Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Οι καλύτεροι λουκουμάδες της Αθήνας

Όσο περίεργη είμαι στο φαγητό,τόσο καλόβολη είμαι στα γλυκά. Έκτός από μόκα που έχει καφέ και δεν μου αρέσει,τρώω ακόμα και σκέτη ζάχαρη. Πρακτικα αυτό σημαίνει ότι όπου δω γλυκό μπουκάρω. Προσθέστε στην εξίσωση και το γεγονός ότι θεωρώ τους λουκουμάδες το καλύτερο πρωινό(παιδικό κατάλοιπο απο το καφενείο της θείας μου στην Άνδρο) και θα καταλάβετε γιατί η έρευνα για τους καλύτερους λουκουμάδες της Αθήνας έχει πάρει διαστάσεις διατριβής.

Κτιστακης: Το μόνο κακό αυτού του μαγαζιού είναι ότι βρίσκεται στην εξωτικη Σωκράτους. Χανιώτικοι λουκουμάδες, τραγανοί απέξω και γεμισμένοι με σιρόπι μέσα, σερβίρονται με κανέλα και σουσάμι από το 1912 μέχρι σήμερα. Είναι λίγο λιγωτικοί για όσους δν συμπαθούν πολύ την ζάχαρη,αλλά εγώ ποτε δεν άνηκα σε αυτήν την κατηγορία. Μια μεγάλη αγάπη γεννήθηκε.

Sugar Inn: Οι καλύτεροι λουκουμάδες με μερέντα που έχω φάει. Μικροί, σφαιρικοί, τραγανοί και σχεδόν αλάδωτοι, εξαφανίζονται σε δευτερόλεπτα και μένεις να προσπαθείς να εξαφανίσεις την λιμνούλα μερέντας με το πιρούνι.

Lukumami: Ολοκαίνουργιο μαγαζί με όλοκαίνουργιο concept. Ο δικός μας λουκουμάς συγχρωτίζεται με τα γαλλικά μπενιέ και τα ισπανικά τσούρος, καλυπτεται με γκουρμέ σως και σερβίρεται ανανεωμένος και κοσμοπολίτης. Η μεγαλύτερη επιτυχία του μαγαζιού είναι τα τσούρος, τα οποία όταν πήγα τα βούταγε ένας κουστουμάτος κύριος μπροστά μου σε μια παχύρρευστη σως σοκολάτας και ήμουν στο τσακ να παω να του βουτήξω ένα απο το χέρι. Επίσης το προσωπικό είναι συμπαθέστατο και ευγενέστατο.

Μελουκ: Το αγαπημένο μου concept μαγαζιού. Και κανονικοί αλλά και αλμυροί λουκουμάδες. Λύνεται αυτομάτως το πρόβλημα"που να παμε αφου εγω θέλω να φάω κι εσυ θέλεις γλυκό", ησυχάζεις και τσιμπιλογάς και από τον άλλον αν αλλάξεις γνώμη και τελικά πεινάς. Τους αλμυρούς τους λιγουρεύομαι ακόμα και τώρα που γράφω. Δν νομίζω οτι υπάρχει τρόπος να τους φτιάξεις και να μην είναι νόστιμοι.

Μπαλατσούρα: Οι πιο παραδοσιακοί λουκουμάδες από όλους. Στην Ιερά Οδό στο Αιγαλεω, σε ένα χώρο που θυμίζει παραδοσιακό καφενείο. Σερβίρονται στο μεταλλικό πιατάκι και έχουν τις ατέλειες που έχουν και οι λουκουμάδες της μαμας/γιαγιάς αλλά και την νοστιμιά τους. Η θαλπωρή του comfort food σε πλημμυρίζει και θες να παραγγείλεις και μια βανίλια υποβρύχιο. Αλλά ντρέπεσαι. Και δεν ξέρω κι αν έχουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου