Ακόμα θυμάμαι την πρώτη συναυλία που πήγα, φυσικά για όλους τους λάθος λόγους. Ούσα νέα και άπειρη, έφτασα αργά, ποδοπατήθηκα, δεν έβλεπα την σκηνή, πείνασα, χάθηκα στο κατέβασμα και έλιωσα από την ζέστη. Μετά έμαθα. Για να μην πάθετε τα ίδια, στην εποχή της τεχνολογίας, μάετε από τα λάθη των προγενέστερων, υπάρχουν καταχωρημένα. Μια εξαιρετική survival list για συναυλίες είχε δώσει η Λυδία Παπαιωάννου στην Athens Voice 1-2 χρονια πριν. Δυστυχώς δεν την βρίσκω online για να σας παραπέμψω, ούτε για να δω σε ποια σημεία συμπίπτουν οι απόψεις μας. Αν το βρείτε ποστάρετε το link από κάτω και ζητώ συγγνώμη στην κ. Παπαιωάννου γιατί όποιες ομοιότητες δεν είναι εσκεμμένες.
1) Πάρτε μαζί σας χαρτί υγείας. Αυτό θυμάμαι ότι το έργαψε κι εκείνη. Εγώ απλά δεν έχω αποπειραθεί να πάω στις χημικές τουαλέτες (στις οποίες προφανώς και τελειώνει το χαρτί στο πρώτο δεκάλεπτο προσέλευσης) αλλά είναι αρκετά χρήσιμο και άμα έχετε τρομερή αυτοσυγκράτηση. Όλο και κάποιος θα ρίξει την μπύρα του πάνω σας (ίσως να τα καταφέρετε και μόνοι σας), όλο και κάπου θα θέλετε να καθήσετε και θα το απλώσετε αφειδώς (γιατί είναι φθηνότερο και πολύ περισσότερο από τα χαρτομάντηλα). Στο τσακίρ κέφι το κάνετε και σερπαντίνα και το πετάτε προς την μπάντα.
2) Μην αγοράσετε ΤΙΠΟΤΑ φαγώσιμο ή πόσιμο από τις καντίνες εξω από τον συναυλιακό χώρο. Μπορεί να μην πάθετε τίποτα, μπορεί όμως και να πάθετε. Το θέμα είναι ποιός θα σας τρέχει από την Μαλακάσα/Πλατεία Νερού/ΟΑΚΑ ή όποιο άλλο απομακρυσμένο μέρος γίνεται η συναυλία στο νοσοκομείο αν πάθετε κάτι. Ειδικά το καλοκαίρι που τα προιόντα είναι πιο ευπαθή κι εσείς πιο ευάλωτοι εφοδιαστείτε από το σπίτι με διάφορα για να τσιμπήσετε ή πληρώστε τα πανάκριβα από αυτούς που έχουν καντίνα μέσα στον συναυλιακό χώρο.
3) Ελέγξτε αν το GPS σας έχει τον συναυλιακό χώρο στους χάρτες του. Το δικό μου δεν έχει καν το Φάληρο ως περιοχή (φαντάζομαι ούτε την Μαλακάσσα) και οι δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας δεν προσφέρονται για ανάγνωση ταμπελών. Αν προλαβαίνετε φορτώστε τον κατάλληλο χάρτη στο μαραφέτι σας ή βρείτε άλλον τρόπο να πάτε.
4) Πάρτε μαζί σας παλιά εφημερίδα/μπλούζα του μισητού σας πρώην/ψάθα παραλίας για να στρώσετε και να καθήσετε πάνω της. Θα είστε ξεκούραστοι για την συναυλία και το παντελόνι σας θα έχει ομοιόμορφο χρώμα παντου.
5) Δεν φοράμε σανδάλια, φούστες, φορέματα και τακούνια για κανέναν λόγο. Όχι μέσα στους 10000 ανθρώπους δεν θα σε δει ο ντράμερ να σε ερωτευτεί με το τακουνάκι σου. Οι φίλοι σου που θα σε κουβαλάνε μέχρι το αμάξι όμως μετά από αρκετές ώρες ορθοστασίας παιζει και να μην σου ξαναμιλήσουν. Για τον ίδιο λόγο φοράμε αντιηλιακά και γυαλιά ήλιου. Όχι make up, eye liner ή μάσκαρα που δεν είναι αδιάβροχη. Φοράμε αποσμητικό όμως, απαραιτήτως!
