιος παίζοντας την κυρά του κάστρου (γτ πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε) εντόπισα μερικές ελλείψεις και είπα να επανορθώσω.

1)Αγοράστε καπέλο. Τα καπέλα τα μισώ από βρέφος, ακόμα και τότε όταν προσπαθούσαν να με καπελώσουν το καπέλο κατέληγε μεσοπέλαγα γτ το πέταγα με φόρα όσο πιο μακρια γινόταν, αλλά με τον φετινό κακιασμένο ήλιο όχι μόνο θα καπελωθώ, θα φροντίσω το καπέλο να έχει τόσο μεγάλο γείσο που θα σκιάζει τους ώμους μου (κι αυτοί καίγονται) και 1-2 περαστικούς. Γιατί δεν θα το φοράω στην παραλία, εκεί εχω ομπρέλα, στο κέντρο θα το κυκλοφορώ. Αν έχετε το ίδιο πρόβλημα με εμένα (σας φαγουρίζουν τα καπέλα) αντί για ψάθινο αγοράστε πάνινο σε ανοιχτό χρώμα (ιδανικά λευκό). Ναι, θα σας κοιτάνε και θα γελάνε στην Ερμού και ναι, θα είστε σαν την σημαδούρα, αλλά επειδή την πέρασα την ηλίαση και ξέρω, στα παπάκια σας!!!!

2) Μην πάτε σε φεστιβάλ πριν δύσει ο ήλιος. Ηθελα να ξερα αυτοί οι διοργανωτές, από που διάλο κατέβηκαν???γτ όποιος έχει βιώσει την Αθήνα καλοκαίρι, δεν ανοίγει την συναυλία 4 η ώρα το καταμεσήμερο, ειδικά όταν 11 στα 10 σημεία στα οποία γίνονται τα φεστιβαλ δεν έχουν φυτεμένο ούτε μπονσάι για να σου κάνει σκια γυρω γυρω. Και επειδή είμαστε Ελληνάρες η μπύρα, το τσιγάρο και ο ιδρώτας πάει σύννεφο, έτσι για να ολοκληρωθεί το μέιγμα της αποπνικτικότερης ατμόσφαιρας ever encountered. Το λες το "καθομαι σπίτι μου".

3) Βρείτε δροσερά σημεία στην πόλη για να πηγαίνετε το βράδυ. Δεν βοηθάει καθόλου στο να αντιμετωπίσετε την πρωινή ζέστη, αλλά θα σας αναζωογονήσει και θα σας βοηθήσει να επιβιώσετε στην Αθήνα ΟΛΟ το καλοκαίρι. Δροσερά σημεία είναι ότι κυκλοφορεί βορειότερα από του Παπάγου, ότι υπάρχει σε βουνό και ότι υπάρχει σε ταράτσα που δεν έχει πολύ κόσμο (η Πανόρμου μόλις έφαγε Χ), θα κάνω σχετικό άρθρο μετά από επισταμένη έρευνα.

4) Αποκτήστε σχέση πάθους με το νερό. Κάντε τουλάχιστον 2 δροσιστικά ντους την ημέρα και πιέιτε νερό σχεδόν ψυχαναγκαστικά. Πάνω από 2,5 λίτρα την ημέρα. Εκτός από το ότι σας βοηθάει να μην αφυδατωθείτε, σας βοηθάει να μην ζεσταίνεστε τόσο και ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες να πάθετε ουρολοίμωξη (τα νερά και η άμμος στις παραλίες της Αττικής ΔΕΝ είναι όσο καθαρά όσο θα θέλαμε deal with it).

5) Δώστε τέλος στις λευκές νύχτες. Η μεγαλύτερη ανακάλυψη του καλοκαιριού. Αγοράστε άρωμα λεβάντα, ψεκάστε 1 φορα το μαξιλάρι σας, γυρίστε το από την άλλη πλευρά και κοιμηθείτε. Βοηθάει ΤΟΣΟ πολύ να σας πάρει ο ύπνος ακόμα και με την ελεεινή ζέστη και νομίζω πως διώχνει και τα κουνούπια. (ή γι αυτό είναι υπέυθυνος ο βασιλικός που έχει κοτσάρει η μάνα μου μπροστά στο παράθυρο, δοκιμάστε τα και τα 2 να είστε σίγουροι).

Αυταααααααά. Θα επανέλθω με τα δροσερότερα σημεία της πόλης και με συνταγές για τις μεγάλες ζέστες.

Colibri vs Mystic pizza

Η αντιπαραβολή των δύο αλυσίδων γίνεται απλά γτ εμένα μου σβούριξε ότι μοιάζουν σαν ύφος οι χώροι τους και για κανέναν άλλο λόγο. Βασικά το κοινό τους είναι ότι οι υπόλοιποι γκουρμεδιάρηδες φίλοι σου πίνουν νερό στο όνομα τους και εσύ μόλις πας και τα βρίσκεις λες "μπαααααααααα" αλλά αποδεικνέται ότι έχουν δίκιο μόλις δοκιμάσεις το φαγητό τους.

