Ευζωιστής σε κρίση

Είναι η φάση που έχω αρχίσει κι αναρωτιέμαι αν είναι στραβός ο γιαλός ή μόνο στραβά αρμενίζουμε. Στο κεφάλι μου επικρατεί ένα χάος. Διάβασα το βιβλίο της Μαρίας Χαραμή, με άρθρα γραμμένα σε εποχή αφθονίας που προσπαθούσαν να μας μυήσουν στα μυστικά της ποιότητας. Από σαμπάνια μέχρι φακές. Συνειδητοποίησα πόσο μου έχουν λείψει τέτοια άρθρα. Διάβασα και ένα αρθρο που υποστήριζε ότι πετάγονται τόνοι φαγητού ανα την υφήλιο και ότι αυτό είναι πρόκληση γιατί τόσος κόσμος πεινάει. Και προτείνει και λύση. Να αγοράζουμε τρόφιμα β διαλογής και να παραμείνουν στα ράφια τα τρόφιμα που έχει περάσει η ημερομηνία "ανάλωση κατά προτίμηση ως". Εφριξα. Είδαι και το la Nonna. Ωραία παράσταση, με πολύ γέλιο...μέχρι την μέση. Μετά όλοι οι ήρωες σιγα σιγά ξεπουλάνε τα υπάρχοντα τους, την αξιοπρέπεια τους, την ζωή τους και πεθαίνουν ηττημένοι και εξευτελισμένοι. Κι όμως μια φράση είναι σφηνωμένη στο μυαλό μου, που την είχα διαβάζει κάπου, κάποτε "Ευζωιστής μπορείς να είσαι χωρίς καν να βγεις απο σπίτι σου, αρκεί το κρεββάτι, το βιβλίο και το φαγητό να είναι τα σωστά". Αναρωτέμαι αν ζω στο δικό μου ροζ συννεφάκι απλά γιατί θέλω να ζω καλά. Δεν ξέρω πια αν είναι αξίωση ρεαλιστική ή ουτοπική ή ακόμα ακόμα και προκλητική. Και δεν ξέρω αν πρέπει να αλλάξω τροπάριο ή να εμμείνω πεισματικά σε αυτό που πιστευω. Δεν ξέρω αν πρέπει να αλλάξω χώρα ή στάση ζωής.

Το ευ ζην δεν είναι θέμα χρημάτων. Είναι θέμα στάσης ζωής. Απέχει πολύ από το επιφανειακό υπερβολικό και τετριμένο lifestyle που μας μπούκωναν τόσα χρόνια. Το ευ ζην είναι στάση ζωής συνυφασμένη με τον σεβασμό, την παιδεία και την ποιότητα. Αξίες που της πετάξαμε στον κάλαθο των αχρήστων πολύ πριν έρθει η κρίση. Δεν σεβαστήκαμε την γη, κάψαμε και χτίσαμε όπου μας κάπνισε, δεν σεβαστήκαμε την γεωργία και την κτηνοτροφία, ταίσαμε στα ζώα μας περίεργα άλευρα, θάψαμε σοδειές για να μην κατέβει η τιμή τους, δεν σεβαστηκαμε την ψήφο μας και την πουλήσαμε όσο όσο για μια θέση στο δημόσιο. Δεν σεβαστήκαμε την παιδεία, μάθαμε ολοκληρώματα, κβαντική φυσική, λατινικά αλλά δεν μάθαμε να κρατάμε την πόρτα όταν ακολουθεί κάποιος για να μην του έρθει κατάμουτρα, δεν μάθαμε να πετάμε τα σκουπίδια μας στον κάδο και όχι στο δρόμο, δεν είχαμε καν τον αυτοσεβασμό να απαιτήσουμε να μένουμε σε μια πόλη καθαρή. Τουναντίον, κοπτόμασταν να συμμετέχουμε σε τηλεοπτικούς διαγωνισμούς, να αγοράσουμε αμάξι ακριβότερο από του γείτονα και να κάνουμε ζημιά στα μπουζούκια. Και αυτά τις καλές εποχες. Τώρα αφού φάγαμε ότι πολιτικό, πολιτιστικό και εκαπιδευτικό σκουπίδι μας τάισαν ήρθε και η ώρα να φάμε κανονικά σκουπίδια. Πραγματικά δεν θυμάμαι ποια έγραψε το άρθρο που υποστήριζε ότι "πρέπει να εμπιστευόμαστε τα μάτια μας και την μύτη μας και όχι την αναγραφόμενη ημερομηνία" και που κόπτονταν για τα οπψροκηπευτικά β διαλογής που σαπίζουν στα χωράφια γτ τα καημενα δεν τα θέλει κανείς από εμάς τους καλομαθημένους ενω τόσος κόσμος πεινάει. Πας καλά μωρή???Όχι μόνο θα φάω, αλλά θα πληρώσω κιόλας για να φάω τα ληγμένα του σουπερμάρκετ???Εγώ φταίω που παραγγέλουν προιόντα από τους προμηθευτές σαν να μην υπάρχει αύριο???Και έστω ότι δεν θέλουν να πάει όλο αυτό το φαγητό χαμένο, γτ δεν αποσύρουν τα ετοιμόληκτα από τα ράφια να τα δώσουν ΤΖΑΜΠΑ σε ενορίες, ορφανοτροφεία, σε ΜΚΟ που ταίζουν τόσο κόσμο προκειμένου και να μην τα πετάξουν και να βοηθήσουν στην εξάλειψη της πείνας??Γιατί σε ένα άρθρο με τόσες στατιστικές αναφορές δεν αναφέρθηκε ΠΟΥΘΕΝΑ ότι οι χορηγίες τροφίμων γίνονται με ετοιμόληκτα προιόντα που δεν έχουν ζήτηση, οπότε αν αυτά καταλήξουν στα ράφια οι χορηγίες θα πάνε περίπατο, οπότε τελικά κακό κάνουμε στο "ευρύτερο καλό" αν τα αγοράσουμε αφού αν τα "σνομπάρουμε" μάλλον θα καταλήξουν σε κάνα κοινωνικό παντοπωλείο ή σε καμια ενορία???Είπαμε, μην βαφτίσουμε και την αισχροκέρδια διακονεία!!!Πάει πολύ!!Όσο για τον παραγωγό που βλέπει τις κακοφορμισμένες ντομάτες του να σαπίζουν, ας της μαζέψει και ας τις δώσει στην γυναίκα του να τις κάνει σάλτσα και να τις πουλήσει. Δεν καταλαβαίνω με ποια λογική πρέπει να φάω εγώ την μάπα για να μην σαπίζει στο χωράφι.Αν δεν τις πονέσει αυτός, που είναι και ο κόπος του, γιατί να τις πονέσω εγώ??

Σε ένα πράγμα είχε δίκιο το άρθρο. Ότι ο Έλληνας ούτε ξέρει τι τρώει, ούτε ξέρει πόσο τρώει. Συνεπώς δεν ξέρει και τι ψωνίζει ή τι του σερβίρουν. Καταναλωτική συνείδηση μηδέν. Κάθεται και πληρώνει πανάκριβα αλλαντικά και τυριά τυποποιημένα από τα supermarket αντί να πάει να τα πάρει από παντοπωλεία και delicatessen που και έχουν πραγματική γεύση και διατηρούνται περισσότερο καιρό και ενισχύει και έναν παραγωγό ο οποίος κάνει καλά την δουλειά του. Έχω βρεθεί τον τελευταίο καιρό πολλές φορές στην δυσάρεστη θέση να διαπιστώσω ότι εστιατόρια στα οποία μέχρι πρότεινος έτρωγα καλά χρησιμοποιούν πιο φθηνα κομμάτια κρέατος και χαμηλότερης ποιότητας υλικά, με την τιμή να μένει η ίδια. Sorry φιλε, αλλά καλύτερα άλλαξε το μενού σου και βάλε περισσσότερα "ταπεινα" πιάτα που κοστίζουν λιγότερο και μαγείρεψε τα καλά και μην μου διαλύεις την ποιότητα σε ένα ακριβό μενού. Νιώθω κορόιδο. Οικιακή οικονομία επίσης μηδέν. Το ότι πρέπει να σταματήσουμε να μαγειρέυουμε για έναν ολόκληρο λόχο, να τιγκάρουμε το ψυγείο με τρόφιμα που μάλλον θα πετάξουμε αυτούσια και να κάνουμε λίγο κράτει στα σκουπίδια που παράγουμε το έχει πει και ο Αθηναίος πολύ πριν την κρίση. Αυτό σημαίνει ότι σχεδιάζεις το εβδομαδιαίο μενού και αγοράζεις ότι