6) Για να μην χαθούμε με τους φίλους μας τους προσανατολίζουμε με βάση την σκηνή. Δεν αποφασίζουμε να αλλάξουμε θέση όταν δεν είναι μαζί μας για να δουν που θα καταλήξουμε και θυμόμαστε ακριβώς που έχουμε παρκάρει, ακόμα κι αν χρειαστεί να πετάμε smarties για να μας δείχνουν τον δρόμο. Το κλασσικό "δίπλα από το μπλε αμάξι" δεν παίζει σαν σενάριο, σε 20000 άτομα κάποιοι θα έχουν και ίδιο αμάξι, ίδιο χρώμα.
7) Φροντίζουμε να μην πάρουμε μαζί μας όλη μας την προίκα γιατί αν η τσάντα μας είναι μεγάλη και βαριά θα κουραστουμε να τη κουβαλάμε χωρίς λόγο, ασε που όποιος την φάει κατακέφαλα όταν χοροπηδάμε τουλάχιστον θα μας βρίσει. Εργονομία και άνεση λοιπόν. Δεν κουβαλάμε ταπεράκια, βαζάκια και το αγαπημένο μας αρκουδάκι μαζι. Μεγάλη εξαίρεση το μαξιλαράκι, το οποίο μπορεί να μας φανεί χρήσιμο ποικιλοτρόπως.
8) Αν μας πάει και μας φέρει πούλμαν πάμε στο σημείο συνάντησης τουλάχιστον 10 λεπτά νωρίτερα. Αν αργήσουμε σαν Ελληνάρες απλά μάλλον θα διανυκτρεύσουμε στην μαγευτική Μαλακάσα. Αν έχουμε πάει σε λάθος σημείο τουλάχιστον να το καταλάβουμε εγκαίρως και κυρίως να προλάβουμε την κοσμοπλημμύρα. Είναι τελείως αποπροσανατολιστική.
9) Αν πάμε με αμάξι πάλι πρέπει να κάνουμε προσπάθειες για να μην βρεθούμε μέσα στο χάος. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κινηθούμε ή πολυ γρήγορα ή πολυ αργά. Αν έχουμε άπλετο χρόνο μπροστά μας προτιμούμε το πολύ αργά γιατί είναι πολύ ευεργετικό για τα νεύρα μας. Οι ανυπόμονοι κορνάρουν σαν τους παλαβούς, οι μικροπωλητές απέξω φωνάζουν για να ξεπουλήσουν και το κάθε 15χρονο ουρλιάζει στο τηλέφωνο, συνήθως τρέχοντας και σπρώχνοντας τους πάντες στο πέρασμα του. Όσοι πάλι δεν το χουμε με την υπομονή κρατιόμαστε χεράκι χεράκι όπως στις ομάδες περιφρούρησης πορείας, βάζουμε μπροστά τους πιο ευέλικτους και ΤΡΕΧΟΥΜΕ.
10) Ορίζουμε σημείο συνάντησης σε περίπτωση που χαθούμε μεταξύ μας. Δύο σημεία για την ακρίβεια. Ένα έντός του συναυλιακού χώρου για την διάρκεια της συναυλίας και ένα εκτός συναυλιακού χώρου για πρίν ή μετά την συναυλία. Προσέχουμε και τα 2 σημεία να είναι ευδιάκριτα, κατανοητά και χαρακτηριστικά για να μην μπερδευτεί κανείς.
+1) Εκτός αν πάτε σε συναυλία της οποίας το ύφος ορίζει το σπρωξίδι, κάντε μας την μεγάλη χάρη και μην μας κοπανάτε. Ούτε η Αλεξίου, ούτε οι Πυξ Λαξ, ούτε ο Γιάννης Χαρούλης τραγουδάνε σε ύφος που επιτάσσει σπρώξιμο κοπάνημα και ουρλιαχτά. Ήμαρτον!!! Επίσης όποια ξαναδώ και κάνει ωσάν έφηβη Ρουβίτσα για έντεχνο καλλιτέχνη θα την βγάλω φωτογραφία και θα την ποστάρω παντού. Στην προτελευτάια τελευταία συναυλία των Πυξ Λαξ μου είχαν σπάσει τα αυτιά με τα "Φιλιππεεεεεεεεεεεεεε" και "Μπαμπηηηηηηηηη" (ναι, τόσο παλιά, ναι, το θυμάμαι ακόμα). Για Αλκίνοο Ιωαννίδη δεν μιλάω καν. Παρολίγον λιποθυμίες.
Πάρτε ζακετάκια για το κατέβασμα από τα κατσάβραχα, μαλλί της γριάς όπου το πετύχετε και την καλή σας διάθεση και ξεχυθείτε σε πλατείες, στάδια και κηποθέατρα. Πόσο καλύτερη μπορεί να γίνει μια απλή θερινή νύχτα?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου