α-VOID

Μπήκα σπίτι πριν απο λίγο, έχω δέκατα και έναν πρησμένο αδένα, ζαλίζομαι και δεν μπορώ να φάω γτ υποφέρω όταν παω να καταπιώ (η κατάντια μου έφτασε στο να πάω σε asian restaurant και να ζητήσω σούπα, ποια???ΕΓΩ). Επίσης έχω πολλά νεύρα, ο Πανόπουλος λέει να ανοίξω καινούργια πανιά στα επαγγελματικά μου (ναι, θα τα παρατήσω όλα και θα γίνω πριγκήπισσα), συγύρισα και βρήκα καινούργιο παιχνίδι, το ψηφιακό θερμόμετρο (και δεν κάνει και μπιπ μπιπ οπότε δεν μου σπάει τα νευρα)...Εν ολίγοις καλύτερη στιγμή για να ξεκινήσω το κράξιμο δεν θα μπορούσα να βρω. Τα μαγαζιά στα οποία εντός ολίγου προκείται να τα σούρω είναι τυχερά. Γιατί από τα 10 μαγαζιά από τα οποία έχω φύγει δυσαρεστημένη κι έξαλλη, μόνο αυτά τα 3 δεν έχουν κλείσει ακόμα. Θα παρακαλούσα τους υπευθύνους να μην το πάρουν ως δυσφήμιση, την εμπειρία μου παραθέτω, η οποία δεν είναι αμφισβητίσιμη, μπορούν όμως κάλλιστα να δούν τα περιθώρια βελτίωσης τους, και όταν το κάνουν εγώ πρώτη από όλους θα βγω να ανακοινώσω δημόσια την θεαματική αλλαγή.

VOID: Να ξεκαθαρίσω ότι σε αυτό το μαγαζί δεν θα πάταγα ποτέ εάν δεν έπαιζαν κάτι γνωστοί μου. Για τον πολύ απλό λόγο ότι η μουσική του είναι τόσο δυνατά που καταντάει ανυπόφορη. Για να καταλάβετε καπακώνει την μουσική του aliarman και ακούγεται και μέχρι το μέχρι πρότινος ήσυχο εστιατόριο με τα τραπέζια στο γκαζόν (στο οποίο θέλω να πάω, φαίνεται ενδιαφέρον, ασχετο). Είναι ΠΟΛΥ μεγάλη αγένεια να ενοχλεί η μουσική σου τα γυρω μαγαζιά, ειδικά σε κατοικημένη περιοχή. Αλλά πες Ελλαδιστάν είμαστε, πολλοί το κάνουν. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι η σύγχυση ταυτότητας. Δεν πάνε πακέτο καλέ μου άνθρωπε οι ημίγυμνες σερβιτόρες, η εκκωφαντική μουσική, το συνεχές πρήξιμο και η πρωτοφανής αγένεια με τα Indie συγκροτήματα και το κοινό που προσελκύουν. Ή βάλε γαρύφαλλα και τον Ζαζόπουλο να κάνει guest ή ντύσε τις σεβιτόρες σου, μάθε τους τρόπους και χαμήλωσε την μουσική. Ως γυναίκα δεν με ενδιαφέρει καθόλου να δω τα μπούτια της εργαζόμενης, όπως δεν είμαι αναγκασμένη να πληρώνω και τα νεύρα της που είναι σερβιτόρα και οχι κάτι άλλο, επίσης θέλω νεράκι όταν μου τελειώνει και να μην φύγω με πονοκέφαλο χωρίς να έχω ανταλλάξει κουβέντα με τους φίλους μου γτ εκεί μέσα δεν ακούω ούτε την σκεψη μου. Μετά από αυτό το χάλι π'ηγαμε στον Κανδαυλο όπου ο εξυπηρετικότατος κατά τα άλλα σερβιτόρος μας πληροφόρησε ότι μπορέι να μας φέρει μόνο εμφιαλωμένο νερό. Με λίγα λόγια ή πληρώστε ή λυσσάξτε. Δεν είχα την όρεξη να κάνω καυγά, αλλά next time αν δεν έχουν συνέλθει μάλλον θα καλέσω την αρμόδια αρχή. Γενικά Avoid Γκάζι το Σάββατο, παραλιακή έχει καταντήσει.