χρειάζεσαι, ότι δεν υπερβάλλεις στις μερίδες και ότι μεταποιείς ότι περίσσεψε. Δεν σημαίνει ότι τρως αμφιβόλου ποιότητος μπούρδες επειδή θέλει να τις ξεφορτωθεί το supermarket. Αρνούμαι να δεχθώ ότι σε μια Ελλάδα που έχει ως βάση της μια υπέροχη κουζίνα με φθηνά και ταπεινά υλικά υπάρχει κόσμος που ζει σε καθεστώς πείνας. Σε μια Ελλάδα που επιβίωσε στον πόλεμο με το δελτίο, που ο Τσελεμεντές έφτιαχνε στην Σίφνο αριστοκρατικά γευματα με ό,τι του προμήθευε το δελτίο δεν δικαιούμαστε να πεινάμε. Κάποιο λάθος έγινε, κάπου το χάσαμε. Το ψωμί δεν έιναι πια πραγματικό, το λάδι είναι άνοστο και το γάλα νερομπλούκι, γι αυτό δεν μας θρέφουν πια. Αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σε αμφιβόλου προελέυσεως κιμά και σε φακές Εγκλουβής, θα διάλεγα σαφώς στο δεύτερο. Αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σε μπισκότα τίγκα στα συντηριτικά και σε ένα καρβέλι ζυμωτό πραγματικό ψωμί θα διάλεγα επίσης το δεύτερο. Αν δεν είχα λεφτά για να αγοράσω τούρτα σε γιορτές θα έφτιαχνα λουκουμάδες. Αν το ρευμα ήταν υπέρογκο θα πέταγα την τηλεόραση και θα διάβαζα βιβλία με την λάμπα της γιαγιάς μου. Αν δεν είχα λεφτά για ταξί/βενζίνη/εισητήρια θα πήγαινα όπου είναι να πάω με τα πόδια. Ξανά στο μυαλό μου τα άρθρα της Χαραμή. Τα περισσότερα ήταν παρουσιάσεις παραγωγών του εξωτερικού.Κι αυτοί πέρασαν κρίση/πόλεμο/καταστροφές. Αντέταξαν όμως στην κρίση την παραγωγή. Εμείς αντιτάσσουμε την εξαθλίωση!!!Η ξεφτίλα έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που μας σερβίρουν ότι πρέπει να τρωμε ληγμένα για το ευρύτερο καλό, που πρέπει να καταπίνουμε προσβολές, απλήρωτες υπερωρίες, υπέρογκους φόρους και κρατήσεις απλά για να καλύψουμε βασικές μας ανάγκες. Στα θέατρα δεν προλαβαίνουν να ανεβαίνουν τα έργα του Μπρεχτ και του Καμπανέλη, τα οποία φυσικά και πραγματεύονται καταστάσεις εξαθλίωσης χειρότερες ή ίδιες με αυτές που συναντάμε στον δρόμο. Αλλά μέσα σε όλο αυτό το χαμό εμένα με πιάνει ένα πείσμα, ότι δεν θα τους περάσει. Ότι δεν θα εξαθλιωθώ, ότι δεν θα αποκτηνωθώ ότι και να κάνουν. Οι πιο αποτελεσματικές επαναστάσεις είναι αυτές που συμβαίνουν μέσα μας και είναι και οι μόνες αναίμακτες. Η δική μου επανάσταση είναι ενάντια στην κακή ποιότητα, στην ελλειπή παιδεία, στην έλλειψη σεβασμού...γιατί όντως ευζωιστής μπορείς να είσαι και στο σπίτι σου, αρκεί το βιβλίο, το κρεββάτι και το φαγητό να είναι τα σωστά!!!

Αλλά για να το φέρω σε πιο πρακτικό επίπεδο, ότι συνταγή θα σας δώσω αυτό το μήνα θα κοστίζει λιγότερο από 5 ευρώ, θα γράψω άρθρα για το πως μπορείτε να απολάυσετε καλύτερα ότι ήδη έχετε (μεταποιήσεις, επαναχρήσεις κλπ κλπ) και θα μοιραστώ μαζί σας τα μυστικά στα κριτήρια επιλογής υλικών, εστιατορίων, τσαγιού και βιβλίων.