on tour: Βυτίνα

Η Βυτίνα δεν είναι τόπος δικής μου καταγωγής, είναι όμως τόπος πολύ οικείος για πολλούς οικείους μου. Η σχέση μας ξεκίνησε πριν μια δεκαετία περίπου και από τότε γυρνάω σε αυτήν με γεωμετρική πρόοδο. Το καλοκαίρι γιατί βρίσκω λίγη δροσιά μόλις 2 ώρες μακριά από την Αθήνα και το χειμώνα γιατί βρίσκω θαλπωρή κοντά (σχεδόν μέσα) σε 1 τζάκι. Νομίζω ότι είναι πανέμορφη, ίσως πάλι να μην είμαι αντικειμενική.

Που θα μείνετε: Ανάλογα με το βαλάντιο σας, έχω να προτείνω το Arcadia Resort, το Vytina House, το Art Mainalon Hotel, το Αρχοντικό Νικολόπουλου και την Αίγλη (με φθίνουσα τιμή διανυκτέρευσης). Τα πρώτα 2 είναι λίγο έξω από το χωριό με θέα και πράσινο, η Αίγλη σε απόσταση αναπνοής από την πλατεία, το Art Mainalon μέσα στην πλατεία και το αρχοντικό Νικολόπουλου κάπου μέσα στον οικισμό.

Που θα φάτε: Στα Κόκκινα Πιθάρια. Έχει ένα φανταστικό ορεκτικό με γλυκοκαυτερή σάλτσα, αγριογούρουνο με μανιτάρια, πάπια με καραμελωμένα μήλα και για όσους είναι παραδοσιακοί τύποι έχει κόκορα με χυλοπίτες, μοσχαράκι κοκκινιστό, παστίτσιο, γεμιστά και γκιούλμπασι. Οι μερίδες του είναι ικανοποιητικές προς τεράστιες, το μαγαζί πεντακάθαρο και το banofee για επιδόρπιο μπορεί να σας στείλει ευτυχισμένους για τον βαρύ ύπνο που ακολουθεί κάθε γαστριμαργικό όργιο. Του ίδιου ιδιοκτήτη είναι και το διπλανό μαγαζί, τα Αηδόνια, το οποίο προσανατολίζεται περισσότερο σε ψητά της ώρας. Θα φάτε πολύ τίμιο και ευμεγέθες σουβλάκι, ενώ μερικές φορές βάζει και κοντοσούβλι. Για τσίπουρα και μεζεδάκια θα πάτε στο Τσιπουράδικο που είναι λίγο πιο κάτω αριστερά. Εξαιρετικό τυροπιτάρι, ομελέτες, λουκάνικα και μοσχαράκι με λαζάνια θα συνοδεύσουν ό,τι πίνετε. Περνώντας είδα και ένα πολύ ενδιαφέρον κριθαρώτο μανιταριών στους Δειπνοσοφιστές, το εστιατόριο του Art Mainalon, αλλά δεν έτυχε να το δοκιμάσω. Ακόμα.

Που θα βολτάρετε: Αν είναι ανοιχτό το χιονοδρομικό θα πάτε μια βόλτα από κει έστω και για καφέ γιατί η διαδρομή και η θέα αξίζουν τον κόπο. Κοντινή και γραφική είναι η Αλωνίσταινα, το χωριό της μητέρας του Κολοκοτρώνη. Εκεί, στο εστιατόριο Κατάλπεις το οποίο πια ανοίγει μετά το απόγευμα έχω φάει το καλύτερο γλυκό καρυδάκι ever (μετά της θείας μου). Στο καφέ-τσιπουράδικο λίγο πιο κάτω ακολουθούν την ίδια τακτική με τον Βόλο, ρωτάνε μόνο τι θα πιείς, τα συνοδευτικά είναι προκαθορισμένα (και άπειρα και συμπεριλαμβάνονται στην τιμή του τσίπουρου μάλλον, γιατί δώσαμε 5,5 ευρώ έκαστος). Παραδοσιακό καφέ σε πλατεία κάτω από πλάτανο έχω πιεί στα Μαγούλιανα καλοκαίρι, με απεριόριστη δροσιά και θέα, αφού είναι το ορεινότερο χωριό της Πελοποννήσου. Πολύ κοντά είναι επίσης και η Δημητσάνα, η μπαρουταποθήκη του Έθνους, όπου θα επισκεφτείτε το σπίτι του Γρηγορίου του Ε’, θα θαυμάσετε τους χάλκινους τρούλους των εκκλησιών και θα χαθείτε στα σοκάκια με τα πέτρινα αρχοντικά και τα ξύλινα μπαλκόνια. Αν είστε γλυκατζήδες θα πάρετε Κοπεγχάγη (χρόνια είχα και να την ακούσω και να την φάω) ή κάποιο άλλο γλυκό ταψιού από το ζαχαροπλαστείο που είναι πάνω στον κεντρικό δρόμο. Εάν θέλετε να συνεχίσετε την βόλτα σας θα πάτε στην Στεμνίτσα, η οποία έχει μακρά παράδοση στην αργυροχρυσοχοΐα που συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, αφού υπάρχει επαγγελματική σχολή ακόμα και σήμερα. Θα φάτε γλυκό στην πλατεία (παραδοσιακά μυγδαλάτα), θα θαυμάσετε τις καμάρες στα σοκάκια και θα ενισχύσετε τα εργαστήρια (αρχίζω να καταλαβαίνω γιατί δεν με άφηναν να κατέβω από το αμάξι). Εναλλακτικά θα κατευθυνθείτε προς τα Λαγκάδια, κεφαλοχώρι που τώρα γίνεται ευρέως γνωστό τουριστικά. Με θέα το φαράγγι του Λούσιου, επιβλητικά πέτρινα κτήρια και μεγάλη πλατεία. Εκεί θα φάτε στον Μανιάτη κατσικάκι, χοιρινό με κάστανα ή κόκορα με μακαρόνια. Για καφέ, αν έχετε πάει χειμώνα θα πάτε στον πλάτανο και θα συνοδεύεστε το ρόφημα σας με σοκολατόπιτα (έχει και καρύδα, παρακαλώ πολύ) ενώ αν έχετε πάει καλοκαίρι είτε στο roof garden του ξενοδοχείου του Μανιάτη είτε σε κάποιο καφέ της πλατείας.

Τι θα αγοράσετε: Εκτός από κοσμήματα από την Στεμνίτσα θα αγοράσετε και μέλι ελάτης (βανίλια) εάν βρείτε, τσίπουρο, παραδοσιακά ζυμαρικά και τυριά από τον Τσατσουλή στην Βυτίνα.