Chez Lucien: Βρε, και δεν μου γέμιζε το μάτι...

Είχα ακούσει για ένα φοβερό γαλλικό έστιατόριο στην Τρώων, στα Πετράλωνα, εδώ και καιρό από έγκυρες (λιχούδες) πηγές, και όλο έλεγα να πάω κι όλο κάτι τύχαινε. Την Παρασκευή λοιπόν, ενώ ήταν να πάω αλλού, κατέληξα εκεί. Με την πρώτη ματιά κόντεψα να το μετανιώσω γτ πραγματικά περισσότερο θύμιζε αμφιβόλου ποιότητος ταβέρνα σε νησί, παρά το απίστευτο γαλλικό έστιατόριο για το οποίο μου έπλεξαν το εγκώμιο τόσοι και τόσοι. Ας πάει και το παλιάμπελο, έκατσα. Η ιδιοκτήτρια ήρθε με ΠΑΡΑ πολλά νευρα να μου πάρει παραγγελία γτ έκανα 45 λεπτά να παρκάρω και όσο περίμεναν την αφεντιά μου είχε αναγκαστεί να διώξει 2 παρέες. Παρήγγειλα γρήγορα γρήγορα την γαλοπούλα από τον κατάλογο και μετά άρχισα να περιεργάζομαι τον χώρο. Αυτό που με ξένισε λίγο ήταν ότι στα μεγάλα τραπέζια κάθεσαι δίπλα σε αγνώστους, αλλά οι δικοί μας διπλανοι ήταν Γάλλοι, διακριτικοί, ήσυχοι και ευγενέστατοι. Είχα φάτσα απέναντι μου την κουζίνα και έβλεπα το φαγητό να ετοιμάζεται a la minute, πράγμα το οποίο το εκτιμάς, όσο να πεις. Το φαγητό μου ήρθε μετα από κάνα 20λεπτο και δικαίωσε την φήμη του μαγαζιού. Ήταν απλά ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Πολύ σωστά ψημμένο, ισορροπημένη σάλτσα και οι πιο ωραίες πατάτες ογκρατέν που έχω φάει. Γλυκό δεν παρειγγειλα, γτ η γυναίκα θα με έδερνε και θα είχε και δίκιο, αλλά οι υπόλοιποι μου είπαν ότι και τα γλυκά τους είναι εξίσου καλά. Για το πιάτο πλήρωσα ένα 20άρικο, το οποίο ειναι πολλά λεφτά, ΑΛΛΑ οι φοβερές και έγκυρες πηγές μου, με ενημέρωσαν ότι μπορούν να μοιραστούν άνετα το μενού τον 25 ευρώ 2 άτομα και να φύγουν χορτάτα, οπότε. Επίσης μποροώ να βεβαιώσω ότι το μαγαζί διαθέτει την καλύτερη (και μάλλον την αυθεντικότερη) γαλλική κρεμμυδόσουπα της Αθήνας. Την επόμεη φορά απλά θα πάω καθημερινή και με παρέα με κομμουνιστικές τάσεις όσον αφορά το φαγητό. Το ίδιο προτείνω να κάνετε και εσείς.