Mystic Pizza: Αγαπημένη. Το αλεύρι που χρησιμοποιείται για τις πίτσες αλλά και για τα ζυμαρικά έχει μέσα και άλευρο προερχόμενο από κάναβη. Και μπορεί εμείς να γελάμε και να την λέμε χασισόπιτσα, η αλήθεια είναι όμως ότι ΟΧΙ, δεν σε βαράει κατακούτελα, ΟΧΙ δεν είναι παράνομη και ΟΧΙ δεν βρωμοκοπάει όπως οι μπάφοι στις indie συναυλίες. Αντιθέτως, επειδή χρησιμοποιείται μέιγμα αλεύρων και όχι ένα συγκεκριμένο είδος και μόνο, η γευση και της ζύμης και των ζυμαρικών γίνεται πολυεπίπεδη, πιο νόστιμη, σίγουρα πολύ πιο ενδιαφέρουσα και πολύ πιο θρεπτική. Personal favorite η μεξικάνικη με το κοτόπουλο και το ΠΟΛΥ ταμπάσκο, ενώ από τα ζυμαρικά πάιρνω αυτά με την κάππαρη (χωρίς την κάππαρη) και φεύγω πάντα πολύ πολύ ευτυχισμένη. Οι πρώτες ύλες τους είναι προσεγμένες -αν όχι βιολογικές, το σερβις είναι λίγο της υπομονής αλλά τουλάχιστον χαμογελάνε εγκάρδια, οι μερίδες μεγάλες και τα λόγια μικρά. Να πάτε!!! Έχει 3 καταστήματα, στα Εξάρχεια (Μπενάκη 76), στο Χολαργό (Σαρανταπόρου και Μεσογείων) και στο Κουκάκι (Γ.Ολυμπίου και Βείκου). Κάνει και delivery, αλλά μην πείτε στην γιαγιά σας τι έχει μέσα πριν την δοκιμάσει, γτ σας βλέπω στο αυτόφωρο (και δεν εννοώ το πατσατζίδικο).

Colibri: Μια μικρή συμβουλή που την έχω νιώσει στην γούνα μου. Αμα θέλετε να κάτσετε χειμώνα εκεί πηγαίντε από νωρίς, γτ δεν έχει και τα άπειρα τραπέζια και ή θα καταλήξετε στο δίπλα μαγαζί ή θα τα πάρετε takeaway και θα καταλήξετε σπίτι σας. Το καλοκαίρι βγάζει τραπεζάκια έξω όποτε βρίσκεις να κάτσεις πιο ευκολα. Κατά τα άλλα αυτό το μαγαζί μου το διαφημίζουν άπαντες τον τελευταίο χρόνο για την pizza και το burger του, αλλά κατάφερα να πάω πριν κάνα 15θήμερο. Και επειδή είχα λυσσάξει όλο το χρόνο πήρα και pizza και burger. Εγώ πήγα στο Μετς (Αναπαυσεως 9) που ήταν και το πρώτο που άνοιξε (και το πιο μικρό), ενώ υπάρχουν μαγαζιά και στα Πετράλωνα (Καλιρρόης 166) και στο Παγκρατι (Εμπεδοκλέους 9-13). Η λογική τους βασίζεται σε μια αρχή την οποία εκτιμώ πάρα πολύ, την υγειινή και πιο νόστιμη εκδοχή πιάτων που παραδοσιακά θεωρούνται junk food. Και η πίτσα και το burger ειναι σχεδόν εξ ολοκλήρου χειροποίητα, οι τιμές τους είναι λογικότατες (για να μην πω φθηνές γτ δεν με βλέπςω να ξαναβρίσκω να κάτσω) και το σέρβις χαλαρό αλλά αποτελεσματικό. Ερωτεύτηκα το chicken curry burger ενώ ή πίτσα είναι στο top 10 όσων έχω φάει. Είναι οι μοναδικοί που έχω συναντήσει στην Ελλάδα να βάζουν φρέσκια ρόκα στην πίτσα, κάτι το οποίο την "δροσίζει" τόσο πολύ...Κι επειδή έχω πρόβλημα με την ζέστη (δεν τρώω όσο θα ήθελα όταν ζεσταίνομαι) τις πολύ ζεστές βραδιές με βλέπω να τις περνάω εκεί και να ζητάω κι εξτρα ρόκα. Ενώ λοιπόν το φαγητό τους είναι νόστιμο, δεν τρέεεεεεχουν τα λάδια, δεν λυσσάς από το αλάτι και δεν μπουχτίζεις από το λίπος. Οι πρώτες ύλες τους είναι φρέσκιες, τα φαγητά τους ψημμένα σωστά και οι μερίδες τους χορταστικές. Κάνει και delivery, αλλά μόνο σε πολύ κοντινές αποστάσεις, οπότε ρωτήστε αν έρχονται σπίτι σας πριν σας πάρει η χαρά. 

Pink Elephant: Επιτέλους αυθεντικό ινδικό

Κατ αρχήν ερωτεύτηκα την κάρτα τους.Αν την προσέξετε είναι οπτική απάτη. Μπορείτε να δείτε είτε έναν ροζ ελέφαντα είτε 2 πύργους από ένα σαράι, την σελήνη και αστέρια σε έναν ροζ ουρανό. Ισχυρή ένδειξη για την σοβαρότητα και την φροντίδα των ιδιοκτητών για το μαγαζί τους. Βρίσκεται στο Χαλάνδρι, στην Σωκράτους λίγο πιο κάτω από το Alobar. Είναι μικροσκοπικό αλλά συμπαθέστατο και έχει και τραπεζάκια έξω, αλλά εκείνο το βράδυ έκανε λίγο κρύο και κάτσαμε μέσα. Η κουζίνα δεν είναι ανοιχτή, αλλά έχει ενα "παράθυρο" για να μπορείτε να δείτε τον Ινδό σεφ να σας μαγειρέυει. Για starter σας κεράνε pappadoms (τα οποία για κάποιο λόγο δεν υπάρχουν-και προφανώς δεν προσφέρονται- στα περισσότερα ινδικα της Αθήνας) ενώ οι τιμές τους για τα κυρίως είναι ανθρωπεμένες. Το chicken tikka mashala που παραγγείλαμε ήρθε στην σωστή αναλογία (δηλαδή η σάλτσα να καλύπτει το κοτόπουλο και όχι 3 κομματάκια κοτόπουλο να κάνουν μακροβούτια στην σάλτσα, επίσης συνηθισμένη ελληνική τσιπιά) και ήταν και πάρα πολύ νόστιμο, το ρύζι ήταν επίσης εξαιρετικο, ενώ επειδή ήταν αρκετά αργά το βράδυ δεν πήραμε κάτι άλλο, απλά φτιάξαμε μπουκίτσες με νάαν, το οποίο χαροποίησε ιδιαίτερα τον Ινδο σεφ, ο οποίος ήρθε με ένα τεράστιο χαμόγελο να μας συγχαρεί που τρώγαμε σαν Ινδές σε ινδικό εστιατόριο και μας κέρασε κατι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ samosas. Είναι τόσο καλοί και ευγενικοί που την ώρα που φεύγαμε (και το μαγαζί εκλεινε) ήρθε μια παρέα και όχι μόνο τους εξυπηρέτησαν, αλλά τους ζήτσαν και συγγνώμη που δεν είχαν biriyani!!!Tο sum up, το μαγαζί συστήνεται ανεπιφύλακτα, είναι ότι πιο κοντά σε αυθεντικό ινδικό έχω συναντήσει μέχρι στιγμής, οι τιμές είναι λογικές (και οι μερίδες επίσης), ο χώρος και το σέρβις φιλικοί και άμεσοι και κάνει και delivery, Δλδ, τι άλλο θέλετε???

trano: customised επιδόρπια

Δεν έχει πολύ καιρό που έχει ανοίξει, βρίσκεται χαμηλά στην Ερμού, κοντά στο Μοναστηράκι, δίπλα από το Γρηγόρη. Είναι πολύ μικρό και δεν έχει πουθενά να κατσεις, θυμίζει λίγο παλιο παγωτατζίδικο, αλλά δεν είναι. Βασικά δεν ήξερα τι είναι, μέχρι που κατά τις 2 το βράδυ βρέθηκα να τρώω προφιτερόλ, από τα χεράκια τους μεν, κατά τις δικές μου επιταγές δε. Εξηγούμαι: το μαγαζί διαθέτει σου με 6 διαφορετικές γεμίσεις: βανίλια, σοκολάτα, φράουλα, μπανάνα, μπισκότο, λεμόνι.Το μικρό προφιτερόλ έχει 3 σου, αυτά τα 3 μπορεί να είναι όλα ίδια ή ολα τελειώς διαφορετικά ή 2 ίδια και έαν διαφορετικό αναλόγως με το τι θα τους πείτε ότυι θέλετε. Για σως από πάνω έχετε να επιλέξετε ανάμεσα σε σοκολάτα υγείας, σοκολάτα γάλακτος και 2-3 άλλα τα οποία δεν προλαβε να μου πει γτ η σοκολάτα γάλακτος ρέει στο αίμα μου. Από πάνω μπορείτε να βάλετε φρούτα, cookies, smarties, γενικά ότι βλέπετε στο ψυγείο μπροστά σας. Όλο αυτό κάνει 2,5 ευρώ. Στην ίδια λογική κινούνται και το μιλφέιγ τους και οι τάρτες τους (διαθέσιμες και με λευκή και με σοκολατένια βάση) και έχουν και πλήθος μαεμελάδων, γλυκών του κουταλιού και κερασάκια αμαρένα για topping. Μπορείτε να το ζητήσετε πακέτο, και να μπει σε ωραιότατο κουτάκι (το οποίο είναι και μια χαρά δώρο τελευταίας στιγμής) ή μπορείτε να το τσακίσετε επιτόπου. The choice is yours!!!!!

Αθηναικόν:Ούζο όταν πιεις, γινεσαι ευθύς...

Το Αθηναικόν βρίσκεται στην Θεμιστοκλέους, στο πεζοδρομημένο κομμάτι κοντά στην Πανεπιστημίου. Μόνο που το κοιτάς κατβαίνεις ότι έχει ζήσει πολλές ένδοξες μέρες. Υπάρχει από το 1932 (και έχει και το φωτογραφικό υλικό για να το αποδείξει). Έχω περάσει και το έχω προσπεράσει άπειρες φορές απ έξω. Είναι πολύ συμπαθητικό, δεν έχει καμία σχέση με τα μαγαζιά της γύρω περιοχής. Είναι καθαρό, περιποιημένο, με την κλασσική διακόσμηση παλιάς "κοσμικής ταβέρνας", με 5 παππούδια μόνιμους θαμώνες και ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΧΤΗ. Σήμερα λοιπόν μετά από μια πολυαναμενόμενη ορκομωσία πήγαμε να γιορτάσουμε εκεί. Και επειδή έχουμε αυτογνωσία είπαμε να μην γουρουνιάσουμε πολύ, να φάμε φρουτάκια. Της θάλασσας. Κατεβάσαμε 2 μερίδες χταπόδι, 1 μαρίδες, 1 γαριδάκι ψιλό, 1 καλαμάρι, 1 σαλάτα, 2 μερίδες πλευρώτους στην σχάρα και 2 μερίδες πατάτες. Ζωή να χουμε!!!Το χταπόδι και το καλαμάρι απλά κατατάσσονται στα must eat before you die, τα πλευρώτους επίσης, ενώ η σαλάτα αθηναικόν με το μανούρι είναι χορταστική και από μόνη της. Η πραγματική ανακάλυψη όμως δεν ήταν το φαγητό (που ήταν έτσι κι αλλιώς υπέροχο). Ήταν η ΦΗΜΗ. Η φήμη λοιπόν είναι ένα ούζο από την Μυτιλήνη, 1 ετικέτα που αν δεν είσαι γνώστης δεν την πολυξέρεις (και δεν την βάζεις και στο μαγαζί σου, δεν νομίζω να την έχω ξαναδεί πουθενά αλλού). Ευτυχώς είμαστε παιδιά με σφαιρική μόρφωση και κλασσική παιδεία και κάποια από την παρέα δημοκρατικά αποφάσισε ότι αυτό θα πιούμε. Και άρχισε το πανηγύρι. Γιατί αυτό το ούζο και είναι γλυκό και δεν καίει καθόλου. Και μην ξεχνάτε, φρουτάκια παραγγείλαμε να φάμε. 20 λεπτά μετα τραγουδάγαμε το "ούζο σαν θα πιεις γίνεσαι ευθύς βασιλιας δικτατορας θεός και παντοκράτορας" σε συνδυασμό με το "παραγνωριστήκαμε" του Καλλίδη. Όλα αυτά με την ιώβεια υπομονή και απίστευτη ανοχή του μαγαζιού. Οι σερβιτόροι ήταν όλοι άνω των 40 (δλδ επαγγελματίες) ευγενέσατοι, αμεσότατοι και πολύ πολύ εξυπηρετικοί. Στο τέλος μας κέρασαν και χαλβα (νοστιμος ήταν, δεν λέω, αλλά αν είχαν κεράσει κάτι με λεμόνι να σπάσει η μυρωδιά των θαλασσινών θα ήμουν απολύτως ευτυχισμένη). Πληρώσαμε κάτι παραπάνω από 18 ευρώ το άτομο, αλλά αν δεν είχαμε πάρει μόνο ότι κολύμπαγε κάποτε στα ανοιχτά του Αιγαίου θα πληρώναμε πολύ λιγότερα. Αξίζει να πας μεσημέρι (καλά, σε απόσταση αναπνοής από την Ομόνοια, πήγαινε βράδυ αν σου βαστάει) για ουζοκατάσταση και να μείνεις μέχρι να αρχίσει να νυχτώνει. Μετά ταξάκι γτ οι πολλές ΦΗΜΕΣ επηρρεάζουν την ισσοροπία άσχημα. Καλά να περάσετε!!!!

Μάης είναι θα περάσει

Προχθες το μεσημέρι, κόκκινη γραμμή του μετρό, απόγευμα. Συναντάω την Μελίνα (φανατική μου αναγνώστρια και την ευχαριστώ) τυχαία. Με ρωτάει γιατί σταμάτησα να γράφω. Η απάντηση έχει 2 σκέλη. 1) Γιατί το internet μου έχει τα μαύρα του τα χάλια, κινείται με τόσο αργούς ρυθμούς που πρέπει να καταβάλλω μισάωρη προσπάθεια για να δω ΕΝΑ mail. Όποτε το να γράψω από το σπίτι μέχρι να λυθεί το πρόβλημα δεν παίζει σαν σενάριο. 2)Γιατί ο Μάης δεν ήταν ΠΟΤΕ καλός μήνας για μένα, και φέτος είναι ένας από τους χειρότερους. Μοιράζω το χρόνο μου προσπαθώντας να συμμαζέψω υπέρογκους λογαριασμούς, να πείσω τεχνικούς ότι είμαι άσχετη με το αντικείμενο τους και πρέπει να έρθουν να το φτιάξουν, και όχι δεν έχω ούτε το χρόνο ούτε την όρεξη να δω το πρόβλημα βήμα βήμα. Παράλληλα βγαίνω, γελάω, παρατηρώ, μαθαίνω, ζω. Όποτε έχω κάτι να γράψω.

Το πρόβλημα είναι ότι ξεκίνησα να γράφω όταν άρχισε να βαθαίνει η κρίση, ακριβώς γιατί πιστεύω ότι ο καλός και τίμιος επιχειρηματίας δεν πρέπει να αναγκαστεί να κλείσει το μαγαζί του και πρέπει να κάνει ο καθένας ότι μπορεί για να τον ενισχύσει. Στα μέρη για τα οποία γράφω δεν με έχουν κεράσει ούτε καραμέλα. Αυτά που γράφω, τα γράφω γιατί τα πιστεύω. Μετά τις εκλογές όμως και με όλο αυτό το καραγκοζιλίκι που επακολούθησε δεν είχα όρεξη να γράψω, γιατί ήμουν- και είμαι- με το ένα πόδι στην πόρτα να φύγω. Το blog δεν είναι προσωπικό, γι αυτό και τα προσωπικά μου δεν δηλώνονται ξεκάθαρα πουθενά. Σήμερα λοιπόν, που έμαθα μετα 1000 κόπων ότι η αίτηση μου για επιδότηση απορρίφθηκε, ότι το μέλλον μου εδώ (με γνώμωνα πάντα την γενικότερη κατάσταση) είναι πιο αβέβαιο από ποτέ και ότι το να μείνω ή να φύγω είναι μια απόφαση που πρέπει να ληφθεί άμεσα και τελεσίδικα (γιατί κι εγώ την καθυστερούσα 3 χρόνια τρομάρα μου) έβαλα πείσμα ότι θα σας δημοσιεύσω το 1ο και τελευταίο μου προσωπικό κείμενο όσο και αν η σύνδεση μου στο internet διαφωνεί. 1 συγγνώμη γιατί δεν έγραψα τπτ τόσο καιρό και μια δέσμευση ότι από αύριο θα γίνουν πιο εντατικές οι αναζητήσεις μου για ανθρώπους που έχουν τα @ρχίδι@ να ζουν, να δημιουργούν και να παλεύουν σε μια Ελλάδα που όλοι λένε ότι βουλιάζει, με τους μισούς Έλληνες να έχουν πάθει παράκρουση και να ψηφίζουν ή Τσίπρα (πραγματικά, πιο ικανός πολιτικός είναι ο Γρηγόρης Αρναοούτογλου) ή Μιχαλολιάκο και που παρόλη την φοροεπιδρομή που πέφτει στο κεφάλι τους να χαμογελούν ειλικρινά με το που μπάινεις στο μαγαζί τους. Θα μείνω. Το αποφάσισα. Ότι και να μου συμβαίνει το ζω με εικόνες αυτής της πόλης. Ακόμα και στα μαυρα μου τα χάλια, όταν με βολτάρουν οι φίλες μου με το αμάξι για να νυστάξω και να κοιμηθώ, κάπου με θέα την πόλη με πάνε. Δεν μπορώ να μείνω αλλού. Θα βουτήξω και ότι βρέξει ας κατεβάσει. Βαρέθηκα και να περιμένω και να φοβάμαι. Α στα διάλα πια!!!

kozi's vs juicy burger

Τον τελευταίο χρόνο έχουν ανοίξει αρκετά burgerαδικα, και καταλαβαίνω τον λόγο. Πρώτες ύλες σε αρκετά καλή ποιότητα αλλά σε χαμηλές τιμές, χορταστικό γεύμα και με μια gourmet casual προσέγγιση μπορεί να προσελκύσει τον σωστό κόσμο για να γίνεται κοσμοσυρροή στο ταπεινό πλην τίμιο μαγαζάκι σου. Τα 2 καλύτερα βρίσκονται στα βόρεια προάστεια, το ενα στο Χολαργό και το άλλο στα Μελίσσια. Και επειδή σκέφτηκα ότι θα είχε πολύ πλάκα να τα συγκρίνω, διαβάστυε τις 2 κριτικές μαζεμένες.

Kozi's: Αν ξανακούσω άνθρωπο να παραπονιέται για το πόσο δύσκολο είναι το παρκάρισμα στο κέντρο της Αθήνας θα αυτοπυρποληθώ διαμαρτυρόμενη. Μετά από αυτό που έχω ζήσει για να παρκάρω κάπου κοντά στο Kozi's ειδικά, θα έχω κάθε δίκιο. Πραγματικά πιο εύκολα βρίσκεις να παρκάρεις στην Κυψέλη. Το μαγαζί δεν κάνει κρατήσεις (και με την λογική του, καλά κάνει κιόλας), απλά στην γύρω περιοχή υπάρχουν μόνο σπίτια και ένα τελειωμένο σουβλατζίδικο, οπότε ή θα σηκωθείτε και θα φύγετε (όπως κάναμε εμείς στις 2 αποτυχημένες προσπάθειες μας να φάμε εκεί) ή θα πάτε νωρίς, άκυρη μέρα, για να μην κοιτάζετε τον σερβιτόρο με το ίδιο ξελιγωμένο βλέμμα που κοιτάζατε τον Κωστάκη που σας άρεσε στην 1η γυμνασίου κι αυτός ούτε που σας έδινε σημασία γτ έπαιζε μπάλα. Το burger τους βέβαια σε αποζημιώνει για όλη την ταλαιπώρια που τράβηξες. Και με το παραπάνω κιόλας. Οι μερίδες τους είναι τεράστιες, όπως και οι σαλάτες τους, δυστυχώς όμως όχι και τα ορεκτικά τους στα οποία είναι λίγο φειδωλοί στις μερίδες. Το μπιφτέκι είναι ζουμερό, το ψωμάκι φρέσκο, οι πατάτες χειροποίητες και η sauce δικής τους έμπνευσης και παρασκευής είναι τόσο νόστιμη που αν την πουλούσαν σε βαζάκι την 6αδα θα την έπαιρνα σπίτι σίγουρα. Το service άμεσο και φιλικό, αν αποφασίσεις να περιμένεις σε κερνάνε το κατιτίς σου όσο στέκεσαι (αλλά εσυ βλέπεις τα burger να πηγαινοέρχονται και πεινάς περισσότερο), εξηγούν τα πάντα χωρίς να βαρυγκομάνε και οι τιμές τους είναι καλύτερες από ότι φανταζόσουν. Μην ξεχάσετε να πάρετε oreo cheesecake για να κλείσετε το γευμα σας.

Juicy burger: Στον Χολαργό, στην Κεραμεικού, στενάκι που αν δεν είσαι της περιοχής δεν το πιάνει και πολύ το μάτι σου, αλλά με πολύ πιο ευκολο parking. Το service είναι φιλικότατο, ο κατάλογος λιτός και απέριττος και οι τιμές μονοψήφιες σε ΟΛΟ τον κατάλογο. Η κουζίνα είναι ορθάνοιχτη για να βλέπεις τι γίνεται μέσα και ο σεφ σε χαιρετάει κιόλας από το παραθυράκι. Τα onion rings τους μας ήρθαν σε κουβαδάκι (στη κυριολεξία) και ήταν τόσα πολλά που ενώ τα τρώγαμε μανιωδώς ανακαλύπταμε ότι έχουν μείνει κι άλλα (4 ευρώ, αλλά ευκολά τρώνε 4 άτομα, το λες και τζάμπα). Κάναμε την υπερβολή και πήραμε έξτρα τηγανητές πατάτες και επειδή ήμαστε γουρουνίτσες, βάλμε και τυρί ακι μπέικον από πάνω (δεν το γράφει ο κατάλογος, αλλά οι άνθρωποι το έκαναν ευχαρίστως). Μετά ήρθε το burger σε bagel ολικής αλέσεως παρακαλώ, έγω πήρα με φιλέτο κοτόπουλο και ήταν τόσο σωστα ψημμένο που σχεδόν συγκινήθηκα από την χαρά μου. Γενικά ότι πήραμε ήταν ψημμένο ολόσωστα και πάρα πολύ νόστιμο. Αλλά, αυτό που παρατήρησε η φίλη μου και έχει δίκιο (αρχιτεκτόνισσα γαρ) είναι ότι το μαγαζί δεν σε προδιαθέτει να κάτσεις εκεί με τις ώρες, σε προδιαθέτει να φας και να φύγεις. Είναι πολύ καθαρό και minimal, το οποίο δεν είναι καθόλου κακό σας ιδέα, αλλά ίσως θα έπρεπε να επενδύσουν σε λίγο πιο άνετα καθίσματα και κανα δυο διακοσμητικά για να μην στρέφεις το βλέμμα σου στο απόλυτο κενό στην φάση της χώνεψης. Κι επειδή όποιος πάει τρώει σαν αρκούδα λίγο πρίν την χειμερία νάρκη και η φάση της χώνεψης είναι λίγο χρονοβόρα, καλό θα ήταν αν βάλουν και καμιά γλαστρούλα πάνω στο deck.

Άστυ 68: My humble opinion

Παρόλο που λειτουργεί λίγο παραπάνω από ένα χρόνο, το ανακάλυψα πρόσφατα. Για αν είμαι ακριβής, δεν το ανακάλυψα καν εγώ, αλλά ένας φίλος μου που έτυχε να παρκάρει απέναντι του. Το ότι δεν τραβάει το μάτι δεν είναι απαραίτητα κακό, ειδικά για το πολύβουο και πολύχρωμο Γκάζι, το γεγονός και μόνο ότι υπάρχει ένα μαγαζί που δεν κραυγάζει την ύπαρξη του, το λες κ ελπιδοφόρο. Θα το βρείτε πάνω στην Κωνσταντινουπόλεως, στον αριθμό 68 και είναι η επιτομή του urban chic restaurant. Πάτωμα από παλιά αθηναικά πλακάκια (τα οπία λατρεύω), τοίχοι σε λευκό και olive-χακί και ανάλαφροι πίνακες. Ο φωτισμός είναι χαμηλός, όπως και η μουσική για να μην χρειάζεται να μιλάμε δυνατά και να ξεκουράζονται λίγο τα ταλαίπωρα τα μάτια μας. Το service άμεσο, εξυπηρετικό και ευγενέστατο, ο ιδιοκτήτης εντάσσεται στους 10 πιο γελαστούς ανθρώπους ever encountered, σας καλοσψρίζουν με ζεστό ψωμί, 2 ντιπ και 1 ποτηράκι σούπα, ο κατάλογος έχει λίγα φαγητά, αλλά καλύππτει ένα ευρύ φάσμα απαιτήσεων, ενώ τα πιάτα ημέρας είναι γραμμένα και σε πίνακα δίπλα από την πόρτα. Για το τέλος σας δίνουν υποβρύχιο σε κρύο νεράκι, ενώ ο λογαριασμός δεν είναι του γδαρσίματος, με πολύ μεγάλη προσπάθεια μπορεί να ξεπεράσει τα 20 ευρώ κατά άτομο, το οποίο και για Γκάζι και για value for money το λες και πάμφθηνο. Συστήνεται ανεπιφύλακτα για καθημερινές που θέλετε να κάνετε κάτι ήσυχο, βαριέστε να μαγειρέψετε ή έχετε να δείτε κάποιον πολύ καιρό και θέλετε να μιλάτε χωρίς πολλά πολλά νταπα ντούπα. Καλό μέρος και για πρώτο ραντεβού γιατί θα εντυπωσιάσετε χωρίς να ξοδέψετε τα μαλλιά της κεφαλής σας.

Τα 10 καλύτερα εστιατόρια διεθνούς κουζίνας

Ο πιο ευκολος δρόμος για την καρδιά ενός ανθρώπου περνάει από το στομάχι του. Αντίστοιχα, ο πιο ευκολος τρόπος για να αρχίσεις να μπαίνεις στην νοοτροπία μιας άλλης χώρας είναι το φαγητό και οι table manners που ακολουθούνται στην κάθε χώρα. Σας παραθέτω λοιπόν τα καλύτερα σε 10 διαφορετικές κουζίνες για να νιώσετε το globalization στο πετσί σας.

1)Γιαπωνέζικο: Furin Kazan. Και με διαφορά κιόλας. Ταπετσαρίες με άνθη κερασιάς, minimal αλλά πάντα busy, δεν έχει μπασταρδέψει άλλες κουζίνες για να φάει ο κάθε καράβλαχος spring rolls και να φχαριστηθεί, αντίθετα, έχει πολλά γιαπωνέζικα πιάτα πέρα από το σούσι, για όσους δεν είναι και μεγάλοι φανς τις ωμοφαγίας. Ότι και να παραγγείλετε για κυρίως, μην παραλείψετε να πάρετε yoza για ορεκτικό. Τιμές λογικότατες. Κάνει και delivery.

2)Κινέζικο: Spring Roll. Ευτυχώς για εμάς τους πιστούς του πελάτες μεταφέρθηκε από το κατσάβραχο που ήταν μέχρι πρότεινος και πήγε στην πλατειούλα κοντά στο Γηροκομείο. Το έχουν κινέζοι οι οποίοι είναι εδώ τουλάχιστον 20 χρόνια, έχει φοβερά noodles με λαχανικά, won ton, πάπια Πεκίνου και κοτόπουλο Σατάι. Αν φάτε σαν γουρούνια (που θα φάτε) κλείστε το γευμα σας με λίτσι σερβιρισμένα με πάγο ή αν αποφασίσετε να υποκύψετε ασύδοτα στην λαιμαργία σας πάρτε την τηγανητή μπανάνα.

3) Τσέχικο: Βοημία. Πολλά παραδοσιακά τσέχικα πιάτα, τα οποία κοστίζουν 15-17 ευρω αλλά είναι τίγκα στο κρέας. Αγαπημένη η γαλοπούλα με το δαμάσκηνα και το αμύγδαλο ενώ οι λωρίδες φιλέτου κοτόπουλου τηγανισμένες σε κουρκούτι με αρωματικά είναι απλά τέλειες. Αν δεν σας εμπνέει κανένα από τα 2, ο κατάλογος με τα κυτίως είναι γύρω στις 7 σελίδες. ΚΑΤΙ θα βρείτε να φάτε. Δοκιμάστε τρελό τυρί, τσέχικες μαύρες μπύρες και για το τέλος skip desert, παραγγείλτε σόδα γτ οι μερίδες είναι τεράστιες.