Αλέα: Στο υποκατάστημα της Γλυφάδας ζήσαμε ιστορικές στιγμές. 12,60 το πληρώσαμε το σουφλέ σοκολάτας με 2 μπάλες παγωτό Butterscotch για μας εξακοντίσουν την ώρα της πληρωμής την θεική ατάκα "Δεν έχω ψιλά για να σας τα κρατήσω χωριστά, πηγαίνετε να χαλάσετε στο περίπτερο". Να σας ενημερώσω μανδάμ, ότι 12,60 δεν πληρώνω μόνο την σοκολάτα, τα αυγά και το ουίσκυ,που και τα καλύτερα στον κόσμο να είναι η τιμή που τους κοτσάρατε δεν τα πλησιάζει, αλλά ΚΥΡΙΩΣ την εξυπηρέτηση. Αν έχεις το θράσος να χρεώνεις κάτι σε τραγικά υπερτιμημένο επίπεδο, αν δεν έχεις να χαλάσεις ή στέλνεις κάποιον να κάνει ψιλά και ο πελάτης δεν μαθαίνει ποτέ τίποτα ή τα κερνάς. Αλλιώς ειδικά όταν έχουμε πάρει τηλέφωνο μετά από γερό καυγά στα κεντρικά η απάντηση δεν είναι "η κυρία έχει προβλήματα γι αυτό μιλάει έτσι". Αν η κυρία δεν μπορεί να κάνει την δουλειά της υπάρχει κόσμος που πεινάει και μπορεί να την κάνει 1000 φορές καλύτερα από αυτήν. Ή κράτα την, χρέωνε το σουφλέ 2 ευρώ και ας την να λύνει σταυρόλεξα. Η σχέση ποιότητας τιμής θα της επιτρέπει να το κάνει και με το παραπάνω. Μην τα θέλετε όλα δικά σας όμως. Ντροπή.

Το τσιπουράδικο της Καλλιθέας: Ομολογώ ότι έιχα πάει χρόνια πριν, πολύ κακή μέρα (τσικνοπέμπτη), λυσσασμένη από την πείνα και χωρίς ιδιαίτερα μεγάλη παρέα (δλδ δεν έιχα και πολλές ελπίδες να φάω καλά). Επιπλέον ότι και να παιρνες η τιμή που πλήρωνες ηταν fixed 25 ευρώ (δλδ χεστήκανε, τα λεφτά θα τά δινες). Απλά εγώ κόντεψα να μην φάω καθόλου. Να κάνουμε νόημα να παραγγείλουμε και να μην έρχεται ΚΑΝΕΙΣ. Να περιμένουμε τουλάχιστον μιάμιση ώρα για να παραγγείλουμε. Σε σημείο που γυρισε το μάτι μου, σηκώθηκα όρθια και ή θα ερχόντουσαν ή θα τους έδερνα. Το φαγητό ήταν μετριότατο (και προφανώς έκανε μια αιωνιότητα να έρθει), τα μισά ήρθαν κρύα και όταν θελήσαμε να παραγγείλουμε κι άλλο νερο ζήσαμε μια καινούργια Οδύσσεια. Αλλά αυτά πες ότι λόγο της ημέρας δικαιολογούνται. Το ότι δεν ζήτησαν ούτε ένα συγγνώμη, δεν μας έβγαλαν γλυκό ή λικέρ στο τέλος και το ότι η μόνη άμεση εξυπηρέτηση ήταν για να πληρώσουμε όμως δεν δικαιολογούνται. Δεν ξαναπάτησα ΠΟΤΕ, αλλά αν το κάνω μαύρο φίδι που τους έφαγε. 7 το πρωί θα φύγω από κει μέσα. Και μόλις πάνε να γλαρώσουν θα ζητάω και νερό. Γιατί πρέπει να μάθουμε ότι ο άλλος μας κάνει χάρη και τιμή όταν έρχεται να φάει στο μαγαζί μας και πρέπει να έχουμε την ανάλογη συμπεριφορά. Αλλιώς και τα λεφτά του αλλού μπορεί να διαθέσει αλλά και το βίο αβίωτο μπορεί να σου κάνει εύκολα αν νομίσει ότι τον κοροιδεύεις.

Τα πα και ξαλάφρώσα. Ο πυρετός έχει φτάσει αισίως το 37,6 οπότε παώ να πάιξω με το θερμομετράκι μου μέχρι να αποκοιμηθώ. Ελπίζω μέχρι την άλλη Δευτέρα να έχω συνέλθει για
να σας μεταφέρω κάτι χρήσιμο και χαρούμενο!!!