on tour: Βυτίνα

Η Βυτίνα δεν είναι τόπος δικής μου καταγωγής, είναι όμως τόπος πολύ οικείος για πολλούς οικείους μου. Η σχέση μας ξεκίνησε πριν μια δεκαετία περίπου και από τότε γυρνάω σε αυτήν με γεωμετρική πρόοδο. Το καλοκαίρι γιατί βρίσκω λίγη δροσιά μόλις 2 ώρες μακριά από την Αθήνα και το χειμώνα γιατί βρίσκω θαλπωρή κοντά (σχεδόν μέσα) σε 1 τζάκι. Νομίζω ότι είναι πανέμορφη, ίσως πάλι να μην είμαι αντικειμενική.

Που θα μείνετε: Ανάλογα με το βαλάντιο σας, έχω να προτείνω το Arcadia Resort, το Vytina House, το Art Mainalon Hotel, το Αρχοντικό Νικολόπουλου και την Αίγλη (με φθίνουσα τιμή διανυκτέρευσης). Τα πρώτα 2 είναι λίγο έξω από το χωριό με θέα και πράσινο, η Αίγλη σε απόσταση αναπνοής από την πλατεία, το Art Mainalon μέσα στην πλατεία και το αρχοντικό Νικολόπουλου κάπου μέσα στον οικισμό.

Που θα φάτε: Στα Κόκκινα Πιθάρια. Έχει ένα φανταστικό ορεκτικό με γλυκοκαυτερή σάλτσα, αγριογούρουνο με μανιτάρια, πάπια με καραμελωμένα μήλα και για όσους είναι παραδοσιακοί τύποι έχει κόκορα με χυλοπίτες, μοσχαράκι κοκκινιστό, παστίτσιο, γεμιστά και γκιούλμπασι. Οι μερίδες του είναι ικανοποιητικές προς τεράστιες, το μαγαζί πεντακάθαρο και το banofee για επιδόρπιο μπορεί να σας στείλει ευτυχισμένους για τον βαρύ ύπνο που ακολουθεί κάθε γαστριμαργικό όργιο. Του ίδιου ιδιοκτήτη είναι και το διπλανό μαγαζί, τα Αηδόνια, το οποίο προσανατολίζεται περισσότερο σε ψητά της ώρας. Θα φάτε πολύ τίμιο και ευμεγέθες σουβλάκι, ενώ μερικές φορές βάζει και κοντοσούβλι. Για τσίπουρα και μεζεδάκια θα πάτε στο Τσιπουράδικο που είναι λίγο πιο κάτω αριστερά. Εξαιρετικό τυροπιτάρι, ομελέτες, λουκάνικα και μοσχαράκι με λαζάνια θα συνοδεύσουν ό,τι πίνετε. Περνώντας είδα και ένα πολύ ενδιαφέρον κριθαρώτο μανιταριών στους Δειπνοσοφιστές, το εστιατόριο του Art Mainalon, αλλά δεν έτυχε να το δοκιμάσω. Ακόμα.

Που θα βολτάρετε: Αν είναι ανοιχτό το χιονοδρομικό θα πάτε μια βόλτα από κει έστω και για καφέ γιατί η διαδρομή και η θέα αξίζουν τον κόπο. Κοντινή και γραφική είναι η Αλωνίσταινα, το χωριό της μητέρας του Κολοκοτρώνη. Εκεί, στο εστιατόριο Κατάλπεις το οποίο πια ανοίγει μετά το απόγευμα έχω φάει το καλύτερο γλυκό καρυδάκι ever (μετά της θείας μου). Στο καφέ-τσιπουράδικο λίγο πιο κάτω ακολουθούν την ίδια τακτική με τον Βόλο, ρωτάνε μόνο τι θα πιείς, τα συνοδευτικά είναι προκαθορισμένα (και άπειρα και συμπεριλαμβάνονται στην τιμή του τσίπουρου μάλλον, γιατί δώσαμε 5,5 ευρώ έκαστος). Παραδοσιακό καφέ σε πλατεία κάτω από πλάτανο έχω πιεί στα Μαγούλιανα καλοκαίρι, με απεριόριστη δροσιά και θέα, αφού είναι το ορεινότερο χωριό της Πελοποννήσου. Πολύ κοντά είναι επίσης και η Δημητσάνα, η μπαρουταποθήκη του Έθνους, όπου θα επισκεφτείτε το σπίτι του Γρηγορίου του Ε’, θα θαυμάσετε τους χάλκινους τρούλους των εκκλησιών και θα χαθείτε στα σοκάκια με τα πέτρινα αρχοντικά και τα ξύλινα μπαλκόνια. Αν είστε γλυκατζήδες θα πάρετε Κοπεγχάγη (χρόνια είχα και να την ακούσω και να την φάω) ή κάποιο άλλο γλυκό ταψιού από το ζαχαροπλαστείο που είναι πάνω στον κεντρικό δρόμο. Εάν θέλετε να συνεχίσετε την βόλτα σας θα πάτε στην Στεμνίτσα, η οποία έχει μακρά παράδοση στην αργυροχρυσοχοΐα που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, αφού υπάρχει επαγγελματική σχολή ακόμα και σήμερα. Θα φάτε γλυκό στην πλατεία (παραδοσιακά μυγδαλάτα), θα θαυμάσετε τις καμάρες στα σοκάκια και θα ενισχύσετε τα εργαστήρια (αρχίζω να καταλαβαίνω γιατί δεν με άφηναν να κατέβω από το αμάξι). Εναλλακτικά θα κατευθυνθείτε προς τα Λαγκάδια, κεφαλοχώρι που τώρα γίνεται ευρέως γνωστό τουριστικά. Με θέα το φαράγγι του Λούσιου, επιβλητικά πέτρινα κτήρια και μεγάλη πλατεία. Εκεί θα φάτε στον Μανιάτη κατσικάκι, χοιρινό με κάστανα ή κόκορα με μακαρόνια. Για καφέ, αν έχετε πάει χειμώνα θα πάτε στον πλάτανο και θα συνοδεύεστε το ρόφημα σας με σοκολατόπιτα (έχει και καρύδα, παρακαλώ πολύ) ενώ αν έχετε πάει καλοκαίρι είτε στο roof garden του ξενοδοχείου του Μανιάτη είτε σε κάποιο καφέ της πλατείας.

Τι θα αγοράσετε: Εκτός από κοσμήματα από την Στεμνίτσα θα αγοράσετε και μέλι ελάτης (βανίλια) εάν βρείτε, τσίπουρο, παραδοσιακά ζυμαρικά και τυριά από τον Τσατσουλή στην Βυτίνα.

Γειτονιές της Αθήνας part 1: Παγκράτι

Από τις τέσσερις ραγδαία αναπτυσσόμενες περιοχές του κέντρου είναι η πιο «elegant». Περιοχή που από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα προτιμούσε η αστική τάξη, έχει ακόμα μερικά νεοκλασσικά διαμάντια, ενδιαφέρουσες παλιές πολυκατοικίες και τον φούρνο με το καλύτερο ψωμί της Αθήνας. Ο πιο πλήρης οδηγός που θα μπορούσα να συντάξω για μια περιοχή που τα τελευταία 15 χρόνια εξελίσσεται συνέχεια, αλλά τα τελευταία 100 κρατάει τα σκήπτρα του πιο διαδραστικού σημείου της πόλης.

Που θα φάτε: Έχει τόσα πολλά κρυμμένα μαγαζάκια που σχεδόν είναι εκνευριστικό. Λοιπόν, αν είσαι ξενύχτης και πεινάς πολύ ή κυκλοφορείς ντάλα μεσημέρι αλλά πεθύμησες το ανάμεικτο κρουασάν τους στην πιο value for money τιμή, θα πας στην ciao. Αν είσαι ξενύχτης, πεινάς αλλά δεν θες να τρως ότι κι ότι θα πας στο ολοκαίνουργιο Tortuga, όπου χρησιμοποιούν μόνο φρέσκα υλικά, οι τορτίγιες τους είναι χειροποίητες και τις φτιάχνουν μπροστά στα έκπληκτα και πεινασμένα ματάκια σου, ενώ έχουν και σούπα και γλυκό ημέρας. Αν θες να φας μεζεδάκια φτηνά θα πας στον Βρούτο, ειδικά αν είναι καλοκαίρι. Οι τιμές του είναι αστείες, το φαγητό του decent και ο χώρος που σερβίρει το καλοκαίρι είναι flashback στα 80’s με τα τραπεζάκια ότι να ‘ναι και τις καρέκλες τις κόκκινες και τις πράσινες με το πλεγμένο πλαστικό… Μου ήρθε να παραγγείλω μια fanta μπλε με καλαμάκι. Αν θες να φας μεζεδάκια αλλά πιο κομψά και περιποιημένα, θα πας στην Επ’ αυλή. Ένα από τα πιο ωραία νεοκλασσικά πίσω από το Καλλιμάρμαρο, με εξαιρετικούς μεζέδες και καλό χύμα ροζέ κρασί. Must try: το καταΐφι με τα τυριά κι ένα πιάτο ημέρας με κοτόπουλο κρασάτο. Αν θέλετε να γουρουνιάσετε με burgers και πίτσα θα πάτε στο Colibri. Αν θέλετε να πάτε σε vintage εστιατόριο θα προσανατολιστείτε προς το Saloon ή το Μαγεμένο Αυλό. Αν δεν θεωρείτε το mainstream βρισιά, θα πάτε μια κουλή ώρα και θα φάτε στο Μαύρο Πρόβατο (αν και τώρα που άνοιξε το αδερφάκι του στα βου-που μάλλον θα αποσυμφορηθεί κάπως). Αν είστε λάτρεις του ιταλικού, θα αγαπήσετε για πολύ διαφορετικούς λόγους την Vespa Rossa και το Facce Stranne. (Σας έχω μιλήσει για αυτά και δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι). Αν για εσάς το φαγητό αποτελεί συνοδευτικό της μπύρας, θα πάτε στην Berlin. Το πιο έξυπνο gadget για fondue που έχω δει και μια κατασκευή που μετράει πόση μπύρα ήπιες, την αναρτά σε πίνακα και κερδίζεις και δωράκια, και όλα αυτά σε ΕΝΑ μαγαζί.

Που θα πιείτε καφέ: Βρίθει επιλογών. Αν θέλετε κάτι ήσυχο θα πάτε στο bookstore café Συλλαβή. Αν θέλετε να πάτε κάπου για να δείτε και να σας δουν γνωστοί σας θα πάτε στο Chelsea. Αν θέλετε να νιώσετε ότι είστε σε γαλλικό μπιστρό θα πάτε στο L’ Arret du Temps. Αν πάλι είστε ένας από εμάς, που σκέτο το ρόφημα μας κάθεται στραβά, θα πάτε στο Odeon και θα φάτε την πιο ωραία κερασόπιτα που υπάρχει εκεί έξω (θέλω την συνταγή απεγνωσμένα). Για ωραία σοκολάτα σε μαγαζί με μεγάλες τζαμαρίες και ξύλινο παταράκι θα πάτε στην Mendez. Οτιδήποτε πιο φασαριόζικο θα το βρείτε μπροστά σας σε κάποιον κεντρικό δρόμο και η δική μου αρωγή θεωρείται περιττή.

Που θα πιείτε ποτό: Επίσης οι επιλογές είναι άπειρες. Στον ίδιο, πολύ ωραίο πεζόδρομο είναι η Berlin (βλέπε παραπάνω), το Κουνούπι με τις πιο φτηνές μπύρες και τον πιο ανοιχτόκαρδο σερβιτόρο, και το ολοκαίνουργιο Πάροτ μπαρ, με τον καλογραμμένο κατάλογο και την εξαιρετική σπιτική λεμονάδα (που πήρα εγώ η ξενέρωτη και δεν μετάνιωσα στιγμή). Πολλά μπαράκια θα βρείτε και εκεί που είναι ο Βρούτος, αλλά όταν πήγα εγώ δεν είχε να κάτσεις ούτε όρθιος και πείναγα κιόλας, οπότε απλά προσπέρασα. Ειδική μνεία στο creepy μπαράκι λίγο πιο πάνω από το Piggyπόπουλο με τα παλιά παιδικά παιχνίδια (κι απέναντι από το Piggyπόπουλο έχει ένα πολύ ωραίο μικρό μπαρ – συγχωρείστε με, μα όνομα δεν θυμάμαι). Εξαιρετικό και για ποτό αλλά και για την φοβερή πίτσα με το κρεμμύδι και το τυρί είναι το Cue, στην αρχή της Σπύρου Μερκούρη.

Που θα ψωνίσετε: Αν και η αγορά του Παγκρατίου όσον αφορά ρούχα δεν με πολυσυγκινεί, για το σπίτι μπορεί να μου φύγει και ολόκληρο μηνιάτικο… υψηλόβαθμου στελέχους πολυεθνικής. Τα δύο αγαπημένα μου είναι το Coffee Nation και το Comtesse du Barry. Στο πρώτο εκτός από το προφανές θα βρείτε και εξαιρετικά τσάγια, mix σοκολάτας που καμία σχέση δεν έχουν με τις σκόνες που δημιουργούν απλά ένα νερόπλυμα, μπισκοτάκια, αλλά και αλμυρές επιλογές. Το δεύτερο είναι γαλλικό delicatessen με την ωραία του την μωβ μουστάρδα, τις μαρμελάδες με αρμανιάκ, το Beaujolais nouveau το φθινόπωρο, αλλά και άλλα καλά γαλλικά κρασιά όλο το χρόνο. Η χαρά του λιχούδη είναι τα Home Cookies, μπισκότα με τα πάντα. Φυσικά δεν νοείται βόλτα στο Παγκράτι χωρίς να αγοράσετε ψωμί από την Πνύκα (κρατάει γύρω στις 10 μέρες και γίνεται και εξαιρετικό σάντουιτς), και παγωτό μουστάρδα από την Τούλα. Αν βρεθείς στην περιοχή και δεν έχεις το κατιτίς σου να πας σε μια επίσκεψη, play it safe και πάρε κάτι από το Pastry Family. Πρόσφατη ανακάλυψη φίλου: μαγαζάκι με καλή μπουγάτσα επί της Βασιλέως Γεωργίου, λίγο πιο πάνω από την Ριζάρη. Μπουγάτσα μου ‘δωσε, ακριβή διεύθυνση και επωνυμία όμως όχι…