4) Ισπανικό: Salero. Μια από τις ομορφότερες αυλές του κέντρου. Πιείτε λευκή σαγκρία με φράουλες, τσακίστε το μαφινοειδες ζεστό ψωμάκι που φτιάχνουν μόνοι τους και ή παραγγείλτε τάπας και παέγια (κλασσικά) ή πάρτε το κοτόπουλο. Έχει την πιο περίεργη σάλτσα του κόσμου, αλλά δεν θα σας ξενίσει πολύ, ειδικά αν σας αρέσει η ελληνική κουζίνα. Γιατί εκτός απο το ΔΝΤ πάνω πό το κεφάλι μας, εχουμε κι άλλα κοινα.

5) Πέρσικο: Αναχίτα. Το αγαπώ. Το λαχματζούν τους καίει, όχι αστεία, γι αυτό παραγγείλτε ένα γιαουρτάκι προκαταβολικά. Η μελιτζάνα με το καρύδι, αν και ακουγεται λίγο περίεργη είχε εξαφανιστεί στα 10 πρώτα λεπτά, ενώ από κυρίως είναι πολύ πολύ νοστιμα τα κεφτεδάκαι με τον σάλτσα ροδιού και το κοτόπουλο με τα φραγκοστάφυλλα, ενώ ακόμα και το απλό σουβλάκι κοτόπουλου, είναι νόστιμο και ζουμερό γι είναι μαριναρισμένο στο γιαούρτι. Δοκιμάστε την πέρσικη μπύρα χωρίς αλκοόλ. Το σέρβις είναι ευγενέστατο, κατατοπιστικότατο, και στο τέλος έχετε και δωράκι ένα βιβλίο με την ιστορία του Ιράν.

6) Πολίτικο: Σουζάνα. Ήρεμο και κομψό. Ότι και να πάρετε είναι εγγυημένο, αλλά αν θέλετε να παίξετε στα σίγουρα πάρτε γιαουρτλού κεμπάπ. Κιουνεφέ ή μουχαλεμπί για το τέλος. Από ορεκτικά παίζει και να έχει τα πιο ωραία τυροπιτάκια που έχω φάει έξω ενώ το χούμους τους (σε 3 διαφορετικές παραλλαγές παρακαλώ) με τα τέλεια πιτάκια μπορεί να αποτελέσει και κυρίως από μόνοπ του.

7) Λιβανέζικο: Beirut. Από τις πιο ωραίες αυλές. Θα δείτε να περιφέρονται ναργιλέδες και πολλά πολλά πιατάκια. Η λιβανέζικη κουζίνα είναι λιγότερο καυτερή από την ινδική, αλλά χρησιμοποιεί περίπου το ίδιο πλήθος μπαχαρικών και έχει την ίδια πολυπλοκότητα στην παρασκευή εδεσμάτων. Παραγγείλτε αυθεντικό ταμπουλέ, φατούς καθώς και το παναρισμένο αρνί που μοιάζει με οβίδες αλλά ποτε δεν θυμάμαι πως το λένε. Σε φάσεις έχει και ζωντανή μουσική και oriental χορεθτριες, αλλά εγώ το προτιμώ βουβό, γι ανα ακούγονται τηα μουγκανητά της ευχαρίστησης μου σε οοολη την υπέροχη αυλή.

8) Ινδικό: Bollywood. Η πόρτα του είναι ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ. Τη ν θέλω να την πάρω σπίτι μου. Στο προκείμενο, παραγγείλτε νααν για να παραχώσετε μέσα το φαγητό σας. Personal favorite το chicken tikka masalla. Η γρανίτα τριαντάφυλλο μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα, ο χώρος είνα όσο industrial πρέπει, οι κοαναπέδες έχουν λίγοτον αβόλευτο αλλά το ξεπερνάς, είναι το closest στο αυθεντικό ινδικό στην Αθήνα, αλλά για τις μερίδες του οι τιμές είναι αδικαιολόγητα ακριβες. Αν και είμαι σίγουρη, την ωραία πόρτα πληρώνεις.

9) Γαλλικό: Chez Lucien. Ναι, το είπα και την προηγούμενη βδομάδα, αλλά δεν φταίω εγώ, η κρεμμυδόσουπα του με έχει μαγέψει.

10) Μεξικάνικο: El taco Bueno. Τάπας και μαργαρίτες. Πολλές μαργαρίτες. Ακριβό μεν, μεγάλες μερίδες δε. Η ιδιοκτήτρια αρκετά φιλική, ευγενικάσου λέει ότι έχεις παραγγείλλει πάρα πολλά και σου προτενει τι να κρατήσεις και τι να αφήσεις. Επισης ενδιαφέρουσα αυλή, αλλά ΠΣΚ κάντε καλύτερα κράτηση.