Παρασκευή 17 Απριλίου 2015

On tour: Κωνσταντινούπολη

Μεγάλωσα σε μια πολυκατοικία όπου έμεναν μια Σμυρνιά και μια Πολίτισσα. Όταν ήμουν μικρή τα απογεύματα πήγαινα καθόμουν μαζί τους, άκουγα ιστορίες για τις πόλεις που γεννήθηκαν και έτρωγα τα κεράσματα τους. Αυτές θυμόντουσαν τα νιάτα και την πατρίδα τους, εγώ άκουγα μαγεμένη ιστορίες και η μάνα μου έβρισκε για κάνα 3ωρο την ησυχία της. Κι αν η Σμύρνη των ιστοριών που άκουγα κάηκε την ώρα που η κυρα Θεοπίστη έμπαινε στο καράβι, η Πόλη στέκει ακόμα εκεί και ούσα περίεργη από την φύση μου λύσσαγα να πάω πριν καν μάθω γραφή και ανάγνωση. Φέτος το Πάσχα οι συγκυρίες ήταν ευνοικές και τα κατάφερα. Επέστρεψα με ό, τι γλυκό κυκλοφορούσε ανά χείρας, μπαχαρικά και τσάγια, αλλά ακόμα με την Πόλη έχουμε αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς. Δικαιολογία για να επιστρέψω.

Που θα μείνετε: ΟΧΙ στην Taksim. Πολύς κόσμος, πολύ βαβούρα, πολλοί πορτοφολάδες και υψηλές τιμές. Αν πάτε πρώτη φορά καλύτερα να μείνετε στο Karaköy ή κοντά στον πύργο του Galata. Αν δεν είναι η πρώτη σας φορά και δεν θέλετε να κάνετε ότι οι κλασσικοί τουρίστες προτιμήστε το  Kadiköy, που είναι στην ασιατική πλευρά, με σαφώς φθηνότερα δωμάτια, αλλά είναι λιγότερο τουριστικό, πολύ πιο ήσυχο και ωραία συνοικία.

Από που θα παίρνετε πρωινό αν δεν παρέχεται από το ξενοδοχείο σας: Στο Hafiz Mustafa. Τα φθηνότερα και πιο αφράτα ψωμάκια και πιτοειδή. Έχει επίσης εξαιρετική πίτα με λαζάνια και τυρί, πολύ decent κιουνεφέ, την ωραιότερη τάρτα φράουλα που έχω φάει και νορμάλ τσάι. Ωραίο πρωινό κάνει επίσης και το Ravouna 1906, πάνω στην Istiklal, με συμπαθητικά pancakes, υπερτεράστια ομελέτα και βαρύ χαρμάνι τούρκικου καφέ.

Που θα πάτε για καφέ/τσάι/αναψυκτικό: Στο Limonlu bahce, που βρίσκεται σε ένα παράλληλο δρόμο της Istiklal, για σπιτική λεμονάδα και cheesecake ψητό, όπως το κάνουν στην Αμερική. Είδα να πηγαινοέρχονται και κάτι ενδιαφέρουσες σαλάτες στολισμένες με μια μπριζόλα από πάνω. Προτείνω να τις δοκιμάσετε παρόλο που δεν έφαγα η ίδια, γιατί ο κόσμος που παρήγγελνε ήταν γηγενείς. Επίσης στα στενάκια πίσω από την Istiklal θα βρείτε το Art cafe, αρκούντως εναλλακτικό για να σας θυμίσει Εξάρχεια. Στο Karaköy να πάτε στο Karaköy Karabatak, έχει υπέροχη λεμονάδα και ένα τούρμπο κέικ προφιτερόλ. Σε ένα στενάκι κοντά στον Πύργο του Galata, ανακαλύψα το Galeta το οποίο έχει λίγα τραπεζάκια που τα λούζει στην κυριολεξία ο ήλιος τις καλές μέρες. Αν δεν βρείτε να κάτσετε εκεί, υπάρχει και το Cha'ya λίγο πιο δίπλα που διατείνεται ότι κάνει τα καλύτερα cupcakes της Πόλης. Αν θέλετε να δείτε την πόλη από το ψηλότερο σημείο της θα ανεβείτε με το τελεφερίκ στο Pierre Loti και θα πιείτε το τσάι σας με θέα απρόσκοπτη. Αν πεινάτε, παραγγείλτε και τόστ, θα σας έρθει μια παντόφλα νούμερο 39. Καφέ μόνο μην πάρετε, κοστίζει όσο 2 τσάγια κι ένα τοστ μαζί. Επιβάλλεται να πιείτε καφέ μέσα στο Kapali Carsi, σε κάποιο από τα παραδοσιακά καφενεία με τραπεζάκια-δίσκους. Στο Kadiköy θα πάτε στο Thales που στεγάζεται σε ένα υπέροχο παλιό κτήριο και έχει δροσερή αυλή ή σε κάποιο άλλο από τα μαγαζιά αυτού του δρόμου.

Που θα φάτε γλυκά: Έκτος από το Hafiz Mustafa που ύμνησα πιο πάνω, θα φάτε λουκούμια από τον Haci Bekir, μαλεμπί από το Sutis και σιροπιαστά από το Karaköy Güllüoglu. Στον τελευταίο να κάτσετε κι εκεί και να συνοδεύσετε το γλυκό σας με παγωτό καϊμάκι. Παίζει να είναι το καλύτερο παγωτό που έχω φάει.

Που θα φάτε: Από ότι έφαγα στην Κωνσταντινούπολη μόνο 2 μαγαζιά με ενθουσίασαν. Το Lokanta Maya στο Karaköy και το Ciya στο Kadiköy. Το πρώτο είναι από τσιμπημένο έως ακριβό, αλλά το φαγητό του αξίζει τα λεφτά. Ο κατάλογος περιλαμβάνει και κρέας και ψάρι, το αρνί με πουρέ είναι εξωπραγματικό (δοκίμασα και μου άρεσε - και δεν τρώω αρνί) ενώ τα κρασιά του είναι όλα εγχώρια. Στο δεύτερο θα πάτε για κεμπαπ και λαχματζούν, το οποίο θα φάτε όπως οι ντόπιοι, με λεμόνι και μαιντανό. Οι ντόπιοι γύρω μας τιμούσαν πολύ και το σις κεμπαπ του. Πολύ αξιοπρεπές είναι και το Otantik στην Istiklal, το οποίο από ότι κατάλαβα είναι διάσημο για τους γκιουζλεμέδες του.

Που θα κάνετε τουρισμό: Τα μέρη είναι λίγο πολύ κλασσικά. Αγία Σοφία, Μπλε Τζαμί, Υδραγωγείο, Τοπ Καπι και Ντολμά Μπαχτσέ. Καλά λόγια έχω ακούσει και για το Istanbul Modern αλλά δεν πήγαμε, όπως επίσης και στο μουσείο κεραμικών που είναι στο παζάρι με τα χαλιά. Μην δώσετε λεφτά για κανένα λόγο για να δείτε την Αγία Ειρήνη και αν στο Τοπ Καπί γίνεται χαμός, προτιμήστε το Ντολμά Μπαχτσέ. Το Φανάρι είναι ένα άλλο σημείο ενδιαφέροντος, άσχετα με το θρησκευτικό σας υπόβαθρο όπως και η Αγια Τριάδα κοντά στην Istiklal και η  καθολική εκκλησία του Αγίου Στεφάνου.

Από που θα ψωνίσετε: Από την αγορά των μπαχαρικών θα αγοράσετε τσάι και μπαχαρικά. Πηγαίνετε μέσα στα μαγαζιά και ψάξτε πράγματα που δεν θα βρείτε ποτέ εδώ. Εγώ πέτυχα λευκό παπαρουνόσπορο. Αγοράστε τσάι μήλο και μέντα, ενώ υπέροχο άρωμα έχει και το τσαι βανίλια. Γεμίστε το υπόλοιπο της βαλίτσας σας με μείγματα μπαχαρικών όπως ταντούρι, γκαραμ μασάλα και ρας ελ χανούτ που νικούν τα αντίστοιχα δικά μας κατά κράτος. Από το Kapali Carsi θα αγοράσετε κυριολεκτικά ότι σας έρθει. Αρώματα, μαντήλια, σαπούνια, ασημένιους δίσκους και σετ τούρκικου τσαγιού. Υπάρχει και ένα τρίτο παζάρι, πολύ πιο ήσυχο και συμπαθητικό και ευτυχώς λιγότερο τουριστικό, το παζάρι των χαλιών. Εκεί βρήκα τούρκικες πετσέτες και παλιές γκραβούρες. Εκτός από τα παζάρια, αξίζει να χαζέψετε τα μαγαζιά στο Kadiköy, όπου θα βρείτε πολύ φθηνά ρούχα, gadgets και πρωτότυπα είδη σπίτιού, καθώς και τα στενάκια κοντά στον πύργο του Γαλατά. Υπέροχα δερμάτινα σακίδια και σε καλές τιμές έχει ένα μικρό μαγαζάκι στον δρόμο που ενώνει τον πύργο του Γαλατά με την Istiklal, ενώ εντυπωσιακά κοσμήματα βρήκα και στο Selda Okutan στο Karaköy και στην οδό sedar-i ekrem κοντά στον πύργο του Γαλατά.

Χρήσιμα tips: Επενδύστε τα λεφτά σας σε δύο μαγικές καρτούλες. Την Istanbul card με την οποία πληρώνεται σχεδόν το μισό εισητήριο σε όλα τα μέσα και την 3ήμερη ή 5ήμερη κάρτα των μουσείων. Είναι τόσο ακριβά που σας συμφέρει απίστευτα. Έχετε μαντήλι μαζί σας αν σκοπεύετε να μπείτε σε τζαμί. Επίσης λάβετε υπόψιν σας την εξωπραγματική κίνηση που έχει στους δρόμους και ξεκινήστε για το αεροδρόμιο πολύ νωρίτερα. Μην φάτε τίποτα με σπανάκι, δεν ξέρω τι του κάνουν, αλλά όπου το δοκίμασα ήταν πικρό και λίγο άνοστο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου