Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

on tour: Καστοριά- Πρέσπες

Το να πάω στις Πρέσπες ήταν όνειρο τουλάχιστον δεκαετίας. Δεν θυμάμαι που τις είχα δει για πρώτη φορά (ξέροντας με σε καμιά εκπομπή μαγειρικής μάλλον), αλλά το είχα αποφασίσει ότι θα πάω, έστω και με τα πόδια. Ευτυχώς η συγκυρία ήταν ευτυχής και όχι μόνο δεν πήγα ποδαράτη, αλλά ανακάλυψα και την Καστοριά, που μπορεί να μην είχα την ίδια λαχτάρα να την δω, αλλά ήταν μια πολύ πολύ ευχάριστη έκπληξη.

Πως θα πάτε: Η Καστοριά έχει αεροδρόμιο, θεωρητικά σε μια ώρα είσαστε εκεί. Πρακτικά το εισιτήριο κοστίζει γύρω στα 170 ευρώ, αλλά αν είναι λίγο βαρύ για την τσέπη σας έχετε τις εξής επιλογές:
α) ΚΤΕΛ Αθήνα Καστοριά, μόνο 7-8 ώρες ταξίδι, αλλά το πιο φτηνό από όλα
β) Αεροπλάνο μέχρι Θεσσαλονίκη και από κει ΚΤΕΛ. Αν βρείτε φτηνό εισιτήριο σε low cost είναι η ιδανική επιλογή, γιατί η απόσταση Καστοριά-Θεσσαλονίκη είναι 2 ώρες, οπότε δεν θα ταλαιπωρηθείτε πολύ ούτε εσείς ούτε η τσέπη σας
γ) Με δικό σας μέσο, κάνοντας road trip και το κομμάτι Γιάννενα- Καστοριά, το οποίο προϋποθέτει, χρόνο, διάθεση και αξιόπιστο αμάξι, και σας ζηλεύω ήδη.

Που θα μείνετε: Αν αποφασίσετε να μείνετε στην Καστοριά, προτείνω με το χέρι στην φωτιά το Kyknos De Luxe Hotel. 45 ευρώ το δίκλινο με πρωινό το οποίο περιλαμβάνει τα πάντα, πεντακάθαρα δωμάτια, μπουρνούζι, παντόφλες, οδοντόβουρτσα (!), κιτ με μπατονέτες και βαμβάκια, κόκκαλο για τα παπούτσια και μίνι σίδερο και σιδερώστρα ήταν μερικά από τα πράγματα που ανακαλύψαμε στο δωμάτιο και μας εξέπληξαν ευχάριστα. Αν αποφασίσετε να μείνετε εκτός Καστοριάς, προτείνω το Σιδηροχώρι που είναι αρκετά κοντά στην πόλη, αλλά έχει και φανταστική θέα. Είχα δει και μου είχαν γυαλίσει οι ξενώνες Nimbus και Ίασπις γιατί είναι πολύ προσεγμένοι και οι τιμές τους πολύ λογικές, αλλά τελικά επικράτησε ο Κύκνος.

Που θα φάτε: Στην πόλη της Καστοριάς έχετε πολλές επιλογές. Αυτό  που προτείνεται από ντόπιους, ταξιδιωτικούς οδηγούς, και πρώην φαντάρους που θήτευσαν στην Καστοριά, είναι "το στέκι της Παρέας", στην αρχή της πόλης. Αν σας αρέσουν το μοσχαράκι και οι μελιτζάνες αγνοείστε τα πάντα και πάρτε τον "ηγούμενο", αν δεν ανήκετε σε αυτήν την συνομοταξία, υπάρχουν πολλές επιλογές σε χοιρινό, κατσικάκι και ψητά της ώρας για να διαλέξετε. Είδα κι ένα πρόστυχο κοκκινιστό με χοντρό μακαρόνι να τριγυρίζει στα διπλανά τραπέζια, αλλά δεν άντεχα να φάω άλλο για να το δοκιμάσω. Από ορεκτικά έχει τεράστιες σαλάτες, εξαιρετική τυροκαυτερή που την φέρνει σε πήλινο και την βάζει στον φούρνο, μανιτάρια, σαγανάκια από διάφορα τυριά (που τα σερβίρει με αυγό τηγανητό και ντομάτα), μελιτζάνες και κολοκυθάκια. Έχει και εξαιρετικό χύμα ημίγλυκο κόκκινο κρασί, ενώ τα καραφάκια του τσίπουρου έρχονται σε ρόι λαδιού, για πιο εύκολο σερβίρισμα. Μας πρότειναν επίσης και το Αλλοτινό, την Παλιά Πόλη και το Βυζαντινό στην Λαδόκολλα, εγώ λιγουρευόμουν και τις μακαρονάδες του Ακάκιου, αλλά όλα αυτά θα τα δοκιμάσω σε επόμενη επίσκεψη. Αν πάτε στις Πρέσπες, θα φάτε στους Ψαράδες, στο τελευταίο μαγαζί στην παραλία, λέγεται η Συντροφιά, έχει και ξενώνα και παντοπωλείο και ένα δίδυμο αδερφάκι στον Άγιο Γερμανό, το Πρέσπειων. Έχει εξαιρετική θέα στην λίμνη, είναι ευγενέστατοι και εξυπηρετικοί και το τσίπουρο είναι δικό τους και είναι άνευ γλυκάνισου. Από φαγητό αν ο ουρανίσκος σας είναι περίεργος για νέες γεύσεις θα δοκιμάσετε γριβάδι ψητό και χέλι καπνιστό, αν είστε της πιο παραδοσιακής σχολής θα πάρετε τα εξαιρετικά μανιτάρια σουβλάκι, μελιτζανοσαλάτα και κάποιο κρεατικό της ώρας. Ειδική μνεία στις πίτες του, ειδικά στην μανιταρόπιτα. Λεπτή, τραγανή, με νόστιμη γέμιση και χωρίς πολλά λάδια. Φεύγοντας, θα πάρετε έγχρωμους ελέφαντες Πρεσπών από το παντοπωλείο τους, τσίπουρο και φυσικά πιπεριές Φλωρίνης. Εναλλακτικά (ή ακόμα καλύτερα, συμπληρωματικά) θα πάτε στα Ψαράδικα του Χάσου, στην Μικρολίμνη. Παρόλο που δεν πήγα εγώ, κάπου είχα δει την ιδιοκτήτρια να μαγειρεύει, 3-4 χρόνια πριν και ήθελα να σπάσω την οθόνη για να πάρω το πιάτο από τα χέρια της.

Που θα καφετίσετε: Εδώ τα καφέ προσφέρουν και ρακόμελο, τσίπουρο και μπύρες, οπότε απλά καθίστε και όπου σας βγάλει. Να πάτε στην Αυλή, όλοι εκθειάζουν τον χώρο και τα μεζεδάκια της, έχετε υπόψιν μόνο ότι κάθε Κυριακή είναι κλειστά. Άλλη πολύ καλή επιλογή είναι ο Ταξιδιάρης Γάτος, το τελευταίο μαγαζί της παραλίας, με τραπεζάκια σχεδόν πάνω στην λίμνη όταν το επιτρέπει ο καιρός. Πιο cozy, με περίεργα ροφήματα και σπιτικό ρακόμελο είναι η Σβούρα, η οποία ενδείκνυται για χαλάρωμα και τάβλι. Για πιο βραδυνές μπύρες, θα πάτε στο Περίπου και θα τις συνοδεύσετε με μεγάλη πιατέλα ορεκτικών.

Που θα ψωνίσετε: Όσο το προλαβαίνετε, θα πάτε στο DeΣigne, χωμένο μέσα σε ένα εμπορικό (ναι έχει και τέτοια η Καστοριά, αμέ). Χειροποίητα ασημένια κοσμήματα και custom made παραγγελίες, σε τιμές απλά αστείες. Έπαθα και απίστευτο flash back γιατί είχε και εκείνα τα γυάλινα/πλαστικά πολύχρωμα δαχτυλιδάκια που ήταν πολύ της μόδας όσο ήμουν στο δημοτικό. Για γούνες ρωτήστε κάποιον άλλο, εμείς εδώ είμαστε οικολόγοι.

Που θα βολτάρετε: Η επιβεβλημένη βόλτα με όποιο μέσο σας επιτρέψει ο καιρός, είναι ο γύρος της παραλίμνιας Καστοριάς. 7 χιλιόμετρα περίπατος χαζεύοντας πάπιες, κύκνους και πελεκάνους. Και fit Καστοριανούς να πάνε για τρέξιμο. Θα χαθείτε επίσης στα στενά της πόλης χαζεύοντας τα αρχοντικά, τις άπειρες εκκλησίες και σε κάποια από αυτές θα ανακαλύψετε και τον τάφο του Παύλου Μελά. Θα ανεβείτε να χαζέψετε την θέα από τον  Προφήτη Ηλία και τον Άγιο Αθανάσιο. Με το αμάξι θα πάτε στο Σιδηροχώρι που έχει πανοραμική θέα στην πόλη. Θα κάνετε και τον γύρο της λίμνης, όσο σας το επιτρέπει ο δρόμος δηλαδή. Θα περάσετε από το Δισπηλιό, όπου βρίσκεται και ένας από τους αρχαιότερους λημναίους οικισμούς της Ευρώπης, θα πάτε στο Νόστιμο, στο Παλαιολιθικό Δάσος και στην σπηλιά του Δράκου. Στον δρόμο για τις Πρέσπες θα περάσετε από το χωριό Παύλος Μελάς, που ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του και έχει και το ομώνυμο μουσείο, από το χωριό Γάβρος που καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Napalm του Εμφυλίου και στέκει ακόμα μισοχαλασμένο και έρημο καθώς και από το χωριό Άγιος Γερμανός όπου θα δείτε και το καλά διατηρημένο εκκλησάκι του. Φτάνοντας στις Πρέσπες θα περάσετε μέσω της πεζογέφυρας στον Άγιο Αχίλλειο, ερημωμένο πια νησάκι με άπειρες εκκλησίες ιστορικού και αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος. Τελευταία στάση οι Ψαράδες, το μοναδικό ελληνικό χωριό πάνω στις Πρέσπες, όπου μπορείτε να πάτε και με καραβάκι βόλτα στην λίμνη (μέχρι τα δικά μας σύνορα τουλάχιστον). Σε όλη την διαδρομή υπάρχουν πλατώματα για να σταματήσετε να θαυμάσετε/φωτογραφήσετε το τοπίο, που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι είναι ελληνικό, ενώ αν σας ενδιαφέρει το bird watching (ο Θεός ξέρει γιατί) υπάρχουν και κατάλληλες υποδομές και για αυτό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου